متن کامل مناجاة المتوسّلين به همراه ترجمه فارسی

متن کامل مناجاة المتوسّلين

به همراه ترجمه فارسی

مناجات توسّل‌کنندگان - مناجات دهم از مناجات خمس عشره

روایت شده از 

حضرت امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام)

بِسْمِ اللَـهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِلَهِي لَيْسَ لِي وَسِيلَةٌ إِلَيْكَ إِلّا عَوَاطِفُ رَأْفَتِكَ

إلهی، مرا سببی به‌سوی تو نیست

جز عطوفت‌های مهربانی‌ات

وَلا لِي ذَرِيعَةٌ إِلَيْكَ إِلّا عَوَارِفُ رَحْمَتِكَ

و مرا دستاویزی به‌سوی تو نیست

مگر نیکی‌های رحمتت

وَشَفَاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ

و شفاعت پیغمبرت، نبیّ رحمت

وَمُنْقِذِ الْأُمَّةِ مِنَ الْغُمَّةِ

و رهایی‌بخش امّت از گرفتاری و اندوه

پس این دو وسیله را

فَاجْعَلْهُمَا لِي سَبَبًا إِلَى نَيْلِ غُفْرَانِكَ

سببی برای رسیدن من به آمرزش خویش قرار بده

وَصَيِّرْهُمَا لِي وُصْلَةً إِلَى الْفَوْزِ بِرِضْوَانِكَ

و آنها را وسیله‌ای برای دستیابی به خوشنودی‌ات بگردان

وَقَدْ حَلَّ رَجَائِي بِحَرَمِ كَرَمِكَ

که [قافلۀ] امیدم وارد در حرم کَرَم تو گشته

وَحَطَّ طَمَعِي بِفِنَاءِ جُودِكَ

و [راحلۀ] طَمَعم به آستان جود و احسان تو فرود آمده است

فَحَقِّقْ فِيكَ أَمَلِي

پس آرزویم را دربارۀ خودت محقّق گردان

وَاخْتِمْ بِالْخَيْرِ عَمَلِي

و کارم را ختم به خیر فرما

وَاجْعَلْنِي مِنْ صَفْوَتِكَ

و مرا از بندگان برگزیده‌ات قرار بده

الَّذِينَ أَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جَنَّتِكَ

که آنان را در میان بهشتِ خویش جای دادی

وَبَوَّأْتَهُمْ دَارَ كَرَامَتِكَ

و در سَرای کرامتِ خویش مُقیم گردانیدی

وَأَقْرَرْتَ أَعْيُنَهُمْ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ يَوْمَ لِقَائِكَ

و دیدگانشان را به دیدار جمالت

در روز ملاقاتت روشن نمودی

وَأَوْرَثْتَهُمْ مَنَازِلَ الصِّدْقِ فِي جِوَارِكَ

و منزلگاه‌های صدق و راستی را

در جوار خویش به ایشان عطا کردی

يَا مَنْ لا يَفِدُ الْوَافِدُونَ عَلَى أَكْرَمَ مِنْهُ

ای [خدایی] که باریافتگان، بر کریم‌تر از او وارد نشوند

وَلا يَجِدُ الْقَاصِدُونَ أَرْحَمَ مِنْهُ

و قصدکنندگان، مهربان‌تر از او نیابند

يَا خَيْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحِيدٌ

ای بهترین کسی که تنهایان با او خلوت کرده‌اند

وَيَا أَعْطَفَ مَنْ أَوَى إِلَيْهِ طَرِيدٌ

و ای مهربان‌ترین کسی که آوارگان بِدو پناه جسته‌اند

إِلَى سَعَةِ عَفْوِكَ مَدَدْتُ يَدِي

دست [امید] خود را به‌سوی وسعت عَفوت دراز نمودم

وَبِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ كَفِّي

و به دامان کَرم تو چنگ آویختم

فَلا تُولِنِي الْحِرْمَانَ

پس ناامیدی را نصیب من نگردان

وَلا تُبْلِنِي بِالْخَيْبَةِ وَالْخُسْرَانِ

و به ناکامی و زیان، مبتلایم مساز

يَا سَمِيعَ الدُّعَاءِ

ای شنوای دعا

يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

ای مهربان‌ترین مهربانان.