رساله نکاحیه

مقدّمه‌

أعوذُ بِاللَهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم‌

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم‌

وَ صَلَّى اللَهُ عَلَى سَیدِنا مُحَمَّدٍ وَ ءَالِهِ الطَّیبینَ الطَّاهِرینَ‌

وَ لَعْنَةُ اللَهِ عَلَى أعْدائِهِمْ أجْمَعینَ مِنَ الانَ إلى قِیامِ یوْمِ الدِّینِ‌

وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلَّا بِاللَهِ الْعَلىِّ الْعَظیم‌

 حقیر در بیست و پنج سال قبل در ماه رمضان المبارك ١٣٩٠هجریه قمریه در مسجد قائم طهران، ابحاثى را منجمله ابدیت و معصومیت قرآن كریم شروع نمودم و در آن ابحاث، جاودانگى آیات مباركه و علوّ مرتبه این نسخه طبیب الهى براى سعادت بشریت در دو نشأه بطور وضوح و آشكارا مبرهن میگشت.

 و از جمله آن، مسأله ازدواج و نكاح در اسلام بود و اهمّیتى كه در تكثیر اولاد و ارزش یك فرد مسلمان میباشد گرچه در مرحله جنین و یا قبل از آن در مرحله نطفه باشد.

 این امر به قدرى عجیب مینمود كه نظر هر ناظر و اندیشه هر متفكّرى را بخود جلب میكرد.

 خداوند تعالى مرا توفیق داد كه در همان شهر مبارك، اصول و شالوده آن مباحث را تدوین، و در سنه ١٤٠٨ پس از گذشت هجده سال، مباحث قرآنى آنرا تنظیم، و تفصیل داده بصورت چهار جلد به نام‌ «نور ملکوت قرآن» از دوره‌ أنوار الملکوت‌ آماده براى نشر، و دو مجلّد اوّلین آن نیز به زیور طبع آراسته گردید.

 عناوین مورد بحث در مسجد قائم در بحبوحه قدرت طاغوت و غلبه استعمار كافر بود و تا پیش آمد انقلاب اسلامى و درهم فرو ریختن و بهم پاشیدن كاخهاى استبداد و حكومت جائرانه، نُه سال فاصله داشت.

 للّه الحمد و له المنّه با طلوع نوید آفرین خورشید فتح و ظفر اسلام، و احیا اصل حكومت ولایت فقیه، اصولاً مسأله محرومیت پسران و دختران از ازدواج و آلودگى به فحشاء و منكرات، و مسأله تقلیل نسل، و استعمال داروهاى سمّى ضدّ حاملگى كه به رایگان در اختیار طبقه مستضعف و فقیر و محروم قرار میگرفت، همگى یكباره رخت بربست و جزء زباله دان تاریخ گردید؛ و تا سنه ١٤٠٨ كه حقیر مجلّد اوّل از این مجموعه را تشریح و تفصیل و آماده براى طبع نموده بودم و هنوز رهبر عظیم الشّأن انقلاب اسلامى حضرت آیة الله خمینى تغمّده الله برحمته در قید حیات بودند بهیچوجه من الوجوه كلمه‌اى از مسائل قطع نسل در میان جامعه نبود، و حقیر هم علم غیب نداشتم كه این مسائل بنیان كن و خانمان سوز ناگهان بعد از ارتحال ایشان آفتابى میگردد و به منصّه ظهور و بروز میرسد.

 أمّا در حقیقت، كتاب كه در ماه شوّال ١٤١٠از طبع خارج شد كأنّه الهام غیبى بود براى هشدارى و بیدارى مردم كه هان اى ملّت زنده و به پا خاسته، اینك متوجّه باشید كه دشمنان دیرین شما هنوز زنده‌اند؛ از هر سو و از هر جانب به كمین نشسته‌اند، با تبلیغات وسیع و همه جانبه كمر بسته‌اند تا نسل شما را قطع كنند، و جامعه رشید و سالم و نیرومندتان را به افرادى مریض و فرسوده و ناتوان و دچار اختلال عصبى و جنون در آورند؛ لوله‌هاى حیاتى زنان را ببندند و مردان رشید و دلیر را نامرد و اخته كنند.

 زیرا پس از قیام و اقدام ملّت رشید مسلمان در برابر كفر، و رؤیت آن شهامت نبردهاى دلاورانه و دلیرانه و مبتكرانه، الان میخواهند ریشه تان را از بن قطع كنند.

 با جرائد و مجلّات و وسائط ارتباط جمعى و رسانه‌هاى گروهى كه از همان مشرب اشراب مى‌شوند، با عناوین واهى: اقتصاد و زیبائى شهر و زندگانى راحت و مرفّه، اصل وجود و هستى تان را به باد فنا میدهند. آنان میخواهند به بهانه وسمه بر ابروان دو چشمانتان را كور كنند.

 لهذا با زیركى هر چه تمامتر توأم با مكر و خدیعه، و با مختفى داشتن عواقب وخیم این جنایات، روى همه گونه پى آمدهاى زیان بار آن پرده مى‌گذارند و جامعه را از مرد و زن به انواع و اقسام راههاى نامشروع و غیر عقلائى و غیر طبیعى و غیر بهداشتى، به تقلیل نسل و میرانیدن نطفه حیاتى با شتاب و حركتى عنیف چون سقوط در سطح مُورّب سراشیبى كوه، میكشانند تا ملّت زنده و مسلمان كه اینك آمده است از خواب گران بیدار شود و خود مختارى خویشتن را دریابد چنان در قعر درّه عمیق و مهلك نابودى به رو درافتد كه نه سرى را از خود بشناسد نه دستارى را.

 ملّت مسلمان! ما باید بیدار باشیم! در ظرف مدّت بیشتر از یك ماه از ناحیه صدّام كافر و عامل استعمار كافر، قریب دویست موشك، تنها به شهر طهران فرود آمد، امّا این قرص‌هاى ضدّ حاملگى، و استعمال آلات در رحم‌ها و بستن لوله‌هاى بانوان، و از مردانگى انداختن مردان كه هزاران گونه امراض عصبى، و اختلال جهاز گردش خون، و سكته‌هاى قلبى، و اختلال فكرى و روانى، و هجوم سیل سرطان را به دنبال خود یدك مى‌كشد، اثرش كمتر از آن موشكها نمى‌باشد، بلكه بیشتر است!

 ما نفهمیدیم و نخواهیم فهمید كه این نامادرى‌هاى خون آشام دیروز ما چگونه امروز مهربانتر از مادر از آب درآمده، و با بذل اموالى خطیر و مبالغى هنگفت از جیب پر فتوّتشان، به رایگان براى مصالح اقتصادى و رفاه و آسایش خورد و خوراك و خواب و راحت ما و اطفال آینده ما بى‌دریغ مصرف میكنند؟!؟!

 ایشان نام تنظیم خانواده بر روى آن میگذارند تا جاهلان را فریب دهند ولى عاقلان دانند كه غیر از تقتیل و تنكیل و تبكیت و تنقیص خانواده ثمرى بیرون نمى‌دهد.

 تنظیم خانواده در اصطلاح خودشان به معنى به حدّ نصاب و ظرفیت لازم و واقعى در آوردن افراد مى‌باشد؛ اگر افراد زیاد باشند به آن حدّ تنزّل دهند، و اگر كم باشند تا آن حدّ بالا برند.

 محدوده كشور ایران را به تصدیق كارشناسان داخلى و خبرگان خارجى از جهت استعداد و كثرت زمینهاى حاصلخیز و قابل كشت و زراعت و باغدارى و دامدارى و وفور آب و رودخانه‌ها و امكان آبگیرها، و از جهت اجتماع انواع معادن میتوان از مرغوبترین كشورهاى جهان به حساب آورد و ظرفیت آنرا دارد كه به آسانى و راحتى دویست میلیون نفر را در مهد خود بپذیرد و بپرورد.

 امّا امروزه مى‌بینیم كه از جهت كمبود افراد كشاورز و زارع در كشتزارها و باغها، و از جهت كمبود افراد كارگر در كارخانجات، در مضیقه‌اى عجیب به سر مى‌بریم.

 آیا معنى تنظیم خانواده آن نمى‌باشد كه براى ازدیاد افراد شهر نشین و روستا نشین، این مبالغ را در تكثیر نسل و ازدیاد اولاد مصرف كنند تا به حول و قوّه حضرت احدیت جمعیت این كشور بالا آید و به حدّ نصاب خود بالغ گردد و همگى خودكفا شوند و دست نیاز از واردات كشورهاى كفر بردارند و همه زنجیرهاى اسارت را بگسلند؟!؟!

 بارى روى این اساس بر خود لازم دیدم آنچه را كه درباره اسلام و وظیفه مردان و زنان مسلمان در امر ازدواج و تكثیر نسل میدانستم و در آن ایام، بحث و تحریر نموده بودم، اینك بنا به ضرورت و موقعیت، آنرا از جلد اوّل «نور ملكوت قرآن» استخراج، و به صورت جزوه مستقلّى به نام‌ «رساله نکاحیه: کاهش جمعیت، ضربه‌اى سهمگین بر پیکر مسلمین» متواضعانه خدمت‌

برادران و خواهران مسلمان تقدیم كنم.

 وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ.

بنده حقیر فقیر امیدوار رحمت حضرت حىّ ربّ قدیر

سید محمّد حسین حسینىّ طهرانىّ‌

در بلده مبارکه مشهد مقدّس رضوى على شاهده آلاف التّحیة و السّلام‌

در روز یکشنبه شانزدهم شهر محرّم الحرام‌

از سنه یکهزار و چهارصد و پانزده هجریه قمریه‌

بخش نخست: در تفسیر آیه وَ لا يَقتُلْنَ أَولادَهُنَّ‌

أعوذُ بِاللَهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم‌

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم‌

وَ صَلَّى اللَهُ عَلَى سَیدِنا مُحَمَّدٍ وَ ءَالِهِ الطَّیبینَ الطَّاهِرینَ‌

وَ لَعْنَةُ اللَهِ عَلَى أعْدائِهِمْ أجْمَعینَ مِنَ الْأَنَ إلى قِیامِ یوْمِ الدّینِ‌

وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلَّا بِاللَهِ الْعَلِىِّ الْعَظیم‌

 قالَ اللَهُ الْحكیمُ فى كِتابِهِ الْكَریم:

 إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَ يُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً* وَ أَنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ أَعْتَدْنا لَهُمْ عَذاباً أَلِيماً.

(آیه نهم و دهم از سوره إسرآء: هفدهمین سوره از قرآن کریم)

 «این قرآن به سوى آئینى كه از هر آئین دیگرى استوارتر و اساسى‌تر است، جامعه بشریت را هدایت مى‌نماید. و به مؤمنینى كه اعمال صالحه را انجام میدهند، بشارت مى‌دهد كه: از براى ایشان مزد و پاداشى بزرگ است. و به كسانى كه به آخرت و روز جزا ایمان نمى‌آورند، بیم میدهد كه: ما براى ایشان عذابى دردناك تهیه و آماده ساخته‌ایم».

قرآن كتاب انذار و بشارت و هدایت كننده به بهترین آئین هاست‌

 با دقّت در مفاد این كریمه مباركه، سه مطلب به دست مى‌آید:

 اوّل‌ آنكه: قرآن مجید كتابى است كه جامعه بشریت را به محكم‌ترین و استوارترین آئین‌ها و روش‌ها و مذهب‌ها و مسلك‌ها هدایت مى‌نماید. و این معنى بسیار مهمّ و شایان دقّت است. زیرا كه از زمان آدم بو البشر تا حال، آنچه پیامبران الهى از جانب حضرت حىّ قیوم براى ارشاد و هدایت بشر آورده‌اند و

گفته‌اند، و كتابهائى را كه با خود نازل نموده‌اند: از دعوت به توحید و بیان حقائق، و ارشاد مردم به سر منزل سعادت و عبور از مراحل تهلكه، و بیمارى‌هاى روحى و طبعى؛ و آنچه را كه حكماى الهى راستین كه اسلام از آنها تمجید نموده، همچون لقمان‌ حکیم و سقراط و افلاطون‌ و سائرین آورده‌اند و بحث نموده، و كتاب‌ها نوشته و مكتب‌ها تشكیل داده، و مدرس‌ها بنا نموده و شاگردان اولوا القدرى به عالم انسانى تحویل داده‌اند؛ و آنچه امروزه علما و دانشمندان الهى و غیر الهى براى سعادت جامعه‌ها در تلاش مى‌باشند، و علوم مستقلّه به نام جامعه شناسى و روان شناسى، و فلسفه و تحقیق در بنیادهاى اخلاقى، و راه و روش صحیح و راستین براى سعادت بشر، و زندگى نمودن در سایه آرامش و صلح و آشتى، و تمتّع از جمیع مواهب انسانى ترتیب داده‌اند؛ و دانشگاهها و دانشكده‌ها را مملوّ از بحث و تحقیق و كنجكاوى نموده‌اند؛ و آنچه از این به بعد در أثر تكامل علوم بدست آورند و بحث و تحقیق كنند، و كتابها بنویسند و فلاسفه‌اى نوین به عالم ارائه دهند، و در سر میزهاى گرد و یا بیضى و یا مستطیل و یا مسدّس و ذوزنقه بنشینند، و به آسمان پرواز كنند و كره مرّیخ و زهره و عطارد را هم تسخیر كنند، و بخواهند عالیترین برنامه را براى سعادت و ارتقاء طرح ریزى كنند، با تمام این زمینه وسیع و گسترده، و این وسعتِ دیدار به آئین‌هاى آسمانى و زمینى، معذلك قرآن، آرى همین قرآنى كه ما در جیب خود مى‌گذاریم و قرائت مى‌كنیم، از همه این آئین‌ها و طرح‌ها و مسلك‌ها و قانون‌ها، قویم‌تر و استوارتر و اصیل‌تر و پسندیده تر، جامعه بشریت را به صلاح كلّى و سعادت مطلق، و زندگى پاك و پر بهره، و عیش گوارا هدایت و رهبرى مى‌نماید.

 و این بسیار مطلب مهمّى است كه این آیه، امروز هم در رادیوهاى ممالك اسلام و كفر خوانده میشود، و علناً اظهار میدارد كه برنامه او عالى‌ترین برنامه‌ها، و ارشاد و ارائه طریق او استوارترین طُرق است؛ و اگر مردم دنیا از سیاه و سپید و زرد و سرخ، و شمالى و جنوبى و شرقى و غربى، و كوهى و

بیابانى و دریائى و هوائى، همه و همه جمع شوند و در آداب و رسوم و مرام و عقیده، و منهاج زندگى و روش معیشت، و تمتّع از راقى‌ترین راهى كه در جلوى پاى خود گذارده‌اند مطالعه كنند، و آنرا با احكام قرآن از كسب و تجارت و نكاح و عبادت و صلوة و صوم و حجّ و جهاد، و دستورات توحیدى و بیانات عرفانى و مواعظ اخلاقى و فرامین عملى مقایسه نمایند، خواهند دید كه: اسلام بسیار بسیار برتر و بالاتر و عالى‌تر و راقى‌تر است.

 قرآن در راهى نزدیكتر و سریعتر و آسانتر بشر را به تكامل انسانى خود میرساند؛ و در به فعلیت در آوردن قوا و استعدادهاى نهفته، أساسى‌تر و محكمتر و اصولى‌تر گام بر میدارد.

 دوّم‌ آنكه: مؤمنان و گروندگان بحضرت ربوبیت، و معترفان به رسالت و مُقرّان به ولایت را بشارت میدهد كه: در اثر كنكاش عملى و جدّیت و سعى و كوشش كردارى و رفتارى خود، براى وصول به نتیجه رابحه و رستگارى و نجات از هواجس نفسانى، و فوز به درجات عالیه و مقامات سامیه، خداوند منّان اجر و مزد بزرگى براى آنها معین فرموده است. و بنابراین، قرآن كتاب بشارت و امید، و شادى و خرّمى و كامیابى است.

 سوّم‌ آنكه: به منكران خدا و رسالت و ولایت كه در نتیجه، انكار آخرت و روز پاداش و جزاست بیم و دهشت میدهد كه: براى آنها عذاب دردناك و ناگوارى در پى آمد عدم ایمانشان خواهد بود.

 و بنابراین، قرآن كتاب هشدار و بیدار باش و انذار و بهوش باش است.

 هم كتاب امید و بشارت است و هم كتاب بیم و دهشت؛ در عین آنكه برنامه خود را در حركت بنى آدم، قویم‌ترین برنامه‌ها، براى وصول به راستین‌ترین آئین‌ها، و درست‌ترین منهج‌ها و مرام‌ها به شمار مى‌آورد.

 از جمله آیاتى كه بر سُبُل سلام رهبرى دارد، این كریمه است:

 يا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذا جاءَكَ الْمُؤْمِناتُ يُبايِعْنَكَ عَلى‌ أَنْ لا يُشْرِكْنَ بِاللَّهِ شَيْئاً

وَ لا يَسْرِقْنَ وَ لا يَزْنِينَ وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَ لا يَأْتِينَ بِبُهْتانٍ يَفْتَرِينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُوفٍ فَبايِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ.¹

 «اى پیغمبر اگر زنان مؤمنه حضور تو آمدند، و با تو بیعت كردند بر اینكه بهیچ وجه چیزى را شریك خدا قرار ندهند و دزدى نكنند و زنا ننمایند و اولاد خود را نكشند و چیزى را كه در میان دو دست و پاى خود پرورده‌اند، به دروغ و بهتان به شوهر خود نبندند (بچّه‌اى را كه از نطفه دیگرى زائیده‌اند، به مرد خود نسبت ندهند و فرزند وى نخوانند) و در امر معروف و پسندیده، مخالفت ترا ننمایند، در این صورت و با وجود این شرائط با آنها بیعت كن؛ و براى آنها از خداوند طلب آمرزش و غفران بنما! زیرا كه حقّاً خداوند آمرزنده و مهربان است.»

 این آیات، بعد از فتح مكّه نازل شد و رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم از جمعى از زنانى كه آمده بودند، با این شرائط قبول بیعت كردند.

داستان بیعت زنان با پیغمبر اكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم در مكّه‌

 واقِدىّ‌ در «مَغازى» خود، از عبد الله بن زُبَیر روایت میكند كه: چون روز فتح مكّه رسید، هِنْد دختر عُتْبَه اسلام آورد و امّ حکیم‌ دختر حارث بن هِشام زوجه عِكْرِمَة بن أبى جَهل اسلام آورد و زن صَفْوان بن امَیة دختر مُعَذَّل كه نامش‌ بَغوم‌ بود از كنانه اسلام آورد و فاطمه‌ دختر وَلید بن مُغِیرَة اسلام آورد و هند دختر مُنَبِّه بن حَجّاج كه مادر عبد الله پسر عَمْرو بن عاص بود نیز در ضمن ده نفر از زنان قریش اسلام آورده و در أبْطَح به حضور رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم آمدند، و با آنحضرت بیعت كردند. آنان بر آنحضرت وارد شدند در حالیكه نزد آنحضرت زوجه او و فاطمه دختر او و زنانى از زنان بنى عبد المطلّب بودند.

 هند دختر عتبه‌² سخن گفت بدینگونه كه:

 یا رَسولَ اللَهِ! الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى أظْهَرَ الدّینَ (الَّذى) اخْتارَهُ لِنَفْسِهِ لِتَمَسَّنى رَحْمَتُک یا مُحَمَّدُ؛ إنّى امْرَأَةٌ مُؤْمِنَةٌ بِاللَهِ مُصَدِّقَةٌ!

 «اى رسول خدا! سپاس مختصّ خداوند است، آنكه دینى را كه براى خودش اختیار نمود ظاهر كرد؛ براى آنكه رحمت تو اى محمّد به من برسد! من زنى هستم كه به خدا ایمان آورده‌ام و تصدیق وى را نموده‌ام.»

 در این حال نقاب را از چهره خود كنار زد و گفت: من هند دختر عتبه هستم.

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: مَرْحَبًا بِكِ! «آفرین بر تو، خوش آمدى!»

 هند گفت: سوگند بخدا اى رسول خدا من در حالى بودم كه دوست داشتم در روى زمین، افرادى ذلیل‌تر و خوارتر از اهل خیمه تو و اهل تو نباشند، و اینك حالم اینطور است كه دوست دارم در روى زمین افرادى عزیزتر و گرامى‌تر از اهل این خیمه و این اهل بیت نباشند.

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم فرمود: و بر این، همچنین زیادتر! (یعنى براى اسلام و ایمان این مقدار كفایت نمیكند و باید بیش از این، اعتراف نمائى!)

 سپس رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم براى آنها قرائت قرآن نمود، و آنها بیعت كردند (و بر اساس آن شرائط، اسلامشان را پذیرفت).

 از میان آنها هند گفت: نُماسِحُک؟ «اى رسول خدا ما براى بیعت باید

دست به تو دهیم؟»

 حضرت فرمود: إنِّى لا أُصَافِحُ النِّسَاءَ! إنَّ قَوْلِى لِمِأَةِ امْرَأَةٍ مِثْلُ قَوْلِى لامْرَأَةٍ وَاحِدَةٍ.

 «من با زنان مصافحه نمى‌كنم و دست نمیدهم! گفتار من با صد زن مثل گفتار من با یك زن است.» (یعنى با زنها در بیعت نیاز به لَمس و مَسّ دست آنها نیست و مصافحه لازم نیست، همین گفتار با همه آنها براى پذیرش بیعتشان جملگى كفایت میكند و نیاز به یك یك جداگانه ندارد.)

 و بعضى گفته‌اند: در آنروز رسول خدا لباسى را بر روى دست خود انداخت، و آنها دستش را از روى لباس مَسح كردند.

 و بعضى گفته‌اند: در آنروز قدَحى از آب آوردند، رسول خدا دست خود را در آب فرو برد و در آورد، و سپس قدح آب را به آنها داد و آنها دست‌هاى خود را در قدح فرو بردند.

 امّا قول اوّل در نظر ما بیشتر به ثبوت نزدیك است كه فرمود: إنِّى لَا أُصَافِحُ النِّسَاءَ.¹

 و طبَرى‌ در «تاریخ» خود، از واقدى نقل كرده است كه: رسول خدا در روز فتح مكّه امر به كشتن شش نفر مرد و چهار نفر زن نمودند، و از جمله زنان هند دختر عتبه بود، ولى چون اسلام آورد و بیعت كرد جان به سلامت برد.

 تا آنكه گوید: چون رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم از بیعت مردان فارغ شد نوبت بیعت زنان رسید، و جمعى از زنان قریش بر ایشان وارد شدند، كه در میان آنها هند دختر عتبه، نقاب بر صورت زده و بطور ناشناس ـ بواسطه جنایتى كه بر حَمزه نموده بود ـ وارد شد؛ چون مى‌ترسید بواسطه آن عمل زشت و قبیح، پیامبر او را بگیرند و بكشند.

 چون به رسول الله نزدیك شدند كه بیعت كنند، رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت:

 تُبَایعْنِى (تُبَایعْنَنِى) عَلَى أَنْ لا تُشْرِكْنَ بِاللَهِ شَیئًا! «شما با من بیعت میكنید به شرط آنكه هیچ چیز را شریك خدا نیاورید!»

 هند گفت: سوگند به خدا كه تو از ما عهد و پیمانى میگیرى كه از مردان نگرفته‌اى! و ما این عهد را به تو میدهیم!

 رسول خدا گفت: وَ لا تَسْرِقْنَ! «و دزدى هم نباید بكنید!»

 هند گفت: و الله من چیزهائى را، و چیزهائى را از مال أبو سفیان برداشته‌ام و نمى‌دانم كه آیا براى من حلال بوده است یا نه؟!

 أبو سفیان كه آنجا حاضر و شاهد گفتار او بود گفت: آنچه از مال من در گذشته ربوده‌اى، ترا حلال نمودم!

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: إنَّكِ لَهِنْدٌ بِنْتُ عُتْبَةَ؟! «آیا تو هند دختر عتبه هستى؟!»

 گفت: آرى! من هند دختر عتبه هستم؛ از گذشته‌ها بگذر، خدا از تو بگذرد!

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: وَ لَا تَزْنِینَ! «زنا هم نباید بكنید!»

 هند گفت: اى رسول خدا مگر زن حُرّه و آزاد هم زنا میكند!؟

بیعت زنان با پیغمبر به شرط نكشتن اولاد

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: وَ لا تَقْتُلْنَ أَوْلدَكُنَّ! «شما فرزندان خود را نباید بكشید!»

 هند گفت: قَدْ رَبَّیناهُمْ صِغارًا وَ قَتَلْتَهُمْ یوْمَ بَدْرٍ کبارًا، فَأنْتَ وَ هُمْ أعْلَمُ! «ما آنها را در دوران كودكى پرورش دادیم، و تو آنها را در جنگ بدر چون بزرگ شده بودند كشتى؛ پس تو و آنها داناترید!»

 عمر بن خطّاب از كلام او خندید به حدّى كه قهقهه زد و در خنده‌

فرورفت.

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: وَ لا تَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ تَفْتَرِینَهُ بَینَ أَیدِیكُنَّ وَ أَرْجُلِكُنَّ.

 «از نطفه مردى آبستن نشوید، تا بچّه‌اى را كه میزائید، به شوهر خود نسبت دهید!»

 هند گفت: و الله بُهتان زشت است! و به برخى از تجاوزات أشبه است.

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم گفت: وَ لا تَعْصِینَنِى فِى مَعْرُوفٍ‌ «مخالفت مرا در كارهاى حسنه نباید بكنید!»

 هند گفت: ما در این مجلس حضور نیافتیم كه بخواهیم در كارهاى پسندیده و حسنه، مخالفت تو را بنمائیم!

 رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم به عمر گفت: با این زنان بیعت كن؛ و رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم از خدا برایشان مغفرت خواست. و عمر با آنها بیعت نمود.

 وَ كانَ رَسولُ اللهِ صلَّى اللهُ عَلَیه (وَ ءَالِه) وَ سلَّم لا یصافِحُ النِّساءَ وَ لا یمَسُّ امْرَأَةً وَ لا تَمَسُّهُ إلَّا امْرَأَةٌ أحَلَّها اللَهُ لَهُ أوْ ذاتُ مَحْرَمٍ مِنْهُ.

 «و عادت و دأب و دَیدَن رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم این بود كه با دست و بدن خود زنى را مسّ نمى‌كرد، و هیچ زنى نیز با دست و بدن خود او را مسّ نمیكرد، مگر زنى كه خداوند بر او حلال كرده بود و یا آنكه با او مَحرم بود.»

 و از أبان بن صالح روایت است كه: بیعت زنان با رسول خدا ـ در آنچه بعضى از أهل علم روایت كرده‌اند ـ بر دو گونه بوده است:

 در پیش روى رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم ظرفى كه در آن آب بود مینهادند، و همینكه از آنها عهد و میثاق میگرفت و آنها نیز متعهّد مى‌شدند و عهد و پیمان میدادند، دست خود را در آب فرو میبرد و سپس بیرون‌

میكشید؛ در این حال زنان دستهاى خود را در آب فرو میبردند. دوباره پیامبر از آنها عهد و میثاق میگرفت؛ چون زنان بر آنچه با آنها شرط شده بود به او عهد و پیمان میدادند، به آنها میگفت: اذْهَبْنَ، فَقَدْ بَایعْتُكُنَّ! «اینك شما بروید، زیرا كه من با شما بیعت كردم!» و از این طرز عمل، كارى را اضافه انجام نمیداد.¹

كلام علّامه طباطبائى در تفسیر: وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَ‌

 علمه طباطبائى‌ مُدّ ظلُّه العالى در تفسیر وَ لا يَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَ‌ فرموده‌اند: بالْوَأْدِ وَ غَیرِهِ وَ إسْقاطِ الْأجِنَّةِ² «معنى آنكه اولاد خود را نكشند اینست كه: بچّه‌هاى زنده را زیر خاك ننمایند، و یا به طریق دیگرى نكشند، و جنین خود را سقط ننمایند! (بچّه در رحم را نیندازند»)!

حرمت قتل نفس در اسلام‌

 یكى از گناهان كبیره كه عقابش در قرآن كریم مخلَّد بودن در جهنّم بشمار آمده است كشتن مسلمانى است از روى عمد، بدون آنكه شریعت بواسطه قصاص و یا إجراءِ حدّ قتل، براى او كشتن را مباح و جائز نموده باشد.

 و در این مسأله جاى تردید و شبهه نیست؛ و در كتاب جهاد، علماى اسلام بر حرمت اینگونه از قتل، أدلّه أربعه (كتاب، سُنّت، إجماع، عقل) را اقامه فرموده‌اند.

 در قرآن مجید براى قتل خطائى و عمدى، احكامى را مقرّر نموده است:

 وَ ما كانَ لِمُؤْمِنٍ أَنْ يَقْتُلَ مُؤْمِناً إِلَّا خَطَأً وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَأً فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ دِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‌ أَهْلِهِ إِلَّا أَنْ يَصَّدَّقُوا فَإِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ وَ إِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَ بَيْنَهُمْ مِيثاقٌ فَدِيَةٌ مُسَلَّمَةٌ إِلى‌ أَهْلِهِ وَ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ شَهْرَيْنِ مُتَتابِعَيْنِ تَوْبَةً مِنَ اللَّهِ وَ كانَ اللَّهُ عَلِيماً حَكِيماً* وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ

غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً.¹

 «چنین حقّى أبداً براى مسلمان مؤمنى نیست كه مسلمان مؤمنى را بكُشد، مگر آنكه آن قتل از روى خطا باشد. و كسى كه مسلمان مؤمنى را از روى خطا به قتل برساند جزاى او آنست كه: یك بنده مؤمن در راه خدا آزاد كند، و یك دیه كامل او را به بازماندگان و أولیائش تسلیم نماید؛ مگر آنكه آنان از دیه بگذرند و عفو كنند.

 و اگر این قتل خطائى مسلمان مؤمن، از قومى صورت گرفت كه ایشان دشمن شما بودند، بنابراین فقط باید یك بنده مؤمن در راه خدا آزاد نمود (و تسلیم دیه به أهل او در اینصورت نیست).

 و اگر این قتل، در میان قومى واقع شد كه بین شما و بین آنها معاهده و پیمان است در اینصورت، هم باید یك دیه كامل به قومش بپردازید (با آنكه دشمن شما هستند) و هم باید یك بنده مؤمن در راه خدا آزاد كنید! و كسى كه قدرت و تمكّن بر آزادى بنده مؤمن نداشته باشد، باید دو ماه پى در پى روزه بگیرد. این طریق توبه و إنابه و بازگشت اوست كه خدا بدان امر فرموده است؛ و خداوند علیم و حكیم است.

 و كسى كه مسلمان مؤمنى را از روى عمد و قصد بكُشد، پس جزاى او جهنّم است كه در آن بطور خلود و جاودان میماند؛ و خداوند بر او غضب مى‌كند و لعنت میفرستد، و عذاب عظیمى را براى او مُهیا و آماده میكند.»

 مِنْ أَجْلِ ذلِكَ كَتَبْنا عَلى‌ بَنِي إِسْرائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً وَ لَقَدْ جاءَتْهُمْ رُسُلُنا بِالْبَيِّناتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيراً مِنْهُمْ بَعْدَ ذلِكَ فِي الْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ.²

 «از همین سبب و بهمین علّت، ما بر بنى إسرائیل بطور قانون و حتم، أمریه صادر كردیم كه: هر كس، كسى دیگر را بكشد بدون آنكه آن كس، كسى را كشته باشد و یا در زمین فساد نموده باشد، پس گویا مثل آنست كه تمام مردم را كشته است! و كسى كه كسى دیگر را زنده كند، و جانى و نفسى را حیات بخشد، پس گویا مثل آنست كه تمام مردم را زنده كرده است. و هر آینه فرستادگان از جانب ما با بینات و أدلّه واضحه به سوى آنها آمدند؛ و پس از تمام این قضایا بسیارى از ایشان در روى زمین إسراف و زیاده روى میكنند.»

 يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ إِلَّا أَنْ تَكُونَ تِجارَةً عَنْ تَراضٍ مِنْكُمْ وَ لا تَقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ إِنَّ اللَّهَ كانَ بِكُمْ رَحِيماً* وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً فَسَوْفَ نُصْلِيهِ ناراً وَ كانَ ذلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيراً.¹

 «اى كسانیكه ایمان آورده‌اید در میان خودتان اموالتان را به باطل (به غِلّ و غِشّ در معامله، و دروغ در سِعْر و قیمت، و معاملات ربوى و غیرها) مخورید! مگر آنكه از تجارتى باشد كه طرفین معامله كاملاً بدان راضى و خشنود باشند. و جانها و نفوس خود را نكشید كه حقّاً خداوند به شما مهربان و رحیم است.

 و كسى كه این كار را از روى دشمنى و ستم بنماید، بزودى او را در آتش مى‌گذاریم؛ و این بر خداوند آسان است.»

 وَ لا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ.²

 «و نكشید كسى را كه خداوند كشتن وى را حرام نموده است؛ مگر به حقّ!»

 وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً* يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً* إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ‌

سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً.¹

 «و (بندگان خداوند رحمن) كسانى هستند كه: با الله‌ معبود دیگرى را نمى‌خوانند. و نفس محترمى را كه خداوند كشتن او را حرام نموده است مگر به حقّ نمیكشند، و زنا نمى‌نمایند. و كسى كه این عمل را انجام دهد، به كیفر و وِزر و وبال و عقاب آن خواهد رسید؛ بطوریكه عذاب او در روز بازپسین دو چندان مى‌شود، و در آتش و عذاب با حال مذلّت و خوارى و سرافكندگى، مخلّد میماند.

 مگر كسى كه توبه كند و ایمان بیاورد و كار نیكو و شایسته انجام دهد؛ پس این گروه از مردم كسانى هستند كه خداوند بدیهاى آنها را به نیكى‌ها تبدیل مى‌كند، و خداوند پیوسته آمرزنده و مهربان است».

حرمت سقط جنین در شریعت مقدّس اسلام‌

 و علاوه بر عموماتى كه ذكر شد و در آنها بطور كلّى قتل نفس محترمه را چه اولاد انسان باشد و چه غیر أولاد، حرام شمرده است؛ بطور خصوص در بسیارى از آیات، قتل اولاد را نهى كرده و آنرا حرام شمرده است.

 همچون آیه: قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ حَرَّمُوا ما رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِراءً عَلَى اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَ ما كانُوا مُهْتَدِينَ.²

 «حقّاً خسارت كرده‌اند و زیان برده‌اند كسانى كه از روى سفاهت و نادانى اولادشان را كشتند؛ و از روى افتراء و دروغ آنچه را كه خدا به ایشان روزى نموده است، بر خودشان حرام كردند. حقّاً ایشان گمراه شده‌اند؛ و اینطور نیست كه از هدایت یافتگان باشند.»

 و همچون آیه: قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئاً وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ‌ الایةَ.³

 «بگو ـ اى پیغمبر ـ بیائید تا من آنچه را كه خداوند شما بر شما حرام نموده است، براى شما بخوانم: آنكه هیچ چیزى را شریك خدا قرار ندهید! و به پدر و مادرتان احسان نمائید! و اولاد خود را از ترس فقر و ضعف اندوخته و از بین رفتن سرمایه نكشید! زیرا كه ما هستیم كه شما و آنان را روزى میدهیم.» ـ تا آخر آیه.

 و همچون آیه: وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كانَ خِطْأً كَبِيراً.¹

 «و فرزندان خود را از ترس تهیدست شدن و از بین رفتن سرمایه، و حمله ور شدن سلطان فقر و فلاكت نكشید! زیرا كه ما ایشان و شما را روزى میدهیم؛ حقّاً كشتن آنان گناهى بزرگ و خطائى سترگ است.»

 و همچون آیه: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ* بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ.²

 «و زمانیكه از مَوْءُودَة (بچّه‌اى كه زنده در زیر خاك دفن كنند) پرسیده شود كه: به چه جرمى و جنایتى او كشته شده است؟»

 اینها همه آیاتى است كه دلالت بر حرمت قتل فرزند دارد؛ خواه فرزند بزرگ باشد خواه كوچك، خواه پسر باشد خواه دختر، خواه ناقص الخلقه و عقب افتاده باشد خواه تامّ الخلقه و كامل.

 و علیهذا بچّه‌اى كه از مادر متولّد گردد و نابینا و یا ناشنوا و یا مقطوع الید، و یا دیوانه و مجنون باشد، و یا به هر گونه عیبى از عیوب و نقصى از نقائص مبتلا باشد، نه پدر و نه مادر، و نه دولت و نه حاكم، و نه هیئت پزشكى و نه غیرهم، حقّ كشتن و از بین بردن این بچّه را ندارند؛ خواه بوسیله آلت قتّاله باشد، خواه بوسیله تزریق داروى سمّى، خواه بوسیله استنشاق گاز، خواه بوسیله ذوب نمودن در اسید، خواه بوسیله اشعّه‌هاى مهلكه، و خواه به هر وسیله دیگرى كه‌

بعداً كشف شود.

 اینها مخلوق خدا هستند. و خدا اذن و اجازه كشتن را نداده است. این كشتن، قتل نفس است. و در قتل نفس، خداوندِ خالق نفس، بین نفس انسانِ صحیح و معیب، و زن و مرد، و مریض و سالم، و عاقل و مجنون، و كوچك و بزرگ فرقى نگذاشته است. و به قتل نفس عمدى هر طور باشد وعده خلود در آتش دوزخ را داده است.

انتحار و خودكشى قتل نفس است؛ و در اسلام حرام و ممنوع‌

 بلكه انسان اختیار نفس خودش را هم ندارد. و خودكشى گرچه بواسطه تنگدستى و شدّت فقر، و زندانى شدن متمادى، و ورود مصائب گوناگون باشد حرام است؛ كسى كه به انتحار دست میزند در جهنّم میرود، و در آنجا طبق آیه قرآن مخلّد است.

 عموم و إطلاق آیاتى كه دلالت برحرمت قتل نفس عمدى دارد، شامل قتل انسان نفس خودش را، و شامل قتل نفس غیر مى‌شود. أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً¹ بخوبى و روشنى دلالت بر حرمت انتحار هم میكند.

 و علاوه آیه كریمه: وَ أَنْفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ‌² دلالت بر این مدّعى دارد.

 فلهذا اگر دشمن بخواهد انسان را دستگیر كند و براى إقرار و اعتراف شكنجه نماید، انسان حقّ خوردن و بلعیدن قرص‌هاى سمّى كه فوراً او را میكشد (گرچه بدون درد و التهاب باشد) ندارد؛ اگرچه آن شكنجه با

شدیدترین وجهى صورت پذیرد و منجرّ به قتل صعب و كشتن و قطعه قطعه شدن انسان گردد.

 انسان براى فرار از قتل شدیدتر، نمیتواند اختیاراً دست به انتحار خفیف‌تر بزند. اگر دشمن، انسان را در اطاقى محبوس نموده است و میخواهد انسان را در دریا و رودخانه غرق كند، انسان حقّ ندارد شیر گاز اطاق را باز كرده و خودش را به استنشاق گاز مسموم هلاك كند؛ گرچه این عمل نسبت به غرق شدن آسانتر باشد.

 لشكریان مسلمان كه در كشتى نشسته و آماده نبرد و جنگ با كفّارند، اگر كفّار كشتى آنان را با نفت و بنزین، و یا پرتاب موشك، و یا سائر آلات مُحرِقه آتش بزنند، و مسلمین سوختن و آتش گرفتن خود را در برابر دیدگان خود همچون آفتاب روشن ببینند، حقّ ندارند براى فرار از سوختگى، خود را به دریا پرتاب كنند و غرق شدن را اختیار نموده و به دست خود بدینگونه جان سپرند.

 اگر مریضى مبتلا به بعضى از امراض مهلكه و صعب شده است، مانند بعضى از اقسام سرطان كه حقّاً حیات براى او جز تلخى چیزى نیست، حقّ ندارد انتحار كند؛ و به دوست پزشك معالج و یا به پرستار رفیق و صمیمى‌اش توصیه كند تا زودتر از اجل طبیعى موعود و مرگ معهود، وى را با تزریق راحت كند. اینها همه قتل نفس است؛ و حرام و ممنوع.

سرّ حرمت انتحار و خودكشى در اسلام‌

 و سرّش آنست كه: انسان مالك خودش نیست تا بتواند در حیات و ممات خود، خودش تصمیم بگیرد. مالك انسان، و خالق او، و ربِّ او، و مُحیى و مُمیت او، خداوند است عزّ و جلّ؛ و او تمام این طرق از كشتن را به روى او بسته است. و او باید صد در صد، در صددِ ادامه حیات و تأمین عمر باشد؛ تا جائیكه مرگ، خودش به سراغ او بیاید.

 و سرّ این مطلب آنست كه: انسان و حقیقت او، و موجودیت او به بدن او

نیست تا خودش اختیار رها كردن آنرا داشته باشد؛ واقعیت و حقیقتِ وى نفس ناطقه و روح اوست، و آنهم با مُردن از بین نمى‌رود. فلهذا تا وقتى كه به كمال خود نرسیده است باید در دنیا بماند گرچه تحمّل مشكلات و مصائب را بكند، و چه بسا این مصائب نیز موجب كمال روحى وى خواهد شد. و انتحار، دست زدن به مرگ قبل از وقوع است، و میوه نارسیده را از درخت چیدن، و قبل از فعلیت، در نطفه استعداد و قابلیت، نفس ناطقه را از بدن بیرون كشیدن و خلع لباس نمودن.

 بر این اساس است كه در میان مسلمانان انتحار ابداً دیده نمى‌شود؛ و اگر در میانِ سالى، یكى دو فقره اتّفاق افتد ناشى از جهل آنان به مسأله و گمان خلاص از این دنیا و رنجها و آلام و مصائب آن بوده است؛ غافل از آنكه آتش جهنّم از این رنجها و آلام شدیدتر و سوزاننده‌تر و گدازنده‌تر است.

 امّا در ممالك كفر بالأخصّ در اروپا و آمریكا، به قدرى شیوع دارد كه در هر روز رقم مُعْتَنابِهى از متوفّیات شهرها را تشكیل میدهد. آنها در اثر برخورد با ناملایمى دست به انتحار میزنند. فلهذا بر این اصل، بسیار ضعیف الإراده و كم تحمّل هستند. قدرت تحمّل مشكلات امراض صَعْبه، و اختلافات شدید زن و شوهرى و همسایگى، و فقر و كم بضاعتى، و مردود شدن در امتحانات نهائى و كنكورها و غیر ذلك را ندارند؛ به مجرّد وقوع بعضى از این رویدادها دست به خودكشى مى‌زنند.

 كراراً شنیده‌ام: در انگلستان كه مردم محروم آن، در سال روى آفتاب را كمتر مى‌بینند، و اغلب أوقات آن جزیره كوچك، بواسطه سواحل دریائى گرفتار غَیم و ابرهاى غلیظ و هواى شرجى و كنار دریائى است، براى گردش و تفریح و رفتن به بیرون شهر، روزهاى نادر آفتابى بسیار مرغوب و مطلوب است. و روزى كه خورشید طلوع كند، گویا حیات نوینى گرفته‌اند؛ در این صورت اگر جوانان آنجا با هم وعده تفریح و بیرون رفتن در روز معهود آفتابى را

داشته باشند، اگر احیاناً آفتاب طلوع نكند دست به انتحار مى‌زنند.

 در اثر نزاع‌هاى مختصر خانوادگى كه هر روز ما با شدیدتر از آنها دست به گریبانیم، آنها خودكشى میكنند.

 از این آیاتى كه در نهى از كشتن فرزندان در قرآن كریم بیان شد، معلوم مى‌شود دو نوع كشتن اولاد در میان اعراب جاهلیت مرسوم بوده است. و خداوند توسّط پیغمبر رحمتش هر دو گونه را به نحو أكید منع نموده است.

 اوّل‌: كشتن فرزندان بطور كلّى چه پسر و چه دختر. همانطور كه آیات: وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ إِمْلاقٍ‌ و یا خَشْيَةَ إِمْلاقٍ‌، و یا قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلادَهُمْ سَفَهاً بِغَيْرِ عِلْمٍ‌ كه ذكرش آمد، بر آن دلالت دارند. و از اینها بدست مى‌آید كه: هر وقت أعراب خود را در قحطى و خشكسالى احساس مى‌نمودند، براى آنكه فرزندان خود را در عسرت گرسنگى و شدّت جوع و درماندگى، ملاحظه نكنند دست به كشتن آنها میزدند.

 علمه‌ طباطبائى مُدّ ظلُّه العالى در تفسیرشان گفته‌اند: «إملاق‌ به معناى إفلاس در مال و زاد است؛ و از همین ریشه است‌ تَمَلُّق‌. و این كشتن فرزندان یك سنّت جاریه‌اى در میان أعراب جاهلى بوده است كه چون قحط و جَدْب به سوى شهرهایشان مى‌شتافت، و مردم را تهدید به افلاس و تهیدستى میكرد، ایشان مبادرت به قتل اولاد خود مینمودند؛ براى آنكه دیدن و ملاحظه كردن ذلّت فقر و گرسنگى آنها برایشان ناپسند بود. و با دست زدن به كشتن آنها خود را مُترفّع و مُتنزّه از تحمّل این عار مى‌نمودند.

 و علّت منع و نهیى كه از این عمل در قرآن آورده شده است اینست كه: نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ‌ [و یا نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ‌] «ما هستیم كه شما و آنها را روزى میدهیم!» شما بچّه‌ها را مى‌كشید از ترس آنكه مبادا نتوانید قیام به رزق و روزى آنها بنمائید، شما أبداً رازق و روزى دهنده نیستید! بلكه خداوند است كه شما و آنان را جمیعاً روزى مى‌دهد؛ بنابراین دست به كشتن ایشان‌

مزنید!»¹

در تفسیر آیه: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ‌

 دوّم: كشتن دختران بالخصوص بود كه آنها را زنده دفن میكردند. همانطور كه آیه: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ* بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‌ بر آن دلالت دارد. زیرا مَوْءُودَة به معناى دخترى است كه وى را زنده بگور نمایند. و چون اعراب جاهلى بواسطه كثرت كشتار و غارت‌ها كه در میانشان صورت میگرفت، بسیار اتّفاق مى‌افتاد كه دشمنانشان دختران آنها را أسیر كنند و ببرند، و این إسارت براى آنان غیر قابل تحمّل بود، فلذا براى فرار از امكان اینكه شاید دخترانشان اسیر شوند، و دشمنانِ رقیب آنها با ناموس اینها، در خانه هایشان مشغول گردند؛ و این براى حَمیت و غیرت آنها قابل تحمّل نبود، بنابراین از اوّل أمر دختران را میكشتند تا أبداً دخترى نداشته باشند تا در هجوم قبائل و جنگها طعمه رُقبا و أعدائشان گردند.

