محضر حضرت آیت اللَه طهرانی
با سلام و عرض تحیت
جوانی هستم که تا بدان جا که به خاطر دارم از حدود 6 سال پیش با انواع وسواس گریبانگیرم.از قرائت و بقای وضو و غسل و طهارت و شک در ادای ذکر در حال سکون و مانند آن.بسیار هم تلاش کرده ام که از این دست وسواس ها فرار کنم و در مقابله با بعضی از آنها موفق بوده ام و امروز خوشبختانه وسواس در بقای وضو و قرائت و ... را ندارم.
اما متاسفانه مسئله ای که با آن بسیار درگیرم و این مسئله حتی تا آرزوی مرگ و خاتمه ی زندگی هم مرا سوق می دهد و قصد جدی پرهیز از ازدواج را برای جلوگیری از بدبخت کردن یکی دیگر را هم در سرم می پروراند وسواس در مورد طهارات و نجاسات و به خصوص خون می باشد . زخمی شدن بدنم و به خصوص اعضای وضویم برایم دردسر شده است.از خون مرده زیر ناخن تا ترک خوردن و خونی شدن لب ها و پاشنه ی پا و نظایر آن.جدا از آن مسئله بی مبالاتی ای در بعضی افراد و من جمله اعضای خانواده می بینم.برادر کوچکم مرتب گوشت های نزدیک ناخن هایش را می خورد و سر انگشتانش زخمی و خونی می شود و با همان دستها بدون شستن آن ها به شیر آلات خانه دست می زند.پدر و مادرم از همان شیر آلات وضو می گیرند.مادرم در شستشوی لباس ها زیاد در قید تیره و مضاف شدن آب نیست.لباس یا جوراب خونی را که می دانید با شستن معمول تمیز نمی شود را با آب کشی ساده در ماشین لباس شوئی تمام اتومات می اندازد.توی دانشگاه هم که بودم هم اتاقی هایم دقت نمی کردند.هر جند در این مسئله با آنها مشکلی نداشتم اما مثلا دوتایی بودمند که خون روی جوش ها را با دست تر کشیدن روی آن!! تطهیر کرده و وضو می گرفتند...
مسئله ی جدیدی که ذهن مرا به خود درگیر کرده مسئله آب کر و قلیل است.قبلا به پمپ داربودن خانه ها و ساختمان های مرتفع فکر نمیکردم اما مدتی پیش که فهمیدم درپمپ هایی که ارتباط آب خانه را با آب شهر قطع می کنند مسئله ی قلیل شدن آب اتفاق می افتد یکی دیگر از بدبخی های من شروع شد.
چند سال پیش به حج مشرف شدم و در شهر مدینه جسارتا"غسل بر من واجب شد و حالاپس از آن گذشت آن همه می بینم که بی خبر حکم آب کر را بر آب هتل داده ام و غسل و طهارت بدنم احتمالا" مشکل داشته است
حضرت استاد
من منکر دقت ها زیاد خود در این مسئله نیستم اما دو مورد اساسی در این میان وجود دارد:
1.در صدر اسلام و گذشته های دور باآن شرائط خاص تطهیر با آب قلیل در فقه شیعه است مردم چه می کرده اند؟ امروز امام زمان مثل من بدبخت مجبور بودند در ساختمان هائی زندگی کنند که آبشان قلیل است به تطهیر بدن و به خصوصو لباس بپردازند چه می کردند؟جرا اهل سنت این قدر در مورد نجاسات و طهارات آسان گیرند و ما؟شما فکر کنید من ازدواج کنم :با دخترانی که پاک و نجس رعایت نمی کنند و تازه متدینینشان هم در پاکی و نجاست کر و قلیل و مانند آن را باور ندارند و مانند سنی ها رفتار می کنند چه کنم؟
من دوست نماز شب خوانی داشتم که فکر می کرد خون کمتر از حد یک ریالی پاک است!!با این مومنین و متدین چه باید کرد؟
وظیفه من چیست:در مقابل نگاه بهت زده و تعجب کرده ی کسانی که در مقابل سؤالات من در مورد پمپ دار بودن یا نبودن فلان ساختمان می پرسم چه کنم.مرجعی که می فرماید باید یقین به کر بودن آب داشت تا بر آن حکم کر جاری ساخت از بدبختی ها من خبر دارد؟
باور بفرمائید که گاهی آرزو می کنم کاش سنی بودم،کاش مثلا متدین نبودم،کاش هیچ گاه با دین آشنا نمی شدم.از شما چه پنهان که گاهی از خدا هم بدم می آید.
هر چند می دانم جواب شما هم این بار شاید ره مرا عوض نکند ولی به عنوان عزیزی که دوست داشتم تا حداقل درد دل های مرا بشنود این نامه را برایتان ارسال کردم.امیدوارم که اگر از اولیای الهی مخصوصا" مرحوم علامه دراین زمینه خاطره ای دارید بیان فرمائید شاید به سبب انفاس قدسیه آنان تاثیری بر من عاصی داشته باشد
کوچک شما