زیارت امین الله
همراه ترجمه فارسی
هي الزّيارة المعروفة بأمين الله وهي في غاية الاعتبار ومرويّة في جميع كتب الزّيارات والمصابيح وقال العلامة المجلسي (رحمه الله) انّها أحسن الزّيارات متناً وسَنداً وينبغي المُواظبة عليها في جَميع الرّوضات المقدّسة وَهي كما روي بأسناد معتبرة عن جابر عَنِ الباقر (عليه السلام) انّه زار الإمام زين العابدين (عليه السلام) أميرالمؤمنين (عليه السلام) فوقف عند القبر وبكىٰ وقالَ:
و این زیارت، معروف است به «أمین اللٰه» که بسیار معتبر است و در جمیع کتبِ زیارات آمده است. علامۀ مجلسی رحمة الله علیه دربارۀ آن می‌فرماید: این زیارت از لحاظ محتوایی و سندی از بهترین زیارات است و شایسته است که در جمیع روضه‌های منوّره و مقدّسه خوانده شود.
و این زیارت چنانچه در نقل‌های معتبر آمده است چنین است که:
جابر از امام باقر علیه السلام روایت می‌کند که:
امام زین‌العابدین علیه‌السلام به زیارت أمیرالمؤمنین علیه‌السلام رفت؛
پس نزد قبر منوّر حضرت ایستاد و چنین عرضه داشت:
بِسْمِ اللَـهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
السَّلامُ عَلَيْكَ يا أَمينَ اللهِ في أرْضِهِ
سلام بر تو ای [بندۀ] امینِ خدا بر روی زمینش
وَحُجَّتَهُ عَلى عِبادِهِ
و حجّت او بر بندگانش
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا أَميرَ الْمُؤْمِنينَ
سلام بر تو ای امیر مؤمنان
أَشْهَدُ أَنَّكَ جاهَدْتَ فِي اللهِ حَقَّ جِهادِهِ
شهادت می‌دهم که تو در راه خدا چنان‌که باید
با تمام وجود، مجاهده و کوشش نمودی
وَعَمِلْتَ بِكِتابِهِ
و به کتاب او عمل کردی
وَاتَّبَعْتَ سُنَنَ نَبِيِّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
و از سنّت‌های پیغمبرش صلّی‌اللٰه‌علیه‌وآله سلّم پیروی نمودی
حَتّى دَعاكَ اللهُ إلى جِوارِهِ
تا آن‌گاه که خداوند تو را به جوار خویش فرا خواند
فَقَبَضَكَ إلَيْهِ بِاخْتِيارِهِ
و تو را با اختیارِ خود به‌سوی خویش برگرفت
وَأَلْزَمَ أعْدآءكَ الْحُجَّةَ مَعَ ما لَكَ مِنَ الْحُجَجِ الْبالِغَةِ عَلى جَميعِ خَلْقِهِ
و حجّت را بر دشمنانت تمام کرد، در کنار تمامِ حجّت‌های رسایی که تو را بود بر جمیع بندگانش
اللّـهُمَّ فَاجْعَلْ نَفْسي مُطْمَئِنَّةً بِقَدَرِكَ
خداوندا، پس نفْس مرا در برابر تقدیرت آرام و مطمئن قرار بده
راضِيَةً بِقَضآئِكَ
و جانم را راضی به حُکم و قضای خود
مُولَعَةً بِذِكْرِكَ وَدُعآئِكَ
و شیفته و حریص به ذکر و دعایت
مُحِبَّةً لِصَفْوَةِ أَوْلِيآئِكَ
و عاشقِ دوستان برگزیده‌ات
مَحْبُوبَةً في أَرْضِكَ وَسَمآئِكَ
و در زمین و آسمانت محبوب گردان
صابِرَةً عَلى نُزُولِ بَلائِكَ
و مرا بر نزول بَلایت صابر
شاكِرَةً لِفَواضِلِ نَعْمآئِكَ
و بر نعمت‌های بسیارت شاکر
ذاكِرَةً لِسَوابِغِ آلائِكَ
و بر عطای سرشارت ذاکر
مُشْتاقَةً إلى فَرْحَةِ لِقآئِكَ
و مشتاق لحظۀ خوشِ دیدارت
مُتَزَوِّدَةً التَّقْوى لِيَوْمِ جَزآئِكَ
و برگیرندۀ توشه برای روز جزایَت قرار بده
مُسْتَنَّةً بِسُنَنِ أوْلِيآئِكَ
و مرا پیرو سنّت و روش اولیائت
مُفارِقَةً لِأَخْلاقِ اَعْدائِكَ
و دوری‌کننده از خُلق‌وخوی دشمنانت
مَشْغُولَةً عَنِ الدُّنْيا بِحَمْدِكَ وَثَنآئِكَ.