 در «مجمع البیان» گوید: مَوْءُودَة از مادّه‌ وَأَدَ یئِدُ وَأْدًا مى‌باشد؛ و عرب بجهت خوف از فقر، دختران را زنده به گور میكرد.

 و از قتاده روایت است كه: قَیس بن عاصِم تَمیمى به سوى رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم آمد و گفت: من در زمان جاهلیت (پیش از آنكه إسلام بیاورم) هشت نفر از دختران را زنده دفن كردم!

 حضرت فرمودند: اینك در مقابل هر یك از آنها، یك بنده در راه خدا آزاد كن!

 گفت: من شتر بسیار دارم (بنده ندارم).

 حضرت فرمودند: به هر كس كه میخواهى در مقابل هر یك از آنها، یكى از شترانت را هدیه بده!

 جُبّائى‌ گفته است كه: مَوْءُودَة را مَوْءُودَة گویند، چون خاكى كه بر سر او

میریزند، سنگینى میكند تا آنكه بمیرد. و این سخن خطاست؛ زیرا كه مَوْءُودَة از مادّه‌ وَأَدَ یئِدُ معتلّ الفاء است. و آن مادّه‌اى كه معناى سنگینى میدهد، ءَادَهُ یئُودُه‌ به معناى‌ أثْقَلَهُ‌ مى‌باشد و آن معتلّ العین است، و اگر از آن مشتقّ شده بود مى‌بایست گفته شود: مَأْوُودَة بر وزن‌ مَعْوُودَة.

 و از رسول خدا درباره عَزْل پرسش نمودند، فَقَالَ: ذَاكَ الْوَأْدُ الْخَفِىُّ.¹

 «حضرت فرمود: عزل كردن (یعنى در هنگام آمیزش مرد با زن، مرد نطفه خود را در خارج از رحم بریزد) زنده به گور كردن و كشتن بچّه است، غایة الأمر این قتل و كشتن پنهان است (و مانند قتل بچّه متولّد شده ظاهر نیست).»

 و نیز در «مجمع» است كه: معنى مَوْءُودَة، دختر مدفون در حال حیات است؛ و چون زنى آبستن مى‌شد و نزدیك زائیدنش مى‌رسید، در زمین گودالى حفر میكرد و در بالاى آن مى‌نشست؛ اگر دختر مى‌زائید آنرا در آن حفره مى‌افكند، و اگر پسر مى‌زائید آنرا برمیداشت و نگهدارى مى‌نمود.²

 شیخ طَنْطاوى‌ گفته است: الْمَوْؤُدَةُ: الْمَدْفونَةُ حَیةً. و عرب دختران را بواسطه ترس از فقر و عار، زنده دفن مى‌كرد. و مَوْءُودة میگویند بجهت آنكه آنقدر خاك بر رویش میریختند تا از سنگینى آن بمیرد.³

 و صَعْصَعَة بن ناجیة از كسانى بود كه از این عمل منع كرده و مرتكب آن نشدند؛ فلهذا فرزدق كه از آن قبیله است در شعر خود بدان افتخار میكند كه:

 «و از ماست آن كسى كه زنان بگور نماینده دختران خود را، از این عمل بازداشت. و دختر زنده‌اى كه بنا بود بگور برود زنده كرد؛ و بنابراین آن دختر،

در زمین زنده نرفت و سالم بماند».

بیان علّامه طباطبائى در تفسیر آیه: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ‌

 و علامّه طباطبائى مُدّ ظلُّه فرموده‌اند: عادت عرب این بود كه دختران را بواسطه فرار از عار و ننگ زنده دفن میكردند؛ همانطور كه كریمه شریفه قرآن بر آن دلالت دارد، آنجا كه گفته است:

 وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ* يَتَوارى‌ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى‌ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ [أَلا ساءَ ما يَحْكُمُونَ.].¹

 «و چون به یكى از اعراب جاهلى بشارت و خبر داده مى‌شد كه زنش دخترى زائیده است، از شدّت غیظ و غضب چهره‌اش سیاه مى‌شد. و از بدى این بشارت و نگرانى این خبر، از میان قوم خودش متوارى مى‌شد؛ و در اندیشه میرفت كه با این دختر چه كند؟ آیا با قبول پستى و ذلّت و خوارى او را نگهدارى كند، و یا آنكه او را در زیر خاك پنهان نماید؟ آگاه باش كه بد حكمى است كه آنها مى‌نمودند.»

 و مورد خطاب و مؤاخذه از این عمل در گفتار خداوند: وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ* بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‌ در حقیقت، پدر این دختر است كه این جنایت را بر وى نموده است، و او باید از عهده محاكمه و انتقام برآید؛ و لیكن مورد پرسش و بازپرسى را در این آیه، خود مَوْءُودَة خوانده است و سبب كشته شدن از او سؤال شده است؛ تا با نوعى از كنایه و تعریض، قاتل را توبیخ كند؛ و این نوع از گفتار توطئه و مقدّمه‌اى باشد كه وى از خداوند بخواهد كه حقّ او را كاملًا از قاتلش (كه پدر اوست) بگیرد و از وى درباره جرم و جنایتى كه مرتكب شده است بازخواست نماید.²

 بارى آنچه اینك مشروحاً بیان شد، مسأله كشتن أولاد بود كه از گناهان‌

كبیره غیر قابل عفو بشمار آمده است. و علاوه، مادر و یا پدر كه متصدّى قتل اولاد خود مى‌شوند، باید دیه (پول خون) آنرا نیز بپردازند؛ و دیه پسر یك هزار دینار شرعى طلا، و دیه دختر نصف آن معین شده است.

 این پرداخت دیه از طرف پدر و مادر در صورتى است كه جنایت‌ عمدى‌ باشد؛ كه به غیر از قاتل به سائر ورّاث، الأقرب فالأقرب بنحو إرث میرسد. اگر قاتل خصوص پدر باشد، تمام دیه به مادر میرسد؛ و پدر را به جرم قتل پسر نمى‌كشند و فقط دیه میگیرند؛ مگر آنكه مادر از تمام دیه، و یا از برخى از آن گذشت نماید، كه در این فرض بر عهده پدر چیزى نیست. و اگر قاتل خصوص مادر باشد، اگر پدر به غیر قصاص راضى نشد، مادر را به جرم قتل فرزند خود، خواه پسر باشد خواه دختر مى‌كشند؛ و اگر پدر از حقّ قصاص خود گذشت و حاضر به تنازل به دیه شد، مادر در أثر قتل فرزند پسر باید به پدر یكهزار دینار بپردازد؛ و اگر مقتول دختر باشد، نصف آن كه پانصد دینار است مى‌پردازد؛ مگر آنكه در هر دو صورت، پدر از تمام دیه و یا از بعض آن صرف نظر كند و مادر را عفو نماید كه در این صورت مادر برى‌ء الذّمّه میگردد.

 و در تمام این صوَرى كه ذكر شد این پدرِ قاتل و یا مادر قاتل باید كفّاره هم بدهد؛ یعنى یك بنده مؤمن در راه خدا آزاد كند.

 و اگر جنایت بر فرزند از طرف پدر و یا مادر خطائى‌ باشد، در این صورت دیه دیگر بر عهده آنان نیست؛ بلكه بر عاقِله‌ است. و عاقله عبارت است از: خویشاوندان پدرى‌ قاتل‌ (كه قاتل در این فرض پدر یا مادر این فرزند مقتول میباشد) كه آنها بر حسب قرابت خود، یعنى نزدیكى خود به قاتل، از جهت مراتب ارث، جمیعاً دیه را مى‌پردازند.

 و نیز در این صورت كه جنایت پدر و یا مادر خطائى است، همچنین باید جانى، یك بنده مؤمن در راه خدا آزاد كند.

 و اگر پدر و مادر هر دو با هم جنایت عمدى را بر فرزند خود وارد كنند،

در اینصورت باید دیه به سائر وُرّاث فرزند، الأقرب فالأقرب داده شود (باید به جدّ و جدّه، چه پدرى و چه مادرى، و همچنین به برادران و خواهران فرزند كه پسران و دختران همین پدر و مادر هستند، بپردازند) و كفّاره را هم قسمت كنند.

مقدار دیه نطفه و دیه جنین بر حسب مراتب حمل‌

 اینها همه مسائلى بود كه درباره كشتن عمدى و یا سهوى فرزند بیان شد. و اینك باید به مسأله قتل جنین بپردازیم؛ كه آن نیز از گناهان كبیره است؛ خواه جنین در اوّل دوران باردارى باشد، و خواه در آخر آن. و در هر صورت براى آن عذاب سخت مقدّر شده است و براى آن دیه نیز مقرّر گردیده است. و در صورتى كه جنین داراى جان شده باشد، علاوه بر دیه، كفّاره هم باید داده شود.

 ما در اینجا محصّل و مختصر بیان مرحوم‌ محقّق حِلّى‌ را در كتاب‌ «شَرآئعُ الإسلام» و شهید ثانى‌: زَینُ الدّین عامِلى‌ را در كتاب‌ «الرَّوضَةُ الْبَهیة» در كتاب دیات در باب دیه جنین، براى روشن شدن مطلب و اهمّیت موضوع مى‌آوریم:

 قیمت نطفه ده‌ دینار طلا است؛ كه هر دینار آن یك مثقال شرعى وزن دارد. بنابراین اگر كسى مردى را كه در حال مجامعت با زوجه‌اش بود بترساند بطوریكه مرد منى را در خارج از رَحِم بریزد، باید ده دینار طلا (دیه و قیمت نطفه) به آنان بدهد، و آنان آنرا بین خود أثْلاثاً (به نسبت ١ و ٢) قسمت میكنند، بطوریكه زن ٣/ ١ و مرد ٣/ ٢ از آنرا برمیدارد.

 و اگر در حال مجامعت و آمیزش، زن مرد را ترسانید و او منى را در خارج رحم ریخت، باید تمام دیه، یعنى ده دینار طلا را زن به مرد بدهد. و اگر مرد زن را ترسانید و در اثر این دهشت، منى در خارج ریخت، بنا بر قول حرمت عَزل اختیاراً براى مرد، مرد باید دیه را به زن بپردازد؛ و امّا بنا بر قول اقوى كه اختیاراً عزل براى مرد حرام نیست، أدا دیه یعنى ده دینار طلا نیز بر عهده وى نیست.

 و در صورتى كه نطفه در رحم ریخته شود و استقرار هم پیدا كند، دیه و قیمت آن‌ بیست دینار طلا است كه چنانچه سقط شود، باید كسى كه سبب این أمر شده است این مقدار را أدا كند.

 اگر زن سبب این أمر باشد باید بیست دینار را به مرد بدهد، و اگر مرد باشد باید به زن بپردازد، و اگر زن و مرد هر دو سبب شده باشند، باید به جدّ و جدّه و برادران و خواهرانِ این نطفه (كه مبدأ آفرینش طفل است) بدهند.

 و اگر نطفه بصورت‌ عَلَقَه‌ در آید، دیه آن‌ چهل دینار است. چنانچه زمانى بر نطفه بگذرد تا بصورت خون بسته در آید، آنرا علقه گویند كه در اثر تبدّل و تحوّل آن حاصل مى‌شود.

 و اگر علقه بصورت‌ مُضْغَه‌ درآید، دیه آن‌ شصت دینار است. چنانچه زمانى بر علقه بگذرد تا بصورت گوشتى بقدر یك لقمه‌اى كه میخورند و میجوند درآید، آنرا مضغه نامند كه در أثر تحوّل علقه پیدا میشود.

 و اگر مضغه بصورت‌ استخوان‌ درآید، یعنى ابتداى تكوّن و خلقت استخوان از این مادّه، دیه آن‌ هشتاد دینار است كه در أثر تحوّل مضغه حاصل میگردد.

 و اگر خلقت جنین‌ کامل‌ شود، و گوشت روى استخوانها بروید و اعضاء و جوارحش تامّ و تمام گردد، لیكن هنوز روح در آن دمیده نشده باشد، دیه آن صد دینار است؛ خواه جنین پسر باشد خواه دختر.

 و مستند و دلیل این تفصیل، أخبار بسیارى است از جمله صحیحه محمّد بن مُسلِم از حضرت باقر علیه السّلام.

 و البتّه در این موضوع روایات دیگرى هم از جمله روایت أبو بصیر از حضرت صادق علیه السّلام وارد شده است كه دلالت دارد بر آنكه: در سقطِ جنین به هر كیفیت كه باشد، باید یك‌ غُرَّة¹ دیه بدهند؛ خواه آن غرّه غلام باشد و یا كنیز، كه سالم باشد و پیر نباشد و از هفت سال نیز كمتر نداشته باشد. ولیكن روایت اوّل، هم سندش صحیحتر و هم شهرت فتوائى بر طبق آن بیشتر است.

 و در جمیع این صُوَر از قتل جنین، كفّاره لازم نیست. زیرا لزوم كفّاره (آزاد

كردن بنده مؤمن در راه خدا) مشروط است به حیات مقتول. و چون در فرض ما، در این جنین روح دمیده نشده است لذا كفّاره ندارد.

 و اگر در جنین روح دمیده شده باشد، دیه آن دیه یك انسان كامل است، اگر پسر باشد هزار دینار شرعى كه هزار مثقال شرعى از طلاى سكّه دار است؛ و اگر دختر باشد پانصد دینار شرعى است كه باید سِقط كننده این جنین در صورت عمد، به وارث دیگر (كه یا پدر است در صورت قتل مادر، و یا مادر است در صورت قتل پدر، و یا هر دو هستند در صورت ورود جنایت از غیر آن دو) بپردازد. و در این فرض پدر و مادر دیه فرزند مقتول خود را بین خود به نسبت ٣/ ٢ و ٣/ ١ تقسیم مى‌كنند.

مقدار دیه جنین در صورت عدم تشخیص ذكوریت و اناثیت‌

 و اگر پسر و دختر بودن جنین مشخّص نگردد، مثل آنكه جنین در شكم مادر مرده است و خود مادر هم مرده است، در اینصورت باید از شخص جانى یعنى كشنده جنین، نصف مجموع دیه پسر و دیه دختر را گرفت؛ و آن‌ هفتصد و پنجاه دینار است. ٧٥٠: ٥٠٠+ ١٠٠٠تقسیم بر ٢ دینار

 و این فرض بسیار اتّفاق مى‌افتد، مثل آنكه جانى جنایت را بر مادر و جنین او هر دو وارد كند، و یا بر جنین وارد كند و مادر با مرگ طبیعى بمیرد. در هر دو صورت دیه جنین چون معلوم نیست مذكّر است یا مؤنّث، باید هفتصد و پنجاه دینار پرداخته شود.

 و این در صورتى است كه معلوم شود موت جنین پس از حیاتش در رحم مادر واقع شده است، خواه جنین قبل از مادر بمیرد و یا بعد از آن. زیرا موت او پیش از مادر و یا بعد از آن تأثیرى در مقدار دیه ندارد. اشتباه حال او از ذكوریت و إناثیت در صورتى مؤثّر است كه موت جنین بعد از حیات خودش باشد؛ كه در صورت عدم خروج او از شكم مادر، و با فرض دمیده شدن روح در او، و سپس ورود جنایت، باید دیه او را نصف مجموع دیه دختر و پسر قرار داد.

 و در این كیفیت از قتل جنین، بر قاتل، كفّاره هم لازم است؛ خواه قتل عمدى باشد و یا خطائى. و أمّا در فرض عمد علاوه بر كفّاره، دیه هم بعهده خود اوست كه باید بپردازد. و در فرض خطاء، كفّاره بر عهده خود او، و دیه بر عهده عاقله (خویشاوندان پدرى قاتل) است كه الأقرب فالأقرب باید بپردازند.

 تا اینجا تمام شد ما حصل گفتار محقّق و شهید ثانى در دیه و كفّاره سقط جنین.

 باید دانست كه: آنچه در گناه و دیه و كفّاره سقطِ جنین مؤثّر است، همان از بین بردن جنین است در شكم مادر؛ به هر وسیله و به هر كیفیتى كه باشد تفاوتى ندارد. خواه در اثر برداشتن چیز سنگین باشد، و خواه به واسطه خوردن دارو؛ خواه به واسطه استعمال بعضى از موادّ، و خواه به واسطه خوردن بعضى از غذاهاى حلال زیاده از حدّ متعارف كه منجرّ به سقط طفل گردد. مثلًا گویند: خوردن زعفران بیش از حدّ متعارف در ابتداى حمل موجب سقط جنین مى‌شود.

 خواه به وسیله عمل جرّاحى باشد، و خواه به وسیله أنحاء و انواع استنشاق بعضى از گازها، و یا عبور بعضى از اقسام أشعّه‌ها كه در طبّ بكار میرود. در هر حال سقط جنین قتل است و گناه كبیره، و از اعظم محرّمات الهیه.

 اطبّاء و پزشكانى كه بواسطه عمل جرّاحى، بچّه را زنده زنده قطعه قطعه میكنند و بیرون میكشند، باید در انتظار و ترقّب عذاب سخت الهى كه خلود در آتش جهنّم است بوده باشند؛ و علاوه باید هم دیه و هم كفّاره را بدهند.

 اگر در طفل جان دمیده شده بود و پزشك جنایتكار زن بود، حاكم شرع در صورت تقاضاى حقّ قصاص از ولىّ طفل مقتول، او را اعدام میكند؛ خواه طفل معصومِ بیگناه پسر باشد خواه دختر.

 و اگر پزشك متصدّى این عمل منكر و زشت مرد بود، حاكم شرع در صورت تقاضاى حقّ قصاص از ولىّ طفل مقتول، در صورتیكه او پسر باشد، او را اعدام مى‌كند؛ و در صورتیكه دختر باشد نیز او را اعدام مى‌كند ولى وارثان طفل مقتول باید نصف دیه كامل یعنى پانصد دینار شرعى مسكوك را به وارثان پزشك بپردازند.

 و در صورت عدم تقاضاى ولىّ طفل مقتول، حاكم شرع در صورت ثبوت جنایت در نزد وى باید او را تعزیر كند؛ و بطوریكه خود صلاح بداند با حبس و تأدیب و شلّاق، جلوى این امر قبیح و ناروا را بگیرد.

 پدرانى كه زنهاى خود را مجبور به سقط جنین مى‌كنند، مادرانى كه خود متصدّى سقط جنین مى‌شوند، باید در انتظار نكبت و ذلّت و انتقام بنشینند كه: خداوند خالق، آنان را به این قتل مظلومانه طفل خواهد گرفت، و دیر یا زود طومار زندگى خوش آنان را در هم خواهد پیچید، و سپس در برزخ و قیامت چه بر سرشان مى‌آورد؟ او میداند و بس.

مشابهت قانون سقط جنین در كشورهاى كفر با عمل اعراب دوران جاهلیت‌

 از آنچه گفته شد بدست مى‌آید كه: تا چه حدّ كشورهاى كفر در ضَلالت و منهاج پست و زندگى نكبت بار و ذلّت‌زا فرو رفته‌اند؛ كه حكم إسقاط جنین را در محاكم و قوانین خود مشروع نموده‌اند و علناً حكم به امضا آدم كشى مى‌نمایند، و طفل معصوم یعنى ثمره حیات و زندگانى و بهترین میوه هستى خود را در برابر چشمان خود اعدام میكنند و معذلك خود را متمدّن و كشورهاى پیشرفته؛ بلكه لوادار تمدّن میخوانند.

 در حالیكه این اعمالشان أبداً با أعراب دوران جاهلیت تفاوتى ندارد. آنها بچّه‌هاى خود را مى‌كشتند و زنده بگور مینمودند، و اینان بصورت دیگر همان كار را میكنند. غایة الأمر بر اعمال آنان لعنت و نفرین مى‌فرستند، و بر اعمال خودشان مرحبا و آفرین. تَبًّا لَهُمْ وَ لِما عَمِلَتْ لَهُم أیدیهِمْ وَ لُعِنوا بِما فَعَلوا وَ بِما قالوا.

 از اینجا نیز دستگیر میشود كه: این نوع تمدّن و این كلمه «تمدّن» غیر از بربریت و وحشى‌گرى و جاهلیت چیزى نیست. منتهى در كتابهاى لغتِ آنها كلمه تمدّن و مدنیت و مدینه جاى خود را عوض كرده‌اند؛ و مزوّرانه و مكّارانه بر روى اعمال منكر و زشت خود، لعاب زده و با زرق و برق عوام فریبانه‌اى هَمَجیت خود را بر عالم تحمیل كرده‌اند.

 در جائى كه مانند انگلستان عمل‌ لِواط (آمیزش مرد با همجنس خود) را مشروع كنند و در محاكم إجازه دهند و قانونیت آنرا از مجلس أعیان و مجلس لُردها گذرانده و به تصویب برسانند، دیگر از أمثال قانونى نمودن سقط جنین و ما شابَهَه نباید استبعاد كرد. اینها همه امورى است مشابه با هم بر اساس برنامه حیوانیت، بلكه أضلّ و خرابتر و تاریكتر. زیرا عمل لواط و یا سقط جنین عمدى ابداً در حیوانات دیده نشده است. و از اینجا عبارت شریفه قرآن: بَلْ هُمْ أَضَلُ‌¹ و یا أَعْمى‌ وَ أَضَلُّ سَبِيلًا² خوب معناى خود را روشن میكند.

حرمت سقط جنین از نطفه زنا در اسلام‌

 در اسلام سقط جنین گرچه نطفه آن از زنا هم منعقد شده باشد حرام است. و زنى كه زنا كرده است و یا زنى كه در اثر وَطْى به شُبهَه آبستن شده باشد (یعنى آمیزش و مجامعت با حرام و بدون عقد شرعى، بگمان حِلّیت در شبهه‌

موضوعیه. مثل كسى كه در شب و یا در تاریكى، یا بواسطه غلبه خواب و یا بیهوشى با زن اجنبیه با علم به آنكه زن اوست و حلال است بیامیزد، و سپس معلوم شود كه آن زن، زن او نبوده و حرام بوده است.) حقّ سقط جنین خود را ندارد. و اگر شهود نزد حاكم شهادت بر زناى او دهند، حاكم باید صبر كند تا بچّه‌اش را بزاید و سپس حكم زنا، از حدّ و یا رَجْم را درباره او جارى نماید. زیرا اجراى حدّ در حال حاملگى موجب ضرر و یا سقط طفل مى‌شود، و این جائز نیست.

 چون انسان در این أحكام مُتقَن و مستحكم نظر میكند، معناى‌ يَهْدِي بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ‌ و سُبُلَ السَّلَم برایش مكشوف میگردد. ببینید چه راههاى سلام و سلامت و عافیت مطلقه، و اجتناب و دورى از هر فساد و خرابى و تباهى را قرآن نشان داده و بدان رهبرى نموده است!

 چون نطفه در رحم قرار گرفت، دیگر بهیچ وجهى نمیتوان آنرا خارج كرد؛ إخراج آن به هر كیفیتى باشد سِقط محسوب مى‌شود؛ و مستلزم أداء بیست دینار است.

 عزل‌¹ موجب عدم استقرار نطفه در رحم است، نه اخراج آن بعد از استقرار. و معذلك جواز آنهم محلّ اشكال است. و بنا بر فرض حرمت، موجب ده دینار دیه آن است.

 اشكالى كه در عزل میباشد اینست كه: در زن عقدى دائمى، نطفه حقّ اوست و مرد نمیتواند بدون رضایت او عزل كند؛ و هر بار كه عزل كند باید دیه آنرا به زوجه دائمیه خود بدهد.

 و همانطور هم كه دیدیم، ریختن نطفه در رحم نیز حقّ مرد است؛ و زن بهیچوجه من الوجوه چه دائمیه باشد و چه منقطعه نمیتواند مرد را مجبور به‌

عزل كند.

 نطفه در حقیقت، مادّه اوّلیه سرشت انسان (همچون تخم مرغ و یا تخم سیب) است كه پس از طىّ مراحل و منازلى ـ كه در ابتداء خاك بوده و بعداً با آب مخلوط شده، و درجات و مراتبى را در سیر استعداد طبعى و طبیعى خود طىّ كرده است ـ اینك قابلیت آن براى مبدأ تكوین انسان تامّ و تمام شده، و پس از سیر مدارج حركت جوهریه در رحم، تبدیل به یك انسان كامل مى‌شود.

 عزل یعنى این استعداد و قابلیت قریب به فعلیت را ضایع نمودن، و مبدأ سرشت و آفرینش یك انسان را كه تا این سرحدّ پیش آمده است فاسد كردن و نابود ساختن و در بوته اعدام سپردن؛ و لذا دیدیم كه در این امر طبق روایت وارده در «مجمع البیان» رسول أكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم گفته‌اند: الْعَزْلُ هُوَ الْوَأْدُ الْخَفِىُ‌¹ یعنى: عزل نمودن، در حكم و طراز همان زنده به قبر نمودن طفل است. غایة الأمر این نتیجه در عزل پنهان است، و در وَأْد آشكارا و ظاهر.

مفاسد عزل و خوردن داروهاى ضدّ حیض و ضدّ حاملگى‌

 عزل دو ضرر كلّى براى مرد و زن دارد. البتّه ضرر مزاجى و جسمى، غیر از ضررهاى روحى.

 أمّا درباره مرد، موجب كسالت اعصاب مى‌شود؛ و در اثر تكرار به حدّى میرسد كه درمانش صعب مى‌گردد.

 أمّا درباره زن‌، موجب پیدایش مرضى در رحم به نام غدّه فیبْرُم و أحیاناً

سرطان رحم مى‌شود كه در اثر تهیج رحم براى غذاى آن كه نطفه است، و سپس آنرا بدون غذا و گرسنه گذاردن پیدا مى‌شود.

 خوردن دارو براى جلوگیرى رحم از پذیرش نطفه، و آبستن نشدن زنان كه امروزه بصورت قرص متداول و معمول شده است ضررهاى مزاجى شدید دارد، و موجب كسالت اعصاب و در بعض از احیان منجرّ به جنون و دیوانگى است. و علاوه موجب كسالت قلب‌¹ و سرطان رحم و اختلال جریان خون، و بهم خوردن سیر طبیعى و عمل طبیعى غُدَد و ترشّحات زائده، و امراض فراوان دیگرى است كه دست بگریبان جوامع فقیر بشر شده است. خوردن این داروها به هر صورت و به هر كیفیتى كه باشد، و با هر فورمولى كه ساخته شود، موجب قطع جریان حیض در اوقات معینه و مشخّصه مى‌گردد؛ و موجب عدم قبول رحم نطفه را در خود مى‌شود؛ و عواقب وخیمى را در پى دارد.

 و لذا بهدارى در زمان طاغوت كه ابداً نظرى بحال ضعفاء و مصلحت آنان نداشت، براى ترغیب و تحریص مردم به نازائى و عقیم شدن و بچّه نیاوردن، به مقدار فراوان از این دارو را در درمانگاههاى عمومى دولتى مجّاناً در اختیار زنان میگذاشت؛ و زنان مسكین هم مراجعه نموده، اخذ مى‌نمودند و میخوردند و به مفاسد و پى آمدهاى آن گرفتار مى‌شدند. امّا زنهاى أعیان و پولدار ابداً از اینها مصرف نمى‌نمودند؛ و مَثل «مرگ حقّ است امّا براى همسایه» خوب در اینجا مصداق و موضوع روشنى پیدا میكرد.

 بسیارى از زنان مؤمنه هم در وقت زیارت مشاهد مشرّفه، و در وقت حجّ بیت الله الحرام، براى جلوگیرى از عادت ماهیانه و قدرت بر عمل مشروط به طهارت از این قرص‌ها میخوردند، كه هم كسالت و مرض جسمى، و هم در بعضى از أوقات كسالت روانى پیدا مى‌نمودند. و علاوه چه بسا عادت ماهیانه شان خراب و دگرگون مى‌شد؛ و به قول معروف از اینجا مانده و از آنجا رانده مى‌شدند. هم عملشان خراب مى‌شد و هم بهره معنوى و روحى از این زیارت و مناسك نمى‌بردند.

 شارع مقدّس اسلام براى زنان حائض تكلیف خاصّى مقرّر كرده است كه با بجا آوردن آن هم حجّشان صحیح است و هم عمره شان. دیگر در اینصورت چرا در كار او تصرّف كنیم؟ تصرّفى كه چه بسا موجب بطلان عمل میشود و حجّ و عمره صحیح و مطلوب را كه پیغمبر به بعضى از زوجات خود دستور دادند و آنها عمل نمودند، با دست خود و تصرّف خود آلوده و مشتبه سازیم؛ و عمل یقینى را بصورت عمل مشكوك انجام دهیم!؟

سلامت زن در آنست كه یا حامله باشد و یا بچّه شیر دهد

 سلامت بدن و روان زن در زائیدن است؛ در حامله شدن و شیر دادن است. بَه بَه از بانوانى كه یا در شكم خود بچّه مى‌پرورند، و یا در آغوش خود بچّه را شیر میدهند! این بهشت است. این سُبُل سلام است.

 خداوند خالق آفرینش، مزاج زن را طورى آفریده است كه از زمان بلوغ تا دوران یائسگى پیوسته مزاج او غذاى خاصّى را مطابق مزاج طفل در بدن درست میكند؛ و آن خون حیض است كه در زمان حاملگى این خون در رحم مادر غذاى طفل است. علّت آنكه زنان در دوران باردارى غالباً عادت ماهیانه نمى‌شوند براى آنست كه این خون در رَحِم صرف غذا و طعام جنین میگردد.

 و چون بچّه را زمین گذارند و وضع حمل كنند، این خون تبدیل به شیر شیرین سفید و نرم و راحت و ملایم با مزاج نوزاد مى‌شود، و از سوراخهاى پستان سرازیر مى‌شود. فلهذا زنان در دوران رضاع و شیر دادن نیز غالباً عادت‌

ماهیانه نمى‌شوند.

 أمّا وقتى كه آبستن نیستند و شیر هم نمیدهند، این غذا مصرفى ندارد و بنابراین از دهانه رحم خارج و دور ریخته مى‌شود. یعنى زن بواسطه عدم حمل و عدم رضاع (آبستن نبودن و شیر ندادن) مقدارى از قواى بدنى و جسمى خود را كه خداوند بصورت خون در آورده است هَدَر نموده و ضایع كرده است. فلذا از رحمت خدا دور است. و خداوند در اینجا به وى إجازه عبادت و خشوع و خضوعى را كه بواسطه نماز و روزه و طواف حاصل مى‌شود نداده است.

 زن باید مانند مرد پیوسته راه تقرّب را بپیماید، و آن وقتى است كه: دوش به دوش مرد نماز بخواند و روزه بگیرد و طواف كند؛ و این فقط در وقتى است كه حامله باشد و یا طفل خود را شیر دهد.

 این زن قرین رحمت خداست كه حائض نیست؛ و اجازه ركوع و سجود و قیام و طهارت به وى داده شده است. و اجازه صیام به وى داده شده است. و اجازه طواف گرد كعبه به وى داده شده است.

 بنابراین، زنان باید پیوسته یا حامله باشند و یا شیر دهند، تا در كاروان انسانیت و حركت به سوى معبود و محبوب، و قبله مشتاقان و كعبه عاشقان و پویندگان به سوى حرم و حریم امن و امان او، با مردان هم آهنگ باشند.

 حائض شدن زنان موقعى است كه در این كاروان نشسته‌اند و از حركت افتاده و متوقّف گشته‌اند. بنابراین، اصل در زنان عبادت است؛ یعنى اصل در زنان حمل و رضاع است. حیض زنان خلافِ اصل است؛ یعنى عَدم حمل و عدم رضاع خلاف است. فتَأمَّلْ در این نكته دقیق.

 این حقیر روزى به یكى از پزشكان حاذق و بصیر و متعهّد¹ كه سخن از

این موضوع به میان آمده بود، گفتم: سلامت و سعادت زن در اینست كه: یا حامله باشد و یا بچّه در زیر پستان خود داشته باشد.

 قدرى تأمّل كرد و گفت: آقا این گفتار، مطابق آخرین نتیجه كنگره‌هاى پزشكى است كه امسال در آمریكا برگزار شده است. و من تز دكترى خود را در آمریكا در همین موضوع قرار داده‌ام.

 آنگاه گفت: طبق آخرین مدارك و آمار، دخترانى كه قبل از هجده سال بچّه بزایند سرطان پستان نمیگیرند. و هر چه دیرتر بچّه بزایند، درصدِ خطر تهدید سرطان پستان در آنها زیاد مى‌شود؛ تا چون از سنّ سى سالگى بگذرند خطر سرطان پستان به نحو مضاعف بالا میرود.

 امّا زنانى كه اصلًا ازدواج نكنند و بچّه نیاورند، درصد خطر سرطان پستان در آنها سرسام آور است.

 این مطالب را كه عین واقعیت است، قیاس كنید با تبلیغات و انتشارات استعمار كافر كه بر در و دیوار نوشته بود: «زندگى خوشتر، فرزند کمتر» و یا «فرزند فقط یکى یا دو تا» و در یك صفحه پوستر یا پلاكارد، عكس یك مرد و یك زنى را كشیده بود، كه در دستشان یك دختر و یك پسر بود، و بطور شادابى و خوشحالى در حركت بودند و دست راست را بلند كرده، فقط انگشت وُسْطَى و مُسَبِّحه (سَبّابه) را بطرف بالا باز نموده، تا نشان دهند كه أوّلًا فقط فرزند باید دو تا باشد و بس، و ثانیاً این را با حرف‌ ٧ كه رمز موفّقیت است، خاطر نشان‌

نموده باشند.

 از این تابلوها بر هر اداره‌اى و كانونى، بالأخصّ در سالن بیمارستانها و درمانگاهها و محلّ اجتماع مردم زده مى‌شد و مردم مى‌دیدند. بیچاره‌ها هم باور میكردند و از زیادى بچّه خوددارى میكردند. و زن‌ها دسته دسته به درمانگاهها مى‌آمدند و قرص‌هاى ضدّ حاملگى را به عنوان هدیه و تُحفه، مجّانى میگرفتند و با خوشحالى همراه خود مى‌بردند. غافل از اینكه این قرص‌ها همچون قرص اسْتِرِكْنین، سمّ قاتل است كه بر روى آن لعاب شیرین كشیده باشند.

 پزشكان غیر متعهّد و خود فروخته هم، پیوسته در روزنامه و رادیو و تلویزیون، تبلیغات را در این موضوع بالا مى‌بردند.

 یك روز پزشكى به خانمى كه براى معالجه نزد او رفته بود گفته بود: خانم! رَحِم زن حكم درخت را دارد. مگر درخت چقدر میوه میدهد؟! این زن هم به منزل آمده بود و بناى بد سرى در آبستن شدن، با شوهرش گذارده بود.

 شوهرش در مسجد نزد من آمد و از زنش شكایت كرد، و گفتار دكتر را كه به وى گفته بود بازگو كرد.

 گفتم: این دكتر در این سخن مغالطه نموده است؛ و به اصطلاح عامّه مردم، حُقّه بازى نموده است. برو منزل و به عیالت بگو: درخت میوه تا زنده است میوه میدهد! به مجرّد آنكه به بلوغ خود رسد (در بعضى از درختان در سال دوّم، و در بعضى نیز دیده شده است كه در سال اوّل) میوه میدهد.

 درختان میوه هر سال مرتّب میوه میدهند. هیچ میوه شان قطع نمى‌شود، مگر زمانیكه آفتى به آنها برسد و ریشه آنها كرم بزند. در این صورت چوب است. دیگر درخت میوه نیست؛ آنرا مى‌برند.

فوائد بیشمار حامله شدن زنان و مضرّات بیشمار نازائى‌

 بچّه، شاداب‌ترین میوه خوش زندگى است؛ و عالى‌ترین ثمره حیاتى از

بوستان انسانیت، و معطّرترین گل از گلستان بشریت است. زن‌هائى كه بجاى بچّه دارى و تكثیر این نوباوه ریحان آدمى، این عمل سالم و نیكو را ترك میكنند، و به دنبال كارهاى خارج از منزل میروند، چقدر از قافله تقدّم و پیشرفت عقب افتاده اند!

 آنها هر كارى بكنند و به هر مقام و شغلى دست بزنند، و هر گونه هنر و فنّى را بیاموزند، بطوریكه فرضاً سراسر اطاقشان را از تابلوهاى دكترى و مهندسى و سائر فنون زینت دهند، و تا پایان عمرشان هم اگر تلاش كنند، و حقّاً و واقعاً نیتشان خوب باشد، و در صدد خدمت به اجتماع بوده باشند، همه اینها بقدر یك بچّه زائیدن و شیر دادن و آنرا بزرگ كردن و تربیت نمودن و به جامعه تحویل دادن ارزش ندارد.¹

 به دو دلیل:

 اوّل‌ آنكه: این خانمى كه سراسر اطاقش را از دیپلم‌ها و لیسانس‌ها و دكتراها پر كرده است، و در هر مقام و پست كه شاغل شده است، صد برابر آنهم اگر فرضاً برآن افزوده گردد، چنانچه به او بگویند: تو حاضرى این فرزندت را بدهى و مقامات و گواهى نامه‌هایت محفوظ باشد؟! و یا آنها را فداى این فرزند میكنى؟!

 فوراً میگوید: فدا میكنم! فرزند، براى من ارزشش بیشتر است.

 پس اى خانمى كه به یك فرزند و یا دو فرزند اكتفا كرده‌اى و خودت را سرگرم كارهاى دیگر نموده‌اى! بدان كه: آن فرزندهاى احتمالى كه در صورت فرض زائیدن به وجود مى‌آمدند و اینك نیامده‌اند، همانند همین فرزند تو مى‌باشند. همه آنها را از دست داده‌اى! و به فوز عظیم نرسیده‌اى! و آن فرزندهاى لطیف و شیرین را فداى این مشاغل و در حقیقت شواغل‌

نموده‌اى! این به اعتراف خودت، خسرانى است بزرگ و تهى دستى و فقرى است سترگ.

 و علّت و رمز حلّ این معمّا آنست كه: فرزند داراى حیات و زندگى است، و مشابه خود تست، و بقاء وجود تست! فلهذا هیچ چیز از اموال و تجارت‌ها و صناعت‌ها و مقام‌ها، ارزش او را ندارند و نمى‌توانند داشته باشند.

 زیرا اصل حیات و زندگى تو، براى تو ارزشش از همه مقام‌ها و تعینات و اندوخته‌ها بیشتر است.

ترغیب اسلام به تكثیر اولاد زنان بجاى دخول ایشان در فنون و صنایع اجتماعى‌

 دوّم‌ آنكه: بچّه زائیدن، تكثیر مثل نمودن است. یعنى زن، موجوداتى را مشابه خود، از پسر و دختر بوجود مى‌آورد. اگر زنى شش اولاد زائید، شش انسان مشابه خود را در خارج ایجاد كرده است. و اگر ده اولاد زائید، ده انسان مشابه خود را. تازه اگر این اولاد دختر باشند، و گرنه اگر همه آنها یا بعض از آنها پسر باشند، موجودات قوى‌تر و نیرومندترى را در خارج بوجود آورده است.

 این اولاد در اثر زحمت مادر و تكمیل رشد و تربیت، هر كدام به نوبه خود، انسانى از جمیع جهات مشابه مادر، و یا نیرومندتر و مؤثّرتر از او هستند؛ و در فعّالیت و خدمت به جامعه مسلمین عیناً مانند مادرشان، و یا بهتر و فعّال‌تر و مؤثّرتر مى‌باشند.

 اگر زنى بجاى دخول و شركت در كارها و فنون و صنایع اجتماعى، بچّه بزاید و بزرگ كند و تحویل اجتماع دهد، خدمات وجودى خود را در أعلاترین درجه، با ضریب تعداد فرزندان خود بالا برده است.

 اگر هشت فرزند زائید، هشت برابر خدماتِ اجتماعى خود به جامعه خدمت نموده است؛ و اگر بچّه‌اى نزائید و تربیت ننمود، درجات خدمت خود را با ضریب هشت پائین آورده و ساقط نموده است.

 و در حقیقت این چنین بانوانى كه در اجتماع وارد مى‌شوند و خود را

خادم و دلسوز مجتمع میدانند، با این ضریب، خود را از اجتماع دور كرده و از خدمت به آن شانه خالى كرده‌اند.

 اینها همه بجاى خود محفوظ، و در عین حال تحصیل كمالات معنوى و علوم الهى، و تحصیل دانشهائى كه به درد بانوان میخورد، از قبیل خانه دارى، خیاطى، غذا پزى، بهداشت و حفظ الصّحّه، قابلگى و پزشكى زنان، و فراگیرى علوم تربیت فرزند و غیرها كه بسیار است، ابداً با بچّه دارى منافات ندارد، بلكه كمال ملایمت را نیز دارد.

 از آنچه گفته شد، همچنین مى‌توانیم این نتیجه را بگیریم كه: بانوانى كه با عمل جرّاحى لوله‌هاى رحم خود را مسدود مى‌كنند، در حقیقت اساسى‌ترین دستگاه موجودیت خود را كه زنیت است، خراب و تباه و فاسد مى‌نمایند.

 رَحِم زن، مانند چشم و دست و پا و قلب او یكى از اعضاى پیكر اوست. بلكه از اعضاى بسیار مهمّ است كه با بقاء و سلامت آن، موجودیت و زنیت زن محفوظ، و با فناء و نابودى و مرض آن، زنیت زن تباه شده است.

 پزشك و جرّاح، حقّ بستن لوله‌هاى رحم را ندارد، گرچه با اجازه و یا امر زن و شوهرش باشد؛ زیرا موجب نقصان عضو است، و نقصان عضو شرعاً و عقلًا حرام است.

 همانطور كه كسى حقّ ندارد به جرّاح بگوید: دست مرا ببر! و یا گوش مرا ببر! و یا پاى مرا قطع كن! همینطور نمى‌تواند بگوید: لوله‌هاى رحم مرا مسدود كن! انسان اختیار اجزاء و اعضاى بدن خود را نداشته، و حقّ از بین بردن و خراب كردن آنها را ندارد. مالك انسان خداوند است، و او به انسان، نه عقلًا و نه شرعاً إجازه اینگونه تصرّفات را نداده است.

 كسى كه لوله‌هایش را بسته‌اند، بكلّى عقیم و نازا میگردد؛ و با فرض بازكردن لوله‌ها با عمل جرّاحى دگر، باز حمل برداشتن و آبستن شدن او بسیار بعید است. ولى أحیاناً اگر بانوئى كه از روى جهالت خود و یا شوهرش‌

لوله‌هایش را بسته‌اند، گمان آن رود كه با عمل جرّاحى مجدّد مى‌توانند لوله‌ها را باز كنند، شرعاً بر او واجب است كه: در صورت امكان و عدم محذورى، خود را تحت عمل قرار داده و لوله‌هاى خود را باز كند.

 در زمان طاغوت بستن لوله‌ها براى طبقه مُرفّه و بى‌درد مُد شده بود، و اینك كه بعضى متوجّه خطاى منكر خود شده‌اند، كار از كار گذشته و در آرزوى طفل نوزاد عمرشان به پایان میرسد.

 گویند: سخن در این بود كه مردان فقیر و كم بضاعت را كه غالباً كثیر الاولاد میباشند اخته كنند، و این اخته كردن بصورت قانونى درآید؛ همچون مردان هندى كه جبراً و قهراً حكومت وقت آنها را اخته مینماید¹، و در اینصورت دیگر نه زنى در كشور باقى بود، نه مردى؛ زنان بواسطه خوردن قرص و بستن لوله، و مردان بواسطه عقیم كردن و كوبیدن خُصْیتَین (بَیضَتَین). اینست معناى ذلّت و اسارت و بردگى! اینست مفهوم استثمار حقیقى! و اینست مفاد استحمار و استعباد واقعى؛ كه آنچه را كه با بردگان زمان جاهلیت نمى‌كردند، با ما بنمایند.

خداوند گنجایش زمین براى زندگان و مردگان را تضمین فرموده است‌

 میگویند: زمین گنجایش این همه افراد را ندارد. اگر سیل نوزاد رو به جلو برود زمین از نوزاد پر مى‌شود. افٍّ لَکمْ وَ لِأَوْهامِکمُ الْخالِیة، وَ ءَآرآئِکمُ الْبالِیة، وَ أهْوآئِکمُ الْکاسِدَة!

 خداوند در قرآن، گنجایش زمین را براى زندگان، و دفن مردگان، تضمین فرموده است. شما دلتان براى خدا میسوزد، و میخواهید زمینش سنگین نشود؛

و در حمل و در برگیرى مردگان و زندگان جا براى آن تنگ نگردد.

 أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ كِفاتاً* أَحْياءً وَ أَمْواتاً.¹

 «آیا ما به زمین گنجایش فراگیرى، و حمل زندگان و مردگان را نداده‌ایم؟!»

 در كشور انگلستان جمعیت قریب پنجاه و شش میلیون است، و در كشور فرانسه قریب پنجاه و پنج میلیون است، و در كشور آلمان قریب هفتاد و هفت و نیم میلیون است. و كشور ایران كه مساحتش به تنهائى برابر مساحت این سه كشور است، چگونه این قرعه بدبختى و عدم گنجایش براى اینجا افتاد، كه اینك كه جمعیتش افزون شده است به قریب پنجاه میلیون‌² بالغ گردیده است؟! با آنكه از جهت معدن و ذخائر تحت الأرض، و آمادگى زمین‌هاى زراعتى و دامدارى، از مرغوبترین كشورهاى جهان است. ولى آن كشورها كه نه معدن دارند و نه زراعت، و خوراكشان سیب زمینى است، قرعه به نام ایشان اصابت نكرده است؟! بلكه پیوسته قرعه موافق و قرعه حیات و سلامت و

بهداشت بنامشان مى‌افتد.

 این سرّى است پنهان و رمزى است غیر عیان، كه گمان نمیرود تا زمانى كه زمام اختیار ما به دست كفّار باشد، از حقیقت آن كسى مطّلع گردد.

ترغیب اسلام به نكاح و تكثیر اولاد، و نهى از عذوبت و عقیم بودن‌

 این گونه زندگى فرسایشى و توأم با نكبت و خوارى و مهر بردگى را قیاس كنید با تعلیم قرآن و هدایت آن به سوى سُبُل سلام، و طرق عافیت و برومندى و عزّت كه به مالداران و متمكّنین دستور مى‌دهد كه: نه تنها خودشان باید ازدواج كنند و مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ‌¹ «دو تا دو تا، سه تا سه تا، چهار تا چهار تا» زن دائم بگیرند و اولاد بسیار بیاورند؛ بلكه باید آنها وسائل ازدواج و نكاح یتیمان و مستضعفان و فقیران را فراهم آورند:

 وَ أَنْكِحُوا الْأَيامى‌ مِنْكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبادِكُمْ وَ إِمائِكُمْ إِنْ يَكُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيمٌ.²

 «و به نكاح درآورید مردان بى‌زن، و زنان بى‌شوهر را كه از خودتان هستند، و شایستگان از غلامهاى خودتان، و از كنیزهاى خود را! و اگر آنها فقیر باشند (باكى نیست زیرا) خداوند از فضل خود آنها را بى‌نیاز مى‌نماید؛ و خداوند واسع یعنى: پر ظرفیت و متحمّل، و علیم یعنى: داناست.»

