پدیدآورگروه علمی
گروه قرآن و حدیث و دعا
مجموعهمناجات خمس عشره
سریال5
متن کامل مناجاة الرّاغبين
به همراه ترجمه فارسی
مناجات مشتاقان - مناجات پنجم از مناجات خمس عشره
روایت شده از
حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام)
بِسْمِ اللَـهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِلَهِي إِنْ كَانَ قَلَّ زَادِي فِي الْمَسِيرِ إِلَيْكَ
إلٰهی، چنانچه توشهام در سفر بهسوی تو اندک است
فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنِّي بِالتَّوَكُّلِ عَلَيْكَ
همانا به تکیه و توکّلم بر تو خوشبینم
وَإِنْ كَانَ جُرْمِي قَدْ أَخَافَنِي مِنْ عُقُوبَتِكَ
و اگر جرم و جنایتم مرا از کیفرت به هراس افکنده
فَإِنَّ رَجَائِي قَدْ أَشْعَرَنِي بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ
امیدواریام [به تو]، ایمنی از عقوبتت را به من نوید دادهاست
وَإِنْ كَانَ ذَنْبِي قَدْ عَرَضَنِي لِعِقَابِكَ
و چنانچه گناهم مرا در معرض مجازاتت قرارداده
فَقَدْ آذَنَنِي حُسْنُ ثِقَتِي بِثَوَابِكَ
همانا اطمینان خاطرم، مرا از ثوابت باخبر ساخته است
وَإِنْ أَنَامَتْنِي الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدَادِ لِلِقَائِكَ
و اگر غفلتم مرا به خواب افکنده و از آمادگی برای لقای تو برگرفته
فَقَدْ نَبَّهَتْنِي الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ وَآلائِكَ
همانا معرفتم به کَرَم و نعمتهایت مرا بیدار و هشیار ساخته است
وَإِنْ أَوْحَشَ مَا بَيْنِي وَبَيْنَكَ فَرْطُ الْعِصْيَانِ وَالطُّغْيَانِ
و اگر زیادهروی در گناه و سرکشی، مرا در وحشت تنهایی و دوری از تو انداخته
فَقَدْ آنَسَنِي بُشْرَى الْغُفْرَانِ وَالرِّضْوَانِ
اما بشارتِ آمرزش و خشنودیات، مونس من و آرامش خاطرم گشته
أَسْأَلُكَ بِسُبُحَاتِ وَجْهِكَ وَبِأَنْوَارِ قُدْسِكَ
به حقّ نور جمال رویَت و انوار عظمت ذاتت از تو میخواهم
وَأَبْتَهِلُ إِلَيْكَ بِعَوَاطِفِ رَحْمَتِكَ وَلَطَائِفِ بِرِّكَ
و به حقّ عطوفتِ رحمتت و لطف و احسانت، بهسویت زاری میکنم
أَنْ تُحَقِّقَ ظَنِّي بِمَا أُؤَمِّلُهُ
که گمانم را نسبت به آنچه از تو آرزومندم تحقّق بخشی
مِنْ جَزِيلِ إِكْرَامِكَ وَجَمِيلِ إِنْعَامِكَ
[گمانم] به إکرامِ فراوانت و نعمتبخشیِ زیبایت
فِي الْقُرْبَى مِنْكَ وَالزُّلْفَى لَدَيْكَ
در نزدیک شدنم به تو و تقرّبم به درگاهت
وَالتَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ
و بهرهمندیام از نظر بهسوی تو
وَهَا أَنَا مُتَعَرِّضٌ لِنَفَحَاتِ رَوْحِكَ وَعَطْفِكَ
و هماینک من خود را در معرض نسیم رحمت و عنایت تو قرار دادهام
وَمُنْتَجِعٌ غَيْثَ جُودِكَ وَلُطْفِكَ
و خواهان باران جود و لطف بیپایان توام
فَارٌّ مِنْ سَخَطِكَ إِلَى رِضَاكَ
و از خشمت بهسوی خشنودیات گریزانم
هَارِبٌ مِنْكَ إِلَيْكَ
و از تو بهسوی تو میگریزم
رَاجٍ أَحْسَنَ مَا لَدَيْكَ
درحالیکه نیکوترین چیزی را که نزد توست امید دارم
مُعَوِّلٌ عَلَى مَوَاهِبِكَ
همۀ اعتمادم بر موهبتها و بخششهای توست
مُفْتَقِرٌ إِلَى رِعَايَتِكَ
و محتاج عنایت و حمایت تواَم
إِلَهِي مَا بَدَأْتَ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ فَتَمِّمْهُ
إلٰهی، آن فضل و احسانت را که بر من شروع نمودی بر ما تمام کن
وَمَا وَهَبْتَ لِي مِنْ كَرَمِكَ فَلا تَسْلُبْهُ
و آنچه را از کَرَم خویش به من بخشیدی از من مگیر
وَمَا سَتَرْتَهُ عَلَيَّ بِحِلْمِكَ فَلا تَهْتِكْهُ
و از آنچه با بردباری خویش بر من پوشاندی پرده برنَدار
وَمَا عَلِمْتَهُ مِنْ قَبِيحِ فِعْلِي فَاغْفِرْهُ
و آنچه را از کردار زشتم دانستی بر من ببخشای
إِلَهِي اسْتَشْفَعْتُ بِكَ إِلَيْكَ
إلٰهی، از تو میخواهم که شفیع من به درگاه خودت گردی
وَاسْتَجَرْتُ بِكَ مِنْكَ
و از تو به خودت پناه جستهام
أَتَيْتُكَ طَامِعًا فِي إِحْسَانِكَ
به درگاهت آمدم درحالیکه به احسانت چشم طمع دارم
رَاغِبا فِي امْتِنَانِكَ
و به بخشش تو امیدوارم
مُسْتَسْقِيًا وَابِلَ طَوْلِكَ
و تشنه و خواهانِ باران فراوان و عطای بیکران تواَم
مُسْتَمْطِرًا غَمَامَ فَضْلِكَ
و بارش ابر فضل تو را خواستارم
طَالِبًا مَرْضَاتَكَ
و جویای رضایت تواَم
قَاصِدًا جَنَابَكَ
و آهنگ آستان تو کردهام
وَارِدًا شَرِيعَةَ رِفْدِكَ
و در آبشخور لطف تو قدم گذاشتهام
مُلْتَمِسًا سَنِيَّ الْخَيْرَاتِ مِنْ عِنْدِكَ
و والاترین خیرات تو را از پیشگاهت تمنّا دارم
وَافِدًا إِلَى حَضْرَةِ جَمَالِكَ
و بر حضرت جمالَت وارد شدهام
مُرِيدًا وَجْهَكَ
و خواهان یک نگاه تواَم
طَارِقًا بَابَكَ
و بر درِ سرایِ [فضلِ] تو میکوبم
مُسْتَكِينًا لِعَظَمَتِكَ وَجَلالِكَ
و در برابر عظمت و جلالتِ تو بسی درماندهام
فَافْعَلْ بِي مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ
پس با فضل و رحمت خویش با من آنچنان کن که تو شایستۀ آنی
وَلا تَفْعَلْ بِي مَا أَنَا أَهْلُهُ مِنَ الْعَذَابِ وَالنِّقْمَةِ
و با عذاب و عقوبت خویش با من آنچنان مکن که سزاوار آنم
بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
به رحمتت ای مهربانترین مهربانان.