شرح دعای ابوحمزه - جلسه5
سخنران علامه آیت‌اللَه سید محمدحسین حسینی طهرانی
تاریخ سخنرانی 1398/09/07
توضیحاتتبیین حق بودن قول خدا و صدق بودن وعده‌اش. معنای حق. عین واقعیّت و خارجیّت بودن معنای: حق بودنِ قول خدا. علّت عدم جواز خُلفِ وعده دربارۀ خدا. ضمیمه شدن دو مقدّمه برای عدم خُلف وعدۀ پروردگار. معنای مِلک و مُلک و فرق آن دو با هم. مورد عطای خدا بودن تمام افرادی که در تحت مملکت او هستند، یک حکم کلّی است. انسان هرچه از تربیت و معرفت دارد، از خدا است. آباد شدن دنیا و آخرت انسان توسّط پروردگار. معرفت، راهنمای انسان به سوی خدا؛ محبّت، شفیع انسان به سوی خدا. معنای شفیع. نا تمام بودن کار انسان، با معرفتِ بدون محبّت. معرفت پیدا کردن انسان به خدا به‌واسطۀ خود خدا. محبّت پیدا کردن انسان به خدا به‌واسطۀ او. رنگ خدایی داشتن، سبب ارزش انسان. لزوم روی آوردن و سؤال نمودن از خدا با معرفت و محبّتی که از جانب او به انسان رسیده. خواندن و نجوای با پروردگار با زبان لال‌شده و قلب هلاک‌شده از گناه. معنای خواندن خدا با حال رهبت و رغبت، و رجاء و خشیت. علّت خوف و رجاء داشتن در نزد پروردگار. تمثیلی زیبا برای باقی نماندن هیچ سیّئه و گناهی از انسان، با آمدن کرم خدا. داستان کلام پیغمبر به شخصی گناه‌کار. شروعِ مطلب از جانب خداست. داستان شخص نا امیدی که شب تا صبح یا اللَه گفت و جواب نشنید، و پیام خدا برای او. جود و کرم خدا، حجّت انسان در سؤال کردن از او؛ و رأفت و رحمت خدا، تکیه‌گاه انسان در سختی و گرفتاری. افضلیّت و بهتر بودن خداوند از همه خوانده شدگان و افراد مورد رجاء. درخواست از خدا به مقدار أمَل عظیم، نه به مقدار عمل خیلی بد.