 شیخ محمّد بن حسن حُرّ عامِلى، از محمّد بن یعقوب كُلَینىّ، و از شیخ‌

طوسى، و از شیخ صدوق در «توحید» با إسناد خود از حضرت صادق علیه السّلام روایت میكند كه فرمود: رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم فرمود:

 تَزَوَّجُوا الْأَبْكَارَ! فَإنَّهُنَّ أَطْیبُ شَىْ‌ءٍ أَفْوَاهًا قالَ: وَ فى حَدیثٍ ءَاخَرَ: وَ أَنْشَفُهُ أَرْحَامًا ـ وَ أَدَرُّ شَىْ‌ءٍ أَخْلافًا (أَحْلامًا) وَ أَفْتَحُ شَىْ‌ءٍ أَرْحَامًا.

 أَمَا عَلِمْتُمْ أَنِّى أُبَاهِى بِكُمُ الْأُمَمَ یوْمَ الْقِیمَةِ حَتَّى بِالسِّقْطِ یظَلُّ مُحْبَنْطِیا عَلَى بَابِ الْجَنَّةِ فَیقُولُ اللَهُ عَزّ وَ جَلَّ: ادْخُلْ! فَیقُولُ: لَادْخُلُ حَتَّى یدْخُلَ أَبَوَاىَ قَبْلِى!

 فَیقُولُ اللَهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى: لِمَلَكٍ مِنَ الْمَلئِكَةِ: ایتِنِى بَأَبَوَیهِ فَیأْمُرُ بِهِمَا إلى الْجَنَّةِ.

 فَیقُولُ: هَذَا بِفَضْلِ رَحْمَتِى لَكَ.¹

 «با دختران باكِره ازدواج كنید! زیرا دهانشان خوشبوتر است ـ گفت: و در حدیث دیگر آمده است كه و رحم‌هایشان خشك‌تر ـ است و پستانهایشان از شیرِ ریزان سرشارتر است (نوك پستانهایشان)، و رحم هایشان براى قبول نطفه و تربیت جنین آماده‌تر است.

 آیا نمى‌دانید كه: من به شما امّت در روز قیامت بر سائر امّتها افتخار مى‌كنم، حتّى به جنینى كه سقط شده باشد! او پیوسته بر در بهشت ایستاده و مقیم است، با حالت افتخار و مباهات، شكم خود را به جلو داده و دست بر كمر زده، در اینحال خداوند عزّ و جلّ به او میگوید: داخل در بهشت شو! او

پاسخ مى‌دهد: داخل نمى‌شوم تا پدر و مادرم پیش از من داخل شوند!

 در این حال خداوند تبارك و تعالى به فرشته‌اى از فرشتگان میگوید: پدر و مادرش را نزد من بیاور! و خداوند أمر مى‌نماید كه آن دو نفر در بهشت وارد شوند. خداوند به فرزندِ سقط شده در این موقع مى‌گوید: این بعلّت زیادى فضل و رحمت من براى تو بوده است!»

 در روایت صدوق، جمله‌ «وَ فى حَدیثٍ ءَاخَرَ: وَ أَنْشَفُهُ أَرْحَامًا» را نیاورده است.

 و نیز شیخ حرّ عامِلى از كلینىّ با سند متّصل خود از حضرت باقر علیه السّلام روایت كرده است كه: رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم فرمود: تَزَوَّجُوا بِكْرًا وَلُودًا، وَ لَا تَزَوَّجُوا حَسْنَاءَ جَمِیلَةً عَاقِرًا! فَإنِّى أُبَاهِى بِكُمُ الْأُمَمَ یوْمَ الْقِیمَةِ.¹

 «با دختران بِكر كه استعداد زائیدن در آنها هست ازدواج نمائید! و با زن زیباى جمیله‌اى كه نازا و عقیم باشد ازدواج منمائید! زیرا كه من به شما افراد امّت در روز قیامت بر سائر امّت‌ها مباهات مى‌نمایم»!

ترغیب اسلام به ازدواج با زن بچّه‌زا، اگرچه زیبا و جمیله نباشد

 و نیز از کلینىّ‌ با إسناد خود از حضرت امام رضا علیه السّلام روایت كرده است كه: رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم به مردى فرمود: تَزَوَّجْهَا سَوْءَاءَ وَلُودًا! وَ لَاتَزَوَّجْهَا جَمِیلَةً حَسْنَآءَ عَاقِرًا! فَإنِّى مُبَاهٍ بِكُمُ الأُمَمَ یوْمَ الْقِیمَةِ!

 أَمَا عَلِمْتَ: أَنَّ الْوِلْدَانَ تَحْتَ الْعَرْشِ یسْتَغْفِرُونَ لِأبَآئِهِمْ یحْضِنُهُمْ إبْرَاهِیمُ؛ وَ تُرَبِّیهِمْ سَارَةُ فِى جَبَلٍ مِنْ مِسْكٍ وَ عَنْبَرٍ وَ زَعْفَرَانٍ‌.²

 «با زن زشت صورت در صورتى كه بچه‌زا باشد، ازدواج كن! و با زن زیبا و جمیله در صورتى كه نازا باشد، ازدواج مكن! زیرا كه من در روز قیامت به شما

امّت افتخار میكنم بر سائر امّت‌ها!

 مگر نمیدانى كه فرزندان در زیر عرش خداوند، براى پدرانشان از خداوند طلب غفران مى‌نمایند. إبراهیم خلیلِ پیغمبر، آنها را در دامان خود مى‌پرورد و ساره زوجه او آنها را تربیت مى‌كند، در كوهى كه همه‌اش از مُشك و عنبر و زعفران است.»

 و نیز از كلینى با سند متّصل خود از خالد بن نجیح، از حضرت صادق علیه السّلام روایت كرده است كه: چون از چیزهاى شوم در حضور پدرم سخن به میان آمد، آنحضرت گفتند: الشُّومُ فِى ثَلَاثٍ: فِى الْمَرْأَةِ وَ الدَّآبَّةِ وَ الدَّارِ. فَأَمَّا شُومُ الْمَرْأَةِ فَكَثْرَةُ مَهْرِهَا وَ عُقْمُ رَحِمِهَا.¹

 «شومى در سه چیز یافت مى‌شود: در زن و در مركب و در خانه؛ امّا شوم بودن زن در اینست كه مهریه‌اش بسیار باشد و رَحِمَش بچّه نیاورد.»

 و نیز از كلینىّ با سند متّصل خود، از جابربن عبد الله انصارى روایت است كه او گفت: ما در حضور رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم بودیم كه فرمود: إنَّ خَیرَ نِسَآئِكُمُ الْوَلُودُ الْوَدُودُ الْعَفِیفَةُ ـ الحَدیث.²

 «بهترین زنان شما كسى است كه زیاد بچّه بزاید، و زیاد شوهرش را دوست داشته باشد، و با عفّت باشد ـ تا آخر حدیث.»

 و نیز از صدوق با إسناد خود از حضرت باقر علیه السّلام روایت نموده است كه: رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم فرمود: مَا یمْنَعُ الْمُؤْمِنَ أَنْ یتَّخِذَ أَهْلاً لَعَلَّ اللَهَ یرْزُقُهُ نَسَمَةً تُثَقِّلُ الأَرْضَ بَلَا إلَهَ إلَّا اللَهُ.³

 «چه جلوگیر میشود از مؤمن كه براى خود زوجه‌اى بگیرد، به امید آنكه خداوند ذى روحى را نصیب او كند، تا زمین را به‌ لا اله الا الله‌ سنگین نماید»!؟

هیچ بنائى در اسلام محبوبتر از ازدواج، در نزد خداوند نیست‌

 و نیز از صدوق با إسناد خود از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام روایت است كه: رسول خدا صلّى الله علیه و آله و سلّم فرمود: مَا بُنِىَ بِنَآءٌ فِى الاسْلامِ أَحَبُّ إلى اللَهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ التَّزْوِیجِ.¹

 «هیچ بنائى در اسلام محبوب‌تر از بناى تزویج، در نزد خداوند عزّ و جلّ پایه گذارى نشده است.»

 و نیز از صدوق در «خصال» در حدیث أربعمأة از أمیر المؤمنین علیه السّلام وارد است كه فرمود: تَزَوَّجُوا فَإنَّ التَّزْوِیجَ سُنَّةُ رَسُولِ اللَهِ صَلَّى اللَهُ عَلَیهِ وَ ءَالِهِ فَإنَّهُ كَانَ یقُولُ: مَنْ كَانَ یحِبُّ أَنْ یتَّبِعَ سُنَّتِى فَإنَّ مِنْ سُنَّتِىَ التَّزْوِیجَ. وَ اطْلُبُوا الْوَلَدَ! فَإنِّى مُكَاثِرٌ بِكُمُ الأُمَمَ غَدًا وَ تَوَقَّوْا عَلَى أَوْلادِكُمْ مِنْ لَبَنِ الْبَغِىِّ مِنَ النِّسَآءِ وَ الْمَجْنُونَةِ فَإنَّ اللَبَنَ یعْدِى.²

 «ازدواج كنید! زیرا كه تزویج سنّت رسول خدا صلّى الله علیه و اله و سلّم است! چون او چنین میگفت: كسى كه دوست دارد از سنّت من پیروى كند، بداند كه: از جمله سنّت من ازدواج است. و دنبالِ پیدا كردن بچّه باشید! زیرا كه من در فرداى قیامت با شما امّت مسلمان، میخواهم تعداد امّتم را از سائر امّت‌ها بیشتر كرده باشم! و متوجّه باشید كه از شیرِ زن زناكار و زن دیوانه به بچّه‌هاى خود ندهید! زیرا كه شیر اثر میگذارد و از آن زن به طفل سرایت مى‌كند.»³

 بارى از این مطالب معلوم شد كه: دین مقدّس اسلام تا چه اندازه در امر زواج و نكاح اهتمام دارد؛ و تا چه اندازه در تكثیر نسل، و زیادى أولاد ترغیب‌

و تشویق بعمل آورده است.

وظیفه دولت اسلام در فراهم كردن تسهیلات ازدواج‌

 بر عهده حكومت اسلام است كه راه تزویج را به روى مردم باز كند؛ و مشكلات دختر و پسر و زن و مرد را در این امر از میان بردارد؛ تا با برنامه‌هاى صحیح، دختران و پسران در ابتداى بلوغ بتوانند ازدواج كنند و اولاد بیاورند، و در عین حال به تحصیل علوم لازمه نیز بپردازند، بطورى كه ازدواج ابداً مانع پیشرفت و ترقّى نباشد، و داشتن اولاد یك أمر طبیعى و معمولى و قابل سازش با صنعت و فنّ و حرفه و علم به شمار آید.

 در حكومت اسلام مردانى كه در معركه جنگ و جهاد به درجه شهادت مى‌رسند، باید براى ازدواج زنان آنها برنامه درست تنظیم گردد كه پس از انقضاى عِدّه فوراً شوهر كنند و بى‌سرپرست نگردند و بدون شوهر نمانند؛ و نیز اولاد متعدّد بیاورند تا به زودى محلّ خالى مجاهدین پر گردد.

 میل جنسى از غرائز است؛ بهیچوجه نمى‌توان جلوى آن را گرفت. غایة الأمر باید از راه صحیح و نكاح مشروع به عمل آید، و گرنه خداى ناكرده عواقب ناپسندى را به دنبال مى‌آورد، و دختر جوانى كه شوهرش شهید شده است یا باید تحمّل رنج نماید و زندگى عسرت بار خود را با میل به ازدواج، بدون ازدواج بگذراند، و یا خواهى نخواهى با گرفتن رفیق پنهانى‌ (اتِّخاذِ أَخْدَان) راهى را بر خلاف شرع بپیماید.

 طبق گزارش بعضى از محاكم عدلیه و اداره آمار، امروزه در ایران چهار میلیون و هفتصد هزار زن بدون شوهر وجود دارد. باید به حال این معصومان فكرى كنند، و با بهترین وجهى برنامه ازدواج آنها را تنظیم نمایند. تا مانند اداره بسیج و سپاه و رسیدگى از جهت امور مالى به خانواده‌هاى شهدا، اداره‌اى مستقلّ و عظیم و مهمّ جهت ازدواج آنها بدون زحمت و موانع خارجى، و بدون برخورد با مشكلاتى فراهم گردد.

 بار پروردگارا ما از تو میخواهیم تا ملّت مسلمان را بر نهج قانون قرآن و سنّت پیغمبرت، بر بهترین سبل سلام و صراط مستقیم از رُشد و ارتقاء در مسیر رضا و تقرّب به سوى خودت حركت دهى! مردان و زنانشان را متعهّد و برومند و سالم و سعید گردانى! اطفالشان را عالم و متّقى و پر تلاش فرمائى! نسلشان را فراوان و طیب و پر بركت نمائى! و تا روز باز پسین مؤمن و عارف و سالك سبیل خودت و امام زمانت قرار دهى! دشمنانشان را مخذول و منكوب كرده، آنان را به پاداش حیله‌هاى مكّارانه و نقشه‌هاى خَدّاعانه به زندگى ضَنْك و معیشت نكبت بار، بدست مسلمانان غیور و با حمیت تنازل دهى! و در روز قیامت به بدترین عذابِ افرادى كه دشمن جامعه بشریت و سلامت افراد مى‌باشند گرفتار كنى!

 «اللَهُمَّ أَعِزَّهُ وَ أَعْزِزْ بِهِ، وَ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ، وَ انْصُرْهُ نَصْرًا عَزِیزًا، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحًا یسِیرًا، وَ اجْعَلْ لَهُ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَانًا نَصِیرًا.

 اللَهُمَّ أَظْهِرْ بِهِ دِینَكَ وَ سُنَّةَ نَبِیكَ حَتَّى لا یسْتَخْفِىَ بِشَىْ‌ءٍ مِنَ الْحَقِّ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنَ الْخَلْقِ.

 اللَهُمَّ إنَّا نَرْغَبُ إلیكَ فِى دَوْلَةٍ كَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإسْلَامَ وَ أَهْلَهُ، وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ، وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاةِ إلى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إلى سَبِیلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ!»¹

 «بار پروردگارا! ما جمیع گروه شیعیان از تو خواهانیم كه: وى را عزّت ده! و ما را به نیروى امامتش عزّت بخش! و وى را یارى كن! و ما را به نیروى ولایتش پیروز فرما! و چنان مددى در مرز اقتدار و حكومتش به او بنما كه نقصان و شكستى در آن راه نیابد! و فتح و گشایشى آسان به وى عنایت كن تا رنجى و

مشكله‌اى را در خود نپروراند! و از نزد خودت قدرت با پشتوانه‌اى بدو نصیب فرما تا فتور و سستى از دنبالش نباشد!

 بار پروردگارا! دینت و سنّت پیامبرت را به دست با كفایتش آشكار فرما تا آنكه چیزى از بیان حقّ و عمل به حقّ، بخاطر ترس و نگرانى احدى از خلائقت پنهان نماند!

 بار پروردگارا! ما با تضرّع و ابتهال نیازمندانه به درگاه تو از سویداى دل خواهانیم تا دولتى بزرگوارانه پیش آورى كه در آن دوران، اسلام و یاورانش را سربلند فرموده، نفاق و پیروانش را ذلیل و خوار گردانى! و ما را در آن دوره از زمره دعوت كنندگان خلق به اطاعتت، و از پیشوایان آنها در راه رضاى به فرمانبرداریت قرار دهى! و بدین سبب از مواهب نفیسه و كرامتهاى موهوبه خزانه جودت در دنیا و آخرت روزى ما فرمائى!»

 للّه الحمد و له الشّكر كه استخراج و تحریر این رساله كریمه از «نور ملکوت قرآن» با تسمیه آن به‌ «رساله نکاحیه» مفسَّر به: کاهش جمعیت، ضربه‌اى سهمگین بر پیکر مسلمین‌ بحول و قوّه الهى ختم گردید.

 رَبَّنا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنا وَ إِلَيْكَ أَنَبْنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ¹

 رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌²

 هفدهم شهر محرّم الحرام ١٤١٥ هجریه قمریه در بلده طیبه مشهد مقدّس رضوى‌

على ثاویه آلاف التّحیة و الإکرام و الصّلوة و السّلام‌

عبده الفقیر سید محمّد حسین الحسینىّ الطّهرانىّ‌

تذییلات 

أعوذُ بِاللَهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم‌

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم‌

وَ صَلَّى اللَهُ عَلَى سَیدِنَا مُحَمَّدٍ وَ ءَالِهِ الطَّیبینَ الطَّاهِرینَ‌

وَ لَعْنَةُ اللَهِ عَلَى أعْدائِهِمْ أجْمَعینَ مِنَ الانَ إلى قِیامِ یوْمِ الدِّینِ‌

وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إلا بِاللَهِ الْعَلِىِّ الْعَظیم‌

تذییلات بر رساله نكاحیه:

کاهش جمعیّت، ضربه‌ای سهمگین بر پیکر مسلمین

 چون در حین طبع این رساله نكاحیه كه از ارتحال فقید معظّم رهبر كبیر انقلاب اسلامى پنج سال مى‌گذشت و در این مدّت درباره قطع نسل ملّت ایران و كشور شیعه فعّالیتهائى چشمگیر و خطیر به وقوع پیوست، و به عنوان تنظیم و اصلاح امور خانواده چنان بر این ملّت مسكین یورش برده و براى اغفال آنها و عقیم ساختن مردان و زنان آنها از هیچ كوشش و سعیى دریغ نكرده‌اند، و به نام اسلام و موافقت دین محمّدى و آئین جعفرى، و به نام موافقت علماء این اعمال را انجام داده‌اند، لهذا فقط براى اطّلاع و بیدارى شیعه، حقیر بر خود لازم دیدم مطالبى را تحت عنوان تذییلات در اینجا ذكر كنم تا این قوم و ملّت كهن و صبور و رنجدیده تكالیف خود را در امر نكاح نزد خداوند سبحان بدانند.

مطلب اول: كاهش جمعیت، ضربه‌اى سهمگین بر پیكر مسلمین‌

لحاظ نمودن آراء مخالفین، در مسأله كاهش جمعیت‌

 مطلب اوّل: در این مسأله سزاوار بود آراء علماء را اعمّ از موافق و مخالف، و انظار متخصّصین و اهل خبره و پزشكان را اعمّ از موافق و مخالف، و نتائج مثبت و منفى این امر را توسّط مجلّات و جرائد و رسانه‌ها، و بواسطه مصاحبه‌ها توضیح و تشریح كنند تا ملّت راه خود را از میان این دو نظریه اختیار و انتخاب نماید.

 ولى به عكس، آنچه در این محالِّ اطّلاع عمومى بوده است همگى یكسره بیان و تبلیغ و ترویج و تحریص و تحریض و ترغیب بر قطع نسل و عقیم شدن بوده است تا بجائیكه مردم مسلمان آنرا به صورت یك تكلیف شرعى و یك كمك به نهضت اسلامى پنداشتند و براى آن اقدام كردند، و دستگاه هم در این مسأله از هیچ بذل مالى كوتاهى نكرد. در سمینارها و نشست‌ها صرفاً موافقین با مسأله را دعوت میكردند و از مخالفین نه تنها دعوتى بعمل نمى‌آمد، بلكه از اطّلاع آنها و از ورود آنها به اطراف و جوانب آنچه در آن سمینار سربسته و دربسته گذشته است، بطور كامل استیحاش داشتند. و نتیجه و رأى موافقین را كه مجموعه همگى آن مجلس را تشكیل میدادند به مرحله اجراء در مى‌آوردند.

 و بسیار به ندرت اتّفاق افتاد كه در روزنامه‌اى مقاله‌اى انتقادى بر روى اصول و موازین علمى درج گردد و حقائق را در خور فهم و استعداد مردم‌ مشروح سازد

مگر چند بار كه ما در ذیل بدانها اشاره مى‌نمائیم:

مقاله دكتر ناصر سیم فروش در إبطال بستن لوله‌هاى مردان و زنان از نظر پزشكى‌

 مورد اوّل ـ دو مقاله از طرف جناب محترم طبیب محقّق دانشمند متخصّص مشهور، و دوست و رفیق این حقیر كه از سالیانى دراز مراتب مودّت و ارادت باقى است: آقاى دکتر ناصر سیم فروش أیده الله تعالى، رئیس بخش مجارى ادرار (اورولوژى) مركز پزشكى شهید لبّافى نژاد طهران كه از معاریف استادان در جرّاحى كلیه و مثانه و بیضه، و از معلّمان تعلیم پیوند كلیه كه شاگردان بسیارى را زیر نظر خود تربیت و تعلیم نموده است، میباشد.

 مقاله اوّل‌ در روزنامه «جمهورى اسلامى» شماره ٣٩٠٢، مورّخه ٢٣ جمادى الاولى ١٤١٣ (٢٨ آبان ١٣٧١) مى‌باشد.

 در این مقاله كه با عنوان: «بیت المال نباید صرف مقطوع النَّسل شدن ملّت بشود» شروع مى‌شود، ابتداءً از جانب روزنامه سطورى بدین عبارت تحریر میشود:

 «... در كشور ما به دلیل برخوردارى از فرهنگ والاى اسلامى و سعى در اجراى قوانین و مقرّرات اسلامى تعدادى از روشهاى فوق غیر قابل اجرا مى‌باشد، و این موضوع به دلیل اهمّیتى است كه اسلام براى انسانها قائل است.

 زیرا برخى از این روشها باعث نقص عضو و یا بروز اشكالات دیگرى مى‌شود. یكى از موارد شبهه ناكى كه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى بدون در نظر گرفتن عواقب و اثرات روانى ـ اجتماعى آن اقدام به اجراى آن كرد، بستن لوله‌ها در مردان و زنان‌ بود.

 در اینجا لازم است كه به مسؤولین امر در این وزارتخانه هشدار داده شود كه: صیانت از حیات آدمى، یك واجب الهى و اقامه این واجب یك تكلیف شرعى است.

 از اینرو خدمات پزشكى همواره مى‌بایست در جهت حفظ سلامت و

تندرستى انسان بكار گرفته شود و صاحبان مشاغل پزشكى در قبال عواقب صدمات و زیانهائى كه به سلامت انسان بواسطه ناآگاهى‌ها و سهل‌انگاریها و بى‌توجّهى‌ها وارد مى‌شود شرعاً مسؤول و ضامن خواهند بود.

 مقاله حاضر، توسّط دكتر ناصر سیم فروش پزشك معروف و متعهّد، در سمینار تنظیم خانواده كه چندى پیش در مشهد مقدّس برگزار شد، ارائه گردید. دكتر سیم فروش در این مقاله از شیوه‌هاى موجود براى تنظیم خانواده بخصوص بستن لوله‌ها در زنان و مردان انتقاد نموده و پیشنهاد مى‌كند براى این كار از شیوه‌هاى برگشت پذیر استفاده شود. با هم خلاصه این مقاله را مى‌خوانیم.»

 در اینجا دكتر سیم فروش پس از بحثى كه درباره مضرّات عقیم نمودن و بستن لوله‌ها مینماید از جمله میگوید:

 * ما نباید ملّت شیعه و ناب خودمان را با جمعیت‌هاى دیگر مقایسه کنیم. باید قدر این ملّت را بدانیم و صلاح ما در اینست که براى تنظیم خانواده فقط از روشهاى برگشت پذیر استفاده کنیم، نه بستن لوله که منجرّ به عقیمى دائمى میشود.

 و در پایان این مقاله مى‌گوید:

 * این مسأله، از طریق بالا بردن سواد عمومى، تفکر استقلال طلبانه در این راه یعنى استفاده از روشهاى مناسب در کشور از راه آموزش صحیح و مستمرّ به راحتى قابل حلّ خواهد بود و نیازى به ایجاد جوّ فشار و هراس موجود پزشکى نیست و نباید بیت المال مسلمین را صرف مقطوع النّسل شدن دائمى این ملّت نمود.

مقاله دكتر سیم فروش در عواقب وخیم بستن لوله‌هاى مردان‌

 مقاله دوّم‌ ایشان نیز در روزنامه «جمهورى اسلامى» به شماره ٤١٨٢، مورّخه ٢٢ جمادى الاولى ١٤١٤ (١٦ آبان ١٣٧٢) مى‌باشد.

 این مقاله با عنوان‌ «روشهاى کنونى کنترل جمعیت در کشور ما با فرهنگ اسلامى مغایرت دارد» شروع مى‌شود.

 در اینجا نیز ابتداءً خود روزنامه بدین كلام استقبال از مقاله ایشان نموده و مى‌نویسد:

 «اشاره‌: مبحث كنترل جمعیت، از مباحث مهمّى است كه چند سال است در جمهورى اسلامى ایران با مخارج سنگین و نگرشى كاملاً یكطرفه توسّط عدّه خاصّى دنبال مى‌شود. و كلّیه مجارى قانونگذارى، اجرائى و بخش عمده تبلیغات كشور را به دنبال خود مى‌كشاند.

 متولّیان این امر، با انحصارى كردن این مقوله در حیطه اقتدار خود و ارائه آمارها و اطّلاعات قابل تشكیك تلاش مى‌كنند افكار عمومى را به همان جهتى سوق دهند كه خود مى‌خواهند و متأسّفانه تا كنون در این زمینه پیشرفتهائى داشته‌اند.

 عوارض این نگرش یكسویه و حاكمیت آن بر همه شؤون، بتدریج در حال ظاهر شدن است. و اگر با آن مقابله نشود، مشكلات زیادى بوجود خواهد آورد.

 در زمینه عدم انطباق روشهاى إعمال شده برروى كنترل جمعیت، آقاى دكتر ناصر سیم فروش رئیس بخش اورولوژى مركز پزشكى شهید لبّافى نژاد كه چهره‌اى سرشناس در پزشكى كشورمان هستند، نظراتى دارند كه قبلًا نیز گوشه‌هائى از آن در روزنامه «جمهورى اسلامى» به چاپ رسید.

 اینك مطلبى كامل‌تر از ایشان از نظر خوانندگان گرامى میگذرد كه عمق خطرات ناشى از روشهاى نادرست كنونى را نشان مى‌دهد.»

 در اینجا مقاله مفصّل و مشروح دكتر را حكایت مى‌كند. و چون این مقاله، مقاله نسبةً جامعى است و حاوى بعضى از مطالب مقاله نخستین نیز مى‌باشد لهذا سزاوار است براى بصیرت جامعه، ما عین آنرا در اینجا بازگو نمائیم:

 «مسأله كنترل موالید مدّتهاست كه مورد بحث محافل اجرائى و علمى‌

جامعه ماست. در اصل موضوع تنظیم خانواده بیشتر دست اندركاران توافق دارند؛ امّا آنچه مورد بحث است روش رسیدن به این هدف است. با توجّه به اینكه در حال حاضر كشور ما به عنوان مسؤول برنامه ریزى كنترل موالید در منطقه انتخاب شده است مسأله از حسّاسیت ویژه‌اى برخوردار بوده و حیثیت اجتماعى جمهورى اسلامى مورد توجّه است. نحوه حركت ما در این زمینه براى سائر كشورهاى اسلامى الگو خواهد بود. لذا هر گونه خطا میتواند خداى ناكرده اثرات سوئى به این الگوپذیرى براى كشورهاى اسلامى منطقه بگذارد.

 لذا اینجانب به عنوان یك شهروند پزشك، تجربیات و پیشنهادهاى خود را براى برنامه ریزان و جامعه ارائه میكنم تا إن شاء الله مورد توجّه قرار گیرد.

 اصولاً بر طبق توصیه‌هاى سازمان بهداشت جهانى روشهائى در هر جامعه به موفّقیت مى‌انجامد كه مطابق با فرهنگ آن جامعه باشد؛ و چون جامعه ما اسلامى است مشخّص است كه نظر علماى اسلامى در این موضوع باید ملحوظ باشد تا برنامه‌ها قرین موفّقیت باشد.

 ما در ذیل، فتاوى مربوطه در زمینه بستن لوله در مردان را ذكر خواهیم كرد و با مختصرى تحقیق خواهیم دید كه اكثریت قریب به اتّفاق علماء با بستن لوله در مردان مخالف هستند. براى آشنا شدن به مسأله، آنرا از جنبه‌هاى مختلف مورد بررسى قرار مى‌دهیم كه عبارتند از:

 الف ـ عوارض پزشكى، نقص عضو و عواقب مترتّب بر آن.

 ب ـ از نظر شرعى با توجّه به فتاواى موجود.

 ج ـ از نظر اجتماعى و روحى.

 د ـ مرورى به برخوردهاى نامناسب (در گذشته بر خلاف اخلاق پزشكى).

 ه ـ روشهاى پیشنهادى مناسب براى تنظیم خانواده در كشور ما بجاى روشهاى منجرّ به نقص عضو و مقطوع النّسل كردن جامعه.

عوارض خطیر پزشكى در أثر بستن لوله در مردان‌

 الف‌ ـ عوارض پزشكى و نقص عضو حاصله از بستن لوله‌ها در مردان:

 بسیارى به غلط براى رسیدن به هدف، اینطور به مردم القا كرده و مى‌كنند كه بستن لوله‌ها قابل برگشت بوده و هیچ عارضه‌اى ندارد. ضمن اینكه در اینجا تعدادى از عوارض مهمّ آنرا ذكر مى‌كنیم، به خوانندگان عزیز توصیه مى‌كنیم به مراجعى كه در ذیل معرّفى میشود مراجعه كنند؛ و این حقّ مردم ماست كه قبل از یك اقدام پزشكى، عواقب را به طور كامل بدانند همانطور كه در خارج عمل مى‌شود. این عوارض به اختصار شرح داده مى‌شود:

 ١ ـ غیر قابل برگشت بودن عقیمى.

 اوّلین و مهم‌ترین عارضه بستن لوله‌هاى مردان آنست كه حدّاقل در نیمى از موارد، عقیمى حاصله دائمى و غیر قابل برگشت است. پس از وصل كردن لوله‌ها در صورت موفّقیت فقط حدود ٧٠درصد بوده و مهمتر آنكه با وجود بازشدن لوله‌ها (در صورت موفّقیت) فقط در ٤٧ درصد یعنى كمتر از نصف بارورى حاصل شده است. یعنى نیمى از مردان براى همیشه دچار عقیمى مى‌شوند. (مجموعه مطالعه سه كشور آلمان، اتریش و سوئیس منتشر شده در مجلّه اورولژى آمریكا، سال ١٩٩٠)

 علّت این موضوع آنست كه حتّى اگر لوله‌ها باز شوند، به علل ایمنى در زمان بسته بودن لوله‌ها، سلّولهاى بارورى بیضه و تولید آنتى‌كور ضدّ آنها خاصیت بارورى را براى همیشه از دست میدهند.

 با توجّه به مطالب بالا در كشورهاى غربى نه تنها به افراد، غیر قابل برگشت بودن را میگویند بلكه از شخص در این مورد و سائر عوارض امضاء میگیرند. در حالیكه در كشور ما كه صداقت و اخلاق پزشكى به علّت اسلامى بودن آن بایستى اهمّیت بیشترى داشته باشد، در سالهاى گذشته اینطور عمل نشده و با افراد بخصوص در روستاها فقط در مورد وصل شدن مجدّد لوله‌ها صحبت شده و هیچ اطّلاعى در مورد غیر قابل برگشت بودن در نیمى از موارد و

سائر عوارض گفته نشده كه جاى تأسّف دارد. (موارد مستند آنرا اینجانب به مسؤولان جدید وزارت محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشكى معرّفى نموده‌ام).

 ٢ ـ خونریزى و تجمّع لخته در محلّ عمل (هماتوم) ٢ درصد و حتّى تا ٢٩ درصد در بعضى گزارشها دیده میشود. (اینجانب خود بیمارى را كه توسّط یك جرّاح مجرّب در آمریكا عمل شده بود و دچار هماتوم شده و مدّتها ناراحتى كشید را شاهد بوده‌ام).

 ٣ ـ عفونت محلّ عمل: بالا بودن میزان عفونت عمل در گزارشهاى خارج از كشور باعث تعجّب پزشكان بوده و بین ١٢ تا ٣٨ درصد گزارش شده است (به طور متوسّط ٤/ ٣ درصد).

 ٤ ـ در عدّه كمى از بیماران‌ درد بیضه و تورّم مزمن موضع بستن لوله (گرانولوم) ایجاد مى‌شود كه باعث اختلال فكر بیمار شده و كارائى شغلى او را كاهش میدهد.)

 ٥ ـ ناتوانى جنسى: یكى از عوارضى كه بعد از بستن لوله در مردان دیده میشود ناتوانى جنسى است كه بیشتر منشأ روحى دارد و به ندرت منشأ اورمونى. (اختلال سلّولهاى لیدیگ در مقالاتى گزارش و تأیید شده است.)

 علّت اصلى تغییر تصوّر بیمار از بدن خود و عدم قابلیت بارورى(Body Image) یعنى تغییر تصوّر شخص از خودش است. این نوع ناتوانى جنسى گاهى در مقابل درمانهاى رائج مقاوم است. گرچه این عارضه شایع نیست ولى از نظر خانوادگى و حفظ خانواده داراى اهمّیت خاصّى است.

 ٦ ـ عوارض عمومى‌ دیگر پس از بستن لوله‌ها مطرح شده كه گرچه قطعى و ثابت شده نیست ولى در سائر كشورها بخصوص كشورهاى غربى این مسائل را نوشته و از بیمار امضاء میگیرند.

 یكى اینكه در مقاله‌هائى از كشور انگلیس ادّعا شده كه بستن لوله‌ها در

مردان‌ شیوع سرطان پروستات‌ را افزایش میدهد، و دیگرى اینكه بعد از بستن لوله‌ها خطر عوارض قلبى عروقى‌ و تصلّب شرائین‌ به دنبال بستن لوله‌ها را نشان میدهد. گرچه دو موضوع فوق را پزشكان قبول ندارند معهذا به افراد مورد عمل، موضوع را بصورت فوق نوشته و امضاء میگیرند.

 حال مى‌بینیم كه در كشورهاى دیگر چقدر با دقّت تمام مسائل را قبل از بستن لوله توضیح میدهند؛ آیا در كشور ما هم اینطور عمل شده؟ متأسّفانه در اكثر موارد جواب منفى است و حتّى غیر قابل برگشت بودن قطعى را كه در نیمى از موارد دیده میشود از بیمار مخفى میدارند و در محافل فقط باز شدن لوله را ذكر كرده، و از گفتن آمار بارورى پس از بازشدن لوله‌ها خوددارى شده است.

 اینطور برخورد با مسائل و رسیدن به هدف، در شأن كشور اسلامى ما نیست.

دكتر سیم فروش: بستن لوله‌هاى مردان را با پنهان كردن رأى مراجع تقلید انجام داده‌اند

 ب ـ اكثریت مراجع تقلید¹ با روشهاى منجرّ به نقص عضو در مردان (بستن لوله‌ها یعنى‌ وازِکتومى) مخالفند؛ از جمله حضرات آیات: رهبر فقید انقلاب حضرت امام خمینى‌ (قُدِّس سرُّه) آیت الله العظمى اراکى‌؛ و رهبر معظّم انقلاب‌ حضرت آیت الله خامنه‌اى‌ بستن لوله‌ها در مردان را در صورت احتمال عدم بازگشت جائز ندانسته‌اند. عدم بازگشت بارورى در نیمى از موارد قطعى است، لذا این عمل فعل حرام محسوب میشود و صرف بیت المال براى یك فعل حرام، امرى غیر شرعى بوده و میتواند تبعات سوء در جامعه را داشته باشد.

 بسیارى از بیماران كه لوله‌هاى آنها بسته شده متأسّفانه از فتاوى فوق آگاهى نداشته، و پس از دریافتن موضوع متأثّر و متعجّب مى‌شوند.

موارد بروز خطر جسمى یا روحى در نتیجه بستن لوله مردان‌

 ج ـ عوارض اجتماعى و روحى: بستن لوله‌ها در مردان به علّت عقیمى دائمى حاصله در نیمى از موارد میتواند مشكلات اجتماعى و نقش‌هاى سنگین‌

خانوادگى را در بر داشته باشد كه مواردى از آنرا اینجانب در خارج از كشور زیاد دیده و با انجام بستن لوله‌ها در ایران شاهد موارد آن هستیم.

 در مواردى كه همسر بیمار به عللى از وى جدا شود یا خداى ناكرده فوت كند، به علّت عدم امكان بارورى در این ازدواج، دچار شكست و ناكامى و عوارض روحى بسیار سنگین مى‌شود ...

 د ـ موارد عملى واقعى: اگر پاى صحبت بسیارى از همكاران بنشینیم موارد عدیده‌اى از مشكلات ناشى از بستن لوله‌ها در مرد را خواهیم یافت. اینجانب شرح حال چند مورد واقعى را كه بیمار اینجانب بوده‌اند ذكر مى‌نمایم.»

 در اینجا دكتر سیم فروش چند مورد را به تفصیل شرح میدهد كه زندگى آنها پاشیده گردیده و دچار محرومیت شده‌اند. سپس مى‌گوید: «از این موارد روز به روز بیشتر خواهیم دید مگر آنكه به توصیه علماء اسلامى ما كه بیش از همه صلاح ما را میخواهند گوش نمائیم.»

 در اینجا نیز دكتر پیشنهادهاى خود را كه از جمله آنها «عدم حذف و نادیده گرفتن پزشكانى كه نظرهائى در مورد نحوه كنترل جمعیت دارند در نشستهاى علمى و اجرائى برنامه‌هاى تنظیم خانواده» میباشد ذكر میكند و پس از آن میگوید:

 «مسلّماً عدّه‌اى با ایجاد رعب در جامعه سعى دارند كه از تمامى راههاى كنترل جمعیت بدون توجّه به جنبه‌هاى اخلاقى پزشكى و اسلامى آن استفاده كنند. و اگر دست عدّه معدودى از این گروه باز باشد حتّى سِقط جنائى را پیش كشیده و تقاضاى قانونى شدن آنرا خواهند نمود كه مسلّماً بركت را از جامعه ما برده، و باعث قهر الهى میشود و خداى نیاورد آن روز را كه ما امروز در غرب شاهد هستیم. على رغم مخالفت عدّه زیادى از مردم، سقط جنائى روزمرّه شده و هر روز دو گروه موافق و مخالف با هم در ستیز هستند.

 اخیراً در یكى از جرائد پزشكى این جمله از یك نویسنده نوشته شده‌

بود: «خاتمه باردارى ناخواسته چه به علل طبّى و چه به علل اجتماعى ـ اقتصادى مورد قبول قرار گرفته» كه مسلّماً ختم باردارى به علل اجتماعى ـ اقتصادى، سقط جنائى محسوب، و نه تنها در پیش مردم ما بلكه در نزد بسیارى از انسانهاى آزاده و متخلّق به اخلاق انسانى مذموم است.

 آرى اگر ما براى كنترل جمعیت برنامه و نظم نداشته باشیم شاهد اینگونه مسائل خواهیم بود.

 إن شآء الله مسؤولین بهداشتى جدید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى بتوانند نظم لازم اسلامى و موفّقى را بر این مسأله حاكم نمایند؛ و نیز مردم را بیشتر در جریان جزئیات برنامه‌هاى اجرائى قرار دهند و نظر همه را در برنامه ریزى دخالت دهند، نه آنكه بر خلاف آنچه گفته شد از هر روش غیر متناسب با اخلاق پزشكى براى رسیدن به یك هدف مورد نظر استفاده نمایند.

 منابع مورد استفاده:

 ١ ـ U. H. Engelmann et. al. Vasectomy Reversal ln

 Central Europe Journal Of Urology ٣٤١: ٤٦ ـ ٧٦, ٠٩٩١.

 ٢ ـ h. Fisch Detction Of Testicular Endocrine Abnormalities

 Following Vasectomy G. Urology ١٤١: ٩٢١١ ـ ٢٣, ٩٨٩١.

 ٣ـ دكتر ناصر سیم فروش، كنفرانس روشهاى كنترل بارورى در مردان در كنگره تنظیم خانواده در مشهد مقدّس سال ١٣٧٠.

 ٤ ـ Campell, s Urology. W. B. Saunders, ٢٩٩١ p ـ ٤٢١٣ ـ ٥٢.

 در مقاله فوق بعضى از مطالبى كه بسیار حائز اهمّیت بوده است با خطّ درشت و در داخل كادرى متمایز نشان داده شده است و ما آنها را در اینجا بهمین منظور مى‌آوریم:

 * بسیارى از بیماران که لوله‌هاى آنها بسته شده متأسّفانه از فتاواى علماء آگاهى نداشته، و پس از دریافتن موضوع متأثّر و متعجّب مى‌شوند.

 * در مواردى که همسر بیمار به عللى از وى جدا مى‌شود، یا خداى ناکرده فوت کند، بیمار به علّت عدم امکان بارورى در ازدواج، دچار شکست و ناکامى و عوارض روحى بسیار سنگین مى‌شود.

 * اوّلین و مهمترین عارضه بستن لوله‌هاى مردان آنست که حدّاقلّ در نیمى از موارد عقیمى حاصله، طبق آمار، دائمى و غیر قابل برگشت است.

 * اکثریت مراجع تقلید با روشهاى منجرّ به نقص عضو در مردان مخالفند. از جمله حضرت امام خمینى (ره) آیت الله العظمى اراکى؛ رهبر معظّم انقلاب حضرت آیت الله خامنه‌اى بستن لوله در مردان را در صورت احتمال عدم بازگشت به بارورى جائز ندانسته‌اند؛ لذا این عمل فعل حرام محسوب مى‌شود، و صرف بیت المال براى فعل حرام، امرى است غیر شرعى و میتواند تبعات سوء در جامعه داشته باشد.

 * مسلّماً عدّه‌اى با ایجاد رعب در جامعه سعى دارند که از تمامى راههاى کنترل جمعیت بدون توجّه به جنبه‌هاى اخلاقى پزشکى و اسلامى آن استفاده کنند؛ و اگر دست عدّه معدودى از این گروه باز باشد حتّى سِقط جنائى را نیز پیش کشیده، و تقاضاى قانونى شدن آنرا خواهند نمود.

 * تا کنون پزشکانى که نظرهائى درباره نحوه کنترل جمعیت دارند در نشست‌هاى علمى و اجرائى برنامه‌هاى تنظیم خانواده نادیده گرفته شده‌اند؛ در حالیکه استفاده از نظرات آنها میتواند اشکال موجود را برطرف سازد.

 * روشهاى پیشنهادى مناسب براى تنظیم خانواده در کشور ما، جاى خود را به روشهاى منجرّ به نقص عضو و مقطوع النّسل کردن جامعه داده است.

 * بسیارى به غلط براى رسیدن به هدف، اینطور به مردم القاء کرده و مى‌کنند که بستن لوله‌ها قابل برگشت بوده و هیچ عارضه‌اى ندارد؛ در حالیکه عقیمى، غیر قابل برگشت بوده و باعث خونریزى و تجمّع لخته در محلّ عمل، عفونت، درد بیضه، ناتوانى جنسى و بسیارى از ناراحتى‌هاى دیگر مى‌شود.

 * در کشورهاى غربى نه تنها به افراد، غیر قابل برگشت بودن را میگویند، بلکه از شخص در این مورد و سائر عوارض امضاء مى‌گیرند. در حالى که در کشور ما اینطور عمل نشده است که جاى تأسّف دارد.

 * در مقاله‌هائى از کشور انگلیس گفته شده که بستن لوله‌ها در مردان شیوع سرطان پروستات را افزایش مى‌دهد.

مقاله (ف. م. هاشمى) در مورد خطرات و امراض ناشى از بستن لوله در زنان‌

 مورد دوّم ـ نظریات و آراء «ف. م. هاشمى» مى‌باشد كه در روزنامه «طوس» طبع مشهد، مورّخه ٦ محرّم ١٤١٥ (٢٦ خرداد ١٣٧٣) درج شده است. و ما در اینجا عین آراء و نظریات وى را ذكر مى‌كنیم:

 «آنچه که به زنان گفته نشده است:

 طرح مسأله: بستن لوله‌ها یكى از رائج‌ترین روش‌هاى عقیم سازى در زنان است. تا كنون این روش را یكى از بى‌خطرترین و مؤثّرترین روش‌هاى كنترل جمعیت و موالید در جهان مى‌دانستند. معهذا از دهه ١٩٣٠تا كنون گزارشهاى متعدّدى در ادبیات پزشكى جهان منتشر شده است كه حاكى از خطرات این‌

روش براى سلامت زنان مى‌باشد.

 روش مزبور بر خلاف تبلیغات و هیاهوى فعلى در جهان، سلامت و بهداشت زنان را بطور جدّى در مخاطره قرار میدهد.

 هیدرو سالپینکس، آندومتریت،Endometriosis (آندومتریوز) و بى‌نظمى در ترشّحات غدد داخله بدن از جمله این مخاطرات میباشند. اكنون دیگر مشخّص شده است كه بستن لوله‌هاى تخمدان یك روش مؤثّر و بى‌خطر نیست.

 در مقاله زیر سعى میشود جنبه‌هاى مختلف این روش مورد بحث قرار گرفته و نكات تازه‌اى بویژه براى زن ایرانى مطرح گردد:

 عقیم سازى از طریق عمل جرّاحى، از شایع‌ترین روشهاى كنترل جمعیت در جهان محسوب مى‌شود و اكنون بیش از هر زمان و هر شكلِ دیگرى رواج پیدا كرده است. مثلًا علیرغم اینكه عقیم سازى مردان به مراتب ساده‌تر از زنان بوده است، و ضریب موفّقیت آن نیز بیش از ٩٥ درصد میباشد، هنوز در استرالیا زنان بیش از نیمى از مراجعه كنندگان براى عقیم سازى را تشكیل مى‌دهند. موفّقیت این عمل در زنانى كه به میانسالى پا گذارده‌اند بیشتر است.

 در حال حاضر برآورد مى‌شود بیش از ١٣٠میلیون زن در سراسر جهان از طریق بستن لوله‌هاى خود عقیم شده‌اند. در كشورهاى جهان سوّم نیز طىّ سالهاى اخیر این روش رواج فراوان یافته است. بالاترین نرخ را در میان این كشورها برزیل‌ داراست؛ ٤٤ درصد كلّ زنان برزیلى كه به سنّ بارورى مى‌رسند خود را عقیم ساخته‌اند.

