متن کامل مناجاة الذاكرين

هو السمیع المجیب

متن کامل مناجاة الذاكرين

به همراه ترجمه فارسی و فایل صوتی

مناجات ذاکرین – مناجات سیزدهم از مناجات خمس عشره

روایت شده از 

حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام)

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلَهِي لَوْ لا الْوَاجِبُ مِنْ قَبُولِ أَمْرِكَ

معبودم اگر پذیرش فرمانت بر من واجب نبود

لَنَزَّهْتُكَ مِنْ ذِكْرِي إِيَّاكَ

هر آینه پاک نگاه می‌داشتمت از اینکه ذکر تو گویم

عَلَى أَنَّ ذِكْرِي لَكَ بِقَدْرِي لا بِقَدْرِكَ

چه ذکر من از تو به‌اندازه کاستی من است نه برازنده کمال تو

وَمَا عَسَى أَنْ يَبْلُغَ مِقْدَارِي حَتَّى أُجْعَلَ مَحَلًا لِتَقْدِيسِكَ

شأن و اندازه من چقدر می‌تواند بالا رود تا ظرف تقدیس تو قرار گیرم

وَمِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنَا جَرَيَانُ ذِكْرِكَ عَلَى أَلْسِنَتِنَا

از بزرگ‌ترین نعمت‌ها بر ما جاری شدن ذکر تو بر زبان ماست

وَإِذْنُكَ لَنَا بِدُعَائِكَ وَتَنْزِيهِكَ وَتَسْبِيحِكَ

و اجازه‌ات به ماست که تو را بخوانیم و تنزیه و تسبیح کنیم

إِلَهِي فَأَلْهِمْنَا ذِكْرَكَ فِي الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ

خدایا پس ذکرت را به ما الهام کن در نهان و آشکار

وَاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ

و شب و روز

وَالْإعْلانِ وَالْإسْرَارِ

و پیدا و پنهان

وَفِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ

و در خوشی و ناخوشی

وَآنِسْنَا بِالذِّكْرِ الْخَفِيِّ

و ما را به ذکر پنهان مأنوس ساز

وَاسْتَعْمِلْنَا بِالْعَمَلِ الزَّكِيِّ

و به عمل پاکیزه 

وَالسَّعْيِ الْمَرْضِيِّ

و کوشش پسندیده بکار گیر

وَجَازِنَا بِالْمِيزَانِ الْوَفِيِّ

و به میزان کامل پاداشمان ده

إِلَهِي بِكَ هَامَتِ الْقُلُوبُ الْوَالِهَةُ

معبودم دل‌های عاشق شیفته تو هستند

وَعَلَى مَعْرِفَتِكَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبَايِنَةُ

و خردهای جدای از هم بر معرفتت گرد آمده‌اند

فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ إِلّا بِذِكْرَاكَ

بدین خاطر دل‌ها آرام نگیرند جز به یاد تو

وَلا تَسْكُنُ النُّفُوسُ إِلّا عِنْدَ رُؤْيَاكَ

و جان‌ها جز به هنگام مشاهده‌ات راحتی نیابند

أَنْتَ الْمُسَبَّحُ فِي كُلِّ مَكَانٍ

تو تنزیه‌شده‌ای در هرجا

وَالْمَعْبُودُ فِي كُلِّ زَمَانٍ

و تو را پرستیده‌اند در هر زمان

وَالْمَوْجُودُ فِي كُلِّ أَوَانٍ

و در هموارۀ روزگار بوده‌ای

وَالْمَدْعُوُّ بِكُلِّ لِسَانٍ

و به هر زبان خوانده شده‌ای

وَالْمُعَظَّمُ فِي كُلِّ جَنَانٍ

و در هر دلی بزرگداشت شده‌ای

وَأَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ

و از هر لذّتی به جز ذکر تو

وَمِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ

و از هر آسایشی جز همدمی با تو

وَمِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ

و از هر شادمانی به غیر قرب تو

وَمِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ

و از هر شغلی جز طاعت تو پوزش می‌جویم

إِلَهِي أَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ:

خدایا تو گفتی و گفتارت حق است که:

﴿يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا﴾

»و صبح و شام او را با تسبیح گفتن [از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه بدارید«

وَقُلْتَ وَقَوْلُكَ الْحَقُّ:

و تو گفتی و گفتارت حق است:

﴿فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ﴾

»[چنانچه خوش‌بختی دنیا و آخرت را می‌خواهید] مرا [به عنوان معبود حقیقی قلباً] مورد توجه قرار دهید تا [با پاداش ویژه‌ام] شما را مورد عنایت خاص خود قرار دهم«

فَأَمَرْتَنَا بِذِكْرِكَ

ما را به یاد کردنت فرمان دادی

وَوَعَدْتَنَا عَلَيْهِ أَنْ تَذْكُرَنَا تَشْرِيفًا لَنَا وَتَفْخِيمًا وَإِعْظَامًا

و وعده فرمودی که تو نیز از روی گرامی‌داشت و تمجید و بلندمرتبه شدن و بزرگ شدن ما را یاد کنی

وَهَا نَحْنُ ذَاكِرُوكَ كَمَا أَمَرْتَنَا

و وعده فرمودی که تو نیز از روی گرامی‌داشت و تمجید و بلندمرتبه شدن و بزرگ شدن ما را یاد کنی

فَأَنْجِزْ لَنَا مَا وَعَدْتَنَا

پس تو نیز به وعده‌ات وفا کن

يَا ذَاكِرَ الذَّاكِرِينَ

ای یادآور یادکنندگان 

وَيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

و ای مهربان‌ترین مهربانان.