مراد از بلاد كفر، آن کشورهایی است كه پرچم كفر در آنجا برافراشته شده است، و قانون كفر در ميان مردمش حاكم باشد؛ مثل بلاد يهود و نصارى، كمونيستها، سيكها، مشركين، گاو پرستها و .. و بر تمام مسلمين واجب است كه از اين کشورها بسوى دار الإسلام؛ يعنى کشور إسلام بعد از تشكيل حكومت إسلامى بيايند.

همچنین منظور از سكونت در بلاد كفر مجرّد إقامت است، خواه تبعه آنجا بشود و يا بصورت مقيم جواز إقامت داشته باشد؛ در هر صورت إقامت وى در بلاد كفر بوده است.

إقامت در بلاد كفر جائز نيست مگر براى ضرورت؛ و آن ضرورت هم بايد به نظر حاكم باشد. مثلًا حاكم يك نفر را براى سفارت يا براى كارهاى خاصّى مي فرستد؛ يا من باب مثال، او ضرورى ميداند كه چند نفر محصّل بروند و در آنجا تحصيل كنند؛ يا يك مريضى كه بيماريش قابل علاج نيست و أطبّاء هم او را از اينكه بتوانند در اينجا معالجه كنند، جواب كرده‌‏اند و مي‌گويند: حتماً بايد به آنجا بروى!