عوارض و خطرات بستن لوله‌هاى زنان را عمداً مخفى میدارند

 امّا بیش از نیم قرن است كه كارشناسان به مخاطرات بستن لوله‌ها اشاره كرده‌اند و گزارشها و تحقیقات اخیر نیز حاكى از آن بوده است كه بستن لوله‌ها عوارض وخیم و بازگشت ناپذیرى براى اغلب زنان دارد. امّا این اطّلاعات به هیچوجه در اختیار زنان گذاشته نشده و به نوعى مخفى نگاهداشته شده است.

 علیرغم عوارض غیر قابل جبران این روش، به تنها نقصى كه گاهگاهى اشاره میشود، ناكامى آن در پیشگیرى از حاملگى در برخى از موارد خاصّ بوده است. در مواردى نیز كه این روش موفّق نبوده است، كارشناسان به جاى پرداختن به علّت اصلى، گناه آنرا بر گردن امكانات فنّى مى‌اندازند. در حال حاضر از هر یکهزار زنى که خود را عقیم مى‌سازند، دو یا سه نفر مجدّداً حامله مى‌شوند. امّا بطور کلّى این روش شانس حاملگى مجدّد را از اکثریت قریب به اتّفاق زنان مى‌گیرد.

 افزایش تعداد زنانیكه خود را عقیم میسازند با توجّه به ماهیت اختیارى و داوطلبانه این عمل، سؤالات متعدّدى را مطرح مى‌سازد:

 آیا زنان میدانند كه عقیم سازى میتواند خطر مرگ را به دنبال داشته باشد؟

 آیا به زنان گفته شده است كه این عمل موجب بروز بیماریهاى مزمن زنانه، دردهاى موضعى دراز مدّت، و یا بروز ناهنجارى در دیواره مخاطى رحم میگردد؟

 آیا هیچ جایگزینى براى عقیم سازى به زنان پیشنهاد میشود؟ و بالاخره آیا اصولاً عقیم سازى داراى هیچگونه مزیتى نسبت به دیگر روشهاى پیشگیرى هست؟

 در سطور بعدى سعى میشود با مراجعه به تحقیقات گسترده‌اى كه اخیراً در سطح جهان صورت گرفته، عوارض و پیامدهاى عقیم سازى براى زنان به طور خلاصه مورد بررسى قرار گرفته و از نقطه نظر صرفاً پزشكى به آن پرداخته شود.

 در حال حاضر آنچه مسلّم است اینكه آگاهى زنان از پیامدهاى عقیم سازى بسیار اندك، ناقص و گمراه كننده میباشد؛ و بطور كلّى میتوان گفت: زنانیكه به این شیوه روى مى‌آورند، اغلب از خطرات و پیامدهاى سو آن بى‌اطّلاعند.

 تلفات:

 آمار تلفات در زنان در روش عقیم سازى بسیار قابل تأمّل است. آمار و ارقام موجود در این زمینه، با افسانه بى‌خطرى عقیم سازى مباینت كامل دارد. مثلاً در انگلستان یك نفر از هر ده هزار نفر زن در اثر پیامدهاى مستقیم عمل بستن لوله‌ها میمیرد. این رقم در ایالات متّحده یك نفر از هر ٢٥ هزار نفر مى‌باشد. امّا رقم مزبور در كشورهاى رو به توسعه‌اى نظیر بنگلادش یك نفر در ازاى هر ٥ هزار نفر مى‌باشد.

 برخى محافل براى توجیه این خطر مى‌گویند: خطرات روش عقیم سازى به مراتب كمتر از خطرات زایمان است. امّا این استدلال نیز نمى‌تواند با توجّه به ماهیت داوطلبانه بودن عمل، عقیم سازى را توجیه كند.

 به نظر نمى‌رسد زنان خطر مرگ داوطلبانه زیر چاقوى جرّاحى را به خطرات احتمالى زایمان ترجیح دهند. در واقع براى انجام این عمل سرنوشت ساز هیچگونه مشورتى با زن صورت نگرفته، و هیچگونه اطّلاعات صحیحى در اختیار وى گذاشته نمیشود. در صورتیكه فرض كنیم عقیم سازى یك عمل مؤثّر براى كنترل موالید است آیا هر گونه تلفات براى آن قابل قبول میباشد؟!

 عوارض جرّاحى:

 براساس یك بررسى كه توسّط كالج سلطنتى لندن انجام شده، ١٤ درصد¹ زنانیكه خود را عقیم میسازند از عوارض سوء عمل جرّاحى رنج مى‌برند. این بدان معنى است كه یك نفر از هر ٢٥ زن دچار چنین عوارضى میگردد. این عوارض عبارتند از:

 انجام ناقص عمل‌ (كه شایع‌ترین عارضه مى‌باشد)

 خونریزى‌(Haemorrhage)

 از دست دادن حسّاسیت موضعى‌ (anaesthesia)

 نفخ دائمى شکم‌

 سوختگى‌

 ضایعات وارده بر لگن و رگهاى خونى‌ و بالأخره‌ عفونت‌

 معمولًا بخش بزرگى از این عوارض به حوادث و سهل انگارى در زمان عمل برمیگردد:

 سوختگى‌هاى وسیع، سوراخ شدن روده یا دیواره شکم یا مثانه یا رَحِم.

 آنچه كه جاى نگرانى دارد اینست كه چه تعداد از این حوادثِ غیر قابل جبران مخفى مانده و گزارش نمى‌شوند؟

 موارد دیگرى نیز گزارش شده‌اند:

 انسداد روده‌ یكى از این موارد است.

 ایجاد فتق در روده كوچك در نتیجه سوراخ شدن رباطها عامل این انسداد بوده است كه تا ٢ سال پس از جرّاحى، همچنان باقى مانده و بیمار را عذاب داده است.

 بسیارى از زنان نمى‌توانند هیچگونه رابطه‌اى میان بیماریهاى فعلى خود و عمل جرّاحى‌اى كه چند سال قبل انجام داده‌اند برقرار كنند.

 حاملگى مجدّد برخى از این زنان نیز اغلب به علّت انسداد لوله دیگرى به جاى لوله اصلى بوده است، مثلًا بستن رباط ناحیه چپ به جاى لوله اصلى.

 علیرغم دشواریها و نارسائى‌هاى موجود در عمل جرّاحى كه گاه تا رقم هشدار دهنده ٨/ ١٩ درصد میرسد، هنوز برخى محقّقین معتقدند كه عقیم سازى یك شیوه عملى بى‌خطر و مؤثّر است!

عوارض خطیر عقیم سازى بجهت آنست كه عملكرد یك ارگان بدن گسسته میشود

 عوارض پس از عمل:

 صحبت از پیامدهاى زیان بار عقیم سازى، یك بحث اغراق‌آمیز نیست؛ زیرا «در این روش عملکرد یک ارگان بدن گسسته مى‌شود». در روش‌

عقیم سازى، لوله‌هاى تخمدان زن از طریق فشار، سوزاندن، برق گذاشتن، بریدن، دوختن یا بستن با نخ بخیه (Catgut) یا باندهاى مخصوص به نحوى مسدود مى‌شود كه دیگر تخمك نمى‌تواند وارد رحم شود.

 امّا این تازه آغاز كار است. ٢/ ٣ درصد از ٢٥٦ زنى كه در یك بررسى از طریق بستن لوله‌ها عقیم شده‌اند، در فاصله دو سال پس از این عمل، مجدّداً تحت حدّاقلّ یك عمل جرّاحى دیگر در ناحیه لگن قرار گرفته‌اند.

 صاحبنظران معتقدند: دوره چرخش (پیچ خوردن مجراى فلوپیوس [فلوپین‌](Fallopian tube و هیدرو سالپینكس (انباشتگى مایع در مجراى فلوپیوس) در زنان، بین ٢ تا ٨ سال بطول مى‌انجامد.

 بنابر برخى گزارشها، چرخش مجراى رحم و شكل گیرى هیدرو سالپینكس (كه برخى مواقع با قانقاریاgangerene نیز همراه است) نتیجه مستقیم قطع مجراى فلوپیوس از طریق عمل جرّاحى است.

 پیامدهاى ایمونولوژیک:

 آنچه محتاج بررسى بیشترى است استفاده از سیلیکون‌(Silicon) در ادواتى است كه براى مسدود سازى لوله‌ها بكار میروند. دانشمندان قبلاً تصوّر میكردند كه سیلیكون بلحاظ بیولوژیك یك عنصر كاملاً خنثى میباشد. امّا بررسى‌هاى اخیر نشان میدهند كه استفاده از الاستومرهاى سیلیکونى‌(Elastomer : وسیله‌اى براى اندازه گیرى قدرت ارتجاعى بافت‌ها) در برخى مواقع عكس العمل سیستم دفاعى بدن را به همراه داشته است. لذا بنظر میرسد فرد در اثر گذشت زمان به تدریج در برابر سیلیكون حسّاس شود و این امر مى‌تواند به یك بازتاب شدید عفونى منجرّ شود.

 تركیب شیمیائى موادّ ساخته شده از سیلیكون براى بشر شناخته شده است: پولى دى متیل سیلوکزان‌، همین مادّه است كه در اكثر ادوات و تجهیزات طبّى بكار میرود.

بعضى از عوارض بستن لوله‌ها فورىّ و بعضى بتدریج ظاهر میشوند

 بسیارى از زنان نسبت به این مادّه كه در حلقه‌ها و نخ‌هاى مخصوص انسداد لوله‌هاى رحمى بكار مى‌رود حسّاسیت نشان میدهند. از این ادوات بویژه در كشورهاى رو به توسعه‌اى چون هند فراوان استفاده مى‌شود. در این كشور سالیانه ٤ ـ ٥ میلیون زن از طریق بستن لوله‌ها عقیم مى‌شوند. این عمل در كشورهاى رو به توسعه معمولاً بسیار سریع و اغلب توسّط افرادى صورت میگیرد كه آموزش كافى ندیده‌اند. بیماران حدّاكثر ٣ ـ ٤ ساعت در بیمارستان باقى مانده و حدّاكثر ٥ دقیقه تحت عمل جرّاحى قرار میگیرند.

 نتیجه:

 عقیم سازى داراى بسیارى از عوارض بلندمدّت دیگر نیز مى‌باشد: التهاب مخاط داخلى رحم‌ (آندومتریت)، قاعدگى‌هاى ادوارى دردناک‌(Dysmenorroea) و بالاخره‌ بى‌تناسبى در دیواره مخاطى رحم‌ از جمله آنهاست.

 با این همه عوارض جانبى، بدیهى است كه دیگر نمى‌توان عقیم سازى از طریق بستن لوله‌ها را یك روش مؤثّر دانست بلكه این روش خطرات بى‌شمارى براى سلامت زن در بردارد.

 آگاهى از این امر بدون تردید، زنان را بر آن خواهد داشت كه در صدد یافتن روشهاى بى‌خطرترى براى پیشگیرى از حاملگى بر آیند.

 منابع و مآخذ:

 ١ )Population Reports, No. ٨٢

 ٢ )People, No. ٤

 ٣ )Reports, Oct. ٠٩٩١

 ٤ )Finance and Development, Dec. ٠٩٩١

 ٥ )Womens studies International Forum Vol. ١٦. No. ٥

 ٦ ـ ف. م. هاشمى‌ «تنظیم خانواده، ضامن سلامت مادر و فرزند»

روزنامه «خراسان» اوّل مرداد ١٣٧٠

 زیر نویسها:

 Hydrosalpinx

 : تجمّع مایع سروزى در لوله‌هاى رحم:]Endometriosis[ حالتى كه در آن بافتهاى مخاطى رحم بطور نابجا در كانونهاى مختلف در حفره لگن پیدا میشوند.»¹

 در مقاله فوق مطالبى كه حائز اهمّیت بوده است با خطّ درشت و در كادرى مجزّا تصویر شده است، و ما نیز بهمین منظور همانگونه در اینجا مى‌آوریم:

 * عوارض وخیم و بازگشت ناپذیر بستن لوله‌ها به هیچ وجه در اختیار زنان گذاشته نشده و به نوعى مخفى نگاهداشته شده است.

 * در روش عقیم سازى، عملکرد طبیعى یک ارگان بدن گسسته مى‌شود.

 * روش بستن لوله‌ها بر خلاف تبلیغات و هیاهوى فعلى در جهان سلامت و بهداشت زنان را به طور جدّى در مخاطره قرار میدهد.

 مورد سوّم‌ ـ مقاله ایست از مجلّه‌ «قِراءات سیاسیه» كه مخدّره خانم‌ عظیمه ریحانى‌ دام تَوفیقُها از عربى به پارسى ترجمه نموده‌اند. این مقاله در دو شماره روزنامه «جمهورى اسلامى» به مورّخه ٢٩ جمادى الاولى ١٤١٤ (٢٣ آبان ١٣٧٢) شماره ٤١٨٨؛ و ٣٠جمادى الاولى ١٤١٤ (٢٤ آبان ١٣٧٢) شماره ٤١٨٩ طبع شده است.

 در هر دو شماره اوّلاً خود روزنامه به شرح و معرّفى مقاله بطور یكسان‌

مى پردازد، و ثانیاً در هر یك شروع به مندرجات آن به ترتیب مى‌نماید. و ما نیز در اینجا اوّلاً به كلام خود روزنامه مى‌پردازیم، و ثانیاً به ذكر مقاله آن به ترتیب.

 امّا شرح و معرّفى روزنامه اینطور مى‌باشد:

 «اشاره‌: در سالهاى اخیر، رسانه‌هاى گروهى كشورمان به تبعیت از سیاست ضرورت كنترل جمعیت، مطالب زیادى همسو با این سیاست به چاپ رسانده و پخش كردند. در نتیجه همین تبلیغات سنگین و یكطرفه، اكنون این تفكّر بصورت یك اصل بدیهى در اذهان عمومى جاى گرفته، و حتّى اكثریت نمایندگان مجلس شوراى اسلامى را نیز تحت تأثیر قرار داده تا آنجا كه علیرغم هشدارهاى جمع قابل توجّهى از نمایندگان، سرانجام متأسّفانه قانون محرومیت فرزند چهارم از امتیازات دولتى به تصویب رسید.

طرفداران كنترل جمعیت اصرار دارند مردم كشور را از خطرات آن مطّلع نسازند

 نكته بسیار مهمّ اینست كه سیطره طرفداران سیاست كنترل جمعیت بر رسانه‌هاى گروهى بقدرى قوى است كه بسیارى از رسانه‌ها تا كنون حاضر نشده‌اند نظرات مخالفان این سیاست را منتشر كنند.

 آنچه معمولاً در مطبوعات چاپ یا از رادیو و تلویزیون پخش مى‌شود، صرفاً نظر یكطرفه ایست كه متولّیان كنترل جمعیت تهیه و تدوین میكنند و در اختیار رسانه‌ها قرار مى‌دهند. حتّى اگر اجلاس یا گردهمائیهائى در زمینه كنترل جمعیت تشكیل مى‌شود، مخالفان این سیاست را در این نشست‌ها و گردهمائیها راهى نیست.

 این وضعیت نامطلوب تا آنجا پیش رفته است كه اخیراً یكى از پزشكان سرشناس كشورمان ناچار شد خطرات این سیاست و عدم انطباق شیوه‌هاى إعمال آن با فرهنگ اسلامى را طىّ مقاله‌اى كه در روزنامه «جمهورى اسلامى» یكشنبه ١٦/ ٨/ ٧٢ بچاپ رسید گوشزد نماید.¹

مجلّه «القراءات السّیاسیه» میگوید: منظور از كنترل جمعیت، حاكمیت سیاسى است‌

 اخیراً یكى از مجلات عربى، مقاله‌اى مفصّل در همین مقوله به چاپ رسانده كه در آن پرده از طرحهاى آمریكا براى كاهش جمعیت كشورهاى جهان سوّم و اسلامى برداشته و ابعاد مختلف این طرح استعمارى را تشریح نموده است.

 روزنامه «جمهورى اسلامى» با چاپ ترجمه این مقاله، به كلّیه كسانى كه نسبت به این مسأله مهمّ، بى‌توجّه هستند هشدار میدهد و امیدوار است مسؤولین به عمق ماجرا با عنایت و تأمّل بیشترى توجّه نمایند. این مقاله را در دو شماره میخوانید.»

 در اینجا در شماره اوّل آن كه با عنوان: «نقشه‌هاى استعمارى در قالب سیاستهاى کنترل جمعیت در کشورهاى اسلامى» افتتاح مى‌گردد، مطلب را آغاز نموده و سپس مى‌گوید:

 «قبل از اینكه از سیاستهاى كنترل جمعیت سخنى به میان بیاوریم لازم است به فلسفه چگونگى پدید آمدن این سیاست اشاره‌اى داشته باشیم:

 سیاستهاى كنترل جمعیت، مجموعه اهدافى است كه با افزایش جمعیت ارتباط دارد. این اهداف در مجموعه‌اى از طرحها و لایحه‌هاى اجرائى دولت‌ها نمایان است. هدف از این طرحها، حاكمیت بخشیدن اراده سیاسى بر میزان رشد جمعیت مى‌باشد. جمعیت شناسان جدید كسانى هستند كه اجراى تصمیم گیرى سیاستهاى كنترل جمعیت را بمنظور حاكمیت بر رشد افراد بشرى رهبرى مى‌كنند.

 آنچه در این بحث بر ما روشن خواهد گشت اینست كه: چرا بر جلوگیرى از افزایش جمعیت تأكید مى‌شود؟

 بعد از جنگ جهانى دوّم، كارشناسان غربى به شكل بارزى به مفاهیم‌

سیاستهاى كنترل جمعیت توجّه كردند. این افراد فرهنگشان را با این مشخّصه‌ها توصیف میكردند:

 ١ ـ حاكمیت بى‌دینى به مثابه یك چارچوب براى فرهنگ.

 ٢ ـ گسترش سیطره فردگرائى.

 ٣ ـ تضعیف نقش اخلاق عمومى.

 ٤ ـ تضعیف ارزشهاى اساسى اجتماعى.

 ٥ ـ گسترش حاكمیت ارزشهاى ثانوى.

 ٦ ـ تأكید برارج نهادن به منافع شخصى.

 و در كنار آن اظهار میدارند كه دیدگاههاى فلسفى سیاستهاى جمعیت شناسى كه بر اساس بى‌دینى پایه گذارى شده با دین اسلام در تضادّ است.

 همراه با طرحهاى خارجى براى تغییرات فرهنگى در كشورهاى اسلامى، كشورهاى غربى این الگوهاى اجتماعى را رواج دادند. این الگوها در وجود بعضى از مسلمانان كه در دامان فرهنگ و تمدّن غرب رشد كرده‌اند و از تعلیمات غربى برخوردار شده‌اند رسوخ كرده است.

 بهمین خاطر تغییرات فرهنگى در جوامع اسلامى بسرعت بطرف الگوهاى فرهنگى غربى پیش رفت كه منجرّ به گسترش بى‌دینى و فردگرائى شد و اخلاق عمومى و ارزشهاى اجتماعى را كه از دین اسلام سرچشمه میگرفت تضعیف كرد. بدین ترتیب اصول اخلاقى ثانویه بوجود آمد و این ارزشها باعث شد تا به منافع شخصى افراد ارج نهاده شود.

 اینجاست كه مى‌توان به ابعاد سیاست كنترل جمعیت كه منجرّ به كاهش رشد جمعیت میشود پى برد، و این نغمه كه رشد بى‌رویه جمعیت، مخالف آزادى و استقلال زن مى‌باشد و افزایش جمعیت با تحقّق زیبائیهایش منافات دارد از همین جا ساز شده است.

 همچنین تلاش در جهت متقاعد ساختن خانواده‌ها به اینكه با افزایش‌

تعداد فرزندان، منافع اشخاص چه از نظر اقتصادى و چه اجتماعى به خطر مى‌افتد نیز در چارچوب همین سیاست استعمارى صورت میگیرد.

 اهداف سیاستهاى کنترل جمعیت‌

 ١ ـ هدف مستقیم:

 هدف مستقیم سیاستهاى جمعیتى در كشورهاى اسلامى، كاهش میزان رشد طبیعى جمعیت است كه این هدف از طریق كاهش سطح زاد و ولد صورت مى‌گیرد. اگرچه سیاستهاى جمعیتى با رشد اقتصادى و اجتماعى در ارتباط است، امّا این موضوع هدف اصلى این سیاستها نیست؛ چرا كه برنامه ریزى‌هاى كنونى مربوط به رشد اقتصادى و اجتماعى، با منافع مصرف كنندگان سر و كار دارد نه تولید كنندگان، و فقط سعى دارد سطح رشد جمعیت را كاهش دهد.

 لازم است اینجا اشاره‌اى به موضوع زن، به عنوان مسأله‌اى كه در افزایش جمعیت مؤثّر است داشته باشیم، چرا كه این مسأله مورد تأكید تمامى سیاستهاى جمعیتى بمنظور كاهش بى‌رویه جمعیت بوده است.

 همچنین مى‌توان گفت: در عمل، دولت تونس اقدامات وسیعى در زمینه كنترل جمعیت بعمل آورده و همراه با تأسیس اوّلین دفتر جمعیت زنان در منطقه، سیاستهاى آشكارى را در مورد كاهش رشد جمعیت در پیش گرفته است.

سیاست كنترل جمعیت، براى به بازار كشاندن زنان، و هدر دادن عمر آنان است‌

 واضح است كه طرح مسأله رشد فكرى زن و بالا بردن سطح آگاهى وى در كشورهاى اسلامى بخاطر توجّه كافى به آنها نمى‌باشد، بلكه تنها از آن به عنوان وسیله‌اى براى كاهش سطح رشد جمعیت استفاده مى‌شود.

 در این طرح، مقصود از «رشد زن» تغییر موقعیت زن و نقش وى در جامعه مى‌باشد كه به عقیده پایه گذاران سیاستهاى جمعیتى به معنى جدا شدن زن از هر گونه ارزشهاى اخلاقى و اجتماعى است؛ ارزشهائى كه ریشه مذهبى دارند.

 در نتیجه این سیاست، زنان مسلمان چیزى بدست مى‌آورند از نوع آزادى زن غربى، و همین امر یكى از ابزارهائیست كه موجب مى‌شود سطح‌

رشد جمعیت در كشورهاى اسلامى سیر نزولى داشته باشد. ارائه افكار جدید كه چون دستاویزى براى جدا ساختن زن از ارزشهاى جامعه‌اش مطرح مى‌گردد موجب شده تا موقعیت زن و نقش وى در جوامع اسلامى تغییر یابد و سخن از شركت دادن زن در طرحهاى رشد از این افكار سرچشمه میگیرد، كه از طریق تعلیم زن صورت میگیرد.

 آنچه از تحقیقات بدست مى‌آید اینست كه چنین زنانى به شركت در بازار كار روى مى‌آورند؛ و همین زنان شاغل هستند كه اكثراً منادى جدا شدن از ارزشهاى اجتماعى خویش مى‌باشند تا بدینوسیله زن همراه با تمدّن غرب در مسیر بى‌دینى پیش برود و الگوهاى غربى را براى خود بپذیرد.

 دقیقاً همین زنان هستند كه از زنان دیگر میخواهند با پذیرش ویژگیهاى یك زن غربى در مسیر بى‌دینى پیش بروند؛ به این دلیل كه بچّه دار شدن (زایمان) با آزادى و استقلال و تحقّق هویتشان در تضادّ است!

 آنها تلاش میكنند زنان را متقاعد كنند كه زایمان، زیبائى و سلامتى زن را به خطر مى‌اندازد. تردیدى نیست كه حركت زنان در كشورهاى اسلامى كه راه فرهنگ غرب را در پیش گرفته‌اند، زنان مسلمان را بطرف الگوهاى فرهنگى غرب مى‌كشاند.

 مسأله مرگ و میر در سیاستهاى كنترل جمعیت، وسیله‌اى در جهت كاهش سطح رشد جمعیت به حساب مى‌آید. به این معنى كه بر مسأله كاهش مرگ نوزادان شیرخوار و كاهش مرگ مادران باردار بخاطر زایمان بسیار تأكید میشود و ادّعا میشود كه بیشتر تحقیقات نشان مى‌دهد كه افزایش بى‌رویه جمعیت منجرّ به مرگ نوزادان شیرخوار مى‌گردد.

 این ادّعا در صورتى پذیرفتنى است كه شواهد بیشترى جمع آورى شود، چرا كه این بررسیها عواملى چون تغذیه و بهداشت را كه در مسأله مرگ و میر مؤثّرند به حساب نیاورده‌اند.

 بهمین دلیل نمى‌توان این نظریه را كه تنها به دو متغیر، یعنى میزان وفات و میزان رشد توجّه كرده پذیرفت. چرا كه مقایسه بین افزایش جمعیت و مرگ و میر، مقایسه ساده و بى‌معنائى بیش نیست و هدف از ارائه این نظریه تنها بخاطر اینست كه بر نقش منفى رشد جمعیت براى كاهش آن تأكید شود.

 ادّعاى تحقیقات گسترده‌اى كه از این ایده ضعیف حمایت مى‌كند مستند نبوده و دور از واقعیت است و میتوان گفت كه این تحقیقات و بررسیها در اصل به خدمت سیاستهاى جمعیت شناسى در آمده است؛ سیاستهائى كه با انگیزه سیاسى معینى از طرف كشورها یا سازمانهاى بین المللى بكار گرفته شده است.

انگیزه كاهش جمعیت، فقط أهداف سیاسى است‌

 ٢ ـ هدف غیر مستقیم:

 در جهان امروز هدفهاى غیر مستقیم سیاستهاى جمعیتى، فقط وسیله‌اى براى تأمین اهداف سیاسى میباشد. بعبارت دیگر سیاستهاى جمعیت شناسى در درجه اوّل، به اهداف سیاسى اهمّیت میدهند. طىّ دهه شصت، حجم نسبى جمعیت كشورهاى سرمایه دارى سیر نزولى داشته است تا جائى كه تعداد جمعیت این كشورها (كشورهاى اروپاى غربى و ایالات متّحده آمریكا و كانادا) ٨/ ١٦ درصد از جمعیت جهان را تشكیل میدهد، و در سال ١٣٦٨ این نسبت به ١/ ١٢ درصد كاهش یافت؛ و این سیر نزولى بخاطر فروپاشى خانواده در جوامع غربى همچنان ادامه دارد.

 موقعیت جهان از نظر پراكندگى جمعیت باعث شد كشورهاى غربى و در رأس آن آمریكا به كاهش رشد جمعیت در كشورهاى جهان سوّم بخصوص جمعیت كشورهاى اسلامى به عنوان یكى از پایه‌هاى استراتژیك در سیاست خارجى توجّه داشته باشند.

 عمده فعّالیت آمریكا در مورد كنترل جمعیت، بر روى محدود كردن جمعیت كشورهاى جهان سوّم و در كنار آن، كشورهاى اسلامى متمركز است كه از طریق‌ صندوق جهانى پول‌، و سازمان ملل متّحد، و سازمانهاى وابسته به‌

آن، مثل سازمان بهداشت جهانى‌، و سازمان کشاورزى و تغذیه بین المللى‌ و غیره صورت میگیرد.

 بهمین دلیل در نظر داریم تلاشها و فعّالیتهاى جمعیت شناسى را از نظر برنامه ریزى و اجراى سیاستهاى جمعیتى در جوامع اسلامى مورد بررسى قرار دهیم.

 با اینكه آمریكا از تكنولوژى بالایى برخوردار است، در عین حال به افزایش جمعیت در كشورهاى جهان سوّم با نگرانى مى‌نگرد.

 ایالات متّحده آمریکا طىّ دهه پنجاه میلادى متوجّه این مسأله شده كه اگر سطح تكنولوژى بین كشورها بخصوص در زمینه نظامى مساوى بشود افزایش جمعیت عامل قطعى خواهد بود. بهمین خاطر این كشور با مسأله تنظیم جمعیت در جهان بر این اساس رفتار كرد كه یكى از نویسندگان غربى در توضیح آن میگوید:

 «با توجّه به اینكه ممكن است شرائط یكسان بشود، بنابراین تمركز جمعیت بسیارى تحت یك حاكمیت سیاسى، ما را وادار میكند تا آنها را به تعدادى از واحدهاى سیاسى تقسیم كنیم!»

 آمریكا بر این مسأله باور دارد كه بالاخره كشورهاى در حال توسعه به تكنولوژى غرب، بخصوص تكنولوژى نظامى آن دست خواهند یافت. این باور در نتیجه عملكرد آن در چین و هند و پاكستان و كشورهاى دیگر بوده است. بهمین خاطر این كشور در سیاست خارجى‌اش در مورد عامل جمعیت بر اساس این دو استراتژى عمل مى‌كند:

 ١ ـ سیاست تبدیل كشورهاى پر جمعیت به كشورهاى كم جمعیت (كوچك). هدف از این سیاست در درجه اوّل اینست كه كشورهاى در حال توسعه محتاج كشورهاى غربى بشوند.

 این در حالى است كه غرب مانع وحدت و یكپارچگى كشورهاى عربى‌

شده است، حال آنكه این كشورها خود شاهد تجزیه هندوچین هستند.

 ٢ ـ فشار بر سران كشورهاى در حال توسعه، از جمله كشورهاى اسلامى، بمنظور كاهش میزان رشد طبیعى جمعیت در كشورشان.

 از آنجا كه استراتژى اوّل داراى وجهه (مشخّصه) سیاسى است در همین جا سخن را به پایان میرسانیم؛ و در مورد سیاست دوّم به تفصیل توضیح خواهیم داد و با توجّه به طرحهاى جمعیتى آمریكا در كشورهاى در حال توسعه و كشورهاى اسلامى بررسیهائى را در مورد سیاستهاى كنترل جمعیت در كشورهاى اسلامى ارائه خواهیم داد.»

 در اینجا شماره اوّل مقاله خاتمه مى‌یابد، و پایان آنرا به شماره دگر وعده میدهد.

 در این شماره از این مقاله نیز مطالب حائز اهمّیت را جدا و با خطّ درشت و داخل در كادرى قرار داده است، و ما بهمین منظور در اینجا بهمان شكل حكایت مى‌نمائیم:

 * کارشناسان غربى اظهار میدارند:

 دیدگاههاى فلسفى سیاستهاى جمعیت شناسى که بر اساس بى‌دینى پایه گذارى شده، با دین اسلام در تضادّ است.

 * با اینکه آمریکا از تکنولوژى بالائى برخوردار است، در عین حال به افزایش جمعیت در کشورهاى جهان سوّم با نگرانى مینگرد.

 * موقعیت جهان از نظر پراکندگى جمعیت باعث شد کشورهاى غربى و در رأس آن آمریکا به کاهش رشد جمعیت در کشورهاى جهان سوّم بویژه جمعیت کشورهاى اسلامى بعنوان یکى از پایه‌هاى استراتژیک‌

در سیاست خارجى خود توجّه داشته باشند.¹

 * طرح چیزى بنام «رشد زن» در چارچوب سیاستهاى کنترل جمعیت که توسّط سیاستگذاران غربى برنامه ریزى شده، عبارتست از تغییر موقعیت زن براى جدا شدن از ارزشهاى اخلاقى و اجتماعى که ریشه مذهبى دارند.

 * عمده فعّالیت آمریکا در مورد کنترل جمعیت، بر روى محدود کردن جمعیت کشورهاى جهان سوّم و در کنار آن، کشورهاى اسلامى متمرکز است که از طریق صندوق جهانى پول و سازمان ملل متّحد، و سازمانهاى وابسته به آن صورت میگیرد.

بعداز جنگ دوّم جهانى، غرب به لزوم كاهش جمعیت در كشورهاى اسلامى پى برد

 * بعد از جنگ جهانى دوّم، کارشناسان غربى به شکل بارزى به مفاهیم سیاستهاى کنترل جمعیت توجّه کردند.

 * توصیف کارشناسان غربى، فرهنگ خود را براى کنترل جمعیت، با این مشخّصه هاست:

 حاکمیت بى‌دینى به مثابه چارچوب این فرهنگ.

 گسترش سیطره فرد گرائى.

 تضعیف نقش اخلاق عمومى.

 تضعیف ارزشهاى اساسى اجتماعى.

 گسترش حاکمیت ارزشهاى ثانوى و تأکید بر ارج نهادن به منافع شخصى.

 * آمریکا اطمینان دارد که کشورهاى جهان سوّم سرانجام به تکنولوژى نظامى دست خواهند یافت. به همین جهت این کشور در سیاست خارجى خود بر تقسیم این کشورها به کشورهاى کوچکتر و فشار بر سران کشورها براى کنترل جمعیت تکیه مى‌کند.

 اینها كه ذكر شد، راجع بود به شماره اوّل از مقاله. و أمّا راجع به شماره دوّم آن، روزنامه پس از معرّفى آن به مثابه معرّفى نخست، متن تتمّه مقاله را بدینگونه ذكر نموده است:

اهرم‌هاى سیاسى آمریكا براى كنترل جمعیت كشورهاى اسلامى‌

«نقشه‌هاى استعمارى در قالب سیاستهاى کنترل جمعیت در کشورهاى اسلامى‌

 اهرم‌هاى سیاسى آمریکا براى کنترل جمعیت کشورهاى اسلامى‌

 آمریكا از دو راه سعى میكند تا سیاستش را در قبال مسأله جمعیت در كشورهاى اسلامى به اجراء در بیاورد:

 الف ـ مدیریت سیاسى در کشورهاى اسلامى‌

 در طرحهاى آمریكائى عنوان شده كه مدیریت سیاسى در كشورهاى جهان سوّم از جمله كشورهاى اسلامى بایستى به لزوم پذیرش و تقویت سیاستهاى جمعیتى بمنظور كاهش جمعیت متقاعد شوند. بهمین جهت است كه هماهنگ با این طرح، سران اكثر كشورهاى اسلامى در مورد تنظیم جمعیت به تشویق و تقویت مردم پرداخته و تسهیلاتى را به مؤسّسه‌هاى آمریكائى كه در اجراى سیاستهاى جمعیتى فعّالند اختصاص میدهند.

 این مؤسّسه‌ها عبارتند از:

 ١ ـ آژانس رشد و توسعه بین المللى آمریکا

 ( U. S. Agendy for International Developlent )

 مشهور به(U .S .AID) یا مؤسّسه آژانس همکارى آمریکائى‌ كه هزینه تمامى طرحهاى كاهش جمعیت در كشورهاى اسلامى را به عهده دارد.

 ٢ ـ باث فایندر(path Finder) ، كه وسائل جلوگیرى از باردارى را تولید كرده و در دسترس زنان قرار مى‌دهد و با آژانس همكارى آمریكائى نیز همكارى مینماید.

 ٣ ـ طرحهائى در مورد فاصله انداختن بین زایمانها مشهور به ش ام. بى. اس‌M .B .S (Marketing of Birth Spacing) كه از جانب آژانس همكارى آمریكا پشتیبانى میشود. این مؤسّسه به پخش وسائل جلوگیرى از باردارى در كشورهاى اسلامى مى‌پردازد و فعلاً فعّالیت شدیدى در اردن‌ دارد.

 ب ـ سازمانهاى بین المللى‌

 هر چند سازمانهاى بین المللى، بخصوص وابسته به سازمان ملل متّحد این مسأله را كه در خدمت سیاست آمریكا هستند فاش نمى‌كنند، ولى در عین حال، دنباله رو سیاست آمریكا هستند؛ همانطور كه طرحهاى آمریكائى نیز به آن اشاره میكند.

 سازمانهائى كه در زمینه سیاستهاى جمعیتى (كنترل جمعیت) مشغول به فعّالیتند عبارتند از:

 ١ ـ سازمان بهداشت جهانى‌¹

OAF /NU

 ٢ ـ سازمان تغذیه و کشاورزى بین المللى (فائو)

OAF /NU

 ٣ ـ سازمان فرهنگى (یونسکو)

OCSENU /NU

 ٤ ـ شوراى جمعیتى‌

licnuoC nohtalupoP /NU

 از امور قابل توجّه اینست كه تمامى این سازمانها در كنار فعّالیتهاى مخصوص به خود به سیاستهاى تنظیم جمعیت در كشورهاى اسلامى نیز مى‌پردازند.

 چیزى كه این اعتقاد را موجب میشود اینست كه نقشه‌هاى كنترل جمعیت كشورهاى اسلامى از سوى گروهى كه در پشت این سازمانها قرار دارند طرح ریزى مى‌شود. همانطور كه در طرحهاى آمریكائى آمده است، ایالت متّحده بدلیل سیطره‌اى كه بر سازمان ملل و سازمانهاى وابسته به آن دارد این سازمانها را رهبرى مى‌كند.

 دخالت‌هاى بیگانه در ترسیم و اجراى سیاستهاى كنترل جمعیت در كشورهاى اسلامى به دو گونه صورت میگیرد:

  ـ دخالتهاى مالى‌، كه در تهیه راههاى جلوگیرى از باردارى بصورت رایگان و ارزان قیمت، نمود پیدا مى‌كند؛ به این ترتیب كه این وسائل را بصورت انبوه در مراكز درمانى و داروخانه‌ها در دسترس مردم قرار میدهند.

  ـ دخالتهاى فرهنگى‌، كه از طریق نفوذ فرهنگ غربى در میان مردم ارزشهاى اجتماعى را از بین مى‌برند، ارزشهائى كه زایمان را تشویق كرده و بكارگیرى راههاى جلوگیرى از باردارى را ردّ میكنند؛ و در نتیجه ارزشهاى اجتماعى جدیدى پایه ریزى میشود كه كاهش زایمان و بكارگیرى راههاى جلوگیرى از باردارى را بدنبال دارد.

 از آنجا كه پشتیبانى مالى براى نفوذ دادن فرهنگ غربى در جوامع اسلامى، خطر نابودى ارزشهاى اجتماعى را كه از دین اسلام سرچشمه میگیرد در درون خود دارد، باعث مى‌شود تا ارزشهاى اجتماعى در چارچوب نظام بى‌دینى غرب شكل بگیرد؛ بنابراین لازم است راههاى نابودى و ساختار جدید ارزشهاى اجتماعى مورد بحث قرار گیرد. راههائى كه جهت تغییر این ارزشها قرار دارند عبارتند از:

تنها عامل مشكلات مردم سلطه غرب است؛ امّا آنان وانمود مینمایند كه از اقتصاد است‌

 ١ ـ راه اقتصادى‌

 طرحهاى آمریكائى، در ارائه راههاى جلوگیرى از باردارى و لزوم فشار بر متن جامعه تأكید دارد. این امر به معنى فشار اقتصادى بر مردم میباشد كه در نتیجه آن، مشكلات اقتصادى خانواده‌ها در جوامع اسلامى افزایش مى‌یابد و در این موقعیت اعلام میكند كه مشكلات اقتصادى ناشى از افزایش تعداد فرزندان خانواده‌ها مى‌باشد و این مسأله ایست كه تمامى تحقیقات سیاستهاى جمعیتى كه از جانب سازمان ملل متّحد پشتیبانى مى‌شوند آنرا تأیید مى‌كنند. این بحثها در مورد تك تك افراد خانواده صورت میگیرد، امّا در سطح جامعه به عنوان یك مجموعه تحقیقات با تكیه بر نظریه جمعیت شناسان، سیر صعودى رشد جمعیت را عامل شكست طرحهاى رشد اجتماعى و اقتصادى در كشورهاى اسلامى مى‌داند، در حالیكه تجربه كشورهاى اروپائى و تحقیقات و بررسیهاى متفرّقه ضعف این نظریه را ثابت كرده است.

 در این طرحها این واقعیت نادیده انگاشته میشود كه عواملى چون سیطره‌

كشورهاى غربى بر سرنوشت این كشورها و غارت منابع ملّتها، و همچنین وجود نظامهاى دیكتاتورى و فساد سیاسى و اقتصادى و اجتماعى در ایجاد مشكلات اقتصادى در كشورهاى اسلامى سهیم هستند؛ و در نتیجه چنین وانمود مى‌شود كه فشارهاى اقتصادى وارده بر افراد موجب میگردند این افراد براى كاهش فشار اقتصادى، راههاى جلوگیرى از باردارى را بكارببندند، در حالیكه رشد جمعیت اصلاً رابطه‌اى با عامل این فشار اقتصادى ندارد.

 امّا در سطح حكومت، دست اندركاران خیلى زود پذیرفته‌اند كه این مسأله را در سیاستها و برنامه‌هاى تبلیغى منعكس كرده و برنامه‌هائى را بر اساس این نظریه در جامعه به اجرا در آورند.

 ٢ ـ راه بهداشتى‌

 یكى از راههاى كنترل جمعیت در كشورهاى اسلامى، مطرح ساختن امور بهداشتى است. یكى از اهداف اعلام شده این سیاست، تقلیل زایمان مى‌باشد كه احتمال مرگ و میر مادران و نوزادان شیرخوار را كاهش میدهد كه به ضعف این تفكّر در توضیح اهداف مستقیم سیاستهاى جمعیتى اشاره كردیم.

 این سیاست با طرح این مسأله كه رابطه‌اى بین افزایش جمعیت و مرگ و میر (در سطح مرگ و میر نوزادان شیرخوار یا مرگ مادران به خاطر باردارى) وجود دارد، مردم را براى بكارگیرى وسائل جلوگیرى از باردارى متقاعد مى‌سازد.

 بیشترین گروه مورد نظر این سیاست، زنان میباشند تا جائى كه سازمانهاى بین المللى بخصوص سازمان بهداشت جهانى، از طریق طرحهاى بهداشتى خود در جهت رواج طرحهاى جمعیتى خود نیز مى‌كوشد. این سازمان تحت پوشش حمایت مادران و نوزادان در كشورهاى اسلامى این تلاشها را همراهى میكند. همچنین سازمان بهداشت جهانى دست به ایجاد

پایگاههاى منطقه‌اى بهداشت، بمنظورالقاء سیاستهاى خود به مردم زده، كه این پایگاهها در ساعتهاى مشخّصى كار مى‌كنند.

 سازمان جهانى یونسکو، بمنظور ترویج سیاستهاى كنترل جمعیت در میان مردم كه در نتیجه، كاهش جمعیت را به دنبال دارد، مجموعه‌اى از كتابها و نشریه‌هائى را در همین زمینه منتشر كرده كه در كشورهاى اسلامى، مدارس ملّى تدریس اینگونه كتابها و نشریه‌ها را به عهده گرفته‌اند.

سیاستهاى جمعیتى با حمایت مالى در كشورهاى اسلامى از عالمان دینى بهره مى‌جویند

 ٣ ـ راه دینى‌

 سیاستهاى جمعیتى، تحت پوشش به اصطلاح بالا بردن سطح آگاهى و فرهنگ مردم، از عالمان دینى در كشورهاى اسلامى از طریق حمایت مالى از عاملان ترسیم و اجراى سیاستهائى كه منجرّ به كاهش جمعیت میشود بهره میجوید. این عمل بخاطر اینست كه علما دین، این سیاستها را توجیه كرده و از نظر اسلام جائز بشمارند تا جائى كه در مردم این باور به وجود بیاید كه استفاده از راههاى جلوگیرى از باردارى با تعالیم اسلام هیچ منافاتى ندارد.

 اندونزى‌ یكى از كشورهائى است كه درگیر مسأله كنترل جمعیت است. این سیاست در اندونزى مستقیماً تحت نظر سازمانهاى بین المللى، بخصوص ایالت متّحده آمریكا اداره میشود.

 با توجّه به اینكه اندونزى از نظر حجم جمعیت جزو بزرگترین كشورهاى اسلامى بشمار مى‌آید، این مسأله تلاشهاى جهانى در این كشور اسلامى را توجیه مى‌كند. متأسّفانه تعداد زیادى از دانشمندان اسلامى به این فعّالیتها آلوده شده‌اند.

 در سال ١٣٧٠كنفرانسى بهمین منظور و براى جلب حمایت از علما دین در اندونزى منعقد شد.

 ٤ ـ راه آزادى و استقلال زن‌

 در مبحث اهداف مستقیم سیاستهاى كنترل جمعیت پیرامون این مطلب‌

صحبت شد و شكّى نیست كه وقتى زن ارزشهاى اجتماعى غربى را پذیرفت، سعى میكند در راستاى این هدف راههاى جلوگیرى از باردارى را بكار گرفته و تعداد زایمان را كاهش دهد.

 ٥ ـ تأکید بر کیفیت‌

 پایه گذاران سیاستهاى جمعیت شناسى به تربیت فرزندان، بیشتر از تعدادشان تأكید میكنند، و این سیاست را در ارتباط با مسائل اقتصادى مى‌دانند و معتقدند كه اگر تعداد فرزندان كم باشد میتوان از زندگى بهتر و فرصت مناسبترى بهره جست.

 متأسّفانه این مسأله باعث شده اكثر مسلمانان كشورهاى اسلامى بدون توجّه به عوامل دیگرى كه در موقعیت‌ها و كیفیت زندگى انسان تأثیر منفى دارد، با این امر متقاعد شوند.

 ٦ ـ روش تبلیغاتى‌

 سیاستهاى كنترل جمعیت تمامى وسائل ارتباط جمعى (تلویزیون، رادیو، روزنامه و ...) را بمنظور كاهش رشد بى‌رویه جمعیت بكار گرفته است كه از این طریق برنامه‌هائى را پخش میكنند تا بدین وسیله ارزشهاى جدیدى در مردم به وجود آورده و مردم را در جهت كنترل جمعیت و یا تنظیم خانواده تشویق كنند.

 سازمانهاى بین المللى و مؤسّسه‌هاى آمریكائى نیز از این برنامه‌ها حمایت كرده و ارزشهاى اعتقادى مردم را به كمك رسانه‌ها مورد تهاجم قرار مى‌دهند. همچنین این سازمانها با مؤسّسات اسلامى علمى و غیر علمى كه درگیر ترتیب دادن حملاتى پیگیر بشكل دقیق بودند همكارى میكنند.

 این همكارى بمنظور ایجاد ارزشهاى جدید مى‌باشد تا بوسیله آن مردم را تشویق كنند تا از وسائل جلوگیرى از باردارى استفاده نمایند.

 مطبوعات و رادیو و تلویزیون (رسانه‌هاى خبرى) در انتشار این امور سهم‌

بزرگى داشته‌اند تا آنجا كه آنها به صورت قصّه یا جمله‌هائى در پوسترهاى رنگارنگ در آمده و یا از طریق سریالهاى تلویزیونى، و یا ترانه‌هائى مربوط به آن منتشر میشود.

 كشورهاى مصر و اندونزى از كشورهاى پیشرو در اجراى این برنامه‌ها هستند.

 خلاصه:

 كشورهاى اسلامى در معرض نقشه‌هاى طرح ریزى شده از جانب ایالت متّحده آمریكا به منظور كاهش میزان افزایش طبیعى جمعیت قرار گرفته‌اند؛ و این طرحها از طریق نفوذ بر مدیریت‌هاى سیاسى این كشورها و حاكمیت ایالات متّحده آمریكا بر سازمانهاى بین المللى بخصوص سازمانهاى وابسته به آن، صورت میگیرد.

