هوالعلیم
اشکالی ندارد.

هو العلیم
وظیفه طلبه اهتمام به وصول مکتب اهل بیت علیهم السلام است.اصل معارف از ناحیه خداوند بتوسط قرآن نازل شده است و لواداران دین با احادیث و مبانی خود از حقائق این کتاب آسمانی پرده برداشتند. بنابراین اگر کسی بتواند با سعی بلیغ و جدیت تام و پرداختن به دروس مختلف ادبیات به شکل جدّی و متقن و اصول و فقه و تفسیر و صدالبته دروس فلسفه و عرفان به نقطۀ اوج مراحل تحصیل دست یابد،این فرد می تواند نسبت به کیفیت آراء متفاوته و مذاهب مختلف و تشخیص حق و باطل صاحب نظر و رأی گردد. پس بهتراست طلبه بجای پرداختن به مسائل جانبی و حاشیه ای تمام همت و امکانات خود را در این موارد یادشده مصروف نماید.مطالعه عمیق در احادیث اهل بیت علیهم السلام با وجود استعداد و توان علمی برخاسته از حکمت و عرفان و اخلاق،انسان را از سایر مکاتب بی نیاز می نماید.

هوالعلیم
حکمت به معنای اطّلاع و دانائی بر حقائق وجود است و به مجموعه ای که انسان را به این مرتبه می رساند فلسفه می گویند. پس اطلاق فیلسوف بر خداوند از این جهت صحیح نیست زیرا خداوند اصل و ریشه اشیاء و وجود است نه اینکه واجد این مجموعه و از قواعد باشد . و امّا فرق بین فلسفه اسلامی با یونانی صرفا تغییرات و اصلاحاتی است که فلاسفه اسلامی پس از ورود فلسفه یونان در آن اعمال کردند. مانند فلسفۀ غرب که شرائط خاصّ خودش را دارد. و امّا مسائل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی ارتباطی به فلسفه ندارد و در علم خاصّ خود بحث می شوند. گر چه از مبانی فلسفی می توان به پاره ای از این امور در قالب کلّی دسترسی پیدا نمود.

هوالعلیم
فلسفه به معنای پرده برداشتن از رمز و راز هستی بر اساس برهان
.
چه مانعی دارد؟ مگر در قرآن دعوت به تدبّر در خلقت آسمانها نشده است وبرهان صدّیقین بر وحدت صانع در آیات اقامه نشده است؟ و این همه روایاتی که حل آنها جز با براهین فلسفی میسّر نمی باشد، وجود ندارند؟ اگر با فلسفه و برهان وحدت صانع شبهه ابن کمونه و امثال آن بر طرف شود با کدام فرع فقهی می توان به حلّ این معضلات پرداخت.
فلسفه و تصوفی که مورد مذمّت رهبران شرع قرار گرفته است آن مطالبی است که عدّه ای آنها را مقابل مبانی شریعت قرار می دهند و روح تعبّد و انقیاد را در قبال شرع انور از بین می برند و برای خود دکان و دستگاه درست می کنند.