معیار شناخت مدعیان حقیقی و دروغین عرفان

با سلام
امروزه کتب متعددی از احوال و کیفیت سلوک صالحان و عرفای باللَه در سطح عموم در دسترس همگان است. با علم به حقانیت مکتب اصیل عرفان و دور افتادن برخی از عارف نمایان و یا به عبارت بهتر همان صالحان صرف، در مواردی که نتوان از رفتار و منش و سلوک فردی و اجتماعی عرفای حقه مطالبی را استخراج نمود آیا می توان به رفتار و شیوه سلوک صالحان اعتماد کرد و آن را مبنا برای حرکت قرار داد؟ این امر آیا معیاری دارد؟ تا کجا می توان به کیفیت روش اینگونه افراد در موارد سکوت عرفای حقه اعتماد و اطمینان کرد؟
با تشکر فراوان