پدیدآورعلامه آیت‌اللَه سید محمدحسین حسینی طهرانی
گروه تاریخی و اجتماعی
هو العلیم
استیذان طائفه جنّ از سید الشّهداء براى کارزار، و بیان حضرت در جواب ایشان
حضرت علامه آیة اللَه حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی
الله شناسی، جلد 1
آیة اللَه شوشترى أعلى اللَه مقامه آورده است که: چون حضرت امام حسین علیه السّلام به سوى مدینه سیر مى‌کرد و گروه جنّ به حضورش مشرّف شدند، حسین علیه السّلام مرثیه خوانى مى‌کرد و مستمع فقط آن دسته بودند. و شرح آن بدینگونه مى‌باشد که: هنگامیکه دستجات مسلمان جنّ به نزد وى آمدند و گفتند: یا سَیدَنَا! نَحْنُ شِیعَتُک وَ أَنْصَارُک، فَمُرْنَا بِأَمْرِک وَ مَا تَشَآءُ! وَ لَوْ أَمَرْتَنَا بِقَتْلِ کلِّ عَدُوٍّ لَک وَ أَنْتَ بِمَکانِک، لَکفَینَاک ذَلِک!
«اى سید و سالار ما! ما شیعیان و یاران تو هستیم، هر چه مى‌خواهى به ما امر کنى امر کن! و اگر ما را امر نمایى به کشتن جمیع دشمنانت، هر آینه ما تو را در این امر کفایت مى‌کنیم در حالیکه تو بر سر جاى خودت باقى بوده باشى و تکان هم نخورى»!
جَزَاهُمُ الْحُسَینُ عَلَیهِ السَّلامُ خَیرًا وَ قَالَ لَهُمْ: أَوَ مَا قَرَأْتُمْ کتَابَ اللَه الْمُنْزَلَ عَلَى جَدِّى رَسُولِ اللَه صَلَّى اللَه عَلَیهِ وَ ءَالِهِ:
﴿أَينَمَا تَكونُوا يدْرِككمُ الْمَوْتُ وَ لَوْ كنتُمْ فِى بُرُوجٍ مُّشَيدَةٍ﴾ 1
«پس حسین علیه السّلام آنها را به جزاى خیر پاسخ داده و فرمود: آیا نخوانده‌اید کتاب خدا را که بر جدّم رسول اللَه صلّى اللَه و علیه و آله نازل شده است: هر کجا بوده باشید، مرگ شما را در مى‌گیرد و گرچه در قلعه‌ها و قصرهاى مستحکم باشید!»؟
و خداوند سبحانه مى‌فرماید: ﴿لَبَرَزَ الَّذِينَ كتِبَ عَلَيهِمُ الْقَتْلَ إِلَى مَضَاجِعِهِمْ﴾.2
«تحقیقاً کسانیکه در سرنوشتشان کشته شدن آمده است، به سوى خوابگاهها و فرودگاههاى خودشان ظاهر و بارز خواهند گشت.»
وَ إذَا أَقَمْتُ بِمَکانِى فَبِمَاذَا یبْتَلَى هَذَا الْخَلْقُ الْمَتْعُوس وَ بِمَاذَا یخْتَبَرُونَ؟! وَ مَنْ ذَا یکونُ سَاکنَ حُفْرَتِى بِکرْبَلَا؟ وَ قَدِ اخْتَارَهَا اللَه یوْمَ دَحَى الارْضَ وَ جَعَلَهُ مَعْقِلًا لِشِیعَتِنَا، وَ یکونُ لَهُمْ أَمَانًا فِى الدُّنْیا وَ الاخِرَةِ!
وَ لَکنْ تَحْضُرُونَ یوْمَ السَّبْتِ وَ هُوَ یوْمُ عَاشُورَا الَّذِى فِى ءَاخِرِهِ أُقْتَلُ، وَ لَا یبْقَى بَعْدِى مَطْلُوبٌ مِنْ أَهْلِى! وَ تُسْبَى أَخَوَاتِى وَ أَهْلُ بَیتِى، وَ یسَارُ بِرَأْسِى إلَى یزِیدَ لَعَنَهُ اللَه!
«و اگر من در مکان خود درنگ نمایم، پس به چه چیز این خلق واژگون و به روى خود بر زمین افکنده شده آزمایش شوند؟! و به چه چیز از عهده امتحان برآیند یا بر نیایند؟! و آن کس که در حفره و قبر من در کربلا بخوابد و ساکن شود چه کس خواهد بود؟ در حالتیکه خداوند آن خوابگاه را از روزیکه زمین را گسترانید اختیار و انتخاب فرموده است، و آنجا را پناهگاه شیعیان ما قرار داده است، و براى ایشان محلّ امان است چه در دنیا و چه در آخرت!
ولیکن شما در روز شنبه که روز عاشورا مى‌باشد حضور بهم رسانید، آن روزیکه در آخر آن روز من کشته مى‌شوم و پس از من دیگر احدى از اهل بیت من باقى نخواهد ماند! و خواهران من و اهل بیت من اسیر خواهند شد، و سر مرا به سوى یزید لعنه اللَه خواهند برد!»
طائفه جنّ گفتند: اى حبیب خدا و اى پسر حبیب خدا! اگر اطاعت امر تو بر ما واجب نبود و مخالفت تو بر ما جائز بود، تحقیقاً ما جمیع دشمنانت را پیش از آنکه به تو دسترسى پیدا کنند به قتل مى‌رساندیم.
حضرت امام حسین صلوات اللَه علیه به ایشان گفت:
نَحْنُ وَ اللَه أَقْدَرُ عَلَیهِمْ مِنْکمْ، وَ لَکنْ ﴿لِّيَهۡلِكَ مَنۡ هَلَكَ عَنۢ بَيِّنَةٖ وَيَحۡيَىٰ مَنۡ حَيَّ عَنۢ بَيِّنَةٖ﴾. 1
«سوگند به خدا که ما براى نابودى آنان قدرتمان از شما بیشتر مى‌باشد، ولیکن باید کسانیکه هلاک مى‌شوند از روى حجّت و دلیل باشد؛ و کسانیکه زندگانى مى‌یابند نیز از روى حجّت و دلیل باشد». 2