و روی‌گردان از دنیا و مشغول به حمد و ثَنایت قرار بده.
ثمّ وَضع خدّه على القبر وَقال:
سپس حضرت، گونۀ مبارک خود را بر قبر قرار داد و چنین عرضه داشت:
اَللّـهُمَّ إنَّ قُلُوبَ الْمُخْبِتينَ إلَيْكَ والِهَةٌ
خداوندا، همانا که دل‌های فروتنان و خاضعان، سرگشته و مشتاق به‌سوی توست
وَسُبُلَ الرّاغِبينَ إلَيْكَ شارِعَةٌ
و راه‌های آرزومندان و مشتاقان به‌سوی تو منتهی می‌شود
وَأعْلامَ الْقاصِدينَ إلَيْكَ واضِحَةٌ
و نشانه‌ها برای آنان‌که آهنگ کوی تو دارند هویداست
وَأفْئِدَةَ الْعارِفينَ مِنْكَ فازِعَةٌ
و دل‌های عارفان از [عظمت و جلال] تو هراسان است
وَأَصْواتَ الدّاعينَ إلَيْكَ صاعِدَةٌ
و صدای دعاکنندگان به‌سوی تو بلند است
وَأَبْوابَ الإجابَةِ لَهُمْ مُفَتَّحَةٌ
و درهای اجابت برای آنان گشوده شده
وَدَعْوَةَ مَنْ ناجاكَ مُسْتَجابَةٌ
و دعای آن‌کسی که با تو رازونیاز می‌کند مستجاب است
وَتَوْبَةَ مَنْ أَنابَ إلَيْكَ مَقْبُولَةٌ
و توبۀ آن که به درگاه تو اِنابه و بازگشت می‌کند پذیرفته است
وَعَبْرَةَ مَنْ بَكى مِنْ خَوْفِكَ مَرْحُومَةٌ
و اشک و اندوه آن که از ترس تو بِگریَد مورد رحمت [تو] است
وَالإغاثَهَ لِمَنِ اسْتَغاثَ بِكَ مَوْجُودةٌ
و فریادرسی و مدد، برای آن که از تو مدد بخواهد مهیّاست
وَالإعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِكَ مَبْذُولَةٌ
و یاری برای کسی که از تو یاری بطلبد عطا شده است
وَعِداتِكَ لِعِبادِكَ مُنْجَزَةٌ
و وعده‌های تو به بندگانت محقّق و حتمی است
وَزَلَلَ مَنِ اسْتَقالَكَ مُقالَةٌ
و لغزشِ آن که از تو پوزش طلبد بخشوده است
وَأعْمالَ الْعامِلينَ لَدَيْكَ مَحْفُوظَةٌ
و اعمالِ عمل‌کنندگان، نزد تو محفوظ است
وَأَرْزاقَكَ إلَى الْخَلائِقِ مِنْ لَدُنْكَ نازِلَةٌ
و روزی‌هایت از پیش تو، به‌سوی خلائق سرازیر است
وَعَوآئِدَ الْمَزيدِ إلَيْهِمْ واصِلَةٌ
و بهره‌های فضل تو به آنان رسیده است
وَذُنُوبَ الْمُسْتَغْفِرينَ مَغْفُورَةٌ
و گناهانِ استغفار‌کنندگان، آمرزیده است
وَحَوآئِجَ خَلْقِكَ عِنْدَكَ مَقْضِيَّةٌ
و حاجت خَلقت نزد تو برآورده است
وَجَوآئِزَ السّائِلينَ عِنْدَكَ مُوَفَّرَةٌ
و پاداشِ درخواست‌کنندگان، نزد تو فراوان است
وَعَوآئِدَ الْمَزيدِ مُتَواتِرَةٌ
و مَزید بهره‌هایت پیاپی می‌آید
وَمَوآئِدَ الْمُسْتَطْعِمينَ مُعَدَّةٌ
و خوان‌های [رحمتت] برای طعام‌خواهان مهیّاست
وَمَناهِلَ الظِّمآءِ مُتْرَعَةٌ.
