گروه پرسشاخلاق وعرفان
کدرهگیری 471
تاریخ ثبت 1439/02/15
آیت‌اللَه سید محمدمحسن حسینی طهرانی

توبه


سلام عليكم. اينجانب دختري هستم 24 ساله كه تا سن تقريبا 22 سالگي از خداي خودم دور بودم و غافل و دنبال مسائل دنيوي و لذات دنيوي بودم و به علت شاغل بودن و غافل بودن از خدا گناهان بزرگ و زيادي كردم و كاهل نماز بودم و روزه قضا هم فراوان دارم تا اينكه خداوند به من توفيق داد تا از طريق يكي از دوستانم با جلسات خداشناسي آشنايم كرد و از زماني كه در اين جلسات شركت كردم از اعمال خودم شرمگين شده ام حال كه خداوند من را در اين مسير قرار داده مدام با خودم نگراني دارم كه در مقابل اين اعمال چه كنم كه ديگر راه برگشت نداردكه مي دانستم گناه است ولي غافل بودم ولي حال به خودم آمده ام الان هم كه ازدواج كردم شوهرم را فردي انتخاب كرده ام كه مؤمن است و اهل رعايت كردن مسائل ديني مي باشد و از اين موضوع خيلي خوشحالم كه با اينكه من اينقدر گناه كردم و نافرماني از دستورات حق را كردم ولي خداي من اينقدر كريم است كه من را مورد لطف و رحمت خودش قرار داده ولي باز اعمال قبلم من را به هم مي ريزد از شما خواهشمندم كه بگوئيد با اين اعمال ناپسندم چه كنم؟
هوالعلیم
شما همین قدر که از اعمال گذشته نادم و پشیمان هستید خود توبه و رجوع از گذشته است ولی نسبت به فوت تکالیف گذشته کم کم به قضای آنها اقدام کنید و بدانید که رحمت خدا نسبت به بندگانش آنقدر زیاد است که اگر کسی از آن مطلع شود شاید در انجام تکالیفش سستی نماید . انشاءاللَه موفق باشید.