هو العالم
البته چنانچه خود جنابعالی اشاره فرمودید قرائت قرآن در شرائط مادی و محکوم بر زمان و مکان از عهده چنین موردی ناتوان و عاجز می باشد ولی مسئله از این قبیل نیست.یعنی حادثه ای که در این موارد اتفاق می افتد،از جنس حوادث و پدیده های عالم ماده و طبع نمی باشد،بلکه از سنخ قضایا و حوادث عالم ملکوت و مثال است. یعنی نفس انسان بواسطه اشراف و قدرت در بکارگیری قوای ملکوتی می تواند اجسام مادی را از جمله بدن و زبان و چشم و گوش و غیرۀ خود را در تسخیر قوای ملکوتی درآورد و قانون ماده را برطبق آن تسخیر و اراده تغییر دهد. و با خواست و میل خود منطبق سازد.
مثلا شنیده می شود که بعضی طی الارض دارند یا بر روی آب حرکت می کنند، و یا در هوا راه می روند.این همان تسخیر ماده در تحت سلطه و سیطره ملکوت است که قانون مکان و زمان را در احاطه خود می آورد، نه اینکه خود مقهور قانون زمان و مکان گردد. بدین صورت که بدن خود را از ثقل و سنگینی می اندازد و شرائط ماده را در زمین بر طبق میل خود عوض می کند و بر این قیاس ،حال دربارۀ قرائت قرآن نیز مسئله این چنین است.امیرالمومنین علیه السلام با تصرف در ملکوت ماده که همان زبان ،گوش،چشم و غیره است،زبان را بر طبق قانون ملکوت و قاعده عالم برزخ و مثال به خدمت می گیرد و این زبانی که در شرائط عادی سرعتی محدود دارد و الفاظی محدود می تواند ادا نماید. با همین سرعت عادی زمان را برای خود آن چنان بسط می دهد که تمام قرآن بر همان زبان در 5 ثانیه تلاوت می شود.ولی گوشهای عادی نمی تواند آن تلاوت را بشنود.

هوالعلیم
روح طفل گر چه در این عالم ظهور خاصی دارد ولی در عالم ملکوت ظهور او فرق می کند و مشاعر او متفاوت است.