هو العالم
البته چنانچه خود جنابعالی اشاره فرمودید قرائت قرآن در شرائط مادی و محکوم بر زمان و مکان از عهده چنین موردی ناتوان و عاجز می باشد ولی مسئله از این قبیل نیست.یعنی حادثه ای که در این موارد اتفاق می افتد،از جنس حوادث و پدیده های عالم ماده و طبع نمی باشد،بلکه از سنخ قضایا و حوادث عالم ملکوت و مثال است. یعنی نفس انسان بواسطه اشراف و قدرت در بکارگیری قوای ملکوتی می تواند اجسام مادی را از جمله بدن و زبان و چشم و گوش و غیرۀ خود را در تسخیر قوای ملکوتی درآورد و قانون ماده را برطبق آن تسخیر و اراده تغییر دهد. و با خواست و میل خود منطبق سازد.
مثلا شنیده می شود که بعضی طی الارض دارند یا بر روی آب حرکت می کنند، و یا در هوا راه می روند.این همان تسخیر ماده در تحت سلطه و سیطره ملکوت است که قانون مکان و زمان را در احاطه خود می آورد، نه اینکه خود مقهور قانون زمان و مکان گردد. بدین صورت که بدن خود را از ثقل و سنگینی می اندازد و شرائط ماده را در زمین بر طبق میل خود عوض می کند و بر این قیاس ،حال دربارۀ قرائت قرآن نیز مسئله این چنین است.امیرالمومنین علیه السلام با تصرف در ملکوت ماده که همان زبان ،گوش،چشم و غیره است،زبان را بر طبق قانون ملکوت و قاعده عالم برزخ و مثال به خدمت می گیرد و این زبانی که در شرائط عادی سرعتی محدود دارد و الفاظی محدود می تواند ادا نماید. با همین سرعت عادی زمان را برای خود آن چنان بسط می دهد که تمام قرآن بر همان زبان در 5 ثانیه تلاوت می شود.ولی گوشهای عادی نمی تواند آن تلاوت را بشنود.