علت تفاوت گفتار بزرگان درباره مقامات آیتالله بهجت چیست؟
با سلام.
آقاى طهرانی در جلد دوم کتاب «اسرار ملكوت» مرقوم داشتهاند كه «… ايشان [آیت الله بهجت] صورت مثالی نماز شب را مشاهده نکرده بود و حق هم با او بود؛ اما از آنجاكه به مراتب بالاتر دسترسى نداشته و به مرحلۀ خلوت و انس مرحوم والد رضوانالله ابداً آشنايى و اطلاعى بههم نرسانيده بود…» در حالى كه خود مرحوم علامه از قول حاج شيخ عباس قوچانى مىفرمايد: «آقاى بهجت در زمان آن مرحوم آقاى قاضى رحمةاللهعليه داراى حالات و مكاشفات غيبيّه و الهيّه بوده و در سكوت و مراقبه، حدّ اعلای از مراتب را حايز بودند» و همچنين از حاج شيخ عباس قوچانى نقل شده كه: «آقاى بهجت تنها شاگرد آقای قاضی است که قبل از بلوغ دارای سیر و سلوک بوده و گناه نکرده» و همچنین آقای قاضی در نامهای به برادر علامه طباطبایی میگويند كه: «آقا شيخ محمد تقى گيلانى ترقيّات فوقالعاده نموده است»! اگر ممكن است کمی در اين باره توضيح فرماييد كه دليل تفاوت گفتارها در مورد آقاى بهجت چيست؟
بین این دو مطلب ابداً ارتباطی وجود ندارد و هر کدام در جای خود صحیح میباشد. توضیح این مطلب ضروری است که بزرگواری علماء و بزرگان و مراتب تقوا و تهذیب آنان نباید مانع از بینش صحیح و قضاوت منطقی در آنها گردد. مرحوم آیت الله بهجت رحمةاللهعلیه بسیار مرد بزرگ و در زمان ما کمنظیر بود و مراتب قدس و تهذیب او قابل انکار نمیباشد؛ ولی در عین حال اثبات کمال حقیقی برای ایشان نیز مشکل میباشد.