 این طرحها شامل تغییرات فرهنگى است كه منجرّ به حاكمیت فرهنگ غربى بر جوامع اسلامى شده تا جائى كه رفتار مسلمانان مطابق این فرهنگ و یا انعكاسى از آن میشود.

راههاى تشویق مردم به أمر ازدواج و تكثیر أولاد

 پیشنهادات:

 یك توصیه كلّى، ایجاد سازمانهاى اسلامى است تا از طریق حكومتها و مؤسّسه‌هاى اسلامى مربوط به آن حمایت شود بطورى كه این سازمانها یك سیاستى را در پیش بگیرند كه از تعالیم اسلامى سرچشمه گرفته، بطوریكه این سازمانها با یك سیاست نشأت گرفته از اسلام با هجوم استعمارى آمریكا در مورد رشد جمعیت كشورهاى اسلامى مقابله كنند. این سازمانها میتوانند فعّالیتهاى زیر را در پیش بگیرند:

 ١ ـ حمایت از تحقیقاتى كه زایمان را در كشورهاى اسلامى تشویق میكند.

 ٢ ـ بر پائى شورائى براى بررسى اوضاع جمعیتى در كشورهاى اسلامى.

 ٣ ـ بر پائى دوره‌هاى آموزشى براى كادرهاى مسلمان كه در مؤسّسات كشورهاى اسلامى مشغولند.

 ٤ ـ گسترش ارزشهاى اسلامى در رابطه با ازدواج و زایمان با ترویج آیه‌هاى قرآنى و احادیث و بالا بردن سطح آگاهى مردم براى بكار گیرى آن و حركت در جهت هدایت تعالیم اسلامى.

 ٥ ـ حمایت گروهها و مؤسّسه‌هاى اسلامى از طریق بكارگیرى سیاستهاى جمعیتى كه در خدمت اسلام و مسلمانان است.

 ٦ ـ حمایت گروهها و مؤسّسه‌هاى اسلامى بمنظور تشویق ازدواج سریع و ارائه تسهیلات مادّى براى جوانان مسلمان در كشورهاى اسلامى به منظور تسریع در ازدواج، و همچنین امكان ایجاد مؤسّسه‌هائى براى ازدواج سریع در كشورهاى اسلامى.

 ٧ ـ ایجاد مؤسّسه‌هائى به نام مؤسّسه فعّال كردن خانواده‌هاى مسلمان در كشورهاى اسلامى بمنظور ارائه كمك به خانواده‌هاى نیازمند، و افزایش این كمكها همراه با افزایش حجم خانواده.» پایان شماره ٢ از مقاله.

 و أیضاً چون در اینجا روزنامه مطالب مهمّ را با خطّ درشت و محدود در كادرى آورده است، ما نیز بهمین منظور آنها را در اینجا حكایت مى‌كنیم:

 * در طرحهاى آمریکا براى کنترل جمعیت عنوان شده است که مدیریت سیاسى کشورهاى جهان سوّم از جمله کشورهاى اسلامى باید لزوم تقویت سیاستهاى کاهش جمعیت در کشورهاى خود را بپذیرند.

 * آمریکا تلاش میکند سیاستهاى خود براى کاهش جمعیت در کشورهاى اسلامى را از دو راه به اجرا در آورد:

 یکى وادار کردن مدیریت سیاسى این کشورها به پذیرش سیاست کنترل جمعیت، و دیگرى فعّال کردن سازمانهاى بین المللى در این کشورها.

سازمانهاى بین المللى، سیاست كنترل جمعیت را از طریق رسانه‌هاى گروهى ترویج مى‌كنند

 * سازمانهاى بین المللى و مؤسّسات آمریکائى، سیاستهاى مورد نظر خود در زمینه کنترل جمعیت در کشورهاى جهان سوّم را به کمک مطبوعات و رادیو و تلویزیون ترویج مى‌کنند، و از طریق همین رسانه‌ها ارزشهاى اعتقادى مردم را مورد تهاجم قرار مى‌دهند.

 * مجریان سیاستهاى جهانى کنترل جمعیت، تحت پوشش به اصطلاح بالا بردن سطح آگاهى و فرهنگ مردم، از عالمان دینى در کشورهاى اسلامى بمنظور توجیه دینى این سیاستهاى استعمارى بهره مى‌جویند و تلاش مى‌کنند به کمک آنها وانمود نمایند که استفاده از راههاى جلوگیرى از باردارى با تعالیم اسلام منافاتى ندارد.

 * در طرحهاى آمریکائى براى کاهش جمعیت در جهان سوّم، اقداماتى جهت وارد شدن فشار اقتصادى بر خانواده‌ها پیش بینى شده است که همزمان با آن اعلام میشود: این مشکلات ناشى از افزایش تعداد فرزندان است!

 * در طرحهاى استعمارى کاهش جمعیت کشورهاى اسلامى، این واقعیت نادیده انگاشته مى‌شود که: عواملى از قبیل سیطره کشورهاى غربى بر سرنوشت این کشورها، غارت منابع ملّتها و وجود نظام‌هاى دیکتاتورى و فساد سیاسى و اقتصادى و اجتماعى در ایجاد مشکلات اقتصادى نقش اساسى دارند.

 یك ماه پس از درج این مقاله در روزنامه، روزنامه «جمهورى اسلامى» مقاله‌اى را در موّرخه ٢٩ جمادى الثّانیة ١٤١٤ (٢٣ آذر ١٣٧٢) به شماره ٤٢١٣ در ردّ محتویات آن از یكى از دانشیاران دانشگاه طهران‌¹ به طبع رسانید و در

اشاره به مضمون آن ردّ، ضمن ابراز اعتقاد به اصل نقد و ردّ در چارچوب احترام به عقائد علمى، ابراز داشت: «از آنجائیكه قسمتهائى از مطالب ایشان قابل خدشه میباشد، نكاتى را نیز در همین زمینه یاد آور میشویم.»

 عنوان ردّ اینست: «آیا سیاستهاى کنترل جمعیت استعمارى است؟»

 نویسنده محترم این ردّ پس از مقدّمه‌اى، مجموع اشكالات وارده بر آن را به نظر خود در سیزده مورد بازگو نموده است كه جز در یك مورد از آن كه اعتراف به گفتار صاحب مقاله دارد بقیه مطالب ایشان را با بیانى تفصیلى خواسته است نپذیرد.¹

 ما ضمن آنكه سراسر كلام صاحب مقاله را درست دانسته‌ایم، و لابدّ ردود ایشان را نپذیرفته‌ایم براى تلخیص گفتار فقط به همان موارد خدشه‌اى كه روزنامه اقتصار كرده است اكتفا مى‌كنیم. روزنامه مى‌گوید:

گویند: كنترل به معنى تنظیم است، ولى عملًا در جهان سوّم كاهش را قصد كرده‌اند

 «و اینک چند نکته:

 ١ ـ نویسنده محترم مقاله، در توضیح معنى عنوان «كنترل جمعیت» یاد آور شده‌اند كه مقصود فقط كاهش جمعیت نیست، بلكه متناسب كردن جمعیت مقصود است كه گاهى ممكنست به معنى افزایش باشد.

 در اینكه عنوان «كنترل جمعیت» داراى همین مفهوم است كه ایشان توضیح داده‌اند تردیدى نیست، لیكن در این نكته هم تردیدى نیست كه در كشورهاى جهان سوّم و در ایران تا كنون همواره مقصود از كنترل جمعیت، كاهش جمعیت بوده است و هست. و بهمین جهت ایرادى به مقاله چاپ شده‌

در روزنامه وارد نیست.

 ٢ ـ ایشان با استناد به نظر سازمان بهداشت جهانى كه دوره امن بارورى زنان را بین ٢٠تا ٣٥ سالگى میداند و با كمك گرفتن از قرآن كریم كه دوران شیر دادن به نوزاد را دو سال بیان مى‌كند و همچنین ضرورت یك استراحت دو ساله و احتساب یكسال دوره حاملگى مجدّد، به این نتیجه میرسند كه از هر زن حدّاكثر ٣ كودك میتواند متولّد شود، هر چند میزان خالص بارورى ٣/ ١ مى‌باشد.

 در این قسمت ایشان با انجام یك محاسبه ریاضى، یعنى تقسیم عدد ١٥ (فاصله میان ٢٠تا ٣٥ سالگى) بر ٥ (فاصله مورد نظر ایشان براى هر زایمان) به این نتیجه رسیده‌اند. در حالیكه اگر این محاسبه را اینگونه بعمل آورند كه در ٢٠سالگى یك زایمان، در ٢٥ سالگى زایمان دوّم، در ٣٠سالگى زایمان سوّم، و در ٣٥ سالگى زایمان چهارم صورت گیرد، در همین فاصله مورد نظر ایشان بطور طبیعى ٤ زایمان انجام خواهد شد.

 علاوه بر این، همراه كردن نظر سازمان بهداشت جهانى با بخشى از توصیه‌هاى قرآنى و اسلامى و نادیده گرفتن بخشهاى دیگر آن اشتباه دیگرى است كه نویسنده محترم مرتكب شده‌اند.

 از جمله توصیه‌هاى مؤكّد اسلام، ازدواج در اوائل بلوغ است. توصیه مؤكّد دیگر اسلام، ازدیاد نسل است كه پیامبر گرامى اسلام با عبارت:

 تَنَاكَحُوا تَنَاسَلُوا فَإنِّى أُبَاهِى بِكُمُ الْأُمَمَ وَ لَوْ بِالسِّقْطِ. «ازدواج كنید و در ازدیاد نسل بكوشید كه من به زیادى تعداد شما مسلمانان بر سائر امّت‌ها مباهات خواهم كرد حتّى به كودكان سقط شده شما!» [أمر به آن نموده است‌].

 و نكته دیگر وضعیت طبیعى زنان از نظر دوران برخوردارى از امكان بارورى است كه در برخى از آنها تا ٥٠سالگى و در برخى دیگر تا ٦٠سالگى است. و این خود نشان دهنده رمزى است در آفرینش كه با حكمت الهى همراه‌

است. و بدون توانائى جسمى زنان هرگز خداوند متعال چنین امكانى را در جسم آنان در نظر نمى‌گرفت.

 ٣ ـ نكته دیگرى كه نویسنده محترم بر آن تأكید دارند، تناسب مقاله چاپ شده با كشورى مثل سودان است، و عدم تناسب آن با ایران.

 بنظر میرسد این نظریه را ایشان به این دلیل پیدا كرده‌اند كه فكر مى‌كنند: مقاله مورد نظر، در كشور سودان، و یا براى كشور سودان نوشته شده است.

 براى رفع این شبهه لازم است توجّه ایشان را به این نكته جلب نمائیم كه مجلّه‌ «قِراءات سیاسیه» توسّط جمعى از تحصیل كرده‌هاى عرب مقیم آمریكا و در كشور آمریكا منتشر میشود و مقاله مورد نظر اختصاص به كشور خاصّى ندارد.

 مهمتر آنكه آنچه در مقاله آمده، اطّلاعات دقیق و مستندى است كه جنبه فكرى دارند، و بهیچ وجه محدود به یك یا چند كشور با جمعیت و امكانات خاصّ نمى‌باشد.

 علاوه بر اینها كشور ما با وسعت، منابع و سائر امكاناتى كه دارد چندین برابر جمعیت كنونى را قادر است اداره كند. بویژه اگر تكیه اداره كنندگان كشور بر تربیت صحیح، برنامه ریزى دقیق، رشد دادن كیفى نسل‌هاى آینده متناسب با رشد كمّیت باشد، تا این جمعیت بتواند از این امكانات حدّاكثر بهره بردارى را بعمل آورد.

میگویند: باردارى زن، او را از حقوقش باز میدارد؛ این سخنى است غلط

 ٤ ـ ترحّم بر زنان و ضرورت بارورى كمتر آنان بخاطر آنكه فرصت پیدا كنند به تحصیل و مطالعه بپردازند و حقوقشان بر باد نرود، از جمله نكات دیگرى است كه نویسنده محترم بر آن تكیه دارند؛ همینطور مسأله بهداشت و سلامت جسمى زنان كه در جاى دیگر مورد تأكید نویسنده محترم قرار گرفته و ایشان تلاش كرده‌اند بارورى زنان را با آن در تضادّ قلمداد نمایند.

 این تفكّر كه میان بارورى زن و تحصیل و مطالعه و استیفاى حقوق‌

اجتماعى و همچنین سلامت جسمى و بهداشت او تباینى وجود دارد، از دستاویزهاى طرفداران كنترل جمعیت است بدون آنكه استدلالى منطقى براى اثبات این مدّعا داشته باشند.

 اگر چنین تباینى واقعاً وجود دارد، مربوط به كم توجّهى، یا بى‌توجّهى جامعه به كلّیت حقوق زنان است؛ و به موضوع بارورى آنان ربطى ندارد. این واقعیت را باید پذیرفت كه دولتها و مردان خانواده‌ها به مسائلى از قبیل فراهم ساختن امكانات لازم براى زنان، تغذیه كافى بویژه براى دوران باردارى و كمك‌هائى براى نگهدارى نوزاد، توجّه چندانى ندارند.

 آنچه باید مورد تأكید قرار گیرد این امورند نه پیشنهاد عقیم كردن زنان و محروم كردن آنان از همراهى با دستگاه آفرینش و مقابله با اراده الهى كه خواسته است آنها بیش از آنچه سازمان بهداشت جهانى مى‌گوید به وظیفه مادرى همّت گمارند.

 متأسّفانه مشكل كشورهاى جهان سوّم اینست كه اكثر تحصیل كرده‌هاى این كشورها به آنچه سازمانهاى غربى توصیه میكنند آنچنان معتقدند كه هرگز حاضر نیستند واقعیت‌هاى دیگر را كه قابل لمس نیز هستند ادراك نمایند. این تأسّف آنگاه شدیدتر میشود كه گاهى تلاش میگردد پیش فرضهاى موجود در اذهان همین افراد، به اسلام نیز نسبت داده شود.

 واقعیت اینست كه اگر دولتها به وظائف خود در قبال حقوق زنان باردار عمل كنند و امورى از قبیل كمك هزینه، بیمه، درمان، بهداشت، تغذیه، امكانات تحصیلى و تسهیلات شغلى را با برنامه ریزى صحیح و دقیق رعایت نمایند، تنافى و تضادّى كه اكنون تلاش میشود میان باردارى زنان و استیفاى حقوق آنان ترسیم شود، هرگز زمینه بروز نخواهد داشت. آیا این صحیح است كه ما تلاش كنیم بر ضعف‌هاى خودمان در برنامه ریزى، با تمسّك به اینگونه مسائل سرپوش بگذاریم!؟

 ٥ـ آخرین نكته‌اى كه از مطالب نویسنده محترم لازم است مورد تأمّل قرار گیرد، توصیه ایشان به ضرورت هماهنگ كردن مصرف كننده با تولید كننده است. ایشان با استناد به اینكه جمعیت شناسان معتقد به چنین اصلى هستند تلاش میكنند نظریه كنترل جمعیت را تقویت نمایند.

 خدشه‌اى كه بر این نظریه وارد است اینست كه این نگرش در واقع یك نگرش انحرافى به توان انسان است. اگر به توان انسان معتقد باشیم، بجاى چنین توصیه‌اى همواره به دولتها و ملّتها توصیه خواهیم كرد تلاش كنند تولید را با مصرف هماهنگ نمایند. علاوه بر این، راه صحیح ایجاد هماهنگى میان مصرف و تولید اینست كه در شرائط اضطرارى از طریق تنظیم مصرف و توصیه‌هاى اقتصادى و اخلاقى اقداماتى صورت گیرد. اینكه در برخورد با هر مشكلى تنها راه چاره كنترل جمعیت دانسته مى‌شود، نه تنها علمى نیست بلكه نشانگر ضعف بزرگى است كه در بینش طرفداران چنین نظریه‌اى وجود دارد؛ و بنظر مى‌رسد مشكل اصلى طرفداران كنترل جمعیت نیز همین است.

 در پایان، یكبار دیگر یاد آور میشویم كه روزنامه «جمهورى اسلامى» علیرغم وزارت بهداشت و درمان، از مقالات صاحب نظران در این زمینه استقبال میكند و امیدوار است از طریق چاپ این مقالات، دستیابى به واقعیت‌ها آسان گردد.»

 مورد چهارم ـ مقاله بسیار مفصّل و مشروحى است از «ف. امیرى» كه بطور مسلسل روزنامه «جمهورى اسلامى» در یازده شماره خود: از تاریخ شنبه ٢ شعبان ١٤١٤ (٢٥ دى ١٣٧٢) شماره ٤٢٣٨ تا تاریخ چهارشنبه ١٣ شعبان ١٤١٤ (٦ بهمن ١٣٧٢) شماره ٤٢٤٨ درج نموده است. عنوان مقاله این مى‌باشد: دو دست و یک دهان (بررسى اجمالى سیاستهاى جمعیتى).

 مقاله را بدین مطالب افتتاح مى‌كند:

 «بیستم تیر ماه امسال، سمینار یكروزه‌اى درباره كنترل جمعیت در تهران‌

تشكیل شد. این سمینار و سمینارهاى مشابه كه مقدّمه‌اى است براى سمینار جهانى جمعیت كه قرار است در سال ١٣٧٣ در قاهره برگزار شود بهانه‌اى شد براى پرداختن به موضوعى كه به گونه شگفت آورى در جامعه تبلیغ میشود و بدون بررسى همه جانبه و یا توجّه به استدلال و افكار مخالفین، هجوم سهمگین خود را بر اذهان جامعه تحمیل میكند.

انفعال ذهن و عقل سلیم در اثر تبلیغات فریبنده‌

 امروزه مسأله كنترل جمعیت و شعار «جمعیت كمتر، زندگى بهتر» بقدرى جدّى گرفته شده و هیاهو و تبلیغات بر سر عواقب و خطراتى كه براى آن شمرده میشود بقدرى فراگیر گشته كه كمتر كسى مجال تفكّر، تحلیل، و یا احیاناً تشكیك در این مسأله را در مى‌یابد و متأسّفانه این جوّزدگى چنان حاكم گشته كه حتّى از سوى كسانیكه انسان كوچكترین شكّى در خلوص نیت و دلسوزیشان براى جامعه و اسلام ندارد عكس العمل‌هاى انفعالى و جانبدارى مشاهده میشود تا حدّى كه گاه انسان متحیر مى‌ماند كه چگونه عقل سلیم و ذهن حكیم تحت تأثیر تبلیغات فریبنده‌اى قرار میگیرد كه با اندكى توجّه و دقّت، نادرست بودنشان قابل تشخیص است.

 زمزمه كنترل جمعیت كه از سال ٦٨ آغاز شد كم كم به چنان همهمه و موجى تبدیل گشت كه دولت و حتّى مجلس را نیز تحت تأثیر خود گرفت و سرانجام لایحه‌اى كه از سوى دولت براى محدود كردن موالید در خانواده‌هاى تحت پوشش دولت و اجبار ایشان به كنترل جمعیت به مجلس فرستاده شده بود، از سوى نمایندگان مجلس مورد تصویب قرار گرفت. آنچه در این زمینه تعجّب آور بود این نكته بود كه بجز یكى دو نفر، حتّى نمایندگان مخالف نیز صرفاً با قسمتهائى از لایحه مخالفت كرده و در اصل وجوب و لزوم كنترل موالید هیچگونه شكّى به خود راه نداده بودند. علّت این امر را شاید بتوان در همان جوّزدگى و هجوم تبلیغاتى در مورد این مسأله جستجو كرد كه همانگونه كه گفتیم حتّى چهره‌هاى موجّه و دلسوز این ملّت را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است.

 عقل سلیم حكم مى‌كند كه براى بررسى هر مسأله‌اى قبل از هر چیز ادلّه موافق و مخالف با آن شنیده و سپس با توجّه به همه جوانب درباره آن مسأله حكمى صادر و یا تصمیمى گرفته شود. مسأله كنترل جمعیت نیز از این اصل جدا نیست.

 آنچه تا بحال در این مورد گفته شده، صرفاً یكسو و نمایانگر نظرات طرفداران این طرح بوده و كمتر سخنى در باب مخالفت گفته شده است. اكنون در این نوشتار تلاش بر اینست كه با همه جانبه نگرى و بررسى نظریات موافق و مخالف، یك بررسى كلّى و ریشه‌اى انجام شود تا مشخّص گردد كه طرح جلوگیرى از افزایش جمعیت آیا همانگونه كه در تبلیغات مطرح میشود یك طرح نجات دهنده و ضرورى است یا بر عكس طرحى استعمارى است كه به منافع سیاسى، مذهبى و حتّى اقتصادى كشور لطمه‌هاى جبران ناپذیرى وارد میكند. قبل از هر چیز خوب است نگاهى داشته باشیم به نظریات و استدلالات طرفداران طرح كنترل موالید در ایران و جهان.» و در اینجا شروع میكند به محتویات مقاله.

 این مقاله بسیار مستدلّ و مبرهن میباشد و اگر خوف اطاله زائد از حدّ نبود سزاوار بود ما در اینجا همه‌اش را بازگو میكردیم؛ ولى بجهت اختصار فقط به عناوین مهمّ آن كه در هر شماره با خطّ درشت و داخل در كادرى مشخّص شده است قناعت مى‌ورزیم:

 امّا آنچه در شماره اوّل از مقاله میباشد، اینست:

 * امروزه مسأله کنترل جمعیت در جامعه چنان جدّى گرفته شده و هیاهو بر سر خطرات ادّعائى آن چنان فراگیر گشته که کمتر کسى مجال تفکر، تحلیل و یا احیاناً تشکیک در این مسأله را دارد.

امتیازات خانواده‌هاى پر جمعیت در غرب و اجبارى بودن محدودیت نسل در جهان سوّم‌

 * در زمانى سیاست محدود کردن موالید در بسیارى از کشورهاى‌

جهان سوّم و رو به رشد، تشویق و حتّى اجبارى میگردد که بیشتر دولتهاى غربى در کشورهاى خود امتیازات ویژه‌اى براى مادران باردار و خانواده‌هائى که فرزند بیشترى بوجود بیاورند قائل شده اند.

 و در شماره دوّم از مقاله اینست:

 * چرا باید گمان کنیم که خداوند در حالى که خود زمین را خلق کرده، و سپس آنرا براى ورود و حیات انسانها آماده میکند، منابع زیستى زمین را محدودتر از تعداد انسانها قرار میدهد؟

 * طبق برآوردهاى کارشناسان جمعیتى سازمان ملل، امکانات بالقوّه کره زمین توانائى تأمین چندین برابر جمعیت فعلى را دارد و همین امتیازات بالفعل کنونى نیز با وجود استفاده نادرست، قادر به تأمین ٥ برابر جمعیت فعلى است.

 * در تبلیغات سیاست کنترل جمعیت، نیروى فکر و عقل بشر و قوّه ابتکار و اختراع او براى غلبه بر مشکلات و دستیابى به تعادل در چرخه ایجاد امکانات زیست محیطى، عمداً نادیده گرفته میشود و در عوض، او را به تحدید نسل مجبور مى‌کنند.

 و در شماره سوّم از مقاله اینست:

 * اگر بجاى این تصوّر که منبع ثروت هر کشور منابع طبیعى آن میباشد، هر فرد از جمعیت هر کشور را انسانى هوشمند با قابلیت جسمى و فکرى مناسب بدانیم که خود در تولید کشورش نقش مؤثّر خواهد داشت، برداشت مثبتى نسبت به جمعیت پیدا خواهیم کرد.

 * سیاستهاى غلط دولتها سبب شده که بسیارى از روستائیان کار پر زحمت بر روى زمین و در کنار دام را رها کرده و در جستجوى رفاه بیشتر و کار کم زحمت‌تر در ادارات، سازمانها و حتّى مشاغل کاذب به شهرها مهاجرت کنند که این امر تورّم جمعیت در نقاط خاصّ را به دنبال دارد.

 و در شماره چهارم از مقاله اینست:

 * آنچه مسلّم است اینست که رشد جمعیت در صورتى که سیاست گذاریهاى سیاسى و اقتصادى در هر کشورى منسجم و صحیح باشد، نه تنها هیچگونه تأثیر منفى در اشتغال آن کشور نخواهد داشت؛ بلکه در بسیارى از موارد افراد انسانى خود مولّد و عامل اشتغال در جامعه مى‌باشند.

 * وجود جرائم در جامعه هیچگاه به دلیل جمعیت زیاد نیست؛ زیرا در اغلب کشورهاى غربى که با کاهش جمعیت نیز مواجهند، آمار جرائم و جنایات، بسیار بالا و گاه تا ٥٠برابر کشورهاى پر جمعیت جهان سوّم مى‌باشد.

كاهش جمعیت و تجزیه كشورها، عامل أصلى دول سلطه‌گر میباشد

 و در شماره پنجم از مقاله اینست:

 * جمعیت بیشتر در طول تاریخ همواره عامل مهمّى در حفظ منافع جوامع بشرى بوده و اهمّیت خود را تا به امروز حفظ کرده، و درست به همین دلیل است که کار آمدترین سیاستهاى قدرتهاى سلطه گر، تجزیه کشورهاى بزرگ و نابودى جمعیت‌هاى متّحد بوده است.

 * کشورهاى پیشرفته، با موادّ اوّلیه رایگان و یا ارزان قیمت‌

کشورهاى ضعیف توانسته‌اند اقتصاد خود را رونق دهند؛ و مادامى که این کشورها ضعیف و وابسته باقى بمانند، استفاده از این موادّ اوّلیه در انحصار کشورهاى ثروتمند صنعتى باقى خواهد ماند.

 و در شماره ششم از مقاله اینست:

 * تبلیغات و هیاهوئى که بر سر جمعیت قارّه سیاه در غرب بلند است، یک فریب سیاسى بیش نیست و بسیارى از دولتهاى آفریقائى هم خود این را میدانند؛ ولى به دلیل نیاز مادّى فورى خود به غرب توان مخالفت با کشورهاى غربى که ارائه کننده راه حلّ فریبکارانه کنترل جمعیت هستند، را ندارند.

 * آفریقا داراى خاک حاصلخیز و زمین‌هاى مستعدّ زیادى است و از لحاظ منابع طبیعى بسیار غنىّ مى‌باشد؛ ولى این ثروت همواره توسّط استعمارگران غربى به یغما مى‌رود.

 * تفاوت فاحش آمار درآمد سرانه بین افراد کشورهاى ثروتمند و کشورهاى قارّه آفریقا نشان میدهد که جمعیت هیچگاه عامل فقر نیست، زیرا همه کشورهاى آفریقائى با تراکم جمعیت کمتر از کشورهاى اروپائى سهمى به مراتب کمتر از رفاه و امکانات زیستى دارند.

 و در شماره هفتم از مقاله اینست:

 * طبق برآوردهاى مختلف، جمعیت جهان در آغاز دوره مسیحیت سیصد میلیون نفر بود که ٦/ ١ آن یعنى پنجاه میلیون نفر در ایران سکونت داشته اند.

 * بنا به علل مختلف هیچگاه آمارهاى جمعیتى اعلام شده کشور کاملاً مطابق با واقع نبوده و اختلاف چشمگیر داده‌هاى آمارى در دوره‌هاى مختلف از اعتبار این آمار مى‌کاهد.

 * عواملى از قبیل جنگهاى ویرانگر، بلایاى طبیعى و تجزیه، جمعیت کشور ما را در دوره‌هائى از تاریخ شدیداً کاهش داد تا حدّى که برخى آمار جمعیت کشور را مقارن سال ١١٧٩ هجرى شمسى بین ٥ تا ٦ میلیون نفر ذکر کرده‌اند.

 و در شماره هشتم از مقاله اینست:

 * گرچه قانون قطع امتیازات دولتى براى فرزندان چهارم به بعد به عنوان اقدام بازدارنده‌اى در جهت کنترل جمعیت تصویب شد، ولى در عمل بیش از آنکه بر روى آمار موالید تأثیر بگذارد، نگرانى عمومى و احساس ناامنى اقتصادى در جامعه بوجود آورده است.

 * در دوران گذشته در کشور ما از سیاستهاى تنبیهى براى کنترل جمعیت استفاده نمى‌شد؛ قانون قطع امتیازات دولتى براى فرزندان چهارم به بعد، اوّلین اقدام خشن رسمى در این مورد است.

 و در شماره نهم از مقاله اینست:

 * با وجود آنکه آمار موالید در روستاها بیشتر است، جمعیت شهرها بسیار فراوانتر است و تراکم شدید جمعیتى، شهرهاى بزرگى همچون تهران را تحت فشار قرار داده است در حالى که روستاهاى بسیارى بطور روز افزون از جمعیت خالى مى‌شوند.

 * اگر با برنامه ریزى صحیح، بودجه‌هاى کلانى را که صرف مخارج بیهوده میشود صرف سرمایه گذارى در کارهاى تولیدى، بهداشتى و آموزشى بنمائیم، با همین امکانات موجود و نه بیش از آن، بسیارى از مشکلات اقتصادى جامعه حلّ خواهند شد.

 و در شماره دهم از مقاله اینست:

توصیه پیامبر به ازدیاد نسل در زمان رفاه مسلمانان نبود

 * تشویق و توصیه پیامبر صلّى الله علیه و آله و سلّم به ازدیاد جمعیت در زمان رفاه مسلمانان نبود؛ بلکه در زمانى بود که انصار و مجاهدین با هم از امکانات اندک زندگى استفاده میکردند و جنگهاى پى در پى توان اقتصاد مردم را به شدّت تحلیل برده بود.

 * در حالیکه کشورهاى اسلامى به سیاست کنترل جمعیت روى آور شده‌اند، صهیونیست‌ها با حیله‌گرى، یهودیان و حتّى غیر یهودیان کشورهاى دیگر را با نام یهود به اسرائیل مى‌آورند تا جمعیت اسمى آن زیاد شده و مسلمانان فلسطین را در اقلّیت قرار دهند.

 * مبادا کار ما به جائى بکشد که در تبعیت کور کورانه از توصیه غرب، حتّى ارزشهاى اخلاقى و دینى خود را فداى امیال دیگران کنیم!

 و در شماره یازدهم از مقاله اینست:

 * اروپا و آمریکا امروز داعیه قیمومت بر همه جهان را دارند و اکنون که با کاهش جمعیت فعّال خود از سوئى و رشد جمعیت فعّال در سائر نقاط محروم جهان از سوى دیگر روبرو هستند، نگران شده و از راههاى مختلف براى تغییر این موازنه تلاش مى‌کنند.

 * رفع همه معضلات در جهان تنها به ٢٥ میلیارد دلار هزینه احتیاج دارد در حالیکه در اروپا سالانه ٥٠میلیارد دلار فقط هزینه سیگار میشود و در اروپا [آمریکا ـ صح‌] سالانه ٣١ میلیارد دلار صرف تأمین مشروبات الکلى میگردد.

 * کشورهاى ثروتمند به کمبود موادّ غذائى در جهان استناد میکنند و براى کودکانى که میخواهند متولّد شوند ابراز دلسوزى و نگرانى مى‌نمایند و در همان حال خود مصرف کننده و حتّى اسراف کننده عمده موادّ غذائى هستند.

 مورد پنجم ـ مقاله ایست از جناب مستطاب حجّة الإسلام آقا سید محمّد باقر خرّازى دام عزّه كه مجموعاً در سى و یك قسمت، روزنامه «جمهورى اسلامى» به پخش آن مقاله مرتّباً از تاریخ ٨ ربیع الاوّل ١٤١١ (٧ مهرماه ١٣٦٩) شماره ٣٢٨١، تا تاریخ ١٦ ربیع الآخر ١٤١١ (١٤ آبانماه ١٣٦٩) شماره ٣٣١٢ مبادرت نموده است.

 این مقاله أسبق مقالاتیست كه ذكر نمودیم و حاوى بحث و تحلیل در جمیع مراحل گفتگو از جهت فكرى، فرهنگى، آموزشى، اقتصادى و سیاسى در پیرامون این مبحث میباشد.

 ما در اینجا به ذكر مقدّمه وى و دو قسمت آخر كه پیرامون عوامل سیاسى، اجتماعى، اقتصادى است اكتفا مى‌نمائیم. وى در مقدّمه خود گفته است:

 «پیش گفتار:

 سلسله مقالاتى كه ملاحظه خواهید كرد مجموعه‌اى كامل و جامع با هویتى نقّادانه از تمامى نظرات تئوریكى و نظریه‌اى و تحلیلى كارشناسان و متخصّصان جمعیتى كشور است كه در طىّ چند ماهه اخیر به طرق و أشكال‌

گوناگون در بیشترین حجم ممكن به جامعه تزریق گردیده است.

 این سلسله مقالات كه با پیشنهاد ابتدائى وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى ـ معاونت فرهنگى ـ تدوین گردید گرچه حاوى نظراتى كاملاً مخالف طرز تفكّر حاكم بر آن وزارت است، ولى با تشویق و تأیید و تكمیل شش نفر از اساطین حوزه علمیه و با دقّت نظر اعضاى كمیسیون اقتصاد جلسه بحث و بررسى هفتگى حزب الله قم، مجموعه‌اى غنىّ در مورد كنترل رشد جمعیت را به وجود آورده كه امید است مورد استفاده تشنگان حقیقت قرار گیرد.

 در این سلسله مقالات بدنبال بیان این نكته هستیم كه رشد جمعیت ریشه مشكلات اقتصادى و غیر اقتصادى جامعه نیست و با كنترل آن نه تنها آن مشكلات حلّ نمیگردد بلكه مشكلات و خطرات جدیدى را براى نظام و انقلاب پدید خواهد آورد.»

 و در قسمت سى‌ام و قسمت آخر میگوید:

چرا دوَل غرب، تا این حدّ براى جلوگیرى از رشد جمعیت ما دلسوزى مینمایند؟

 «عوامل و انگیزه‌هاى سیاسى‌

 به عنوان مقدّمه میتوان گفت كه اصولاً مطرح شدن مسأله كنترل جمعیت از سوى غربیان و استكبار سیاسى و اقتصادى دنیا، و آمد و رفت عناصر فاسد آنها به كشور ما پیرامون این مسأله و اختصاص بودجه كلان براى تأمین نیازمندیهاى كنترل جمعیتى كشور توسّط سازمان ملل و ... گویاى وجود یك سرى انگیزه‌هاى سیاسى و اقتصادى دنیاى غرب از طرح این مسأله است.

 به عبارت بهتر بصِرف آنكه ثروتمندان دنیا و استكبار اقتصادى تا این حدّ به ملّت و مردم كشورهاى جهان سوّم و بخصوص كشور انقلابى ما علاقه نشان میدهند كه براى انجام كنترل جمعیت و مطالعات مورد نیاز آن در كشور، پول و امكانات در اختیار ما قرار خواهند داد، خود شكّ و تردید ما را برانگیزاند كه عاطفه مستكبران اقتصادى چرا بجاى آنكه در سرمایه گذارى و رشد تكنولوژى‌

كشور ما لبریز شود، در مسأله كنترل جمعیت كشور منعطف شده است؟

 آیا اهداف و انگیزه‌هاى پشت پرده‌اى از سوى استكبار اقتصادى دنیا نمى‌تواند وجود داشته باشد؟

 آیا اگر بنا بشود كه این كمك‌هاى پولى و امكاناتى، به جاى آنكه صرف تحقیقات پیرامون كنترل جمعیت شود، در مورد بررسى توزیع عادلانه غذائى و انتقال و رشد تكنولوژى علمى و ... صرف شود، آیا باز این واردات، امكانات و پول‌هاى هدیه‌اى از خارج كشور ادامه پیدا مى‌كند یا خیر؟

 آیا وقتى مى‌بینیم كه‌ کندى‌ رئیس جمهور سابق آمریكا در حالیكه میلیون‌ها تن بمب بر سر میلیونها ویتنامى میریخت، بدنبال كمك كردن كشورهاى عقب مانده براى تحقیق و برنامه ریزى در مورد كنترل جمعیت و رشد اقتصادى بر مى‌آید، این ابهام در ذهن خطور نمیكند كه كشورهاى ثروتمند دنیا براى غارت كشورهاى جهان سوّمى و جلوگیرى از رشد و توسعه اقتصادى، این سیاستها و كمكها را ارائه میدهند؟!

 آیا وقتى خانم دكتر نفیس صدیق‌ آمریكائى ـ پاكستانى در ایران مى‌گوید: «... همه معتقدند كه براى جلوگیرى از رشد نامعقول جمعیت ایران باید كارى كرد ... ما به ایران آمده‌ایم تا در تنظیم یك برنامه جمعیتى به ایران كمك كنیم. ضمن آنكه این برنامه كوتاه مدّتِ ٢ ساله‌اى، ٤ میلیون دلار هزینه خواهد داشت.» در حالیكه رئیس جمهور فعلى آمریكا «بوش» طرح برنامه كنترل جمعیت آمریكا را ردّ مى‌كند، چرا جاى این سؤال و این فكر پدید نیاید كه سفیر سازمان بین الملل براى چه اهدافى راهى كشور ما شده است؟!

 اگر گفته شود كه: بهترین دلیل خیرخواهى كشورهاى غربى براى كشور ما در اینست كه خودشان برنامه كنترل جمعیت را اجراء كرده‌اند و بخاطر همین نیز از رشد اقتصادى برخوردار شده‌اند، باید در مقابل گفت كه: اوّلًا آنها هرگز برنامه‌اى مدوّن براى كنترل جمعیت نداشته و ندارند؛ بلكه با ایجاد شدن‌

ارزشهاى مادّى اجتماعى جدید از قبیل رفاه طلبى، فردیت خواهى، اشتغال زنان، آزادشدن به تمام معنى روابط نامشروع جنسى، قوانین مربوط به كمك به فرزندان نامشروع و ترجیح آنها بر فرزندان مشروع و ... دیگر نیازى به برنامه كنترل جمعیت نبود تا مردم آن كشورها در چارچوبه سیاست گذاریهاى كنترل جمعیت قرار گیرند.

 بنابراین شعار «كنترل جمعیت از راه آزادى سقط جنین» تنها تلاش ظاهرى براى سرپوش گذاردن بر فساد روابط جنسى نامشروع جامعه اروپائى و آمریكائى است.

 ثانیاً بحران جمعیتى كشورهاى پیشرفته بدلیل كاهش میزان رشد جمعیت در حدّ منفى، كار را به آنجا رسانیده است كه تلاش همه جانبه و وسیعى براى ازدیاد نسل در اروپا شروع شود، چنانچه كاهش قیمت بلیط قطارها و كمك‌هاى نقدى براى خانوارهاى بیش از ٢ فرزند در فرانسه بهترین مؤید آن است. در هر صورت آیا جاى این شكّ و تردید وجود ندارد كه باید اهداف و انگیزه‌هاى سیاسى به دنبال این مسأله وجود داشته باشد؟

دول استعمارگر، از رشد جمعیت انقلابى ما در طبقه ضعیف به اضطراب آمده‌اند

 بنظر ما انگیزه‌هاى زیر میتواند از جمله اهداف آنها باشد:

 ١ ـ محدود کردن نسل انقلابى جامعه‌

 با توجّه به اینكه بیشترین نقش در شروع، تثبیت، تحكیم و صدور انقلاب را اقشار پائین اقتصادى جامعه ـ كه غالباً از رشد جمعیتى نسبةً فراوانى نیز برخوردارند ـ بر عهده داشته‌اند؛ بنابراین در صورت موفقیت طرح مذكور باید شاهد كاهش افراد انقلابى جامعه در آینده باشیم!

 به راستى اگر طرفداران كنترل جمعیت دلباختگان اقشار ضعیف جامعه مى‌باشند؛ چرا در كنار این نظریه، تحلیلى بر تشویق ازدیاد نسل اقشار متوسّط جامعه و یا ثروتمند براى جبران فرزندان كاسته شده قشر ضعیف جامعه ارائه نمى‌دهند؟!

تشكیل دولت قدرتمند، بدون زیادى جمعیت از أفراد خود و از مهاجرین، محال است‌

 ٢ ـ نقش کمّیت آحاد یک ملّت در قدرت سیاسى ـ نظامى کشور

 اگر دنیاى كنونى، دنیاى قدرت است و هر كشور یا بلوكى كه قدرتمندتر از همه باشد، زمینه بیشترى براى سلطه سیاسى و اقتصادى دارد؛ و اگر تعداد جمعیت یكى از عناصر تشكیل دهنده قدرت است باید نتیجه گرفت كه استكبار اقتصادى و سیاسى دنیا براى جلوگیرى از افزایش قدرت جامعه از نظر سیاسى، اقتصادى در صدد است كه از تعداد نیروهاى كمّى كشور بكاهد، بخصوص آنكه جنگ تحمیلى و تلاش‌هاى خارق العادة نسل انقلابى جامعه ما به استكبار سیاسى و اقتصادى ثابت كرده است كه این قدرت انسان است كه بر تكنولوژى و تمدّن غرب حاكمیت دارد. پس باید به هر طریق كه شده است جلوى ازدیاد این نسل انقلابى گرفته شود.

 بهمین دلیل با مطرح شدن تئورى‌هاى مسخره‌اى همچون كنترل جمعیت در صدد دست یافتن بر این اهداف سیاسى خود بر آمده است.

 وانگهى اگر ما در صدد ایجاد ایرانى اسلامى، قوىّ و كار آمد سیاسى، اقتصادى، نظامى هستیم و اگر ما به دنبال ایجاد یك ابرقدرت سیاسى از كشورهاى اسلامى مى‌باشیم، و اگر ما بدنبال فتح دنیا و ایجاد حكومت واحد جهانى هستیم؛ آیا این بدون جمعیت فراوان و توازن نفرى امكان پذیر است؟!

 آیا دفع تهاجمات و فشارهاى سیاسى، نظامى، اقتصادى دنیاى استكبارى از انقلاب و كشور بدون توان و نیروى فردى و جمعیتى امكان دارد؟!

 آیا امكان دارد كه كشورى با تعداد نیروى محدود، به ابر قدرت سیاسى و اقتصادى و نظامى تبدیل شود!؟:

 ٣ ـ طرد و اخراج مهاجرین انقلابى مسلمان از کشور

 از آنجائیكه یكى از عوامل مهمّ در ازدیاد جمعیت یك كشور میتواند رشد مهاجرت اتباع خارجى آن باشد؛ بنابراین بطور یقین یكى از سیاستگذارى‌هاى كنترل جمعیت، مانعیت از ورود آنها، و اخراج بى‌قید و شرط آنها از كشور، و یا

محصور نمودن آنها در اردوگاهها و ... است.

 روشن است كه این هدف و روش اثرى جز نابودى هدف صدور انقلاب و محصور نمودن آن در چارچوبه مرزهاى به اصطلاح بین المللى ندارد؛ در حالیكه این نظریه هرگز با آرمانها و اهداف انقلاب و مأموریت آن سازگارى ندارد.

با كاهش جمعیت، ملّت از اصول اعتقادى و عملى سقوط مینماید

 ٤ ـ انحراف افکار جامعه به سوى مسائل فرعى و کاذب و دور نمودن آنها از مسائل حیاتى جامعه‌

 روشن است با وجود مطرح شدن این مسأله در داخل كشور زمینه هر گونه توجّه و دقّت نظر را نسبت به بررسى و پیگیرى مسائل سیاسى و حیاتى جامعه از بین میبرد.

 در نظر ما طرح اینگونه مسائل در بسیارى از مواقع یا مصادف با بررسى و مطرح شدن پیچیده‌ترین بررسى‌هاى مشكلات جامعه در محافل خاصّ بوده است، و یا براى مطرح نمودن مسأله‌اى در داخل كشور و محقّق كردن آن!! روشن است كه مسأله كنترل جمعیت از این قاعده مستثنى نیست.

 ٥ ـ محدودیت بخشیدن نسل مسلمین و جهان سوّم در دنیا

 چون از حدود ٤ میلیارد و ٥٨٦ هزار نفر افراد موجود دنیا، حدود یك میلیارد و ١٨٧ هزار نفر آن در كشورهاى توسعه یافته، و حدود ٢ میلیارد و ٣٨٩ هزار نفر آن در كشورهاى جهان سوّم مى‌باشند، و از این میزان حدود ٥/ ١ میلیارد نفر میزان جمعیت مسلمان دنیاست؛ پس از دیدگاه مستكبران سیاسى و اعتقادى جهان باید به هر طریق و هر قیمتى كه شده است برترى افزایش تعداد جمعیت كشورهاى جهان، مسلمین و بخصوص شیعیان انقلابگر در دنیا محدود شود؛ چرا كه هر كدام از آنها نقش فراوانى در تهدید منافع استكبار سیاسى و اقتصادى دارد.

 شاید بتوان گفت كه نظریه كنترل جمعیت میتواند تلاشى تئوریكى و

نظریه‌اى براى تحقّق اهداف فوق باشد كه هوشیارى بیشترى را از مسؤولین نظام مى‌طلبد.

 ٦ ـ مطرح کردن و بزرگ کردن مشکلات جامعه، براى ضربه به انقلاب و عملکرد آن‌

 یكى از آثار و اهداف مطرح شدن این مسأله، بزرگ كردن مشكلات جامعه و ایجاد ضربه روانى و تبلیغاتى به وضعیت رو به رشد انقلاب و جامعه است.

 آیا مطرح كردن كاذبانه و زیركانه بسیارى از عوامل بالقوّه یا بالفعل منفى جامعه در شرائط كنونى، هدف و نتیجه‌اى جز این دارد كه اسباب ناامیدى حزب الله را فراهم آورده و زمینه‌هاى مورد نیاز استكبار اقتصادى را براى پایه ریزى توطئه‌هایش فراهم آورد؟!

 آیا مطرح كردن اینگونه مسائل سبب ایجاد این اندیشه در جامعه ما نمیشود كه مسؤولیت عدم رشد اقتصادى كشور بر عهده اقشار پر جمعیت و فقیرى است كه با درآمد كم بارهاى منفى زیادى را از نظر اقتصادى بر جامعه تحمیل مى‌كند!! و در نتیجه براى حلّ كردن مشكلات اقتصادى جامعه راهى جز نابودى آنها وجود ندارد؟!! چنانكه‌ مالتوس‌ بیان میداشت.

 ٧ ـ افشاء و فروختن بى‌قید و شرط أخبار و اطّلاعات اقتصادى و سیاسى و ... کشور براى بهره بردارى استکبار جهانى‌

 از آنجائیكه نیروها و شبكه‌هاى جاسوسى استكبار جهانى توسّط سربازان گمنام‌ إمام عصر عجّل الله تعالى فرجه الشّریف‌ به نابودى كشانیده شده است براى استكبار سیاسى و اطّلاعاتى و اقتصادى چاره‌اى جز این باقى نمانده است كه با ایجاد جوهاى كاذب محرّك در داخل كشور از طریق مطرح كردن اینچنین مسأله‌هائى كه اثبات و نفى آن مستلزم انتشار اخبار و اطّلاعات ذى قیمتى است تلاش فراوانى را براى جبران كمبود نیازها و اطّلاعات مورد نیاز خود انجام دهد،

بخصوص آنكه بعضى از این مسائل از بارهاى ظاهر پسند و خیرخواهانه‌اى نیز برخوردار است كه شبكه‌ها و عوامل خیرخواه و جاسوس دنیا زمینه فراوان براى مانور تبلیغاتى و اطّلاعاتى پیدا خواهند كرد.

