متن کامل مناجاة الذاكرين

هو السمیع المجیب

متن کامل مناجاة الذاكرين

به همراه ترجمه فارسی و فایل صوتی

مناجات ذاکران – مناجات سیزدهم از مناجات خمس عشره

روایت شده از 

حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام)

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلَهِي لَوْ لا الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِكَ

إلهی، اگر پذیرش فرمانت [که فرموده‌ای یادت کنیم] واجب نبود

لَنَزَّهْتُكَ مِنْ ذِكْرِي إِيَّاكَ

هرآینه تو را منزّه می‌داشتم از اینکه ذکر تو را گویم و یادت کنم

عَلَى أَنَّ ذِكْرِي لَكَ بِقَدْرِي لا بِقَدْرِكَ

باوجودآنکه ذکر من از تو به اندازۀ [کاستی] من است و نه در اندازۀ [جلال] تو

وَمَا عَسَى أَنْ يَبْلُغَ مِقْدَارِي حَتَّى أُجْعَلَ مَحَلًا لِتَقْدِيسِكَ

و اندازۀ من کجا می‌تواند به آنجایی برسد که ظرف تقدیس تو قرار گیرم؟!

وَمِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنَا جَرَيَانُ ذِكْرِكَ عَلَى أَلْسِنَتِنَا

و از بزرگ‌ترین نعمت‌ها بر ما، جاری‌شدن ذکر تو بر زبان ما

وَإِذْنُكَ لَنَا بِدُعَائِكَ وَتَنْزِيهِكَ وَتَسْبِيحِكَ

و اجازۀ تو به ماست که تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح تو گوییم

إِلَهِي فَأَلْهِمْنَا ذِكْرَكَ فِي الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ

پس خداوندا، ذکرت را در خلوت و جَلوت

وَاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ

و در شب و روز

وَالْإعْلانِ وَالْإسْرَارِ

و آشکار و نهان 

وَفِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ

و در خوشی و ناخوشی به ما الهام فرما

وَآنِسْنَا بِالذِّكْرِ الْخَفِيِّ

و ما را با ذکر نهانی مأنوس گردان

وَاسْتَعْمِلْنَا بِالْعَمَلِ الزَّكِيِّ

و به عملِ پاک

وَالسَّعْيِ الْمَرْضِيِّ

و کوشش پسندیده به ‌کار گیر 

وَجَازِنَا بِالْمِيزَانِ الْوَفِيِّ

و با ترازوی وفاکننده پاداشِمان دِه

إِلَهِي بِكَ هَامَتِ الْقُلُوبُ الْوَالِهَةُ

إلهی، دل‌های شیدا، سرگشتۀ تو گشتند

وَعَلَى مَعْرِفَتِكَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبَايِنَةُ

و خِرَدهای مختلف همگی بر معرفت تو گرد آمده‌اند

فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلّا بِذِكْرَاكَ

که دل‌ها جز به یاد تو آرامش نمی‌گیرند

وَلا تَسْكُنُ النُّفُوسُ إِلّا عِنْدَ رُؤْيَاكَ

و جان‌ها جز هنگام دیدارت آسایش و سکون نمی‌یابند

أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِي كُلِّ مَكَانٍ

[خداوندا] تو هستی که در هر جایی تسبیحت می‌کنند

وَالْمَعْبُودُ فِي كُلِّ زَمَانٍ

و در هر زمانی تو را پرستش می‌کنند

وَالْمَوْجُودُ فِي كُلِّ أَوَانٍ

و در هر وقتی موجود هستی

وَالْمَدْعُوُّ بِكُلِّ لِسَانٍ

و به هر زبانی تو را می‌خوانند

وَالْمُعَظَّمُ فِي كُلِّ جَنَانٍ

و در هر دلی بزرگ شمرده می‌شوی

وَأَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ

و از هر لذّتی به غیر یادت از تو آمرزش می‌طلبم

وَمِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ

و از هر آسایشی به غیر اُنس با تو

وَمِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ

و از هر خوشی به غیر قُرب تو

وَمِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ

و از هر اشتغالی به غیر طاعت تو استغفار می‌کنم

إِلَهِي أَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ:

خدایا، تو چنین فرمودی و سخنت حق است که:

﴿يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا﴾

«ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خداوند را بسیار یاد کنید، و او را صبح و شام تسبیح نمایید (و از هر نقصی پاک و منزَّه بدارید)!»

وَقُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ:

و چنین فرمودی و سخنت حق است که:

﴿فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ﴾

«مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم»

فَأَمَرْتَنَا بِذِكْرِكَ

پس ما را به یاد خویش فرمان دادی

وَوَعَدْتَنَا عَلَيْهِ أَنْ تَذْكُرَنَا تَشْرِيفًا لَنَا وَتَفْخِيمًا وَإِعْظَامًا

و به ما وعده دادی که تو نیز ما را شرافت و عزّت و بزرگی بخشیده و یاد نمایی

وَهَا نَحْنُ ذَاكِرُوكَ كَمَا أَمَرْتَنَا

اکنون همان‌طور که فرمودی تو را یاد کردیم

فَأَنْجِزْ لَنَا مَا وَعَدْتَنَا

پس تو نیز به وعده‌ات وفا کن (و ما را یاد کن)

يَا ذَاكِرَ الذَّاكِرِينَ

ای یادکنندۀ یادکنندگان

وَيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

و ای مهربان‌ترین مهربانان.