دعا برای زیادی رزق

هو العالم زیادی رزق و قلّت آن در صورتی موجب خیر و عافیت است که صلاح بنده در همان میزان مقدّر و مکتوب قرار گرفته باشد. و الا صرف زیادی رزق بدون جهت خیر و صلاح نه تنها مفید نیست بلکه چه بسا موجب غفلت و انانیّت و توغل در کثرات و بالنّتیجه دوری از رحمت و لطف پروردگار است.
بنابراین خوب است انسان از خداوند در همه حال عافیت را بخواهد و صلاح خود را و بجای خواست و میل به این امور اختیار خود را به خدا بسپارد و اراده او را بر اراده خود ترجیح دهد. و بداند رزق های مادّی چه کم و یا زیاد چند روزی بیشتر دوام ندارد و آنچه برای انسان ابدیّت دارد و با او خواهد بود رزق های معنوی و روحی است. بنابراین هیچگاه بزرگان دستوراتی برای زیادی رزق به شاگردانشان نمی دادند، گر چه در این قضیه مطالبی وجود دارد و دستوراتی یافت می شود.