 روشن است با مطرح شدن چنین مسائلى در سطح جامعه، بعضى از مغرضین یا ساده اندیشان جامعه دست به قلم برده، و براى بحث و بررسى آن بسیارى از آن اطّلاعات ذى قیمت را افشا نمایند.

 مسأله كنترل جمعیت یكى از همان مسائلى است كه اثبات آن نیازمند مطرح كردن سِرّى‌ترین اطّلاعات فنّى و علمى كشور، و تحلیل بر اساس ظرفیت‌ها و توانائیهاى اقتصادى جامعه است كه به آسانى بسیارى از نیازهاى اطّلاعاتى غرب و شرق را تأمین مى‌نماید.

 بهترین استدلال ما بر این مطلب گفتارى از دكتر نفیس صدیق یكى از سران سازمان ملل است كه میگوید: «از میزان ٤ میلیون دلار هزینه پرداختى سازمان ملل در ایران در زمینه كنترل جمعیت، ٢ میلیون دلار آن به اجراى طرحهاى تحقیقاتى مشترك در سالهاى ١٩٩١ ـ ١٩٩٠اختصاص دارد. یكى از اهداف این برنامه جمع آورى آمار و اطّلاعات و تحقیقات در مورد مسائل مربوط به جمعیت و تنظیم خانواده است.»

 تصریح وى و درصد میزان هزینه تحقیقاتى و اطّلاعاتى فوق نسبت به هزینه اجرائى آن گویاى آنست كه جمع آورى اطّلاعات اقتصادى و اجتماعى و ... از مهمترین بلكه تنها هدف كمك ٤ میلیون دلارى سازمان ملل متّحد است!

دكتر نفیس، تایلند را كه یكى از سه كشور فاحشه خیز است الگوى براى ایران معرّفى میكند

 اهداف و انگیزه‌هاى اجتماعى‌

 اگر یكى از اهداف كنترل جمعیت چنانكه‌ لنین‌ مى‌گوید رهانیدن زن از خانواده به سوى جامعه و اجتماع است، و اگر كاهش مقدار جمعیت و موالید به عنوان راه حلّى براى كاستن تضادّ موجود میان نقش اقتصادى زن و نقش خانوادگى اوست، و اگر خانم دكتر نفیس صدیق‌ میگوید: «نقش زن تنها به بچّه‌

زائیدن منحصر نیست، و هر کشورى که میخواهد در راه توسعه گام بردارد نمى‌تواند با نیمى از جمعیت خویش این راه را بپیماید، و یکى از دلائل موفّقیت کشور تایلند و اندونزى در زمینه افزایش جمعیت و تنظیم خانواده سرمایه گذارى وسیع در مورد مشارکت زنان در امور اجتماعى و توسعه کشور است» و اگر از نظر جمعیت شناسى غربى و كارشناسان داخلى، زناشوئى سبب تغییر متغیرهاى جمعیتى میشود كه عمده‌ترین نتیجه آن تأثیر مستقیم بر بارورى و كمك به افزایش جمعیت است و باید جلوى آن به نحوى گرفته شود و ... همه و همه نشانه آنست كه یكى از اهداف اجتماعى نظر به كنترل جمعیت، محدود كردن ازدواج‌ها و كشانیدن بى‌رویه زنان به صحنه اجتماع و فعّالیت‌هاى اقتصادى و در یك كلام نابود كردن بنیاد خانواده و ایجاد فساد اجتماعى است!

 ما در نقد و بررسى این نظریه از نظر جامعه شناسى نكات مهمّى را بیان داشتیم و در اینجا تنها به این نكته بسنده میكنیم كه اثر این اندیشه، ایجاد زمینه رشد فساد و انحرافات اجتماعى و از بین بردن تمامى اهداف انقلاب و اسلام است. چرا كه هیجانات جنسى جوانان (دختر و پسر) باید به نحوى اطفاء شود؛ حال اگر خانواده‌اى تشكیل نگردد و سنّ ازدواج بالا رود، این اطفا شهوات خود را در سطح جامعه بصورت روابط نامشروع جلوه‌گر مینماید، و با رشد یافتن این روابط نامشروع به یقین جامعه به سمت تباهى و نابودى كشانیده خواهد شد.

 جالب این است كه دكتر نفیس صدیق الگوى‌ تایلند كه امروزه یكى از سه كشور فاحشه خیز جهان است را به ایران انقلابى پیشنهاد مى‌كند؛ به عبارت بهتر: با شعار كنترل جمعیت در صدد پرورش فاحشه‌ها در كشور ماست.

 براستى چرا تربیت فرزند و كودك هدف بزرگى براى زن نیست و نباید باشد؟!

 آیا زن قبل از آنكه وسیله و ابزارى براى اهداف اقتصادى باشد، خود

غایت و هدف فعّالیتهاى اقتصادى مردان نیست؟! به عبارت بهتر، اقتصاد باید در خدمت زن و خانواده باشد یا زن و خانواده در خدمت اقتصاد؟!

 آیا الگوهاى مطرح شده از سوى نوكران استكبار اقتصادى از رشد و توسعه اقتصادى به واسطه بكارگیرى زنان فاحشه در روند خود نمى‌تواند از موفّقیت برخوردار شود؟!

 بنظر ما رشد شدید فساد هنرى كشور در یكى دو سال اخیر، خود حلقه‌اى از حلقات هدفى استكبار سیاسى و اقتصادى دنیا با كمك و امداد از تئورى ظاهر پسند كنترل جمعیت براى ایجاد فساد و فحشا و شكستن ارزشهاى الهى و انقلابى جامعه است كه باید با آن بشدّت برخورد شود.

 آیا كسانیكه در برنامه‌هاى فساد آلود خود در سریال‌ها، تئاترها، فیلمها، سرودها، نوشتارها و ... پرورش فساد و فحشاء و رشد الگوى مصرفى غربى را تعقیب مینمایند بر این نظریه استكبارى كنترل جمعیت براى نابودى ارزش انقلاب و اسلام تكیه نكرده‌اند؟!

 آیا نباید مسؤولین نظام ما به هوش آیند و توجّه كنند كه استراتژى تباهى و به اضمحلال كشیدن كشور به آسانى توسّط عناصر و كارشناسان فاسد و نفوذى، و یا گول خوردگان ساده اندیش، با امداد از جوهاى تبلیغاتى از یكطرف، و بهره ورى از تئوریهاى ظاهر پسند كنترل رشد جمعیت از طرف دیگر، و با رفتارهاى ناهنجار اخلاقى بدحجابان و بى‌حجابان با سرعت و بى‌سر و صدا در حال پیاده شدن و در حال به موفّقیت رسیدن است؛ و باید فكرى اساسى براى آن بنمایند؟!

 اهداف و انگیزه‌هاى اقتصادى‌

 بطور كلّى میتوان اهداف و انگیزه‌هاى اقتصادى كنترل جمعیت را در چند چیز دانست:

 الف ـ ایجاد فضا و زمان و امکانات مورد نیاز اقتصادى استکبار

 ما در اینجا براى صحّت و درستى كلام فوق تنها به یك جمله از «پل ارسنج» از دانشگاه‌ استانفورد آمریكا اكتفا مى‌كنیم. او در توصیه‌اش به دولت آمریكا مى‌گوید كه: آمریكا باید با تمام قوا و با استفاده از فشارهاى مالى و سیاسى از افزایش جمعیت در كشورهاى دیگر جلوگیرى نماید، حتّى در كشورهاى كم جمعیت آفریقاى شرقى، چون این سرزمین‌هاى بكر و با صفا باید به عنوان تفریح گاه ساكنین شهرهاى آلوده به صنعت ما حفظ شود.

 ب ـ صنعتى کردن محض کشور و نابودى کشاورزى و توسعه شهرنشینى‌

 چون یكى از عواملى كه سبب كاهش بارورى مى‌شود وجود و گسترش شهرنشینى است چرا كه آمارها تفاوت ٥/ ١ تا ٢ بچّه را میان خانوار شهرى و روستائى نشان میدهد. بنابراین از دید طرفداران كنترل جمعیت، رشد شهرنشینى یكى از عوامل كاهش بارورى جامعه است. بدیهى است رشد شهرنشینى در كشور ما تلازم لا ینفكّى با از بین رفتن كشاورزى و رشد بى‌رویه صنعتى كشور دارد كه آثار خطرناكى را براى جامعه ما به بار خواهد آورد.

 ج ـ محروم کردن جامعه از آثار مفید رشد جمعیت همچون‌ رشد و شكوفائى خلّاقیت و ابتكارات، رشد و گستردگى بازار تولید و ... میباشد كه این آثار مثبت تا حدودى در مباحث سابق بیان شد.» پایان كلام حجّة الإسلام خرّازى زید عزّه.

 بارى، اهمّ موارد ذكر شده در جرائدى كه ما نام بردیم، همین پنج مورد بوده است كه از مفاسد قضیه تعقیم و تقطیع نسل شیعه در ایران حكایت كرده بودند؛ و اینها مطلب اوّل ما در این بحث بود.

مطلب دوّم

مطلب دوّم: یورش دیو استعمار بر ملّت مسلمان بلافاصله بعد از ارتحال آیة الله خمینى (قدّه)

یورش سهمگین استکبار جهانى بعداز ارتحال رهبر کبیر فقید انقلاب‌

 مطلب دوّم: هنوز آب غسل بر بدن و كفن قائد عظیم الشّأن رهبر كبیر و معظّم انقلاب اسلامى حضرت آیة الله خمینى قدّس الله سرّه الشّریف، خشك نشده بود كه دیو استكبار جهانى و شیطان عظیم حیله‌گر همگانى، رخ نازیبایش را بر این ملّت نشان داد و با پنجه‌هاى قوىّ و استوارِ حیله و مكر و خدعه و كذب، بر این امّت تازه از زیر جنگ تحمیلى برخاسته كه تازه میخواهد نفس آرامى بكشد، تسلّط یافت و گفت: اى پابرهنگانِ دنبال رو حاكم و ولىّ فقیهتان! اى مردمان بدون ثروت و شوكت، اى آزادگان وارسته كه مدّت ده سال بر من لعنت فرستادید و مرگ باد گفتید، اینك چنان بدون سر و صدا با دستهاى خودتان نسلتان را قطع مینمایم كه تا قرنها پدیده حیاتى شما خشكیده گردد، و در میان شما مردى به وجود نیاید و نتواند پا به عرصه حیات گذارد تا قیامى و اقدامى و لبّیكى گفته شود! و علیه متكبّران و مستكبران شعارى دهد، و اظهار زندگى بنماید! من اصل درخت و شجره را مى‌خشكانم، با فریب و خدعه‌اى كه بر همه اهل عالم هویدا گردد!

 من كه باید هر ساله میلیاردها دلار صرف تجهیز آلات و ادوات جنگى بنمایم تا نگذارم دشمنم در برابرم بایستد، اینك با مقدارى مختصر از همان بودجه و هزینه، یك میلیون زن و هشتاد هزار مرد شما را عقیم میكنم،

مردانتان را اخته و زنانتان را بى‌بار و بهره چون درختان آفت زده و صاعقه زده جنگلها بجاى مى‌گذارم. من با صندوق جهانى پول هر مرد شما و هر زن شما را كه لوله‌هایش را ببندد، پنجهزار، ده هزار تا بیست هزار تومان میدهم و او جان و هستى و حیات و زندگیش را به من میفروشد.

 حضرت آیة الله خمینى قدّس الله نفسه كه حامى ضعفا و مستمندان و عائله‌مندان بود، و این قیام را براى رهائى این ملّت ستمدیده انجام داد میخواست بكلّى آب و برق و پزشك و نان و سائر ما یحتاج عمومى را براى فقرا مجّانى كند، و كلاسهاى تحصیل و ارتقاء به كمالات علمیه و عملیه را براى همگان رایگان گرداند، و حتّى فرموده بود بلیط اتوبوسها براى مستضعفان مجّانى باشد؛ اینك چنان هجومى بر این صنف بشود كه ریشه‌اش فاسد گردد و تخمش ضایع شود.

 اینك و اینجاست كه باید این حمله و فریب بكار رود. در زمان طاغوت محمّد رضاى آریامهر، تبلیغ «فرزند كمتر، زندگى بهتر» صورتى بیش نبود و جدّى عملى نشد. زیرا محمد رضا پهلوى در تحت حكومت آمریكا بود، و افراد و ارتش و رعیتش افراد و رعیت آمریكا محسوب مى‌شدند، و قطع نسل آنها بصلاح آمریكا نبود. چون وجود دولت قوىّ در برابر روسیه و كمونیست شوروى، هدف اصلى سیاست انگلیس در روى كار آوردن پدرش رضاخان پهلوى و سپس سیاست آنها با آمریكا معاً بود. و لهذا دیدیم در زمان آریامهر سربازان ایرانى را به نفع آمریكا براى جنگ بعضى از نواحى مانند ظِفار و غیره بدون اطّلاع خانواده شان میبردند. در آنصورت مقطوع النّسل ساختن رعیت و ارتش ایران (خصوصاً كه جمعیت بمقدار فعلى كه براى مستكبران وحشت خیز باشد نبوده است) مفید و منتج نتیجه نبود.

 در دوران حكومت ولىّ فقیه، مردم ایران با عشق و آزادى، و نبرد با خصم، و توان شدید از جهت عِدّه و عُدّه: وَ أَعِدُّوا لَهُم مَّا آسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ

عاشقانه به اسلام روى آوردند، سطح ازدواج و تكثیر اولاد بر اساس سنّت رسول الله بالا گرفت؛ مردان با تعدّد زوجات از مخدّرات شوهر كشته در نبرد و غیر آن، و پسران و دختران با ازدواج در حین بلوغ، و نسل رشد یافت و اعلان و اعلام ارتش بیست میلیونى سر داده شد. روى این جهات بود كه آتش حسد و كینه در دل مخالفین اسلام و این نهضت قویم، روز به روز افروخته میگشت تا ناگاه به بهانه‌هاى واهى و گفتار بدون منطق بر اساس گفتار «مالتوس» كه دویست سال است كه مرده است، دست به از بین بردن جوانان ما به نام اسلام زدند.

 دکتر حاج عبّاسعلى امیدى‌ وفّقه الله كه‌ آناتومیکال و کینیکال پاتولوژیست‌ وحید و عالیقدر استان خراسان و رئیس بانك خون استان مى‌باشد، و داراى آزمایشگاه تشخیص طبّى و آسیب شناسى است كه به خدمات هماتولوژى، بیوشیمى، پارازیتولوژى، میكروبیولوژى، سرولوژى، هیستو پاتولوژى، سیتویاتولوژى اشتغال دارد، و از افراد مسلمان نماز گزار و متعهّد و خدوم به عالم اسلام و انقلاب است و خدمات ارزنده وى مشهود هر عالى و دانى مى‌باشد و سوابق محبّت و مودّت بین حقیر و جناب ایشان از قدیم الایام برقرار است، روزى به او گفتم: شما با این علوم منحصره بخود، چرا در این سمینارها و مجالسى كه براى تقطیع و عقیم نمودن ارحام و ریشه كن كردن نطفه مردان تشكیل مى‌دهند شركت نمى‌نمائید؛ و آراء طبّى خود را شرح نمى‌دهید؟!

 با كمال تأسّف گفت: آقا اصلاً ما را در این سمینارها و نشست‌ها راه نمى‌دهند!

 و نیز میگفت: روزى جوانى برومند، هیكل دار، قوىّ البنیه در حدود سنّ سى سال نزد من آمد كه چون لوله‌هاى خود را بسته بود و عارضه‌اى پیدا نموده بود علاجى كنم.

 حقّاً من بر انسانیت و قوّه و استعداد و سلامتى مزاج و زیبائى رخسار و

هیكل نیكوى او تأسّف خوردم. آن جوان مى‌گفت: من براى اسلام و كمك به ولایت فقیه لوله‌هاى خود را بسته‌ام و دچار این دردها و عوارض و مشكلات شده‌ام. چون از هر طرف در نماز جمعه و جماعت و در جرائد و در رادیوها و تلویزیونها مطالبى را مى‌گویند و نشان میدهند كه: یگانه جهاد مردان در راه خدا اینست كه خود را وازِكتومى كنند.

 رهبر كبیر و بنیان گذار جمهورى اسلامى در ١٩ شهر شوّال سنه ١٤٠٩ هجریه قمریه رحلت نمودند، سه ماه و اندى بیش نگذشته بود كه روزنامه «اطّلاعات» یكشنبه ١٦ شهر صفر ١٤١٠(٢٦ شهریور ١٣٦٨) طىّ شماره ١٨٨٥٢ اعلام كرد:

 «رئیس سازمان حفاظت محیط زیست كشور: افزایش بى‌رویه جمعیت و تخریب بى‌ضابطه منابع طبیعى حیات انسان را تهدید مى‌كند.

 دكتر منافى معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست كشور صبح دیروز در یك گفتگوى مطبوعاتى و رادیو تلویزیونى، برنامه‌هاى در دست اجرا و برنامه‌هاى آینده سازمان را تشریح كرد ...

 وى سپس به عوامل نابودى محیط زیست اشاره كرد و گفت: توسعه بى‌رویه و ازدیاد نا متناسب و لجام گسیخته جمعیت و دخالت بى‌ضابطه انسان در طبیعت، حیات طبیعى و زندگى بشر را تهدید مى‌كند.»

 این ابتداى امر بود و تا امروز كه ٢٨ محرّم الحرام ١٤١٥ است از جهت كمكهاى بى‌حساب صندوق جهانى و سازمان بین الملل و تبلیغات گسترده داخلى، مطلب را بجائى رسانیده‌اند كه علاوه بر استعمال كاندوم، قرص، تزریق، نصب آى. یو. دى در رحمها و غیر ذلك از انواع عُقم موقّتى، تنها یك میلیون زن بارور را مقطوع النّسل نموده‌اند و هشتاد هزار مرد بارور را عقیم ساخته‌اند.

مطلب سوّم 

مطلب سوّم: عدم رجوع به رأى فقهاء حتّى به فتواى رهبر كبیر فقید انقلاب‌

مالتوس گرایان حتّى از فتواى آیة الله خمینى (قدّه) در «رساله نوین» نیز اعراض كرده‌اند

 مطلب سوّم: در این مسأله نه رجوع به مجتهدى و فقیهى، و نه رجوع به رساله و فتوائى شده است، و نه تبعیت از أخبار صحیحه و مراجعه به أهل خبره و مشورت، و نه و نه ...

 حتّى از رجوع به‌ «رساله نوین» امام خمینى قسمت ٣: مسائل خانواده، كه بقلم جناب محترم حجّة الإسلام آقاى شیخ عبد الكریم بى‌آزار شیرازى دامت توفیقاته تحریر یافته است و ١٠نوبت بطبع رسیده است، مضایقه نمودند و از ارجاع مردم بى‌یار و یاور دریغ كردند.

 ما الآن در اینجا عین فتواى آن فقید سعید را با شرح جناب مؤلّف كه از ص ٩٨ تا ص ١٠٠این رساله تحت شماره فصل (٢) با عنوان‌ «تحدید نسل یا تنظیم خانواده» مى‌باشد ذكر مى‌كنیم تا گناه‌ لا یغْفَر این دست اندركاران مشهود گردد.

 «استفتاء:

 اینجانب داراى ده فرزند مى‌باشم و از نظر كثرت اولاد در زحمت هستم، میخواهم لوله‌هاى رحمم را ببندم، آیا شرعاً جائز است یا خیر؟

 * اگر موجب نازائى دائمى نشود، و ضرر به مزاج و عضو نرساند، و شوهر راضى باشد، و عمل همراه با ارتکاب (عمل غیر) شرعى نباشد؛ اشکال 

ندارد.»

 در اینجا شارح رساله چنین آورده است:

 ﴿لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ كانَ خِطْأً كَبِيراً.»¹

 «هرگز فرزندان خود را از ترس فقر به قتل نرسانید كه ما آنان و شما را روزى مى‌دهیم؛ مسلّماً كشتن آنان خطاى بزرگى است.»

 در سال ١٧٩٨ «توماس مالتوس» اقتصاددان مشهور پیش بینى كرد كه جمعیت جهان روزى به مرز انفجار خواهد رسید و از حدّ منابع غذائى زمین پیشى خواهد گرفت.

 به حساب مالتوس جمعیت جهان كه در سال ١٩٥٠، ٥/ ٢ میلیارد نفر بود در سال ٢٠٠٠از مرز ٦ میلیارد خواهد گذشت. مالتوس عقیده داشت كه منابع غذائى جهان محدود و میزان آن در حدّ ثابتى است و باید انسان خود را با آن سازگار نماید.

 بدنبال این پیش بینى، مادّه پرستان و استعمارگران از ترس فقر، شعار «فرزند کمتر، زندگى بهتر» را سر دادند؛ غافل از اینكه رزق و روزى خداوند بیكران است.

 وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لا تُحْصُوها.²

 «و اگر بخواهید نعمتهاى بیكران خدا را شماره كنید، هرگز نتوانید.»

 آنگاه خداوند مى‌فرماید: «فرزندان خود را از ترس فقر بقتل نرسانید که این ما هستیم که هم به آنان و هم به شما روزى میدهیم» و این شیطان است كه به پیروان خود وعده فقر میدهد:

 الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ.³

 «شیطان به شما وعده فقر میدهد.»

 خوشبختانه اخیراً دانشمندان با طرق علمى خلاف گفته مالتوس و مادّه پرستان را به اثبات رسانده‌اند. مثلاً كارشناسان هلندى با كشاورزى علمى، مسأله فزونى جمعیت را حلّ كرده و از زمینهاى قابل كشت حدّاكثر بهره بردارى را بعمل آورده‌اند.

 اگر شیوه‌اى كه هلندیها بكار گرفته‌اند در سائر مناطق زمین نیز بكار گرفته شود، میزان تولید موادّ غذائى را میتوان تا ده برابر میزان فعلى افزایش داد و براى حدود سى میلیارد نفر غذا تهیه كرد.

 در ژاپن نیز كه جمعیت آن نسبت به سال ١٨٨٥ حدود ١٥٠درصد افزوده شده است، میزان تولید موادّ غذائى را به حدود سیصد درصد افزایش داده‌اند.

 اگر شیوه ژاپنى‌ها را در سائر جاها نیز معمول دارند، میتوان غذاى ٩٠میلیارد انسان را تهیه نمود.¹

مجامع علمى اهل سنّت، طرح استعمارى تحدید نسل را تحریم نموده‌اند

 در سال ١٤٠٠هجرى‌ مجلس مجمع فقهى اسلامى‌ در مکه مکرّمه‌ برگزار گردید و قطعنامه زیر به امضاى ١٧ تن از فقهاى معاصر اهل سنّت در مورد تحدید نسل یا به اصطلاح تنظیم خانواده صادر گردید:

 «نظر به اینكه شریعت اسلام ترغیب كننده به فزونى نسل مسلمانان و انتشار آن است؛ و تحدید نسل و جلوگیرى از آبستنى مخالف فطرت انسانى و شریعت اسلامى مى‌باشد؛ و نظر به اینكه هدف جلوگیرى از افزایش جمعیت مسلمین، نیرنگى براى كاهش دادن نیروى انسانى آنها و تقویت سلطه استعمارگران بر كشورهاى اسلامى و بهره بردارى بیشتر از ثروتهاى آنان است؛ و نیز نظر به اینكه جلوگیرى از نسل، نوعى عمل جاهلى و بدگمانى به خداى تعالى است؛ مجلس مجمع فقهى اسلامى به اتّفاق آراء مقرّر میدارد كه: تحدید نسل مطلقاً جائز نیست‌

و جلوگیرى از آبستنى در صورتیكه انگیزه آن ترس از فقر و كمبود باشد، حرام است. چرا كه خداوند متعال‌ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ‌¹، و روزى همه جنبندگان روى زمین را خود بر عهده گرفته است؛ وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها.²

 ولى راههاى جلوگیرى از آبستنى یا تأخیر آن در حالات فردى، براى پیشگیرى از زیانها و خطرات، مانند زنى كه بطور طبیعى قادر به زایمان نیست، مانعى ندارد.

 امّا دعوت و الزام مردم به تحدید نسل و جلوگیرى از آبستنى بطور كلّى شرعاً جائز نیست. در حالیكه دولتها بودجه بسیار كلانى را براى مسابقه در تسلیحات جهانى خرج مى‌كنند؛ و بجاى صرف آن همه بودجه در رشد اقتصادى و رفع نیازهاى مردم، به تخریب شهرها و كشتار جمعیت‌ها مى‌پردازند.»³

 قبلاً نیز در سال ١٩٧٧ میلادى، هشتمین‌ کنگره علماى اسلامى‌ در قاهره‌ منعقد گردیده، و نظریات مشابهى توسّط علماى كشورهاى اسلامى داده شده بود.⁴

 آرى در حالیكه دول استعمارى نظیر آمریكا در كشورهاى اسلامى این همه‌

براى تحدید نسل مسلمانان به نام تنظیم خانواده تبلیغ مى‌كنند و وسائل جلوگیرى را با قیمت ارزان در اختیار آنان قرار میدهند، در آمریكا وسائل مزبور را به قیمت بسیار گران مى‌فروشند و رؤساى جمهور آمریكا چون‌ آیزنهاور و نیکسون‌ رسماً با تحدید نسل در آمریكا مخالفت مى‌كنند¹، و نیز شوروى علیرغم اینكه ٢٥٠میلیون نفر جمعیت دارد، مجلس شوراى عالى این كشور مقرّر میدارد: به مادرانى که فرزندان زیاد دارند، مدال افتخار داده شود.²

 بنابراین چقدر در اشتباهند كسانیكه تحت تأثیر تبلیغات استعمارگران و یا از ترس فقر، خود را عقیم مى‌سازند و یا نسل خود را تحدید مى‌كنند.

 البتّه كسانیكه به علل شخصى یا ناتوانیهاى جسمى و یا بیمارى، از وسائل جلوگیرى از آبستنى استفاده مى‌كنند، و یا آبستنى خود را به عقب مى‌اندازند، این عمل آنان ـ با شرائطى كه خواهد آمد ـ از نظر امام خمینى جائز است.

 جلوگیرى از آبستنى‌

 ١ ـ زنهائى كه با داشتن ٥ تا ١٢ فرزند براى جلوگیرى از آبستنى تقاضاى تجویز قرصهاى ضدّ حاملگى یا گذاشتن وسیله درون رحمى ... مى‌نمایند، جائز است یا نه؟

 ٢ ـ زنهائى كه با داشتن ٥ فرزند به بالا نمى‌توانند از وسائل عادى ضدّ حاملگى از قبیل قرص، ... و غیره استفاده كنند، آیا مى‌توانند با بستن لوله‌هاى رحم از آبستنى جلوگیرى كنند؟

 ٣ ـ زنهائى كه مبتلا به بیماریهاى مختلف مانند پارگى شكم، بیمارى كلیه، بیمارى قلب و غیره هستند كه با حاملگى منافات دارد و سبب تشدید بیمارى آنها مى‌گردد، آیا میتوانند با بستن لوله‌هاى رحم از حاملگى پیشگیرى‌

كنند؟

 ٤ ـ زنهائیكه به ضعف اعصاب و بیماریهاى مختلف كه حاملگى موجب تشدید آنها میشود دچارند، آیا میتوانند «کورتاژ» كنند؟

 ٥ ـ آیا رضایت زن و شوهر براى جلوگیرى از آبستنى به هر طریق لازم است؟

 * «جلوگیرى از انعقاد نطفه، اگر موجب فساد عضو و عقیم شدن نشود، با رضایت شوهر مانع ندارد؛ ولى از لمس و نظر حرام باید اجتناب شود.»

 و در همین «رساله نوین» در مقدّمه در فصل (١) در عنوان‌ «مظلومیت زن در طول تاریخ» گفتارى را از رهبر عظیم فقید انقلاب نقل كرده است كه شایان ذكر مى‌باشد:

 «زن در دو مرحله مظلوم بوده است:

 یکى در جاهلیت که مثل حیوانات بلکه پائین‌تر از آن مظلوم بوده و اسلام زن را از آن لجنزار بیرون کشید. و دیگر در زمان ما به اسم اینکه میخواهند زن را آزاد کنند، به زن ظلمها کردند؛ و وى را از آن مقام شرافت، معنویت و عزّتى که داشت پائین کشیدند ـ امام خمینى.»¹

مطلب چهارم

مطلب چهارم: مضرّات عمل بستن لوله‌هاى زنان (توبكتومى)

 مطلب چهارم: عمل بستن لوله‌هاى زن موجب عقیم شدن دائمى مى‌گردد؛ و دیگر قابل بازگشت و بازكردن نمى‌باشد، مگر ٢ یا ٣ زن در هزار زن. همانطور كه در مقاله «ف. م. هاشمى» در همین كتاب مشاهده نمودید.

 بنابراین شایعات پر همهمه‌اى را كه در جامعه راه انداخته‌اند كه: توبكتومى¹ (بستن لوله زنان) قابل برگشت مى‌باشد، و زن با باز كردن آن هر وقت بخواهد حامله مى‌گردد، دروغ است.

 تجربه در میان زنان آنچه نشان داده است خلاف بوده است؛ و آنان با بستن لوله‌ها مقطوع النّسل دائمى شده‌اند.

 بناءً علیهذا فتواى حضرت آیة الله فقید رهبر معظّم در مورد سؤال زنى بوده كه ده فرزند داشته و از جهت كثرت در زحمت بوده است به آنكه بستن لوله‌ها با پنج شرط اشكال ندارد:

 ١ ـ موجب نازائى دائمى نشود.

 ٢ ـ ضرر به مزاج نرساند.

 ٣ ـ ضرر به عضو نرساند.

 ٤ ـ شوهر راضى باشد.

 ٥ ـ عمل همراه با مُحرَّم شرعى نباشد.

 شرط اوّل: عقیم نشدن است و این شرط ابداً محقّق نمى‌گردد. ٢ یا ٣ در هزار، احتمال رجوع عقلائى نیست؛ و بستن لوله‌ها بدون شكّ زن را عقیم میكند و حرام است.

 شرط دوّم: عدم ضرر به مزاج مى‌باشد. و این شرط نیز محقّق نمى‌شود، زیرا همانطور كه در مقاله «ف. م. هاشمى» دیدیم، ضررهاى مزاجى بسیار دارد.

بسیارى از زنان پس از بستن لوله‌ها پشیمان شده كه ما حكم مسأله را نمى‌دانستیم‌

 آقاى شیخ جواد حاجى‌پور اظهار داشتند: «دهه اوّل محرّم ١٤١٥ براى تبلیغ به روستاى‌ «اسلام قلعه» پنجاه كیلومترى سرخس رفته بودم. این روستا كه فاقد آب و برق و حمّام است داراى ١٢٠خانوار مى‌باشد. اداره بهداشت آنجا داروهاى ابتدائى و ضرورى مردم را نداشت و به عوض قرص ضدّ باردارى را مجّاناً در اختیار اهالى قرار میداد.

 اكثر زنها توبكتومى شده‌اند و بعد از اطّلاع از حرمت این عمل پشیمان شده و بعضاً گریه مى‌كردند. و از نتائج مضرّ این كار مانند کمر درد، و ناراحتى کلیه‌ شكایت مى‌كردند.

 بنظر مى‌رسد پیشرفت این قضیه در این روستا به علّت مشكلات اقتصادى نبوده است، چون وضع مالى آنها بد نبود؛ بلكه در اثر تبلیغات و اینكه انجام این عمل مورد رضایت مراجع و علماء دین است انجام مى‌شود.»

 در صفحه ٨٢ همین كتاب در مقاله «ف. م. هاشمى» آمده بود كه: از عوارض این عمل، مرض‌ هیدرو آندومتریت، سالپینکس‌Endometriosis ، و بى‌نظمى در ترشّحات غُدَد داخله بدن است.

 و در صفحه ٧٩ احتمال خطر مرگ را یكى از عوارض آن شمرده‌اند.

 شرط سوّم: عدم ضرر رسانیدن به عضو (یعنى رَحِم).

 این شرط نیز متحقّق نمى‌شود زیرا بیماریهاى مزمن زنانه، دردهاى‌

مخصوص دراز مدّت‌، و یا بروز ناهنجارى در دیواره مخاطى رحم چنانکه‌ «ف. م. هاشمى» در ص ٨٢ گفته بود، یكى از عوارض آن است.

 شرط چهارم: رضایت زن و شوهر است. و میدانیم كه یك میلیون زن ایرانى را كه مقطوع النّسل كرده‌اند، نه با رضایت آنها، و نه با رضایت شوهرانشان بوده است. بلكه با خدعه و فریب و دروغ، كه این عمل بسیار مفید و لازم است، و علماى اسلام بر آن صحّه گذارده‌اند، صورت پذیرفته است.

 شرط پنجم: همراه نبودن با عمل محرّم. و چون این عمل را غالباً بلكه قریب به كلّ، مردان انجام داده‌اند؛ مستلزم لمس و رؤیت مرد اجنبى بدن زن را بوده است، بلكه اگر زنان هم انجام دهند حرام میباشد؛ زیرا نظر و لمس عورت زن براى غیر شوهر جائز نیست. لهذا این شرط همچنین صورت نگرفته است.

 از همه اینها گذشته، مورد سؤال در این فتوى، استفتاء زنى بوده است كه ده فرزند داشته است و از نظر كثرت اولاد در زحمت بوده است. این كجا و بستن لوله‌هاى نو عروسان جوان كه شكم اوّل ایشان بوده است كجا؟! ببین تفاوت ره از كجاست تا بكجا؟!

 تازه با تمام این شرائط كه ایشان بستن لوله را براى آن زن در صورت كثرت اولاد در حدّ ده فرزند، و در زحمت بودن وى بدینجهت جائز دانسته‌اند، در نزد حقیر اشكال دارد و جائز نمى‌باشد؛ و با وجود این خصوصیت باید از راه عزل استفاده نمود. بستن لوله‌هاى زن فقط و فقط در صورت تشخیص طبّى و احتمال مرگ و خطر دیگر براى مادر و یا جنین جائز مى‌باشد كه با امضاى پزشك متدین و صادق صورت میگیرد.

 آقاى شیخ محمّد شیخ رضائى سلّمه الله تعالى فرمودند: «در روستاى‌ «آفرین» از توابع شریف آباد (جنوب شرقى طهران، اوّل جادّه خراسان) دهه اوّل محرّم ١٤١٥ پیرمردى به من گفت: ٢ نفر از پسران من دكتر هستند. یكى از آن دو كه به دیدن من آمد گفت: بما بطور شفاهى گفته‌اند: کورتاژ كنید؛ این كار

براى شما مشكلى ایجاد نمى‌كند.»

 آقاى حجّة الإسلام حاج سید مهدى رجائى دامت بركاته آقازاده محترم حضرت آیة الله حاج سید محمّد رجائى دام علاه در روز چهارم ماه صفر المظفّر ١٤١٥ نقل فرمودند: خانم مامائى كه در بیمارستانهاى قم كار میكرده است به اهل بیت ایشان گفته است: «به مخدّرات بگوئید دیگر كسى براى زایمان به بیمارستان مراجعه نكند؛ زیرا به پرسنل بیمارستانها دستور داده‌اند تا هر زنى كه مراجعه مى‌كند، گرچه شكم اوّل او باشد، به بهانه‌اى مثل اینكه: مادر در معرض خطر است، او را «سزارین» كنید و در ضمن لوله‌هاى او را ببندید و لازم نیست حتّى بخود او بگوئید كه لوله‌هاى وى را بسته‌اند».

بیمارستان حضرت زینب كه تمام كارمندانش زن هستند، یكسره مشغول توبكتومى مى‌باشد

 روزنامه «خراسان» مورّخه ٢٩ محرّم ١٤١٤ (تیر ماه ١٣٧٢) طىّ شماره ١٢٧٣٢ در ص ١٢ تحت عنوان: «١١ بیمارستان و مرکز بهداشتى درمانى مشهد، عمل وازکتومى و توبکتومى را رایگان انجام میدهند» آورده است:

 «٦٠مركز بهداشتى درمانى شهرستان مشهد آماده ارائه خدمات و وسائل پیشگیرى از باردارى بصورت رایگان به متقاضیان مى‌باشند.

 این مطلب روز گذشته در جریان افتتاح كلینیك تنظیم خانواده بیمارستان حضرت زینب (سلام الله علیها) مشهد اعلام شد.

 به گزارش خبرنگار ما در این مركز درمانى علاوه بر عمل توبكتومى (بستن لوله در زنان) وسائل پیشگیرى از حاملگى نیز در اختیار مراجعه كنندگان قرار میگیرد.

 مسؤول بیمارستان حضرت زینب سلام الله علیها در این مراسم گفت: «زنان باردارى كه متقاضى عمل توبكتومى باشند هزینه زایمان آنها اعمّ از سزارین و طبیعى رایگان خواهد بود.

 مسؤول واحد تنظیم خانواده استان با بیان اینكه ارائه خدمات پیشگیرى و مشاوره‌اى از طریق مراكز بهداشتى و درمانى استان بطور رایگان و در اسرع‌

وقت انجام میگیرد، از متقاضیان اعمال توبكتومى و وازكتومى و استفاده كنندگان از وسائل پیشگیرى خواست به نزدیكترین مركز بهداشتى درمانى محلّ سكونت خود مراجعه نمایند.

 وى افزود: در حال حاضر علاوه بر بیمارستانهاى شریعتى، شهید هاشمى نژاد، امام سجّاد، امام زمان، و علىّ بن أبى طالب در مشهد كه عمل وازكتومى و توبكتومى را انجام مى‌دهند؛ مراكز بهداشتى درمانى بحر آباد (امام هادى)، هجرت، وحدت و ایثارگران ١ و ٣ در عمل وازكتومى (بستن لوله در مردان) بصورت سرپائى، فعّال مى‌باشند.»

 ملاحظه كنید! در اینجا مسؤول بیمارستان حضرت زینب كه از بیمارستانهاى خیریه بوده و غالباً نیازمندان بدان مراجعه مى‌نمایند، تصریح مینماید كه هر زن متقاضى بستن لوله، عمل زایمان و سزارینش مجّاناً انجام مى‌شود. یعنى خواه شكم اوّل او باشد (تازه عروسى باشد كه از روى احتیاج بدانجا رجوع نموده است) خواه شكمهاى دگر.

 بنابراین چه بسیار از نو عروسانى كه شكم اوّل آنها مى‌باشد و از روى مستمندى بدینجا مراجعه مى‌كنند و فقط بجهت رایگان بودن زایمان و سزارین، تقاضاى بستن لوله‌هاى خود را مى‌كنند.

 اینست معنى مساعدت به مستضعفان و اعانت به فقراء و نیازمندان؟! كه وى مجبور باشد براى حق العمل فقط یك زایمان كه ساده‌ترین عمل و نیكوترین خیریه در دنیا محسوب مى‌شود، إلى الأبد خود را از زنیت بیندازد و سرمایه وجودیش را كه قابلیت بارآورى است مفت و مجّانى از دست بدهد.

ارائه برگ تنظیم خانواده، شرط اصلى مساعدت كمیته‌هاى امداد مى‌باشد

 روزنامه «خراسان» ١٠شعبان ١٤١٤ (٣ بهمن ١٣٧٢) طىّ شماره ١٢٨٨٥ در تحت عنوان: «ارائه برگ تنظیم خانواده شرط اصلى متقاضیان تحت پوشش کمیته امام خمینى (ره) خراسان اعلام شد» آورده است:

 «كلّیه خانواده‌هاى كم بضاعت داراى سه فرزند كه قدرت بارورى دارند،

تنها پس از وازكتومى و یا توبكتومى و ارائه مدرك از سوى مراكز بهداشت مى‌توانند زیر پوشش كمیته‌هاى امداد امام در آیند ...

 وى [آقاى راجى مسؤول كمیته امداد امام منطقه یك مشهد] ادامه داد: خانواده‌هاى كم بضاعت و متقاضى دریافت خدمات از كمیته امام (ره) كه سه فرزند یا بیشتر داشته باشند و در ضمن از قدرت بارورى برخوردار باشند از سوى كمیته امداد به مراكز بهداشت معرّفى مى‌شوند و با هماهنگى‌هائى كه بین وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى و كمیته امداد امام خمینى (ره) بعمل آمده است بطور رایگان‌ و خارج از نوبت وازكتومى و یا توبكتومى مى‌شوند و سپس تحت پوشش در مى‌آیند ...

 همچنین اقداماتى نظیر گذاشتن آى. یو. دى و توبكتومى و وازكتومى براى آنان رایگان و خارج از نوبت انجام خواهد شد ...

 وى همچنین گفت: به خانواده‌هاى زیر پوشش داراى قدرت بارورى در صورت توبكتومى یا وازكتومى مبلغ ٥٠هزار ریال به عنوان‌ پاداش اهداء مى‌شود؛ و در ارائه خدماتى نظیر واگذارى مسكن، وام، هزینه‌هاى درمان در اولویت قرار میگیرند.

 وى گفت: سیاستهاى تنظیم خانواده كمیته امداد در منطقه یك، هم اكنون در مورد خانواده‌هاى تحت پوشش شهرى اجرا مى‌شود كه در این راستا از ٦٥٠ خانوار شهرى داراى قدرت بارورى این منطقه تا كنون تعدادى اقدام به توبكتومى و وازكتومى نموده و ١٩٠خانوار در دوره‌هاى آموزش تنظیم خانواده شركت مى‌كنند.

 وى میانگین سنّى زوج‌هائى كه اقدام به وازكتومى یا توبكتومى نموده‌اند را ٣٣ تا ٤٥ سال اعلام كرد ...

 وى از روحانیون و كارشناسان بهداشت و درمان و رسانه‌هاى گروهى خواست مردم را به تنظیم خانواده و التزام به سیاست دولت جمهورى اسلامى ایران مبنى بر كنترل جمعیت ترغیب نمایند.

 آقاى راجى در پایان اظهار داشت: ٢٧٢٦ خانوار شهرى و روستائى زیر پوشش منطقه یك كمیته امداد امام مشهد قرار دارند.» پایان.

مطلب پنجم

مطلب پنجم: عدم رجوع به اعلام شیعه و مراجع زمان حاضر، در كاهش جمعیت‌

 مطلب پنجم: در پیش آمد این امر خطیر آیا صحیح نبود به أعلام امّت شیعه در زمان حاضر: آیات الله عظام و حجج اسلام همچون‌ حاج سید علىّ بهشتى مازندرانى‌، و حاج سید علىّ سیستانى‌ در نجف اشرف، و حاج سید محمّد رضا گلپایگانى‌، و حاج شیخ محمّد على اراکى‌، و آقا شیخ محمّد تقى بهجت فومنى‌، و آقا سید رضا بن سید صَفىّ بهاءالدّینى‌ در قم، و به‌ حاج آقا سید عزّالدّین امام بن حاج سید محمود زنجانى‌ و حاج میرزا علىّ بن شیخ محمّد رضا تنکابنى فلسفى‌ در مشهد مقدّس و امثالهم از علماء رنج دیده زحمت كشیده دلسوز امّت و ملّت كه مراجع فقهى و سند مستند مردم مى‌باشند مراجعه كنند و لجنه‌اى مركّب از آنان تشكیل دهند، و در صورت عدم امكان لجنه، فقط از آراء و فتاواى ایشان بهره جسته و آنرا مورد عمل قرار دهند، مانند لجنه فقهاى مجتمع در مكّه مكرّمه و مجتمع در قاهره كه با وجود آنكه یك نفر از علماى شیعه در آنان نبوده است، بتّاً و قطعاً این پیشنهاد تحدید نسل را استعمارى شمرده‌اند و حكم قطعى به مخالفت آن با اصول اسلام كردند و ابداً در حجاز و مصر بدینصورت عملى نشد، با آنكه دست نشانده بودن‌ فهد سعودى‌، و انورسادات‌ و خدماتشان به اسرائیل و صهیونیزم و آمریكا بر اطفال هم مختفى نیست. آنها كه چنان بوده‌اند حاضر به قطع نسل مسلمان نشدند؛

اى واى بر ما با اینهمه دعاوى بزرگ از تعلّق كشور به امام زمان عجّل الله فرجه و برافراشتن پرچمهاى سیاه بر در خانه‌ها براى عزادارى سبط رسول اكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم.

 بارى، این عدم رجوع و عدم اخذ آراء چنین بزرگوارانى، نه تنها بعید بنظر نمى‌رسد بلكه خلاف آن اگر بودى عجب بودى! چرا كه این پولها كه براى این مصارف مصرف مى‌شود، این لجنه‌ها، این سمینارها، این هیاهوها، این ایجاد وحشتها و دهشتها در مردم، همه و همه از صندوق جهانى پول مى‌باشد كه برایگان در خدمت امّت قرار میدهند. اینها از همان صهیونیزم‌ها و یهودیهائیست كه حساب یك شاهى و یك قران آنرا دارند؛ و اینجا كه صرف مى‌كنند و تنها و تنها براى یك آمپول تزریقى كه قیمتش‌ ١٥ تا ١٦ هزار تومان است باكى ندارند و واهمه‌اى بخود راه نمى‌دهند، براى صرف در منویات خود آنهاست نه مصالح ما.

 براى صرف در از بین بردن ملّت و كشور و قطع نسل و عقیم كردن كشور فداكار قیام نموده پنجاه میلیونى مى‌باشد، نه براى صلاح ملك و مملكت، نه براى دلسوزى براى قطره اشك یتیم مسلمان، نه براى قدّ خمیده زن بیوه شوهر مرده، كه جوان خود را در جبهه نبرد از دست داده، نه براى كمك و مساعدت به بیماران و بهداشت و مصالح بهبودى و رشد ایرانیان.

 اینها آن مصارف را فقط براى اهداف خود مصرف مى‌كنند و لوله كشى شده در خصوص مجارى همان اهداف. چون هدف، بروى زمین افكندن این درخت بالا بلند است، همگى بدور آن گرد مى‌آیند، و هر یك از آنان تیشه‌اى بر ریشه میكوبد؛ نه آنكه بخواهند آنرا آب دهند تا درخت سر سبز بماند و در سایه‌اش مسلمین بیارامند.

 و لهذا اصولاً این دكترها و مهندسین و كارگردانان خود فروخته، در سمینارها و نشستهاى خود یكنفر از غیر خودشان را راه نمیدادند تا آنچه‌

خودشان میخواهند اجرا و عملى كنند نه آنچه مصلحت واقعیه مردم اقتضا دارد.

