آیا وجود انسان در زمان غیبت امام علیه السلام موجب نقصان کمالی او خواهد بود؟
با عرض سلام
به تازگی مشکلی عجیب برایم پیش آمده این است که به وجود خدا اعتقادم را تقریباً دارم از دست می دهم در حالی دلایلی نیز برای خود دارم از این قبیل که خداوند عادل نیست چرا که مثلاً مارا در زمان غیبت به دنیا آورده و همین باعث گمراهی ما شده و مثل زمان امامان گذشته در دسترس نیست ونمی توانیم مشکلاتمان را حل کنیم وباید به کسانی مراجعه کنیم که اطلاعات کامل ندارند ویا چرا ما را در یک خانواده ی شیعه به دنیا آورده و یک نفر دیگر را در جمعی کافر و همین باعث گمراهی یک فرد می شود پس خدا عادل نیست که اینقدر بین بنده هاش فرق گذاشته ومشکلاتی از این قبیل.نمیدونم مشکلم را چه طوری حل کنم و همین امر باعث شده که به عنوان مثال نمازهایم را نخوانم لطفاً راهنمایی دقیق بفرمایید.
به تازگی مشکلی عجیب برایم پیش آمده این است که به وجود خدا اعتقادم را تقریباً دارم از دست می دهم در حالی دلایلی نیز برای خود دارم از این قبیل که خداوند عادل نیست چرا که مثلاً مارا در زمان غیبت به دنیا آورده و همین باعث گمراهی ما شده و مثل زمان امامان گذشته در دسترس نیست ونمی توانیم مشکلاتمان را حل کنیم وباید به کسانی مراجعه کنیم که اطلاعات کامل ندارند ویا چرا ما را در یک خانواده ی شیعه به دنیا آورده و یک نفر دیگر را در جمعی کافر و همین باعث گمراهی یک فرد می شود پس خدا عادل نیست که اینقدر بین بنده هاش فرق گذاشته ومشکلاتی از این قبیل.نمیدونم مشکلم را چه طوری حل کنم و همین امر باعث شده که به عنوان مثال نمازهایم را نخوانم لطفاً راهنمایی دقیق بفرمایید.
هوالعلیم
پاسخ این پرسش بسیار ساده و روشن است . مگر افرادی که در زمان ائمه علیهم السلام بودند همه به آنها دسترسی داشته اند ؟ غیر از تعدادی اندک که در شهر امام بوده اند و تازه در زمان حصر و تقیه نبودند کسی دسترسی نداشت ، افرادی که در شهرهای دور زندگی می کردند ، کی امامرا می دیدند ؟ و یا مثلاً در زمان امام موسی بن جعفر علیهما السلام سالها آن حضرت در زندان بودند و کسی از ایشان اطلاع نداشت و یا در زمان امام هادی و امام حسن عسگری علیهما السلام غیر از اندکی از شیعیان کسی با آنها ملاقات نداشت زیرا آنها تحت نظر بودند ولی در تمام این موارد ولایت امام علیه السلام بر احوال همه مردم حاکم و غالب و ناظر بود، مگر بین زمان غیبت و حضور برای امام علیه السلام فرق می کند ؟ امام که مثل من و شما نیست تا جهت اطلاع بر احوال ما مجبور باشد حضور عینی و فیزیکی در مجامع و محافل داشته باشد. در این صورت او مانند ما خواهد بود نه امام . او از خود شما به شما نزدیک تر است و پیش از آنکه
خطوری در ذهن شما پیدا شود او اطلاع دارد و پیش از آنکه اراده بر انجام کاری بنمائید او خبر دارد ، آنوقت چگونه تصور می کنید که وجود ما در زمان غیبت موجب نقصان کمالی ما خواهد بود ؟!
و بر این اساس تولد و نشو و نمای یک فرد در اجتماع شیعی یا در بلاد کفر نیز توجیه پیدا می کند و خداوند برای او نیز پرونده خاصّ خود را قرار داده است . همینکه شما به امام علیه السلام توجه کنید مشمول نظر و لطف او خواهید بود .
پاسخ این پرسش بسیار ساده و روشن است . مگر افرادی که در زمان ائمه علیهم السلام بودند همه به آنها دسترسی داشته اند ؟ غیر از تعدادی اندک که در شهر امام بوده اند و تازه در زمان حصر و تقیه نبودند کسی دسترسی نداشت ، افرادی که در شهرهای دور زندگی می کردند ، کی امامرا می دیدند ؟ و یا مثلاً در زمان امام موسی بن جعفر علیهما السلام سالها آن حضرت در زندان بودند و کسی از ایشان اطلاع نداشت و یا در زمان امام هادی و امام حسن عسگری علیهما السلام غیر از اندکی از شیعیان کسی با آنها ملاقات نداشت زیرا آنها تحت نظر بودند ولی در تمام این موارد ولایت امام علیه السلام بر احوال همه مردم حاکم و غالب و ناظر بود، مگر بین زمان غیبت و حضور برای امام علیه السلام فرق می کند ؟ امام که مثل من و شما نیست تا جهت اطلاع بر احوال ما مجبور باشد حضور عینی و فیزیکی در مجامع و محافل داشته باشد. در این صورت او مانند ما خواهد بود نه امام . او از خود شما به شما نزدیک تر است و پیش از آنکه
خطوری در ذهن شما پیدا شود او اطلاع دارد و پیش از آنکه اراده بر انجام کاری بنمائید او خبر دارد ، آنوقت چگونه تصور می کنید که وجود ما در زمان غیبت موجب نقصان کمالی ما خواهد بود ؟!
و بر این اساس تولد و نشو و نمای یک فرد در اجتماع شیعی یا در بلاد کفر نیز توجیه پیدا می کند و خداوند برای او نیز پرونده خاصّ خود را قرار داده است . همینکه شما به امام علیه السلام توجه کنید مشمول نظر و لطف او خواهید بود .