سلوک بانوان در زمان حیض

سلام علیکم.بنده بسیار علاقه مند به سلوک هستم و سعی در مراقبه و انجام وظایفم دارم اما در زمان حیض احساس میکنم که به واسطه انجام ندادن بعضی از عبادات ، کاهل میشوم و تمام مراقبات و اعمال و حالاتم از بین میرود و وقتی پاک میشوم احساس میکنم دارم دوباره از صفر شروع میکنم و آرامشی که داشتم در مدت حیض از بین میرود و تبدیل به خواطری میشود که کلی زحمت کشیده بودم که از بین برود. در کتاب رساله بدیعه هم آمده که در زمان حیض ارتباط انسان با خداوند بسیار ضعیف میشود.حال میخواستم بپرسم:
1)چه کارهایی را در زمان حیض انجام دهم تا بعد از آن دچار مشکلاتی که در بالا عرض کردم نشوم؟
2)مگر این یک امر تکوینی و خدادادی نیست پس چرا در این راه مثل سایر مسایل تکوینی به آن نگاه نمی شود. به طور مثال امیرالمومنین(ع)میفرمایند که دین(ایمان) زنان ناقص است چون در ماه حدود یک هفته نمی توانند عبادت کنند . مگر این انتخاب ما بوده که نتوانیم خداوند را عبادت کنیم؟ پس چرا دین ما ناقص است؟(ببخشید که انقدر صریح سؤالم را پرسیدم و خدا میداند که قصد جسارت نداشتم)
3)و همچنین شنیده ام که شما در سخنرانی ها خانمها را از خوردن قرص برای جلوگیری از حیض بازداشتید و فرمودید که خداوند دوست دارد زن را در حال حیض ببیند. حال جمع این دو مسئله چگونه است؟(با عرض پوزش از طولانی شدن سؤالم. خداوند به شما توفیق دهد.)