"بسم اللَه الرحمن الرحیم" ضمن عرض سلام وادب خدمت استاد محترم،بعرض میرسانم که بنده به همراه یکی ازرفقا،جهت تشخیص وتطبیق مبانی مکتب حقه، شروع به مطالعه مجدد کتاب شریف روح مجرد نموده ایم ودراین بین بابرخی از سؤالات وشبهات موجود مواجه هستیم.لذاتقاضادارم مارااز لطف خود محروم نفرمایید.
ازجمله سؤالات عبارت انداز:1 مرحوم علامه(ره)درصفحه13میفرمایند«دست کوتاه مابه دامان بلند اونرسید»این درحالیست که مرحوم حداد(ره)به شمافرموده بودند«من هرچه داشتم تقدیم او کردم»یاخطاب به یکی ازفرزندان علامه فرمودند« مانند پدرت کسی درروی زمین وجودندارد»،پس چراظاهراًبخلاف واقع، این کلام رافرموده اند؟آیاازروی تواضع است؟واصولاً آیااینگونه تعارفات در کلام اولیاءخداجایزاست؟
2 حضرت علامه درصفحه30میفرمایند«میلی پیداشدتابه کربلای معلی برای زیارت مشرف شوم وهم زیارت حرمین مبارکین رانموده...وهم ازمحضرآقای حاج سیدهاشم مستفیض گردم»چراایشان طبق ظاهرکلام، نیت دیگری رابازیارت حضرت توأم کرده اند؟ 3 چراحاج شیخ عباس قوچانی(ره)به محضرآقای حداد(ره)برای کسب فیض مشرف نشده اند؟
4 درص32راجع به خوردن سحورآمده است«یک چیزی که میاورم ومیخورم،توهم بامن بخور»ولی حضرت علامه(ره)ضمن آوردن غذای خود به این دستورعمل کردند،که میفرمایند«باخود فکرکردم:اینگونه غذاها بدردمانمیخورد»آیاانسان میتوانددرمقابل دستور استاداز خود به اِعمال نظروعقیده بپردازد؟اگر میتواند،پس باتوجه به نظر علامه(که کاملاً صحیح بنظرمی آید) چرامرحوم حداد(ره)این دستور را داده اند؟
باتشکرازعنایات وتوجهات شما،التماس دعا.