سیر و سلوک و عدم تاثرپذیری از جامعه

هوالعلیم
سلوک یعنی حرکت به سوی پروردگار و عبور از رذایل و تعیّنات دنیوی واین مسئله با خواست سایر افراد متباین است و طبیعی است که آنها از روش و ممشای سالک ناراضی باشند چنانچه در هر گروه و صنفی این مسئله به خوبی و وضوح نسبت به مرام سلوک مشاهده می شود ولی خدای متعال می فرماید :( ولا یخافون فی اللَه لومة لائم) بنابر این در مسیر الی اللَه انسان نباید به دنبال این باشد که افراد را از خود راضی نگه دارد زیرا این محال است وچه بسا افراد از انسان راضی نشوند تا اینکه سالک دست از مبانی سلوکی بردارد چنانچه می فرماید: (ولن ترضی عنک الیهود حتی تتبع ملتهم) . بلی انسان باید طبق مبانی و دستورات اولیای الهی درمیان جامعه حرکت کند وکاری به ایرادها و سخریه های آنان نداشته باشد واین همان عزّتی است که می فرماید : (ان العزة لله ولرسوله وللمومنین ولکن المنافقون لا یفقهون) انسان باید از حرکات افراطی و یا تفریطی که موجب وهن سلوک می شود و بهانه به دست دشمنان راه خدا می دهد پرهیز نماید و عّزت خویش را در عزّت خدای متعال جستجو کند.