بیداری بین الطلوعین، آیا سالک پس از فوت ادامۀ طریق می دهد؟
باسمه تعالي
با سلام خدمت استاد محترم و عرض تشكر بابت ملاحظه و پاسخگويي به سؤالات زير
1. در جلسات عنوان از قول مرحوم حداد فرموديد كسي كه بين الطلوعين خواب باشد آن روز را روزي معنوي ندارد. گاهي اوقات انسان بين الطلوعين را كاملا خواب مي ماند و نمازش نيز قضا مي شود يا آخر وقت مي خواند و بخاطر اين مساله عذاب وجدان گرفته و در طول روز حال توبه و انابه خوبي دارد و گاهي انسان بين الطلوعين را كاملا بيدار و مشغول عبادت است ولي در طول روز به اتلاف وقت مي گذارند و حالات معنوي خوبي ندارد. اين دو چگونه قابل توجيه است؟
2. در فرمايش مرحوم حداد صرف بيداري بين الطلوعين شرط است يا انسان براي روزي گرفتن بايد مشغول عبادت نيز باشد؟
1. براي غلبه بر ترس در خوابها يا مكاشفات جلالي (همانند مشاهده زلزله، كشته شدن و...) كه باعث مي شود سالك به نتيجه مطلوب نرسد چه بايد كرد؟
2. در كتاب شريف روح مجرد نقل شده است كه مرحوم انصاري فرموده اند از سالك راه خدا معصيت سر نمي زند. گاهي ديده مي شود سالكين با اخلاص در برخي مواقع بواسطه وسوسه شيطان عملي كه قطعا حرام است را انجام مي دهند و طبعا پس از مدتي توبه مي كنند. با اين توضيح معناي كلام ايشان چيست؟ و آيا ماموران الهي معاصي سالكان را نمي نويسد يا از ايشان مواخذه نمي كنند يا احكام فقهي سالكين متفاوت است؟
3. حضرتعالي فرموده ايد سالكي كه در اين دنيا در راه خدا حركت كند پس از مرگ و ورود به عالم برزخ سلوك خود را ادامه مي دهد. در حالي كه آيه (و من يخرج من بيته مهاجرا الي اللَه والرسول ثم يدركه الموت فقد وقع اجره علي اللَه) فقط بر اين دلالت مي كند كه اين افراد پاداش دارند. آيا آيه يا روايتي هست كه مطلب فوق را اثبات كند؟
4. سالكين راه خدا در ميانه راه برخي قدرت هاي خارق العاده مي يابند آيا يافتن اين توانايي ها با انجام دستورات خاص از ناحيه استاد است يا با انجام اذكار عمومي مثل تهليل و يونسيه و دوام مراقبه اين مسائل خود بخود پيدا مي شود؟
با سلام خدمت استاد محترم و عرض تشكر بابت ملاحظه و پاسخگويي به سؤالات زير
1. در جلسات عنوان از قول مرحوم حداد فرموديد كسي كه بين الطلوعين خواب باشد آن روز را روزي معنوي ندارد. گاهي اوقات انسان بين الطلوعين را كاملا خواب مي ماند و نمازش نيز قضا مي شود يا آخر وقت مي خواند و بخاطر اين مساله عذاب وجدان گرفته و در طول روز حال توبه و انابه خوبي دارد و گاهي انسان بين الطلوعين را كاملا بيدار و مشغول عبادت است ولي در طول روز به اتلاف وقت مي گذارند و حالات معنوي خوبي ندارد. اين دو چگونه قابل توجيه است؟
2. در فرمايش مرحوم حداد صرف بيداري بين الطلوعين شرط است يا انسان براي روزي گرفتن بايد مشغول عبادت نيز باشد؟
1. براي غلبه بر ترس در خوابها يا مكاشفات جلالي (همانند مشاهده زلزله، كشته شدن و...) كه باعث مي شود سالك به نتيجه مطلوب نرسد چه بايد كرد؟
2. در كتاب شريف روح مجرد نقل شده است كه مرحوم انصاري فرموده اند از سالك راه خدا معصيت سر نمي زند. گاهي ديده مي شود سالكين با اخلاص در برخي مواقع بواسطه وسوسه شيطان عملي كه قطعا حرام است را انجام مي دهند و طبعا پس از مدتي توبه مي كنند. با اين توضيح معناي كلام ايشان چيست؟ و آيا ماموران الهي معاصي سالكان را نمي نويسد يا از ايشان مواخذه نمي كنند يا احكام فقهي سالكين متفاوت است؟
3. حضرتعالي فرموده ايد سالكي كه در اين دنيا در راه خدا حركت كند پس از مرگ و ورود به عالم برزخ سلوك خود را ادامه مي دهد. در حالي كه آيه (و من يخرج من بيته مهاجرا الي اللَه والرسول ثم يدركه الموت فقد وقع اجره علي اللَه) فقط بر اين دلالت مي كند كه اين افراد پاداش دارند. آيا آيه يا روايتي هست كه مطلب فوق را اثبات كند؟
4. سالكين راه خدا در ميانه راه برخي قدرت هاي خارق العاده مي يابند آيا يافتن اين توانايي ها با انجام دستورات خاص از ناحيه استاد است يا با انجام اذكار عمومي مثل تهليل و يونسيه و دوام مراقبه اين مسائل خود بخود پيدا مي شود؟
هوالعلیم
1
ممکن است انسان بواسطه ندامت و توبه حالت خوشی پیدا کند ولی بهر حال روزی معنوی آن روز او کم شده است.
2
مهم بیداری است البتّه اگر با توجّه همراه باشد بهتر است.
3
برای خوابها مسئله خاصّی نیست.
4
گناه اگر از روی عناد و خودکامگی نباشد خداوند می آمرزد.
5
پاداش همان حرکت بسوی مقصدی است که در این دنیا پیگیری می شود.
6
این مسائل خود به خود پیدا می شود.
1
ممکن است انسان بواسطه ندامت و توبه حالت خوشی پیدا کند ولی بهر حال روزی معنوی آن روز او کم شده است.
2
مهم بیداری است البتّه اگر با توجّه همراه باشد بهتر است.
3
برای خوابها مسئله خاصّی نیست.
4
گناه اگر از روی عناد و خودکامگی نباشد خداوند می آمرزد.
5
پاداش همان حرکت بسوی مقصدی است که در این دنیا پیگیری می شود.
6
این مسائل خود به خود پیدا می شود.