با توجه به اين كه شقاوت وسعادت انسان از بدو خلقت مقدر است و از طرفي رسيدن به مقام رضا وتسليم از كمالات حاصله مي باشد پس بايد راضي و تسليم به مقدرات پروردگار باشيم پس دعا و تلاش براي كمال چگونه است؟
هو العالم معلوم بودن شقاوت و سعادت انسان چه ارتباطی به خواست و اراده ما دارد. از شما می پرسم هنگامی که گرسنه می شوید هیچ از خود می پرسید خوردن نهار و نخوردن آنرا خداوند از اوّل مقدّر کرده است پس دیگر چرا نهار بخورم؟ آیا فقط پروردگار و مقدّرات به شقاوت و سعادت تعلّق گرفته است یا همه اشیاء و حوادث در عالم وجود همه و همه مقدّر و محفوظ است؟ چرا در وقت گرسنگی نمی گوئید شاید خداوند نخوردن را در این وقت مقدّر کرده است پس من غذا نمی خورم! بلکه بدون توجّه به تقدیر به دنبال رفع گرسنگی می روید. مسئله شقاوت و سعادت هم همینطور است. تقدیر خدا بر اساس اراده و خواست ما صورت پذیرفته نه جدای از آن، از مثالی که زده شد باید پی به رمز و راز تقدیر و اراده خداوند ببرید.
آيا درست است كه شخصي براي ديگري كه بيماري مزمن و ديرينهاي دارد، دعا كند و با توسّل به امامان معصوم (عليهمالسلام) شفاي او را بخواهد؟ يا اينكه از خدا سختي زندگي را طلب كند تا برخي مشكلات را فرا روي او قرار دهد و در نهايت در آخرت ، اجر و پاداش بيشتري دريافت كند ؟
هوالعلیم انسان نباید از دعای خیر غافل شود و در عین حال صلاح حال خود و دیگران را از خداوند تقاضا نماید.
سلام بنده حقیر چند سالی است که دچار بیماری شدم که هیچ دکتری جواب ان را نمی داند و هیچ کس درد مرا باور نمی کند در طی این چند سال خیلی دعا کردم نذر و نیاز کردم ولی هیچ تاثیری نداشت. ایا شما می گویید مصلحت خدا به حقیر شدن بنده اش در بین مردم است یا نه؟ اگر نه پس چرا مرا شفا نمی دهد؟ خواهش می کنم جواب مرا بدهید؟
هوالعلیم شما مصلحت خویش را به خدا بسپرید و قطعا هرچه او تقدیر کند خیر شما خواهد بود.