و آبِشخوارهای [وصالت] برای تشنه‌کامان، پرآب و لبریز است
اللّـهُمَّ فَاسْتَجِبْ دُعآئي وَاقْبَلْ ثَنآئي
پس ای خدای من، دعای مرا اجابت فرما و حمد و ثنای مرا بپذیر
وَاجْمَعْ بَيْني وَبَيْنَ أَوْلِيآئي
و مرا با مَوالی و سروران خویش محشور فرما
بِحَقِّ مُحَمَّد وَعَلِيّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ
به‌حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین
إنَّكَ وَلِيُّ نَعْمآئي وَمُنْتَهى مُنايَ
که تو ولی‌نعمت من و نهایت آرزوی من هستی
وَغايَةُ رَجائي في مُنْقَلَبي وَمَثْوايَ.
و نهایت امید من در خانۀ ابدی‌ام که به آن باز‌می‌گردم و در آن منزل می‌گزینم.
در کتاب «کامل الزیارات» پس از متن زیارت، این جملات آمده است:
أَنْتَ إلهي وَسَيِّدي وَمَوْلايَ
تو معبود من و آقا و مولای من هستی
اغْفِرْ لأوْلِيآئِنا
دوستان ما را بیامرز
وَكُفَّ عَنّا أعْدآءَنا
و دشمنان ما را از [صدمه‌زدن به] ما باز‌دار
وَاشْغَلْهُمْ عَنْ أذانا
و آنان را از آزار ما مشغول گردان
وَأظْهِرْ كَلِمَةَ الْحَقِّ وَاجْعَلْهَا الْعُلْيا
و کلمۀ حق را پیروز گردان و برتر قرار ده
وَأدْحِضْ كَلِمَةَ الْباطِلَ وَاجْعَلْهَا السُّفْلى
و کلمۀ باطل را در‌هم بکوب و پَست قرار بده
إنَّكَ عَلى كُلِّ شَىءْ قَديرٌ.
که تو بر هر چیزی توانایی.
ثمّ قال الباقر (عليه السلام):
ما قال هذا الكلام ولا دَعىٰ به أحد من شيعتنا عند قبر امير المؤمنين (عليه السلام) أو عند قبر أحد من الائمة (عليهم السلام) الاّ رفع دعاءه في درج مِن نور وطبع عليه بخاتم محمّد (صلى الله عليه وآله وسلم) وكان محفوظاً كذلك حتّى يسلّم الى قائم آل محمّد (عليهم السلام) فيلقى صاحبه بالبشرى والتّحيّة والكرامة ان شاء الله تعالى.
سپس امام باقر علیه‌السلام فرمود:
هیچ‌یک از شیعیان ما این کلمات را نزد قبر امیرالمؤمنین یا یکی از ائمه علیهم‌السلام نمی‌گوید و به این دعا خدا را نمی‌خواند مگر آن‌که دعای او در نامه‌ای از نور بالا می‌رود و با مُهر حضرت محمد صلّی اللٰه علیه و آله و سلّم بر آن مُهر کنند و همین‌طور محفوظ می‌ماند تا آن را به دست حضرت قائم آل محمّد علیهم‌السلام تسلیم نمایند تا اینکه صاحبش را با بشارت و تحیّت و کرامت ملاقات نماید ان‌شاءاللٰه‌تعالیٰ.