 مگر نخواندیم شكوه دكتر محمّد جوانفر را كه در روزنامه «جمهورى اسلامى» آمده بود كه مى‌گفت این مطلب را از مجلّه «القراءات السّیاسیة» قبول دارم كه آنها ابداً در دنیا به مشورت نمى‌نشینند، و به نظریات مخالف خود گوش فرا نمى‌دارند؛ و حتّى یكى از اساتید كه از زمره جمعیت شناسان بود گفت: روزى كه به دعوت معاون وزارت بهداشت و درمان به سمینار وارد شده بودم چون رئیس آن لجنه چشمش به من افتاد گفت: چرا مردم اجنبى را در این مجلس راه میدهید؟! این نشست را براى منظور خاصّى سازمان بهداشت و درمان پزشكى ایجاد كرده است!

 در اینصورت نه تنها از آیات عظام نظرى نمى‌گیرند، بلكه چنان خود را دور میدارند كه صداى پایشان را هم آن آیات احساس ننمایند.

چرا استكبار در زمان جنگ نخ بخیه را ممنوع كرده بود و اینك دلارها را مجّاناً میدهد؟!

 مگر در مدّت جنگ تحمیلى مشاهده نكردید كه دنیاى صهیونیزم و استكبار آمریكا با تحریم اقتصادى دروازه‌ها را به روى ایران مسدود نمود، و حتّى دارو و وسائل جرّاحى را براى مجروحان جنگى منع كرد؛ با آنكه در تمام دنیا هلال أحمر موظّف است براى مجروحان غذا و دارو ببرد و هیچ قوّه عملیه نمى‌تواند مانع گردد.

 ماهها و سالها گذشت و مجروحان ما براى عمل جرّاحى نخ بخیه نداشتند و مجروحان میمردند. روزى در بیمارستان حضرت امام رضا علیه السّلام در همین خیابان كشى‌هاى ممتدّ آن میرفتم؛ ناگاه یك خانم پرستارى از داخل كه مرا دیده بود دهشت زده به سوى من دوید و گفت: «آقا چكار بكنیم؟! نخ بخیه نداریم، و مجروحان قابل معالجه در برابر چشمان ما بواسطه كمبود نخ بخیه جان مى‌سپارند.»

 این صندوق جهانى پول و خانم دكتر نفیس صدیق پاكستانى ـ آمریكائى كجا بود آنوقت كه این صندوق را نه اینكه به كمك بطلبد، بلكه فقط یك ندا كند

كه: اجازه ورود نخ بخیه و آلات جرّاحى پزشكى را به ایرانیان بدهید!

 اینك قدم بر چشم ما گذارده، و ایران ما را چندین بار منوّر فرموده، و وسائل پیشگیرى از آبستنى را، از آمپولهاى گرانقیمت و دستگاههاى آى. یو. دى و انواع قرص و كاندوم و غیره به اقصى نقاط روستاها مى‌رساند؛ و براى هر عمل بستن لوله زنان: توبكتومى، و بستن لوله مردان: وازكتومى پاداشهاى فراوان میدهد؛ و آنان را در امور زندگى در اولویت قرار مى‌دهد.

 و به پزشكانى كه این جنایات را انجام میدهند و لوله‌ها را مى‌بندند با بالارفتن ضریب، پاداش جزیل مرحمت مى‌فرماید؟!؟!؟!

 دوست ارجمند و بزرگوار خودم جناب آقاى دكتر اسمعیل‌زاده مى‌گفت: «یكى از رفقاى جرّاح من نقل مى‌كرد: در شهرى كه به یكى از رفقاى ایشان مأموریت یك ماهه داده بودند، براى هر یك عمل توبكتومى (بستن لوله زنان) سه هزار و پانصد تومان مى‌پرداختند و چون از مأموریت در آنجا خلاص شد مبلغى حدود ٠٠٠، ٢٠٠تومان به جیب زده بود.»

 فاضل ارجمند جناب آقاى سید أبو القاسم آقامیرى فرمودند: «در ماه محرّم ١٤١٥ كه براى تبلیغ به روستاى‌ «حاجى کلاته» از توابع على آباد كَتول (بین گرگان و آزاد شهر) رفته بودم؛ مسؤول بهداشت آنجا آقاى مصطفى علمشاهى گفتند: آمپولهاى ضدّ حاملگى كه مدّت ٣ ماه از بچّه دار شدن جلوگیرى میكند، هر دانه آن ١٥ تا ١٦ هزار تومان براى دولت خرج برمیدارد كه بطور مجّانى توزیع مى‌شود.

 در این روستا كه ٤٠٠خانوار جمعیت دارد، ٧٠نفر زن لوله بسته‌اند؛ و بقیه بوسیله دیگر وسائل، جلوگیرى مى‌نمایند.

 لازم به ذكر است كه آقاى حسینى شاهرودى، امام جمعه این محلّ با این طرح مخالف مى‌باشد».

مطلب ششم

مطلب ششم: نظر حضرت آیة الله خامنه‌اى در امر كاهش جمعیت‌

 مطلب ششم: جناب مستطاب حجّة الإسلام آقاى حاج شیخ حسین كرمى، فاضل ارجمند و مقیم بلده طیبه قم، براى حقیر نگاشته‌اند:

 بسم الله الرّحمن الرّحیم، در تاریخ ٢٥ محرّم ١٤١٥، اینجانب طىّ تماسّ شفاهى كه با جناب حجّة الإسلام آقاى خرّازى مسؤول حزب الله، فرزند آیة الله خرّازى، جهت دریافت مقالاتشان راجع به كنترل جمعیت داشتم فرمودند: «این مقالات را به حزب الله واگذار كرده‌ام و دیگر در دست من نیست. این مقالات بسیار خوب بود و با تحقیقات و آمارى دقیق نوشته شد. و من معتقد هستم كه این طرح، یك نقشه استعمارى و توطئه ابرقدرتها مى‌باشد، و بى‌رابطه با آن جلسه‌اى كه در اسرائیل جهت كنترل جمعیت كشورهاى اسلامى تشكیل شد، نمى‌باشد. مخصوصاً این طرح زمانى در ایران به اجراء در آمد كه چهار ماه بعد از آن نقشه‌اى بود كه در اسرائیل، كنفرانس آن تشكیل گردید.»

 و همچنین آقاى خرّازى فرمودند: «من با حضرت آیة الله خامنه‌اى ملاقاتى داشتم و ایشان فرمودند: من حدس مى‌زنم كه این یك نقشه خارجى باشد و با این امر موافق نیستم. و در ملاقاتى كه با جناب حجّة الإسلام و المسلمین آقاى رفسنجانى داشتم ایشان را راجع به خطر این امر گوشزد كردم؛

ایشان گفتند: این یك نظرى است. و دیگر گفتارى نداشتند.»

حاج شیخ حسین کرمى ـ ٢٨ محرّم الحرام ١٤١٥

مطلب هفتم

مطلب هفتم: تأكید و ترغیب اسلام بر كثرت اولاد و حامله شدن زنان‌

 تأكید و ترغیب أكید اسلام بر كثرت اولاد و آبستن شدن‌هاى عدیده زنان و به عرصه آوردن فرزندان، نه تنها معارض و مزاحم با كمالات نفسانى و طىّ معارج در مدارج روحانى و وظائف علمیه و عملیه مختصّه به آنان نمى‌باشد، بلكه كمال ملائمت و سازگارى را با این امر خطیر دارد. زن در عین بچّه زائیدن و پروریدن، با كمال قدرت توان آن را دارد كه تحصیل علم و كمال كند؛ و در سیر كاروان انسانیت حائز مقام اعلا گردد؛ و بجمیع اعمالیكه در جامعه انسانیت بر دوش ایشانست و از مختصّات آنان به شمار مى‌آید اشتغال ورزد.

 فقیه گرانقدر عصر اخیر ما، حضرت آیة الله العظمى حاج سید محسن طباطبائى حكیم زاد الله فى درجاته و مقاماته، دو زوجه داشت؛ از یكى ٩ پسر و یك دختر، و از دیگرى یك پسر و ٩ دختر خداوند متعال به وى روزى فرموده بود.

 پسران و دختران در طىّ مدارج كمالیه هر یك آیتى شهره زمان شدند. از علوم و معالى نفسانیه پسران و جهاد فى سبیل الله و شهادت عدّه عدیده‌اى از آنان در راه مبارزه با صدّام كافر چه چیزها كه نشنیدید و چه داستانها كه در تاریخ مضبوط نماند؟!

 از كمالات نفسانیه دختران هر یك به نوبه خود از تدریس و تعلیم و ارشاد بانوان نیز هنوز زنگ آن در گوش جوامع نجف اشرف طنین انداز است. خود آن دو بانوى بزرگوار در نهایت علم و تقوى و قدس، محلّ رجوع نسوان أعراب از تمام سرزمینهاى عرب نشین بودند؛ و به مسائل و ما یحتاج آنان پاسخ مى‌دادند و آراء و انظار مرحوم حكیم را كه قائد و پیشوا بود، بجهانیان مى‌رسانیدند. چون آیة الله حكیم عرب بود، لهذا زبان مادرى و قومى خاندان و اولاد و ازواج او نیز عربى بود.

 علامه فاضله حكیمه: فاطمه بیگم‌ دختر علامه مجلسى جدّه اعلاى ما، داراى فرزندان بسیار، و خود نیز فقیهى عالیقدر و عالمى نبیل بود؛ داراى مجالس تدریس و تعلیم و حدیث و روایت و تفسیر، كه در كتب مسطور میباشد.

 عالمه فاضله حكیمه: آمنه بیگم‌ دختر مجلسى أوّل كه عمّه این مخدّره و طبعاً عمّه اعلاى ما محسوب مى‌گردد؛ بیا و ببین از جهت كمالات و علوم، و نیل به مقام اجتهاد، و بحثهاى علمى با زوجش جناب فقیه گرانقدر ملّا محمّد صالح مازندرانى، صاحب «شرح كافى» و «تعلیقه بر معالم الاصول» به حدّى راقى و عالى بود كه تا هنوز كه هنوز است جهان فضیلت و علم و ادب اسلامى بدو چشم دوخته است.

 وى پسرانى و دخترانى داشت كه‌ ملّا محمّد أکمَل‌ و آقا باقر بهبهانى‌ و جمیع اولاد و خانواده‌اش از أحفاد و نوادگان او محسوبند؛ و از جهت كمالات علمیه، نور دهنده و ضیاء بخشنده عالم اسلام و مَفخر عالم تشیع به شمار مى‌روند.

 خانم‌ بى‌نظیر بوتو نخست وزیر پاكستان، دو سفر به ایران آمد و هر دو سفر حامله بود.¹

امروزیها نمى‌فهمند كه كارهاى مختصّه زن ابداً منافاتى با حمل او ندارد

 امروزیها كه مى‌گویند: زن باید در اجتماع وارد شود و این امر با حامله شدن تنافى دارد، نمى‌فهمند كه: كارهاى مختصّه زن ابداً منافاتى با حمل او ندارد؛ و كارهاى غیر مختصّه، كارهائیست كه براى وى فائده ندارد، بلكه ضرر دارد و براى او كمال نمى‌باشد! و این امر را نمى‌توانند ادراك كنند كه: علوم فیزیكى و صنایع به درد زن نمى‌خورد؛ نه از اختصاصات اوست و نه فى حدّ نفسه كمالى براى او به شمار مى‌آید.

 آخر اگر زنى نداند كه پیدا كردن مقطع بریدگى رشته سیم تلگراف در میان بیابان با إعمال‌ «پُلِ وِتْسْتُن» مى‌باشد، و تا آخر هم تلگرافچى و رابط نقطه بریدگى سیم در طیار سلك آن نباشد، چه ضررى به وى میرسد!؟

نویسنده سرمقاله مجلّه «حوزه»، طبق اصول غرب زدگى بر كلام مؤلّف ایراد گرفته است‌

 این امر مهمّ و رمز خطیر مورد ادراك نویسنده سرمقاله مجلّه حوزه، شماره ٤١، مورّخه آذر و دى ١٣٦٩ واقع نشده است و بر نوشته حقیر در جلد اوّل «نور ملكوت قرآن» از دوره «أنوار الملكوت» كه اینك آن بحث را مفصّلاً در این كتاب شریف‌ «رساله نکاحیه» ملاحظه فرمودید، ایراد نموده است.

 این مقاله با عنوان: «مبادى تحقیق در حقوق زن» آغاز میشود و پس از ذكر مقدّمه‌اى در صدد بیان‌ «دشواریهاى تحقیق» بر مى‌آید و عواملى را یكى پس از دیگرى از دشواریهاى این تحقیق به شمار مى‌آورد تا میرسد به عامل پنجم كه آنرا «شناخت تمدّن جدید» به حساب مى‌آورد و میگوید:

 «شناسائى تمدّن و وضع كنونى زیست بشر، از ضروریات و مبادى اصلى استنباط حقوق زن در شرائط كنونى است. در این مقوله نقش زمان و مكان در استنباط و اجتهاد، جدّى و اساسى است؛ و بدون درك صحیح از آن، توقّع راه حلّ مفید و مطلوب و مشروع، غیر ممكن است.

 پاره‌اى از ایده‌ها و نظریات، از عدم شناخت شرائط جدید است، دیده‌هاى سطحى نگرى كه از خانه و كاشانه خود پا را فراتر نگذارده‌اند و گمان برده‌اند در زمان پیدایش صدها و هزاران نیاز جدید، اجراى آن تئوریها و یا حتّى‌

طرح آن، میسور و ممكن است.

 بعنوان نمونه: نویسنده محترمى در نوشتار جدید الانتشارشان نوشته‌اند:

 «زنان باید پیوسته یا حامله باشند و یا شیر دهند تا در کاروان انسانیت ... با مردان هماهنگ باشند.»¹

 این دیدگاه به زن به عنوان كارخانه مولّد انسان مى‌نگرد. از این روى هر گونه اشتغال و كار بیرونى زن را ناپسند مى‌شمرد و اظهار مى‌كند:

 «اگر زنى به جاى دخول و شرکت در کارها و فنون و صنایع اجتماعى، بچّه بزاید و بزرگ کند و تحویل اجتماع دهد، خدمات وجودى خود را در اعلاترین درجه با ضریب تعداد فرزندان خود بالا برده است.»²

 آنگاه افزوده است: «این قلم، نیت اهانت به نگارنده محترم سطور فوق را ندارد و تلاش دارد كه ساحت اندیشه و نظر را از جسارت و توهین به دور سازد؛ امّا آیا به راستى چنین جامعه‌اى در تمدّن جدید ممكن و میسور است؟ آیا در شهرهاى بزرگ اشتغال طاقت فرساى مردان، وجود صدها مقوله مورد نیاز و مراجعه زنان و ... امكان محدود كردن دامنه اشتغال و انحصار آن در اختیار مردان، وجود دارد؟ و براستى چه كسانى از طرح این مسائل سود مى‌برند؟ جز كسانیكه سالهاست در تضادّ دیانت و تمدّن سخن گفته‌اند؟

 در جوامع سنّتى، به واسطه محدود بودن انواع اشتغال، سنّتى بودن جامعه، جمعیت اندك شهرها و ... مردان مى‌توانستند احتیاجات غیر متنوّع جامعه را برآورده كنند، امّا اینك در آموزش عالى و دانشگاهها، همه آموزش و پرورش، طبابت و پرستارى و صدها مشاغل جدید، توصیه به كنار گذاشتن كار اجتماعى و دعوت به خانه دارى، چه سمت و چه مفهومى را تعقیب مى‌كند؟ بویژه در كشور اسلامى ایران، چه كسانى آینده را در اختیار خواهند گرفت؟

 اگر زنان متدین و متشرّع از حوزه كارهاى اجتماعى لازم زنان فاصله بگیرند و به خانه دارى و بچّه دارى مشغول شوند، در آینده چه كسانى عهده دار مناصب و مشاغل خاصّ زنان خواهند شد؟ جز لا ابالیان و بى‌عصمتان!

 سالیان سال زنان متدین جامعه ما بواسطه همین گونه توصیه‌ها خانه نشین شدند و از فضاى تحصیل و ارتقاء باز ماندند؛ و دختران و زنانى به این سو آن سو راه یافتند كه بیشتر، تعلّقات دینى آنان چندان ریشه دار نبود. اكنون باید خلأ گذشته را جبران كرد تا جامعه زنان متدین در مناصب و مشاغل مختلف راه بیابند و فضاى دیانت را در بخشهاى مختلف گسترده نمایند.»

 در اینجا نویسنده مقاله بحثى را در «ضرورت بازنگرى» در مورد حقوق زنان گشوده است و پس از آن در تحت عنوان‌ «مذاق شریعت» چنین آورده است:

 «در مقوله مورد بحث گروهى به این سمت رو آورده‌اند كه از ذائقه شریعت در ارتباط با روابط اجتماعى زنان سخن بگویند. و در مجموع، قاعده اوّلیه و اصلى را نفى هر گونه آمد و شد شناخته‌اند و فضیلت را در خانه نشینى یافته‌اند و كناره گیرى از این قانون را یا به عنوان ضرورت تجویز كرده‌اند و یا در فرض جواز، از آن به عنوان امرى مكروه و ناپسند یاد نموده‌اند و دورى از آن را ترغیب و ترویج نموده‌اند.

 یكى از بزرگان معارف دینى فرموده‌اند:

 إنَّ الطَّریقَةَ الْمَرْضِیةَ مِنْ [فِى ـ صح‌] حَیوةِ الْمَرْأَةِ فى الْإسْلامِ أنْ تَشْتَغِلَ بِتَدْبیرِ امورِ الْمَنْزِلِ الدّاخِلیةِ وَ تَرْبیةِ الْأوْلادِ. وَ هَذا [هذِهِ صح‌] وَ إنْ کانَتْ سُنَّةً مَسْنونَةً غَیرَ مَفْروضَةٍ لَکنَّ التَّرْغیبَ وَ التَّحْریضَ النَّدْبِىَّ ... کانَتْ تَحْفَظُ هَذِهِ السُّنَة.¹

 روش پسندیده در زندگى زن در اسلام آنست كه به اداره امور داخلى (منزل) و تربیت فرزندان مشغول باشد. این شیوه گرچه واجب نیست، امّا ترویج و ترغیب استحبابى موجب نگاهداشت این سنّت شده است.

 این دیدگاه، به اتّكاء آیات و روایاتى به این نتیجه و جمع‌بندى رو آورده است. از آن جمله تكلیف الهى در آیه سوره أحزاب: ﴿وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ﴾ [را] عامّ گرفته‌اند و آنرا به معناى خانه نشین تفسیر كرده‌اند و تمامى زنان را (و نه فقط زنان پیامبر) مكلّف به آن دستور دانسته‌اند.¹»²

نادرست بودن ایراد نویسنده سرمقاله مجلّه «حوزه» به گفتار حقیر در «أنوار الملكوت»

 این بود عین عبارات ایشان در اشكال بر گفتار حقیر و بر استاد علّامه صاحب تفسیر كه ما بجهت روشن شدن پاسخ از خصوصیات نقل آن دریغ ننمودیم.

 و ما پاسخشان را در دو مرحله إشكال بر ما و بر حضرت استادمان علّامه، در دو بحث جدا جدا قرار میدهیم:

 امّا پاسخ از اشكال بر گفتار حقیر كه در بحث اوّل مى‌باشد، اینست كه: ایشان تمام عبارات و گفتار حقیر را نقل ننموده‌اند، برخى را ذكر كرده و برخى را حذف نموده‌اند؛ آنگاه نسبت به آن قسمتى كه مورد شاهد و ایرادشان بوده است، خرده گرفته و به محاكمه پرداخته‌اند.

 در پاسخشان باید گفت: واعظى بر فراز منبر سخن میگفت و در خطبه نخستین خود گفت: أشهَدُ أنْ لا إلهَ إلّا اللَه؛ در این حین مردى از شبستان مسجد خارج میشد و فراز اوّل را شنید كه‌ أشهدُ أنْ لا إلهَ؛ در صحن مسجد فریاد برآورد: این خطیب كافر شده است و شهادت بر عدم خدا داده است. غوغائى بر پا كرد، مطلب به داروغه كشید و بر حاكم شهر عرضه داشتند. حاكم، واعظ را احضار نمود براى محاكمه و اقرار یا بینه، و صورت دعوى باز گفت.

 واعظ گفت: من مسلمان و بر آئین توحید مى‌باشم و بر فراز منبر در خطبه گفته‌ام: أشهَدُ أنْ لا إله إلّا اللَه‌. این مرد شاكى در وقت خروج از داخل مسجد نیمه اوّل را شنیده است و صبر نكرده است تا نیمه دوّم را هم بشنود و إلّا الله‌

به سمعش برسد، لهذا مرا تكفیر نموده است. و شاهد بر كلام من تمام جمعیت أهل مسجد مى‌باشند.

 ولى فرقى كه میان آن مرد مكفّر و جناب صاحب سرمقاله است این مى‌باشد كه آن مرد نشنید و تكفیر كرد و جناب ایشان دیده و بررسى كرده، به ایراد مبادرت كرده‌اند.

 سخن حقیر در قسمت اوّل كه از «أنوار الملكوت» نقل فرموده‌اند اینست:

 «بنابراین، زنان باید پیوسته یا حامله باشند و یا شیر دهند؛ تا در كاروان انسانیت، و حركت به سوى معبود و محبوب، و قبله مشتاقان و كعبه عاشقان، و پویندگان به سوى حرم و حریم امن و امان او، با مردان هماهنگ باشند.

 حائض شدن زنان موقعى است كه در این كاروان نشسته‌اند و از حركت افتاده و متوقّف گشته‌اند. بنابراین، اصل در زنان عبادت است. یعنى اصل در زنان‌ حَمل‌ و رِضاع‌ است. حیض زنان خلاف اصل است. یعنى عدم حمل و عدم رضاع، خلاف است. فتأمّل بر این نكته دقیق!

 این حقیر روزى با یكى از پزشكان حاذق و بصیر و متعهّد¹ كه سخن از این موضوع به میان آمده بود گفتم: سلامت و سعادت زن در اینست كه: یا حامله باشد، و یا بچّه زیر پستان خود داشته باشد!

 قدرى تأمّل كرد و گفت: آقا! این گفتار مطابق آخرین نتیجه كنگره‌هاى پزشكى است كه امسال در آمریكا برگزار شده است. و من تز دكترى خود را در آمریكا در همین موضوع قرار داده‌ام.

 آنگاه گفت: طبق آخرین مدارك و آمار، دخترانى كه قبل از هجده سال بچّه بزایند، سرطان پستان نمى‌گیرند. و هر چه دیرتر بچّه بزایند درصد خطر تهدید سرطان پستان در آنها زیاد مى‌شود؛ تا چون از سنّ سى سالگى بگذرند، خطر سرطان پستان به نحو مضاعف بالا میرود.

 امّا زنانى كه اصلاً ازدواج نكنند و بچّه نیاورند، درصد خطر سرطان پستان در آنها سرسام آور است.»

 این بود مطالب حقیر كه بر اساس بحث حائض نشدن زن در ایام آبستنى و در ایام شیر دادن آورده بودم. پس از بحث مفصّلى درباره خواصّ عظیمه خون حیض كه در بدن زن، غذاى جنین مى‌گردد در وقت حمل، و غذاى كودك در هنگام رضاع؛ و بدینجهت است كه زن در این دو حالت، داراى عادت زنانگى نمى‌شود، و در غیر این دو صورت، ماهانه بصورت خون از مجرا دفع مى‌گردد و به هدر مى‌رود.

حذف قسمتهائى از عبارات «نور ملكوت قرآن» توسّط نویسنده سرمقاله مجلّه «حوزه»

 اشكال به ایشان در این قسمت اینست كه اوّلاً: جمله «و حركت به سوى معبود و محبوب و قبله مشتاقان، و كعبه عاشقان، و پویندگان به سوى حرم امن و امان او» را حذف كرده و با چند نقطه، اشاره به حذف نموده‌اند. در حالیكه مراد و منظور ما از این جملات معلوم است كه: هماهنگى زن با مرد در كاروان انسانیت، طىّ راه خدا و سبیل كمال و عبودیت و وصول به مقام انسانیت است، نه هماهنگى با او در امور تخیلى و پندارى و موهومى چون متینگ و تظاهرات، و از خانه بیرون رفتن براى اتلاف عمر و سرمایه هستى، و مشاركت با مردان در امور مشتركه ایشان كه اختصاصى به زنان نداشته و جز تباهى وجودى و مردن قابلیت و استعداد زنیت اثرى در وجودشان بجاى نمى‌گذارد.

 و ثانیاً: بقیه عبارات را كه ذكر حقیر این مهمّ را نزد دكتر سجّادى است حذف نموده است. وى از اطبّاى حاذق جهانى و صاحب اختراعات و اكتشافات نوین در چشم پزشكى و جرّاحیهاى شگفت انگیز كودكان كور مادرزاد در آمریكا مى‌باشد كه همه پزشكان حاذق آنجا از عهده آن بر نیامده‌اند؛ و اعتراف به عجز و ناتوانى گسترش دانش خود در این زمینه داشته‌اند؛ و ما صورت عكسها و شرح احوالشان را با تصویر دكتر در روزنامه «اطّلاعات» خواندیم.¹

 البتّه ذكر و گواهى چنین پزشكى بر كلام حقیر كه مستند به علوم پزشكى بوده است و شواهدى بسیار كه از جمله ابتلاء زنان، تدریجاً و مضاعفاً به خطرات سرطان پستان بوده است؛ شاهدى عظیم بر هماهنگى كاروان علم و دانش بشرى با شریعت مقدّسه اسلام مى‌باشد كه فقط همّ و غمّ ما برداشتن حجاب و پرده و زنگار از این آئین آئینه فام بوده و هست.

 این راجع به اشكال اوّل ایشان به حقیر بود درباره اهمّیت و عظمت‌

كثرت فرزند آوردن زن در شریعت مقدّسه اسلام كه از «أنوار الملكوت» نقل كرده‌اند.

 و امّا راجع به اشكال دوّم ایشان درباره خانه دارى نمودن مخدّرات كه به دنبال اشكال بحضرت استاد علّامه در تفسیر، به حقیر در «ترجمه رساله بدیعه» وارد كرده‌اند، باید گفت كه آنهم یك جانبه نگریستن و تمام اطراف و جوانب را مطالعه ننمودن است.

 حقیر در «ترجمه رساله بدیعه» در صفحات ١٢١ تا ١٢٣ در میزان حدود شركت زنان در جهاد اینطور آورده‌ام: «آنچه گفتیم كه زنان اجازه شركت در انواعى از جهاد را ندارند مراد اینست كه در زد و خورد نمى‌توانند مداخله كنند، نه اینكه حضورشان در میدان جنگ و كمك در امور دیگرى، مثل مداواى مجروحین نیز حرام باشد. چنانكه استاد علّامه طباطبائى أدام الله ظلّه بدان اشاره فرموده‌اند.¹

 علّامه در «تحریر» میگوید: جائز است زنان را براى استفاده در كارها به میدان جنگ برد، ولى بهتر است از زنان بزرگسال انتخاب شوند؛ و مكروه است زنان جوان را با خود برد.²

 و در «تذكره» گوید: اگر امام، بردگان را به اجازه صاحبانشان، و نیز زنان و كودكان خردسال را با خود ببرد، جائز است براى تهیه آب و رساندن آن به سربازان، و طبخ غذا، و زخم‌بندى از آنها كمك گرفت. چنانكه با پیغمبر اكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم، امّ سَلَمه‌ و دیگر زنان انصار میرفتند. ولى دیوانه را نباید برد كه سودى ندارد.³

 و شیخ طوسى در «مبسوط» گوید: پیغمبر اسلام صلّى الله علیه و آله زنان‌

را با خود به جنگ میبرد.¹

 البتّه لازم است كه زنان امور پرستارى و مداواى مجروحین، مثل شكسته‌بندى و زخم‌بندى و تزریقات را فرا گیرند تا بتوانند به مجروحین كمك كنند.

 همچنین تعیین گروه خون، و بعضى از اقسام جرّاحى را بدانند، تا بتوانند در این موارد مفید واقع گردند. البتّه این كمك‌ها كفایةً بر عهده آنهاست.

 بلكه در این زمان باید امور فنّى، برق، مكانیكى، مخابرات و بى‌سیم و دیگر امور را با همه انواعش بیاموزند تا از آنها در جنگهاى اسلامى استفاده شود.

 و اشكالى ندارد كه فنون نظامى را نیز بیاموزند، براى استفاده در مواردیكه نیاز به دفاع از حریم خود و مؤمنین داشته باشند در اقسام جهاد واجب بر آنها.»

 و در تعلیقه این مطالب آورده‌ام: «ناگفته نماند تمام این مطالب كه ذكر شد، در صورتى است كه زنان با مردان آمیزش پیدا نكنند و هر كدام بكار خود مشغول بوده از اختلاط بپرهیزند. همچنین جائز نیست زنان در هنگام مداواى مردان، نظر بر مواضع محرّم آنان بیندازند، و یا بدن آنها را لمس كنند مگر در مواقع ضرورت.»

 و أیضاً آورده‌ام: «و چنین گمان نرود كه فراگیرى فنون جنگ براى زنان و رزم آزمائى، مستلزم اختلاط مرد و زن در صفهاى واحدى است؛ زیرا كه اینگونه استلزام اختلاط، در حكومت‌هاى جائر و كافر است كه بناى آنها بر مراعات دستورات و قوانین اسلام نیست؛ ولیكن گفتار ما در اینجا راجع به حكومت اسلام است و بنابراین بر عهده دولت اسلام است كه به زنان آداب رزم و جنگ را بطور صحیح بیاموزد؛ و راه دفاع از جان و نفس آنان را به آنها نشان دهد بطوریكه هیچیك از محظورات مذكوره لازم نیاید؛ همچنانكه بر عهده دولت اسلام‌

است كه به آنها سائر فنون و حرفه‌هائى را كه اختصاص به آنان دارد بیاموزد؛ مانند پزشكى، و فنّ جرّاحى، و قابلگى و مداواى زنان مریضى كه در هنگام زایمان نیازمند به عمل جرّاحى هستند؛ بطوریكه هیچیك از جهات اختلاط منفىّ و منهىٌ عنه بین مردان و زنان پیش نیاید.»

 و از اینجا بدست مى‌آید كه حقیر در تحصیل نسوان و ارتقاء به فنون لازمه بخود از پزشكى و جرّاحى به تمام اقسام آن و تخصّص در طبابت زنان و امثالها نه اینكه مخالفتى نداشته‌ام، بلكه بتمام معنى ترغیب و تحریض بر این امور میكنم و میكرده‌ام؛ و بلكه بالاتر: بعضى از فنونى كه از دست زنان ساخته میباشد و میتوانند از آنها در نبرد علیه دشمن بكار برند در صورت ضرورت لازم التّحصیل میباشد.

 و اینكه افاده فرموده‌اند: «براستى چه كسانى از طرح این مسائل سود میبرند؟ جز كسانى كه سالهاست در تضادّ دیانت و تمدّن سخن گفته اند؟» و بقیه مطالب ایشان كه: «اگر در كشور اسلامى زنان از این مناصب فاصله گیرند چه كسانى این امور را در دست خواهند گرفت؟ جز لا ابالیان و بى‌عصمتان.» تا آخر شرح مفصّل ایشان؛ شما را بخدا ببینید: اینها همان مطالبى است كه ما سالیان دراز بر آن اهتمام داشته‌ایم و علیه طاغوت و طاغوتیان مبارزه داشته‌ایم، حالا اینها به عنوان دلسوز جامعه و ملّت، حرفهاى ما را گرفته و بر ما خرده میگیرند. از ما اخذ نموده بر ما مى‌تازند. حال ما حال جدّمان حضرت سجّاد شده است كه در شام به آن مرد فرمود: حال ما حال غریبى است كه مقامات و موقعیت او را از او گرفته‌اند و آنگاه با همان حربه او را خارجى خوانده و محكوم به حكم او مى‌نمایند كه از او ستانده‌اند!

 و آنچه در «نور ملكوت» آورده شده است كه بچّه آوردن زن نفیس‌ترین عمل ارزشمند وجود اوست، چه تضادّ و منافاتى با تحصیل كمال و اشتغال بدین علوم و ارزشهاى وى دارد؟

 غایة الامر در «نور ملكوت» چون بحث فقط در بالا بودن ارزش و كثرت اولاد است آن عبارت آمده است؛ و در «ترجمه رساله بدیعه» چون بحث در مقدار وسعت علوم و وظائف زن مسلمان است این عبارت آمده است.

بدون در نظر گرفتن صدر و ذیل و قرائن كلام، نمى‌توان آنرا تضعیف نمود

 مرد ناقد نباید از مجموع كلام چشم بپوشد، و صدر و ذیل آنرا درهم نیامیزد، و عبارات و قرائن و شواهد دالّه بر مراد را نادیده بگیرد؛ آنگاه از اطلاق گفتارى سوء استفاده كند و فوراً در صدد تضعیف و تزییف و نقد آن برآید!

 بارى! اینها همه بحث ما در پاسخ اوّل به ایشان كه در مرحله ایراد بر حقیر قرار گرفته بود، بوده است.

ناقد كلام علامه باید وارد بحث شود نه آنكه فقط بگوید: اینكه درست نیست!

 و امّا بحث دوّم كه در مرحله ایراد بر حضرت استاد علّامه قدّس الله سرّه قرار گرفته است و عبارت ایشان را از تفسیر حكایت نموده‌اند كه: «روش پسندیده در زندگى زن در اسلام، آنست كه به اداره امور داخلى [منزل‌] و تربیت فرزندان مشغول باشد. این شیوه گرچه واجب نیست، امّا ترویج و ترغیب استحبابى موجب نگاهداشت این سنّت شده است.»

 آنگاه فقط به اینگونه اشكال كرده‌اند كه: «این دیدگاه به اتّكاى آیات و روایاتى به این نتیجه و جمع‌بندى رو آورده است. از آن جمله، تكلیف الهى در آیه سوره أحزاب‌ ﴿: وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ﴾ (را) عامّ گرفته‌اند؛ و آن را به معنى خانه نشین تفسیر كرده‌اند؛ و تمامى زنان را (و نه فقط زنان پیامبر) مكلّف به آن دستور دانسته‌اند.» (و این مستفاد از عبارات حقیر است در «ترجمه رساله بدیعه» ص ٢١٨)

 پاسخ ایشان اینست كه: آرى، نظریه اسلام و قرآن درباره زنان همان نظریه علامه است؛ و گفتار حقیر هم متّخذ از قرآن و سنّت است. شما اگر توان آنرا دارید باید بطور تفصیل وارد بحث شوید، و همانطور كه حضرت علّامه بطور مشروح از ادلّه، مطالب و نتیجه گیرى خودشان را بیان كرده‌اند، شما هم‌

یكایك ادلّه ایشان را ابطال كنید؛ آنگاه براى مكتب نوین خود كه بر خلاف آراء ایشان مى‌باشد پایه گذارى نمائید!

 همچنین در ردّ گفتار حقیر در استنتاج از آیه: ﴿وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَ‌» بطور تفصیل مقدّمات بحث را گسترش دهید، و خلاف آنرا به ثبوت برسانید! این طریقه صحیحه بحث مى‌باشد.

 امّا مطلب را همینطور بطور كلّى بیان كردن و گذر نمودن، و سپس از استاد شهید مطهّرى در تحقیق پر ارج خویش درباره‌ «حجاب» بسیار ستودن، كار درستى نمى‌باشد.

 مرحوم شهید شیخ مرتضى مطهّرى دوست دیرین ما و هم صحبت ما در روزهاى مدیده بود¹؛ وى مى‌گفت: «اگر در حوزه‌هاى علمیه تفسیر «المیزان» بطور صحیح تدریس گردد، فضلاى حوزه ارزش این كتاب را بعد از دویست سال دیگر خواهند یافت.»

 امّا رساله «نور ملكوت قرآن» حقیر هم كه چند سال پیش از طبع خارج شد، و من به جهت درج مطالب تحقیقى كه به نظر قاصر خود در آن نموده بودم، از جمله همین مسأله توالد و تناسل و نكاح و حرمت بستن لوله‌هاى زنان و حرمت استعمال قرصهاى ضدّ حاملگى و امثال ذلك، براى بسیارى از پزشكان عالیمقام از دوستان خود اهداء نمودم؛ بدون استثناء موجب اعجاب همگى گردید؛ و از دقّت نظر اسلام در این امور در دیه نطفه، تا برسد به جنین و رشد طفل، شگفتى‌ها نمودند؛ و بر عظمت قانون اسلام كه موافق علم و دانش آن روز و امروز و فردا مى‌باشد آفرینها گفتند.

 از جمله جناب محترم دوست مكرّم آقاى دكتر حاج منوچهر لارى أیده اللَه تعالى، رئیس بخش داخلى بیمارستان قائم مشهد گفت: همین كه من این‌

بحث از كتاب را مطالعه كردم، نسخه‌هاى بسیارى از روى آن زیراكس نمودم و براى دوستان خودم از پزشكان ارسال كردم.

استدلال به آیه: وَ قَرْنَ فِى بُیوتِكُنَّ در «رساله بدیعه» بر عدم جواز ورود زنان به مجلس شورى‌

 و امّا استدلال حقیر به آیه مباركه: «وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ﴾ در «رساله بدیعه» براى عدم جواز ورود زنان به مجلس شورى بوده است.

 توضیح آنكه: در مراجعت فقید عظیم رهبر كبیر انقلاب از پاریس به طهران و بناى تشكیل مجلس خبرگان براى نوشتن قانون اساسى، در مجلس خبرگان زمزمه‌اى بود براى تصویب جواز ورود زنان به مجلس شوراى اسلامى، و این عدم جواز نه تنها نظریه حقیر بلكه نظریه جمیع علماء امّت بود، حتّى خود حضرت فقید معظَّمٌ لَه قبل از این جریان.

 در مجلس خبرگان بحث بود در جواز و عدم جواز. مجوّزین مى‌گفتند: وكالت مجلس وكالت است از قِبَل مردم؛ و حقّ و جواز وكالت براى زن در اسلام مسلّم مى‌باشد.

 حقیر معتقد بود: این وكالت نمى‌باشد؛ بلكه ولایت است كه بر روى آن نام وكالت نهاده‌اند. لهذا كتابى مفصّل در تحت عنوان «رساله بدیعه در تفسیر آیه: «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّساءِ ...﴾ در مدّت پنج هفته (از نیمه شوّال تا ٢٢ ذو القعده ١٣٩٩) تصنیف نموده، و نُسَخ زیراكسى آنرا براى رهبر معظّم و جمیع نمایندگان مجلس خبرگان و سپس نسخ مطبوعه را براى مجلس شوراى اسلامى، و براى بسیارى از مقامات ذى دخل فرستادم. و در آنجا به اثبات رساندم كه مجلس شورى، وكالت نیست، ولایت است؛ و زن نمى‌تواند ولایت مردم را بعهده بگیرد. چون بحث در مجموع كتاب از حكومت و قضاوت و جهاد زن بوده است، مطلب در كتاب دنبال مى‌شود تا مى‌رسد به صفحه ١٤٠تا صفحه ١٤٤ [از طبع اوّل (تصویر خطّ مؤلّف)، و از طبع دوّم (حروفى): ص ١٥٥ تا ١٥٨] كه در آن بحث از خصوص عدم جواز ورود زنان در مجلس شورى مى‌باشد:

عدم جواز ورود زنان به مجلس شورى‌

 «از آنچه تا كنون گفتیم روشن شد كه جائز نیست زنان به مجلس شورى‌

راه یابند، هر چند فقیه و مجتهد باشند و بتوانند استنباط أحكام بنمایند؛ زیرا این مجلس تنها براى مشاوره و بحث از قوانین و أحكام نیست تا گفته شود: زنها در زمان صحابه پیغمبر صلّى الله علیه و آله و سلّم نیز در عقائد و احكام اسلام بحث میكردند، پس چرا از شركت در مجلس شورى محروم باشند؟!

 زیرا مجلس شورى در این زمان ما، در همه امور ولائى و حكومتى، ریاست عامّه بر ملّت دارد. و ارشاد و رهبرى در امور سیاسى، تمامى به عهده اوست. و اوست كه خطّ مشى حكومت را در كارها و در همه شؤون ملّت أعمّ از اجتماعى، اقتصادى، فرهنگى، اخلاقى، و تعلیم و تربیتى مقرّر میكند؛ و حتّى جنگ و صلح نیز با تصویب وى انجام مى‌شود؛ و با تصویب و رأى اعتماد وى دولت (قوّه مجریه) نیز تحكیم پیدا میكند؛ و با رأى عدم اعتماد مجلس است كه دولت ساقط مى‌گردد.

 پس نامگذارى آن به‌ «مجلس ریاست عمومى» شایسته‌تر است از نامگذارى آن به‌ «مجلس شورى»؛ و موقعیت این مجلس، موقعیت قیم كامل است كه كفالت امور را به عهده میگیرد. و شأن مجلس فقط وكالت از طرف مردم نیست تا بگوئیم: بین مرد و زن فرقى نیست.»

 استدلال ادامه پیدا مى‌كند تا میرسد به اینجا كه: «و در آیه‌اى دیگر خداوند فرموده است: وَ قَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‌.¹

 «و در خانه‌هاى خود مستقرّ باشید و همچون (زنانِ) جاهلیتِ نخستین به تبرّج و خودنمائى و إظهار زینت (در برابر مردان) نپردازید!»

 آیا میتوان میان استقرار در خانه و میان آشكار گشتن در مجالس مردان، و صدا بلند كردن و سخنرانى نمودن، و تنازع و تخاصم و مجادله و محاجّه كه لازمه تصدّى امور عامّه است مخصوصاً امورى كه احتیاج به بحث و گفتگو دارد

ـ همچنانكه شأن اعضاى مجلس شورى است ـ جمع نمود؟!

 گفته نشود كه: أمر به استقرار در خانه مخصوص زنان پیغمبر صلّى الله علیه و آله و سلّم بوده است.

 زیرا ما جواب مى‌گوئیم: وقتى كه ملاك و حكمت استقرار در خانه بین آنها و سائر زنان مشترك است، چرا امر بدان اختصاص به آنها داشته باشد؟!

 آیا كسى میتواند به زبان بیاورد كه: امر به عدم تبرّج و إظهار زینت و خودنمائى مخصوص زنان پیغمبر صلّى الله علیه و آله و سلّم است؛ ولى براى زنهاى دیگر خودنمائى مانند خودنمائى جاهلیت نخستین، و همچنین دیگر فقرات مذكوره در این آیه و آیه قبل از آن، مثل صدا به نازكى بر آوردن با كسى كه دچار بیمارى شهوت است، جائز و حلال مى‌باشد؟!

 علاوه بر این، زنان نبىّ أكرم صلّى الله علیه و آله و سلّم در عقل و درایت كمتر از دیگر زنان نبودند تا آنكه حكم استقرار در خانه و عدمِ خروج، مختصّ به آنها باشد؛ و دیگر زنان در عقل و درایت از زنان پیامبر صلّى الله علیه و آله و سلّم قوى‌تر نیستند تا انیكه حكم عدم استقرار در خانه و جواز تصدّى حكومت و ولایت و خروج از خانه براى آنان باشد.

 مضافاً براینكه مى‌بینیم كه در خانه ماندن در موارد عدیده مثل عدم جهاد و جمعه و جماعت و تشییع جنازه و ... كه لازمه در خانه ماندن است، مختصّ به زنان پیغمبر صلّى الله علیه و آله و سلّم نبوده؛ بلكه براى همه زنان جعل شده است.»

 بارى، این مطالب براى فهم علما و دانشمندان و أهل خبره آنروز مفید بود. ولى خود حضرت پیشواى عظیم، امور را به دست خبرگان سپرده بودند؛ و در خبرگان هم افراد ناجور امثال‌ بنى صدر و غیر او، بسیار بودند و لهذا یا مجال و فرصت عرائض حقیر را نداشتند و یا مصلحت ندیدند؛ بهر حال، جواز ورود زنان در مجلس شوراى اسلامى به تصویب رسید، و حقیر هم عملاً مخالفتى نكرده و نمیكنم؛ امّا از اظهار رأى و عنوان كردن بعضى از حقائق كه به نظر میرسد نیز نمى‌توان دست شست.

 بارى، پاسخهاى حقیر در اینجا از ناحیه خود و از ناحیه مرحوم علّامه استاد، فقط و فقط مبتنى بر صِرف ابراز حقیقت بوده است نه دفاع از شخصیت. زیرا مباحثى مستدلّاً آمده و مورد بحث قرار گرفته و در مدّنظر عموم دانشوران و نقّادان واقع گردیده است؛ و حیف است بدون اتّكاء به ركن ركینى مورد شبهه و خلل قرار گیرد شود.

 خدا شاهد است تا بحال نویسنده سرمقاله را نشناخته‌ام و در صدد تحقیق هم نبوده‌ام، امّا به هر صورت این مقاله از كسى است كه فوق العاده مرعوب تمدّن و نهضت مغرب زمین گردیده است، و هیاهو و سر و صداهاى آنجا برایش در برابر آرامش و سكون و متانت اسلام و مسلمین شگفت انگیز بوده است و داعى از این مقاله، پیروى از آنگونه نهضتها و قیامهاست چنانكه در مقدّمه خود بر مطلب در صفحه ٤ میگوید:

 «در دوره هجوم تمدّن غربى، هنگامه‌اى بر پا شد و «حقوق زنان» در صدر مسائل عمده در آمد. شاید بیش از هزار سال حتّى در بحث و نظر از آن سخن نبود؛ نوشته‌اى و رساله‌اى در تبویب و تنظیم و بررسى حقوق زن در اسلام، كه نغمه دلنواز آزادى مشروع زن را در عصر دیجور جاهلیت نواخت، به نگارش نیامد.

 وزش سهمگین تمدّن غربى، در بنیادها خلل افكند، و مسائل مغفول را به خاطر آورد. از جایگاه واقعى زن در شریعت سخن به میان آمد، و ردّیه‌ها و دفاعها شكل گرفت.

 ناقدان و طاعنان به نیتِ طعن، از حقوق زن در اسلام سخن گفتند و متشرّعان در مقام پاسخ و دفاع به رساله نویسى و طرح مباحث پرداختند.» تا آخر كلام.

تمدّن غرب به زنان حیات نداد؛ آنان را در هلاكت افكند

 باید به وى گفت: عزیزم! اینطور هم كه تو تصوّر میكنى نیست، نهضت زنان در اروپا زندگى خوش و آرام را از دستشان ربود، و آنان را در آتش افكند.

