پدیدآورعلامه آیت‌اللَه سید محمدحسین حسینی طهرانی
گروه ادبیات و اشعار
دو بیت از امیرالمؤمنین در فراق حضرت فاطمه زهرا علیهما السلام
بسم اللَه الرحمن الرحیم
در «مروج الذهب» آورده است که:
و لمّا قُبضت فاطمة جزَع علیها بَعْلُها على جَزَعاً شدیداً و اشتدّ بکاؤهُ و ظهر أنینُه و حَنینُه و قال فى ذلک
| لِکلِّ اجْتِماعٍ مِن خَلِیلَینِ فُرْقَة | *** | وَ کلُّ الَّذى دُونَ المَمَاتِ قَلِیلُ |
| وَ إنَّ افْتِقادى فاطِماً بَعْدَ أحمَدِ | *** | دَلیلٌ عَلَى أن لَا یدُومُ خَلِیلُ1 |
«چون فاطمه سلام اللَه علیها رحلت کرد، براى او شوهرش على جزع شدیدى کرد، و گریه‌اش شدّت یافت؛ و آه و ناله‌اش ظهور کرد؛ و در این مصیبت این دو بیت را إنشاء فرمود: در عاقبت براى هر اجتماعى که بین دو محبوب صورت گیرد؛ فراق و جدائى است؛ و تمام مصیبتها در برابر مرگ، ناچیز و کم مقدار است. آرى از دست دادن من فاطمه را بعد از احمد؛ دلیل بر آنست که هیچ محبوب و یار مهربانى دوام ندارد و باقى نمى‌ماند.»2