سلام علیکم
مدتی پیش به طور اتفاقی در یکی از مجالس دراویش حضور داشتم در زمینه بعضی رسومات این طایفه سئوال داشتم و آیا مطابق شرع مقدس میباشد یا خیر
1 گذاشتن شارب یا همان ریش بلند همچنین بلند کردن موی پشت سر را جهت گرفتن و در واقع از بین بردن خواطر یا همان نفی خواطر میدانند .
2 به اصطلاح صورت فکری یا همان تجسم کردن تمثال استاد در تمام اوقات و استفاده از انوار الهی به واسطه استاد فکر کنم مطالبی در این زمینه در کتاب پدر بزرگوارتان جناب علامه تهرانی ( ره ) رساله سیر و سلوک منسوب به بحر العلوم مشاهده کردم .
3 در جمع نمازهایی که باید بلند خوانده شود را به علت از بین بردن تمرکز نفر بغلی و جمع آهسته میخوانند مثل نمازهای مغرب و عشا
4 خواندن نمازهای شکسته در سفر به صورت کامل
5 در هنگام صحبت استاد هیچ کس به صورت ایشان نگاه نمیکند و هرکس در حال ذکر و فکر خودش میباشد .
آیا این رسومان مطابق شرع مقدس میباشد
همچنین در بعضی افراد حالات عجیبی دیده میشد درهنگام ذکر وقتی به بعضی از اینها حالت جذبه یا هر چیز دیگر رخ میداد در همان حال که رو به قبله و دو زانو بودند تقریبا تا یک متر یا بیشتر به طرف جلو پرتاب میشدند و گریه هایی خاص داشتند که به ناله و فریادهای بلند و جانسوز همانند شخص مادر مرده شبیه بود همچنین گاهی که استاد مشغول به صحبت بود و از ائمه و خداوند و توبه صحبت میکرد غوغا و طوفان و تغییر حالی در جمعیت سالکین پیدا میشد که خیلی عجیب و منقلب کننده بود . و عموما افراد حالت بکاء داشتند و نمازها را به همین صورت با حالت بکاء و جذبه میخوانند .
نظر شما در مورد این افعال و طوایف چیست و آیا چگونه میشود حق را از باطل تشخیص داد .با تشکر