 صحّت مزاج، راحتى، اطمینان را گرفت؛ دلهره و تشویش بجایش نهاد. به نام آزادى همه چیز خود را مفت و رایگان از دست دادند. ما براى اطّلاع بر این مطلب تنها به یك كتاب‌ «انسان موجود ناشناخته» از دکتر آلِکسیسْ کارِل‌ فرانسوى شما را سوق میدهیم تا بدانید: غرب بسیارى از سرمایه‌هاى ارزنده خود را باخت و بدست خود در ورطه بلا افكند. راهى رفت كه دیگر پس و پیش ندارد. میخكوب شده در همان بدبختیها و نكبتهاست.

 زنان مسلمان مشرق زمین هزار سال با صحّت مزاج و طول عمر و تربیت فرزندان عالیمقام، و اداره امور منزل و آرامش خیال شوهران و خاندانشان زیست كردند و با ایمان و تقوى و علم و عمل این راه را پیمودند.

 در دهه شصت ١٢% تا ١٥% موالید اروپا كمتر شده است. خانواده‌ها گسیخته شده؛ دختران براى سقط جنین و اجازه آن از حكومت، متینگها میدهند كه آزادانه بتوانند كورتاژ كنند.

 مگر نخوانده‌ایم گفتار «برژینسکى» مشاور امنیت ملّى كارتر را كه گفت:

 «ارزشهاى اخلاقى در كشورهاى صنعتى فراموش شده‌اند.

 شرقیها تصوّر میكنند كه مردم در غرب از رفاه كامل و از

 همه گونه آزادى برخوردارند. امّا واقعیت اینطور نیست.»

 «برژینسكى در مصاحبه‌اى كه اخیراً با خبرنگار روزنامه «Tages Anzeiger» سوئیس داشت گفت: «دنیا با خطرات زیادى مواجه است. كشورهاى غربى براى مقابله با كمونیسم، و از هم پاشیدن بلوك شرق و پیمان نظامى ورشو دست به تبلیغات وسیعى زده، و در انظار مردم كشورهاى اروپاى شرقى وضعیت كاذب بوجود آورده بودند؛ بطوریكه مردم كشورهاى بلوك شرق فكر میكردند كه در غرب مردم از رفاه كامل و از همه گونه آزادى برخوردار هستند. مشكل بیكارى را خوب حلّ كرده‌اند و همه امكان آنرا دارند تا بر اساس استعدادهاى خود رشد و نموّ داشته باشند. امّا واقعیت اینطور نبود، بیشتر از

سى درصد مردم دنیا در فقر مطلق بسر میبرند. اغلب مردم كشورهاى جهان سوّم فقیر هستند؛ و تنها ده درصد مردم در جوامع صنعتى از رفاه و همه گونه امكانات برخوردارند.

 در كشورهاى صنعتى معیارها و ارزشهاى اخلاقى فراموش شده‌اند. مردم كمتر در فكر همبستگى با سائر كشورها مى‌باشند. این وضعیت نمیتواند ادامه پیدا كند. ما در آینده با بحران‌هائى مواجه هستیم. رسانه‌هاى جمعى وضعیت خارق العاده‌اى را بوجود آورده‌اند.

 برخلاف گذشته مردم كشورهاى جهان سوّم از طریق رادیو، تلویزیون، مطبوعات در جریان آخرین اخبار و اطّلاعات قرار میگیرند. مردم كشورهاى جهان سوّم وضعیت خود را با كشورهاى اروپاى غربى مقایسه كرده و دولتهاى آنها را به باد انتقاد میگیرند.»

 برژینسكى مدّعى شد: چین به عنوان پیشتاز كشورهاى جهان سوّم در شكل دادن به این بحران‌ها نقش ویژه‌اى دارد. وى تأكید كرد كشورهاى جهان سوّم حاضر به پذیرفتن نظام جدید معرّفى شده از جانب آمریكا، ژاپن، و اروپاى غربى نیستند.»¹

شیوه‌ها و محبّتهاى اروپائیان و آمریكائیان همگى فاسد و متعفّن است‌

 و مگر نخوانده‌ایم: قرصهاى سقط جنین بدون تجویز پزشك در دسترس دختران كم سنّ و سال انگلیس قرار خواهد گرفت.²

 این شیوه‌ها و محبّتهاى اروپائیان و آمریكائیان همه و همه فاسد و متعفّن و عفونت‌زا مى‌باشد؛ موجب هلاكت حرث و نسل میگردد. آیا براى ما همین عبرت كفایت نمى‌كند كه در كشور خودمان آثار شوم و نكبت بارشان را مشاهده میكنیم؟!

 خانم‌ دکتر نفیس صدیق‌ یكى از مسؤولین بلند رتبه استعمار كافر، رئیس صندوق جهانى جمعیت به ایران مى‌آید و مى‌گوید: «رشد جمعیت ایران کاملًا غیر معقول است.»¹

 و میگوید: «نقش زن تنها به بچّه زائیدن منحصر نیست. و هر كشورى كه میخواهد در راه توسعه گام بردارد نمى‌تواند با نیمى از جمعیت خویش این راه را بپیماید.»²

 و خانمهاى اسپانیائى كه همه در تظاهراتشان هماهنگ براى دولت شعار مى‌دادند: نقش زن تنها به بچّه زائیدن نیست، براى آنكه دولت را الزام به حكم جواز سقط جنین غیر قانونى خود بنمایند؛ آیا این امور نه تنها مورد مشابهت بلكه الگوى عمل ما قرار نگرفته است!؟

اختلاط دختران و پسران، عصمت درونى هر دو را آتش زد

 دختران را به عنوان ترغیب به علم و هنر از خانه و آشیانه بیرون مى‌كشیم، و در مدارس هنوز تصفیه نشده بدون مهابا گسیل میداریم، و براى‌

آنان در دبیرستانها معلّم مرد قرار میدهیم، و در دانشگاهها پسر و دختر را با هم وارد مى‌كنیم؛ همه و همه بنام اسلام و تشویق بر فرهنگ اصیل لزوم تعلّم و آموختن دانش. آنگاه همه را پریشان و حیران و حسرت زده و مبهوت و سرگردان، با دست تهى از دانش و با دامان آلوده به گناه، رها و یله مى‌نمائیم؛ گناهان این معصومان بر گردن كیست؟!

 چه كس آنان را از خانه و دامان پدر و مادر و شوهر در اوّل بلوغ و نبوغ غریزه جنس دوستى و همسر طلبى بركنار داشت؛ و با وعده‌هاى واهى سرگردانشان نمود، تا سرمایه حیاتى خود را بدون جرم (بلكه بواسطه غلبه شهوت عنان گسیخته بى‌حریم و به تشویق اولیاى امور غافل و خطاكار) یكجا باختند؟! و آنانكه حریم عصمت را از دست دادند كه دادند؛ و آنانكه داراى عفّت ذاتى و اكتسابى بودند، سر به گریبان غم فرو برده تا آخر عمر تحت فشارهاى شدید عاطفه و وجدان، و غلبه حسّ جوانى و شوهر خواهى سوختند و ساختند.¹

...¹

ذكر برخى از مشكلات دختران در نامه دوشیزه‌اى به مؤلّف‌

 چند ماه پیش از این، نامه‌اى براى حقیر آمد به نام ... از شهر ... و پس از سلام و تقاضاى دعا براى حلّ مشكل خویش، خود را معرّفى نموده بود كه: «من دخترى ٢١ ساله هستم؛ حدود پنج سال در حوزه بوده و الان در شهرستان‌ خود مى‌باشم. با

...¹

حضرتعالى از طریق یكى از بستگان نزدیكم و تا حدودى مطالعه كتابهاى شما آشنا شده‌ام.»

 آنگاه ایشان چند سؤال در باب حشر و كیفیت معاد جسمانى، و درباره‌

حدیثى از حضرت صدّیقه كبرى سلامُ الله عَلیها، و درباره حدود كامل حجاب اسلامى طرح نموده، و سؤال چهارم خود را بدینگونه مطرح كرده است كه: «در قرآن در مورد مردان آمده است كه اگر نیاز به ازدواج دارند میتوانند زنان بیوه را صیغه كنند، و یا آنكه صبر كنند تا خداوند به فضل خود آنها را بى‌نیاز گرداند¹؛ و یا حتّى در مورد بیوه گان نیز تا حدودى راه حلّى براى برطرف كردن نیازهاى جنسى آنان مى‌باشد، مثلاً با مراجعه به مراكزى مثل بنیاد كوثر، و یا آقایان روحانى معتمد مشورت كرده و راه حلّى داشته باشند.

 امّا مسأله‌اى كه بسیار مى‌بینم و واقعاً جوابى بنظرم نمى‌رسد اینكه در مورد دوشیزگان راه حلّ چه مى‌باشد؟ با توجّه به اینكه شرم و حیاى مخصوصى كه در آنان وجود دارد مانع از ابراز احساسات آنها مى‌شود، و از طرفى نیز چون بعضى از آنان پایبند به اصول اخلاقى و اسلامى هستند و از معاشرتهاى نامناسب با اجنبى خوددارى كرده و حجاب كامل را نیز حفظ كرده‌اند؛ امّا چون در جوّ فعلى جامعه ما كمتر بهائى براى دختران با عفاف و حجاب قائلند و اكثراً جوانهاى مشرف به ازدواج خواهان همسرى فاقد حجاب اسلامى مى‌باشند؛ و از طرفى هم دیده میشود در آینده در زندگیشان با مسأله‌اى هم برخورد نمیكنند، و حتّى شاید بعدها در ردیف اشخاص با ایمان قرار گیرند، و عامّه مردم اكثراً دخترانى كه زیبائى چهره و اندام را به نمایش مى‌گذارند پسندیده، و این دختران راحت‌تر قادر به ازدواج

مى‌باشند، البتّه ازدواجى موفّق.

 امّا در مقابل دخترانى هستند كه عفاف خود و حجابشان را بهیچوجه حاضر نیستند به كنار بگذارند؛ ایشان چوب پاكى خود را مى‌خورند، و با توجّه به شرم و حیاى مخصوصى كه در آنها وجود دارد، ممكنست مدّتها این نیاز حیاتى را نتوانند بر طرف نموده؛ و به علّت عدم دسترسى به موقعیت مناسب براى ازدواج دچار بحرانهاى شدید روحى و عصبى شده، و حالتهائى مانند گوشه گیرى و انزوا طلبى و افسردگى، و عقده‌هاى روانى مختلف در آنها دیده مى‌شود. و متأسّفانه چون مورد سؤال واقع شده‌ام و در كتب دینى راه حلّى در این مورد ندیده‌ام تقاضا دارم حضرتعالى راه حلّ را مرقوم فرمائید!

با تشکر و التماس دعا از حضرتعالى ـ امضاء ...»

لزوم تشكیل سازمانى بنام «حِسبه» در حكومت اسلام‌

 در حكومت اسلام باید سازمانى باشد به نام‌ «حِسْبَه» كه به جمیع نیازمندیهاى مردم نظیر این مسأله و امثالها قیام نماید. بر عهده حكومت است كه از اوّل بلوغ پسران و دختران، وسائل ازدواجشان را فراهم كند، و از بیت المال مخارج و هزینه‌هایشان را تا حدّ وسع و كفاف تأدیه نماید؛ ازدواجى عالى و مناسب كه به هیچ وجه مزاحم با تحصیل و كمالاتشان نباشد، تا هر دو با هم دوران تحصیل را به كمال رسانند و از بیت المال مستغنى گردند.

 این درخواست، نیاز خصوص این دوشیزه معصومه نمى‌باشد؛ جمیع دوشیزگان داراى چنین نیازى فطرى و الهى و طبیعى هستند كه باید به احسن وجه ادا شود.

 شنیده شد در ابتداى انقلاب كه رفتن دختران در دانشگاهها به همان منوال سابق بوده است، بعضى از اهل خبره پیشنهاد كرده بودند میان دختران و پسران در اطاق درس پرده‌اى بكشند، چنانكه در پاكستان اینطور مى‌باشد. یك نفر از بزرگان سهیم در انقلاب فرموده بود: پرده لازم نمى‌باشد. ما با همین دختران و پسران داخل درهم انقلاب را راه انداختیم. این افراطها، تفریطهائى‌ را در پى

خواهد داشت!

 این حرف، سخن درستى نمى‌باشد. چرا؟ و به چه علّت؟ و بكدام حكمت؟

 به علّت آنكه در وقت انقلاب، منظور و مقصود دختر و پسر از تظاهرات و اجتماعات و پائین كشیدن مجسّمه طاغوت و امثاله، رسیدن به هدف و از میان برداشتن كفر و آثار كفر بود. نه پسر توجّهى به دختر داشت، و نه دختر به پسر. آنهم پسران و دختران پاكدل و مؤمن و با تقوى.

 مانند اجتماعات آنها در مساجد و در طواف كعبه و در سعى میان صفا و مروه كه مرد و زن با هم مجتمعند؛ میگویند، میخروشند، و میجوشند؛ همه و همه متوجّه‌ الله‌ مى‌باشند و بس. لهذا مى‌بینید كه چنان مردها در بعضى اوقات به زنها میخورند، و بدنهایشان تماسّ پیدا میكند، آنهم بدن لخت مردان در حال طواف، و ابداً حسّ نمى‌كنند كه این اصابت از زن بود یا از مرد بود؟! و یا اصلاً اصابتى صورت گرفت یا نگرفت؟!

 براى آنكه نه مرد متوجّه هستى خودش است، نه زن؛ هر دو متوجّه به حقیقت واحده وجود و الله معبود مى‌باشند. آن متینگها و آن فریادها و آن درهم و برهم‌ها چنین بوده است.

اختلاط پسران و دختران در دانشگاه موجب تشتّت افكار و بالاخره بى‌سوادى آنهاست‌

 امّا دانشگاه محلّ خلوت است؛ كلاس درس، جاى خلوت است. آنجا دیگر جنبه اشتراك فهم، تبدیل به اختصاص میگردد. هر دانشجو از دختر و پسر در هستى خود آنهم چه هستى‌اى، در عشق سوزان خود آنهم چه عشقى فرورفته است! پسر در شب حال مطالعه ندارد، فكر دختر است. دختر خُلق تكلّم با پدر و مادر ندارد، فكر پسر است. خوب به بن و ریشه عرائضم میرسید؟!

 سنّ دانشگاهى سنّ قوى‌ترین قوه شهوت و میل به جنس مقابل است. یا باید پسر و دختر بر فكر خود فشار آورد، نه درس را بفهمد نه بحث را، نه استاد را

 اصل دانشگاه پسران و دختران باید جدا باشد. هیچ چاره‌اى هم جز این نیست.

 در مجلّه‌ «کلمه دانشجو» شماره هشتم و نهم ص ٧٧ تا ص ٨٠مقاله‌اى به عنوان‌ «اختلاط» آورده است و در مقدّمه‌اش گفته است: «در یك بررسى كه چندى پیش از میان ٥٠٠نفر از دانشجویان یكى از دانشگاههاى كشور به عمل آمد، ٩٠% دانشجویان عامل گسترش ناامنى و توسعه دامنه فساد اخلاقى و انحرافات جنسى را اختلاط نامشروع زن و مرد عنوان كرده‌اند.» آنگاه با آقاى جواد منصورى معاونت محترم فرهنگى دانشگاه آزاد اسلامى، و با یكى از دانشجویان مصاحبه‌اى بعمل آورده است كه هر دو در یك خطّ مشى پاسخ داده‌اند و ما براى عدم تطویل، مصاحبه با آقاى معاون فرهنگى را مى‌آوریم:

 «کلمه دانشجو: جناب آقاى منصورى با توجّه به مسأله اختلاط زن و مرد در سطح دانشگاهها آیا بعقیده شما مى‌بایست براى این دو قشر، دانشگاه جدا داشته باشیم؟

  ـ بسم الله الرّحمن الرّحیم. مسأله تحصیل براى همه گروههاى جامعه یك ضرورت و نیاز است. بنابراین در تحصیل بین زن و مرد اختلافى نیست. امّا ما همه كارهایمان مى‌بایست مطابق با موازین شرع باشد. فرضاً در نماز خواندن، زن و مرد باید نماز بخوانند ولى گفته شده كه اینها جدا بایستند و بعضى‌ها احتیاط مى‌كنند و بین اینها پرده مى‌زنند و حتّى میدانید كه در مساجد محلّ ورود مردان و زنان جداست.

 بنابراین مسأله جدا كردن فضاى آموزشى یا محیط كار، ارتباطى با مسأله تحصیل ندارد. بلكه به خاطر نیاز به انطباق با موازین شرعى ما باید انجام بگیرد. لذا من تصوّر میكنم این كار در آینده باید در كشور ما حتماً انجام بگیرد. و اینكه تا بحال انجام نشده شاید به این تصوّر بوده كه یا امكانات نبوده، و یا اینكه مشكلاتى بوجود نمى‌آید. در صورتیكه اوّلاً امكانات را باید بوجود آورد و متأسّفانه در

مواردى دیده شده كه مشكلاتى بوجود آمده و من تصوّر مى‌كنم در آینده ما باید دانشگاههائى [در] جامعه داشته باشیم (مانند بعضى از كشورهاى اسلامى) كه منحصراً مربوط به خانمها باشد. حتّى مثلا در پاكستان نمونه‌اى مى‌بینیم كه بانك مخصوص خانم‌ها وجود دارد. یعنى بانكى داریم كه كلّ كاركنان آن زن هستند، و هیچ مشكلى هم ایجاد نمى‌كند.

 کلمه دانشجو: آقاى منصورى! معایب سیستم موجود اختلاطى به نظر شما چه چیزهائى هستند؟

  ـ ما لا اقلّ به عنوان جلوگیرى از یك سرى مشكلات موظّفیم اینكار را انجام بدهیم. ما در شرعمان داریم كه شما اگر در خانه‌اى میخواهید نماز بخوانید و در آن خانه یك زن نامحرم وجود دارد، درِ آن خانه را باز بگذارید و نماز بخوانید. این نشان دهنده آنست كه دین اسلام با توجّه به یك سرى واقعیتها پیش بینى‌هائى كرده است.

 سؤالى كه پیش مى‌آید اینست كه اگر ما حركت كنیم به این جهت كه یك دانشگاه مخصوص خواهران تأسیس كنیم آیا جهت كادر ادارى و آموزشى آن هم صرفاً باید از خواهران استفاده كنیم یا خیر؟

 ظاهراً اگر صحبتى باشد تنها در مورد اساتید است زیرا در مورد كادر ادارى قطعاً مشكلى بوجود نمى‌آید. در مورد اساتید هم ما مشاهده مى‌كنیم كه در تمام رشته‌ها، ما هم خانم‌هاى استاد داریم و هم آقایان استاد، و اگر برنامه ریزى باشد میتوانیم در آینده جبران كنیم.

 البتّه اگر روزى احساس شود در رشته‌اى فقط از آقایان جهت تدریس میشود استفاده كرد، مشكلى پیش نخواهد آمد اگر به عنوان استاد سر كلاس برود.

 شما ملاحظه كنید ما سه دانشگاه علوم پزشكى در تهران داریم، دانشگاه علوم پزشكى تهران، و دانشگاه علوم پزشكى ایران، و دانشگاه علوم پزشكى‌ شهید

بهشتى. حدود ٣٥ درصد از مجموعه دانشجویان این سه دانشگاه از خانم‌هاى دانشجو هستند. خوب بدون اینكه هیچ مشكلى براى مملكت باشد براحتى میتوانیم یكى از این سه دانشگاه را براى خانمها اختصاص دهیم و دو دانشگاه دیگر را براى آقایان.

 طىّ یك برنامه چند ساله هم مى‌توانند اساتید را از هم جدا بكنند و اگر بخواهند این كار را بكنند نه بودجه‌اى جابجا مى‌شود، نه كادر را جابجا میكنند. ظاهراً تا به حال در این قضیه جدّى نبوده‌اند، نه اینكه مشكلى وجود داشته باشد.

 واقعیت قضیه اینست كه ما هنوز مصمّم به اجراى ضوابط اسلامى در بعضى از مسائل كشور نشده‌ایم. اگر چنین بود شاید قضایا فرق مى‌كرد. مثلاً فرض مى‌كنیم اگر از ابتداى انقلاب بطور جدّى برنامه ریزى مى‌كردیم براى تربیت پزشك زن، امروز با این گرفتارى رو برو نبودیم كه زنان متدین ما با گرفتارى عصبى شدید به دكتر مرد مراجعه كنند. ولى در حقیقت آنطور كه باید و شاید در پى این واقعیت نبوده‌ایم.»

 بارى، من از جناب نگارنده سرمقاله تقاضا دارم به بیرون كشیدن دختران از خانه و ورودشان در محافل و مجالس و صنایع سنگین و علوم غیر مربوطه به نیازمندیهاى آنان در كادر پسران و برادران، تسریع نكنند كه نتیجه، همین نتیجه مأخوذه از شماره اخیر مجلّه «كلمه دانشجو» مى‌باشد. و بنده مخصوصاً این مطالب را از آن، در اینجا نقل كردم تا بدانید حكومت اسلامى ایران، نه تنها هنوز مشكل دختران را حلّ ننموده است، بلكه مشكلاتى بعین مشكلات پیشین برایشان به ارمغان آورده است. و اگر مثلاً از ابتداء به مانند و مشابه گفتار معاونت محترم فرهنگى دانشگاه عمل مینمودند، بسیار آسان و راحت مسأله حلّ شده بود. امّا ایشان پنداشتند راه غیر از این است؛ رفتند و به بن بست رسیدند. در پى آب بودند، سر از سراب بر آوردند.

اگر از اوّل به گفتار حضرت علامه عمل كرده بودند امروز در تمام رشته‌هاى پزشكى زنان مستكفى بودیم‌

 مرحوم علامه فقید استاد طباطبائى رفَع اللهُ فى الجَنان مَقامَه در مصاحبه‌اى كه از طرف صدا و سیما پس از شهادت رفیق ارجمند و برادر گرامیمان شهید شیخ مرتضى مطهّرى غفر الله له با او نمودند و در آن مصاحبه بر مرحوم شهید بسیار گریسته بود؛ چون در پایان مصاحبه از استاد خواستند پیامى براى مردم بدهد، فرموده بود: «پیام من اینست كه به اسم اسلام در این حكومت اسلام كارى را انجام ندهید كه در برابر خارجیان موجب ننگ اسلام باشد!»

 گویند در نخستین وهله نمایش صدا و سیما از این جریان مصاحبه، این فراز اخیر پیام علّامه را نقل كرده بودند؛ و در وهله بعد كه چند ساعتى از وهله اوّل بیش نمى‌گذشت، اسقاط نموده بودند.

 مثلاً درباره دختران و بطور كلّى راجع به بانوان اگر به همین دو جمله كوتاه علامه كه نظریه اسلام مى‌باشد رفتار مى‌شد، آیا تصوّر داشت كه براى ما امروز مشكلى در جامعه باقى مانده باشد؟

 اگر براى دختران، فنون مناسب و علوم شایسته براى خودشان و براى جمیع جامعه را اختیار مى‌نمودند، امروز ما از میان همین بانوان یك كادر تمام و كامل در تمامى علوم پزشكى داشتیم، از چشم پزشك و جرّاح گوش و حلق و بینى تا چه رسد به مامائى و انواع جرّاحى‌هاى مختصّه به نسوان. ولى مع الاسف این راه مستقیم را در پیش پاى دختران ننهادند و به دختر گفتند: به هر علمى كه خودت میخواهى روى آور!

 دختران، گیج و آواره یكى براى خود فیزیك را برگزید، دگرى جامعه شناسى، سوّمى فلسفه، چهارمى ادبیات، پنجمى شیمى آلى، ششمى الكترونیك، هفتمى صنایع سنگین و و و، در این صورت بودجه‌هاى كلان كشور از بیت المال به هدر رفت؛ هم این دوشیزگان، معلّمین و مهندسین و فارغ التّحصیلانى مفید براى خود و براى امّت مسلمان نشدند، و هم پست و صندلى و جاى پسران را اشغال نموده و آنان را محروم ساختند، و هم وقت و عمر خود را كه به گفته آقاى منصورى

تقریباً ثلث از دانشجویان را شامل مى‌شوند تباه كردند.

 امروزه جرّاح قابل و متخصّص زنان در مشهد نداریم‌¹. فوراً زائو را سزارین مى‌كنند و عمل را هم خراب انجام میدهند، و بواسطه نقصان عمل، آن زن مسكین كه به كلام این خانم دكتر اعتماد كرده و خود را تحت اختیار وى سپرده است، و دچار امراض غیر قابل علاج شده است؛ پیوسته باید متحمّل پى آمدهاى نامطلوب آن گردد. بنده شخصاً در مدّت این پانزده سالى كه در أرض أقدس مشهد ساكن و مقیم مى‌باشم نظائر و شواهدى از مبتلایان عینى را كه اینك در برابر چشمان دارم، بسیار سراغ دارم.

 امّا با گفتار حضرت علّامه فقیدِ علم و فقیدِ اتقان و نظریه صائب، كجا چنین زمینه‌هائى پیش مى‌آمد؟ شما فقط ملاحظه كنید در همین یك عبارتشان كه جناب محترم صاحب سرمقاله از ایشان نقل كردند:

 إنَّ الطَّریقَةَ المَرضِیةَ فِى حَیوةِ الْمَرْأَةِ فى الْإسْلامِ أنْ تَشْتَغِلَ بِتَدْبیرِ امورِ الْمَنْزِلِ الدّاخِلیةِ وَ تَرْبیةِ الأوْلادِ وَ هَذِه وَ إنْ کانَتْ سُنَّةً غَیرَ مَفْروضَةٍ لَکنَّ التَّرغیبَ وَ التَّحْریصَ النَّدِبِىَّ ... کانَتْ تَحْفَظُ هَذِهِ السُّنَّة.²

 اگر به همین مقدار عمل میكردیم، آیا مشكلات دانشجوئى اختلاط دختران و پسران كه ٩٠% از دانشجویان این دانشگاه آنرا ناشى از روابط غیر مشروع زن

و مرد عنوان كرده‌اند وجود داشت؟! آیا براى زائیدن بانوانمان محتاج به قابله و پزشك مرد مى‌گشتیم؟! نه، وَ اللهِ نه، بِاللهِ نه، تَاللهِ نه.

 بنابراین عزیزم‌!

 شما چون دیدید از علّامه در دنیا تجلیل نشد، نباید گمان كنید كه واقعیت هم همین طور است؛ تا بیائید و با عبارت: «یكى از بزرگان معارف دینى فرموده‌اند» گفتارشان را ذكر كنید، و با عرائض حقیر فقیر خاك پا و خانه‌زاد آن منیع مرتبت و رفیع منزلت درهم بیامیزید و خود را حَكم در قضیه قرار دهید و با فكر و اندیشه خود آنرا بدون دلیل و اقامه برهان ضایع كنید، و به مجرّد شعار و هیاهو گفتار مقابل را أخذ كنید و دختران معصوم را از خانه و كاشانه بدر آورید؛ و خسران زده و تهى دست از سراب باز گردانید!

 من نه پدرانه! بلكه برادرانه و متواضعانه به شما نصحیت میكنم: كلام چنین مردمان حق اندیش و باطل زدا را كه هر سلّول از بدنشان را با فكر و تأمّل بكار بسته، و فیلسوفانى عالیقدر و دانشمندانى گرانمایه در راه اسلام شناسى شده‌اند، نباید به دیده حقارت نگریست.

 هر چند گفته‌اند: انسان در نقد و تحلیل آزاد است، هیچ اندیشه و نظریه‌اى را نباید تحمیل نمود؛ ولى آن مسأله‌اى است، و این مسأله‌اى دگر و گرنه انسان باید تأسّف بخورد؛ ولى تأسّف بجا و بموقع؛ نه مثل تأسّف مردى كه چون از سفر باز آمد حلیله را مریضه، و والده را مرده یافت. چون با حلیله درآمیخت فوراً شفا یافت، افسوس مى‌خورد كه اگر زودتر آمده بودم والده را هم شفا داده بودم.

مطلب هشتم

مطلب هشتم: قتل عامّ مسلمین و شیعیان، غرض اصلى كمكهاى مجامع بین المللى‌

 مطلب هشتم: این پیشنهاد و كمك و مساعى و كوششهاى بى‌وقفه و خستگى ناپذیر و دلسوزیهاى پدرانه و مادرانه از سازمان ملل و صندوق جهانى جمعیت براى قتل عامّ نفوس مسلمین بالاخصّ شیعیان بیدار ایران زمین بدون نقشه دقیق و حساب عمیق نیست؛ همانطور كه تا بحال اینچنین نبوده است. هر جا دانه‌اى ریختند پشتش دامى گستردند. هر جا باغى نمودند دنبالش چاهى حفر كردند. اینك ما را خواب كرده‌اند، همچون خواب سنگین كه بر مشاعر كَفتار روى میدهد.

 مگر رهبر فقید نفرمود: «آن روزیکه آمریکا از ما تعریف کند باید عزا گرفت.»؟!¹

 و نفرمود: «ما نمى‌خواهیم آمریکا سرپرست ما باشد، ما نمى‌خواهیم همه منافع ملّت را آمریکا ببرد.»؟!²

 و نفرمود: «مملکت اسلامى عار است که دستش را دراز کند طرف آمریکا که شما نان ما را بدهید.»؟!³

 مگر نفرمود: «بسم الله الرّحمن الرّحیم. أساساً هر تشكیلاتى كه ابرقدرتها در آن دست دارند، باید به نفع آنها تمام شود. سازمان ملل و شوراى امنیت‌ در خدمت ابرقدرتها و براى بازى دادن سائر كشورهاست. و لذا براى خودشان‌ حقّ وتو قرار میدهند. هر مطلبى كه مخالف با رأى آنهاست كنار میگذارند. و اصلاً خود آنها هم در خدمت ابر قدرتها هستند.

 سازمانهائى هم كه ـ به هر اسمى ـ درست مى‌كنند، میخواهند همه را به طرف منافع خودشان بكشند. ما به ابرقدرتها سوء ظنّ داریم؛ که اگر مطلب راستى هم بگویند ما اعتقادمان میشود که این را براى مصلحتى گفتند که مردم را اغفال کنند.»؟!¹

 ما آنچه از انگلیس دیده‌ایم و شنیده‌ایم و خوانده‌ایم جز مكر و خدعه چیزى نبوده است و همچنین از آمریكا كه همه انگلیسىّ الأصل هستند، و با همان شئامت و لئامت بر آن سرزمین گسترده هجوم برده، با كشتار و قتل عامّ سرخپوستان بى‌گناه، خود در آن مقرّ گرفته‌اند؛ و همچنین از اسرائیل كه نوزاد و طفل ولد زناى این دو نابكار است. و به عبارت مختصر: حزب صهیونیزم و طرفداران آن (نه مطلق طائفه یهودیان و مسیحیان كه در نزد ما داراى اعتبار هستند).

آمریكا براى قطع نسل سرخپوستان میلیونها زن را توبكتومى نمود

 «از اوّلین سالهاى هجوم اروپائیان به قارّه آمریكا در قرن‌ ١٥ تا امروز، بطور مداوم سرخپوستان ساكن این سرزمین و مردمان اصلى و صاحبان اوّلیه آن، مورد كشتار و قتل عامّ و شكنجه بوده‌اند. این جنایات تا امروز هم، همچنان ادامه دارد.

 چندى قبل توطئه عظیم و وحشت انگیزى بوسیله یك خانم پزشك سرخپوست در آمریكا كشف شد كه این همه ددمنشى و جنایت پیشه‌گى را

مشكل مى‌توان حتّى تصوّر كرد.

 داستان از این قرار است كه زن سرخپوستى بیمار شده، و به خانم دكتر هم نژاد خود مراجعه مى‌كند و ضمن شرح احوالات و سوابق بیمارى خود نقل مى‌كند كه قبلاً تحت عمل جرّاحى قرار گرفته و عقیم شده است.

 پزشك تعجّب مى‌كند كه بیمارى او ربطى به عقیم كردن وى ندارد. ماجرا را تعقیب مى‌كند و با مراجعه به سوابق و پرونده پزشكى بیمار و توجّه به موارد مشابه، و بدنبال یك تحقیق وسیع، معلوم مى‌شود كه طبق یك برنامه دقیق و حساب شده، و در عین حال ساكت و مخفى و به سرپرستى‌ «سیا» در سراسر آمریكا بیش از ده هزار زن سرخپوستى را كه به علّت هر نوع بیمارى به پزشك مراجعه كرده‌اند، به هر زبان ممكن آنها را قانع نموده‌اند كه علاج بیمارى شان عقیم شدن است و به این وسیله خواسته‌اند تا نسل سرخپوستان را براندازند. همان سرخپوستانى كه سالیان دراز در صحنه تبلیغات، توسّط سینماى صهیونیستى آمریكا به منزله افرادى خونخوار و وحشى قلمداد مى‌شدند؛ و این دروغ محض را تكرار و تثبیت مى‌كردند تا كشتار و قتل عامّ وحشیانه آنها را توجیه كرده و به فراموشى بسپارند.

 این جنایات همراه با انواع تدابیر براى بیرون راندن سرخپوستان از سرزمین آباء و اجدادیشان نه تنها در آمریكا بلكه در كانادا هم، همچنان ادامه دارد ...

 «... لازم به تذكّر است كه میلیونها دختر سرخپوست در كانادا و آمریكا توسّط پزشكان عقیم گشته‌اند ... این دو كشور خواستار نابودى كامل سرخپوستان مى‌باشند.»¹و²

انتشار مرض ایدز در مصر، توسّط آمریكا، انگلیس و اسرائیل‌

 چگونه آمریكا و انگلیس و اسرائیل در مصر با انتشار مرض‌ «ایدز»³ سعى‌

...¹

مى كنند تا این ملّت را مریض، و به فنا و هلاكت برسانند؟

 روزنامه «اطّلاعات» نوشت: «خبر كوتاه بود و در یك گوشه دور از چشم صفحه حوادث روزنامه‌هاى مصر نشسته بود؛ امّا همین خبر كوتاه ناگهان به‌ بمبى

قوى تبدیل شد، و جامعه مصر از جمله محافل دولتى، وزارتخانه‌هاى بهداشت و درمان كشور و امور خارجه و مؤسّسات بهزیستى حمایت از كودكان و نوجوانان و غیره را لرزاند و هیاهوئى راه انداخت.

آمریكا با ارسال جاسوسان مبتلا به ایدز قصد دارد نسل كشور مصر را هلاك كند

 اصل خبر كوتاه بود و از ده سطر هم تجاوز نمى‌كرد. آمده بود: یك توریست آمریكائى بنام چارلز كه مبتلا به بیمارى ایدز است در حالیكه در آپارتمان خود در منطقه دقى قاهره با هفت كودك مصرى در حال انجام اعمال منافى عفّت بود دستگیر شد. او این كودكان را از خیابان به آپارتمان خود مى‌كشاند و در برابر پرداخت یك لیره مصرى، آنان را به این كار وادار میكرد.

 البتّه تنها چارلز در مصر به چنین كارى مبادرت نورزیده است و بسیارى دیگر از خارجیان كه احتمال ابتلاى ایدز آنان قوى است دست به چنین كارى زده‌اند.

 پل دیترسایتون تبعه انگلیسى كه ٣٩ ساله و كارشناس كامپیوتر است در

حال حاضر در دادگاه جنحه «العجوزه» در مصر به جرم اقدام به اعمال منافى عفّت با سه كودك مصرى در حال محاكمه است ...

 در سال ١٩٨٨ یك شبكه فحشا كه پنج زن اسرائیلى آنرا اداره مى‌كردند در قاهره كشف شد. همان زمان خبرهائى به گوش رسید مبنى بر اینكه این زنان عضو «انجمن جهانى ایدز» هستند.

 در شهر اسمعیلیه مصر نیز یك فاحشه اسرائیلى كه مدیریت یك شبكه سیار فحشا را بر عهده داشت دستگیر شد ... یك كارشناس انگلیسى نیز جوانان را اغوا مى‌كرد كه در برابر پول با او عمل انحرافى انجام دهند. یك فاحشه صهیونیست مبتلا به ایدز نیز ادّعا كرد كه یك افسر پلیس مصرى سعى كرده او را مورد تجاوز قرار دهد زیرا از مراوده با او امتناع كرده بود.»

 بارى، این مقاله و خبر بسیار مفصّل است؛ و اجمال آن اینست كه: چارلز از سفارت آمریكا در قاهره پول دریافت مى‌نموده است، و سپس با هواپیماى آمریكائى از مصر به آمریكا رفت و رفیقش خانم سارا كه انگلیسى بوده است به انگلیس رفته است.

 عنوان ماجرا در روزنامه این است:

 «انتقال ایدز؛ جنگ جدید امپریالیسم و صهیونیزم علیه جهان سوّم»

 * اتباع آمریکائى و اسرائیلى آلوده به بیمارى ایدز که در مصر بسر مى‌برند، با اغفال کودکان و نوجوانان و انجام اعمال منافى عفّت با آنان، ویروس مرگبار «ایدز» را در این کشور مى‌پراکنند.

 و صفحه‌اى را با عكس اطفال مورد تجاوز چارلز از تصویر عربى روزنامه‌ «الموقف العربى» شماره ٤١٤ ـ ١٩ مارس ١٩٩٠با عبارت: ضحایا المجرم الامریکى ویلیام تشارلز هارکات؛ جریمة الامیرکى القَذِر گراور نموده است و نوشته است: «گزارشى تكان دهنده از توطئه‌اى بزرگ».

 و نیز در این گزارش آمده است: «پدیده انحراف جنسى در نزد خارجیان بخصوص در آمریكا كه مبتلایان به ویروس ایدز زیادى دارد پدیده‌اى رائج است. افزایش نسبت مبتلایان به این بیمارى به دلیل داشتن روابط انحرافى در میان بسیارى از شهروندان این كشور است كه طبق گفته پزشكان كارشناس، یكى از دلائل ابتلاى به این بیمارى است.

 امّا این امر در مورد توریست آمریکائى‌ یاد شده معنى دیگرى هم دارد. او مدّت‌هاى مدید بدون اینكه كار مشخّصى داشته باشد در مصر بسر برده، و ماندن او جنبه غیر قانونى نیز داشته است. بعد هم بارها از اسرائیل دیدن كرده و به مصر بازگشته است. بدون داشتن كارى از سفارت آمریكا در مصر، ماهانه‌ کمک‌هاى مالى‌ دریافت میكرده است. تمام این نشانه‌ها گویاى آغاز شدن شكل جدیدى از جنگ اسرائیل و حتّى آمریكا علیه اعراب است.

 در این جنگ آنان تلاش مى‌كنند با صدور بیمارى‌هاى مسرى و ویرانگر از طریق حشره كش‌هاى آلوده، بطور قاچاق، و نیز از طریق خطرناكترین بیمارى قرن «ایدز» جوانان، نوجوانان و كودكان این كشورها را كه سرمایه‌هاى آینده كشور محسوب مى‌شوند آلوده سازند.

 مگر نه اینكه تمام پروژه‌ها كه توسّط اروپائیان و آمریكائیان انجام گرفته نشان میدهد كه افزایش جمعیت بخصوص اگر بطور صحیح مورد آموزش قرار بگیرند بعنوان سرمایه آینده توسعه هستند؟ پس بر همین اساس است كه اسرائیل سعى مى‌كند یهودیان بیشترى از شوروى جذب كند و در مقابل نگذارد جمعیت اعراب رشد سالمى داشته باشد، مبادا این جمعیت به سرمایه‌هاى توسعه آینده تبدیل شوند ...

 در ماه مارس سال گذشته، در روزنامه‌هاى مصر آگهى استخدام در آمریكا در زمینه‌هاى خاكسپارى ضایعات اتمى و پرستارى از بیماران «ایدز» منتشر شد. در این آگهى گفته نشده بود كه از بعضى مصریان به عنوان موش‌هاى‌

 آزمایشگاهى براى پیش بردن پژوهشهاى آمریكائى پیرامون پیوند عضو و بافت‌ها نیز استفاده خواهد شد.

 در نوامبر ١٩٨٧ یكى از دفاتر كاریابى آمریكا در یك آگهى استخدام اعلام كرد كه به پانصد پرستار مصرى نیاز دارد. این پرستاران به منظور مراقبت از بیماران ایدز در شهرهاى مختلف آمریكا استخدام مى‌شدند. نیاز به پرستاران مصرى بعد از امتناع پرستاران آمریكائى از پرداختن به این كار پیش آمده بود.

 ولى زمانى كه مطبوعات مصر خطر این كار را هشدار دادند، دفتر كاریابى مذكور از ادامه استخدام صرف نظر كرد.»¹

مطلب نهم

مطلب نهم: آمار تلفات زنان و مردان در خصوص بستن لوله‌

 مطلب نهم: آمار تلفات زنان و مردان در خصوص بستن لوله (توبكتومى و وازكتومى) فقط در كشور ایران در زنان به یك میلیون و در مردان به هشتاد هزار نفر رسیده است.

 منظور ما از تلفات، مرگ و میر آنان بعد از این عمل نمى‌باشد، بلكه خود این عمل است كه در حكم ضایعات و تلفات به حساب مى‌آید.

 قیمت لوله‌هاى مرد یعنى دیه آن در شرع مقدّس اسلام قیمت دیه یك مرد كامل یعنى هزار دینار است؛ و دیه لوله‌هاى زن قیمت دیه یك زن كامل یعنى پانصد دینار است.

 مانند كور كردن دو چشم مرد و كور كردن دو چشم زن. بنابراین ما با از میان رفتن نسل و عقیم نمودن ایشان، ضایعه‌اى بدین سهمگینى وارد ساخته‌ایم.

 فعلًا بحث ما در سائر انواع و اقسام جلوگیرى از كاندوم، قرص، آمپول، آى. یو. دى، نمى‌باشد؛ بلكه فقط در خصوص ضایعات و تلفاتى كه در حكم قتل نفس محترمه محسوب مى‌گردد، و آن عبارت است از وازكتومى و توبكتومى بحث داریم؛ بحث ما در یك میلیون زن را عقیم كردن و هشتاد هزار مرد را مقطوع النّسل نمودن است.

رضایت به بستن لوله‌ها، با فریب و پنهان داشتن از نظریه علماء بوده است‌

 میگویند: ما به آنها جائزه داده‌ایم! تلویزیون به حكم قرعه داده‌ایم!¹ پنجهزار تومان پول به مستضعفان داده‌ایم!

 جواب اینكه: این مقدار عیناً به مثابه آجیلى است كه به طفل مى‌دهند، براى آنكه او را بدزدند و سرقت كنند و خونش را بمكند. علاوه، شما با نیرنگ و حیله این عمل را انجام داده‌اید و یك نفر را نه از حكم شرعى، نه از عواقب مهلكه و خطیره این عمل مطّلع ننموده‌اید؛ و اگر بگوئید: با رضایت خود مرد و زن انجام داده‌ایم، باید گفت: با این تبلیغات گسترده بر پایه مكر و خدعه و بر اساس دروغ و كذب، رضایت آنان در حكم رضایت آن كفن فروش است كه دزد از وى بستاند:

 گویند: زنى در آستانه مرگ بود. و یك پسر داشت كه در تمام عمر از راه دزدى به وى مخارج مى‌داد.

 مادر گفت: اى پسرجان! غذاى مرا در مدّت یك عمر از طریق دزدى آوردى. الان از تو تقاضا دارم فقط یك كفن حلال براى من بیاورى!

 پسر گفت: به روى چشم! دوان دوان به سوى دكّان كفن فروش آمد و یك دست كفن گرفت و در زیر بغل نهاد كه به منزل بیاورد. كفن فروش گفت: پولش را بده! پسر گفت: بگو حلال! كفن فروش گفت: چگونه بگویم؟! پسر، كفن فروش را در زیر دست و پاى خود انداخت و بر وى میكوفت و مى‌گفت: بگو حلال! حلال! كفن فروش گفت: حلال! حلال! حلال! هزار مرتبه حلال! از شیر مادر

افزونتر حلال!

 پسر كفن را به نزد مادر آورد و مادر تعجّب كرد كه به فوریت این كفن حلال را از كجا بدست آورده است؟ جریان را پرسید و وى باز گفت. مادر گفت: خاك بر سرم كه اینك میخواهى مرا در كفنى بدینگونه حلال كه از ضرب مشت دست و لگد پاى تو حلال شده است در گور بسپارى!

 از همه اینها گذشته، انسان نمى‌تواند رضا به نقص عضو خود بدهد؛ و از روى رضایت كامل هم بگوید: شما مى‌توانید لوله‌هاى مرا ببندید و مرا عقیم كنید؛ همچنانكه نمى‌تواند بگوید: من از روى رضایت كامل به شما مى‌گویم كه: چشمان مرا میل بكشید و كور كنید، یا دستهاى مرا ببرید!

 جنایت عقیم ساختن یك میلیون زن شیعه مسلمان، و هشتاد هزار نفر مرد شیعه مسلمان در كشور ایران روز یكشنبه ٣٠محرّم الحرام ١٤١٥ آشكار شد كه چون در مشهد مقدّس روزنامه «قدس» را نگریستیم، نوشته بود:

معاون وزیر بهداشت و درمان‌

 «معاون وزیر بهداشت و درمان:

 «رشد جمعیت کشور به ٨/ ١ درصد کاهش یافت»

 * رشد جمعیت جهان بطور متوسّط ٧/ ١ درصد است.

 * تعداد موالید در کلّ کشور در سال گذشته یک میلیون و ٣٨٥ هزار نفر اعلام شد.

 * ٧٨ درصد زوجهاى در سنین بارورى در شهرهاى کشور از برنامه‌هاى تنظیم خانواده پیروى مى‌کنند.

 طبق تحقیقاتى كه خردادماه سال جارى توسّط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكى انجام شد، میزان رشد جمعیت كشور به ٨/ ١ درصد كاهش یافت. دكتر حسین ملك افضلى با بیان این مطلب، تعداد موالید در كلّ كشور را در سال گذشته، حدود یك میلیون و ٣٨٥ هزار نفر عنوان كرد و گفت: این رقم در سالهاى قبل از ٧٢، بطور متوسّط بیش از دو میلیون و ٢٠٠هزار نفر بوده است.

 معاون امور بهداشتى وزارت بهداشت افزود: طىّ چهار سال گذشته ٨٠هزار مرد و یك میلیون زن واقع در سنین بارورى در كشور اقدام به عمل جرّاحى‌ وازکتومى‌ و توبکتومى‌ كرده‌اند.»¹

 قریب یكسال پیش از این، روزنامه «خراسان» از دكتر سعید نمكى، معاون امور بهداشتى وزارت بهداشت حكایت كرده بود كه او در مورد عدم استقبال مردان از برخى روشهاى كنترل موالید گفت: «در یك سال و نیم گذشته بیش از ٦٥٠ هزار مورد توبكتومى (بستن لوله زنان) انجام شده، در حالیكه در این مدّت تنها ٥٠ هزار مورد وازكتومى (بستن لوله مردان) صورت گرفته است.